Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 4602

Warszawa, 12 sierpnia 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-85-11


Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy - Kodeks karny,
ustawy - Kodeks postępowania
karnego, ustawy o wykonywaniu kary
pozbawienia wolności poza zakładem
karnym w systemie dozoru
elektronicznego oraz niektórych innych
ustaw.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.

Z poważaniem
(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy
o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru
elektronicznego oraz niektórych innych ustaw1)

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553,
z późn. zm.2)) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 63 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres stosowania aresztu domowego,
zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym dwa dni aresztu domowego równają się jednemu
dniowi kary pozbawienia wolności, zaś jeden dzień aresztu domowego równa się jednemu
dniowi kary ograniczenia wolności lub jednej dziennej stawce grzywny.”;

2) art. 95a otrzymuje brzmienie:
„Art. 95a. § 1. Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej, popełnione
w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, sąd może orzec, że wobec sprawcy po
odbyciu tej kary lub warunkowym zwolnieniu, będzie stosowany środek zabezpieczający,
który może przybrać postać:
1) umieszczenia sprawcy w zakładzie zamkniętym,
2) skierowania sprawcy na leczenie ambulatoryjne,
3) skierowania sprawcy na kontrolowane leczenie ambulatoryjne
– w celu odbycia terapii farmakologicznej lub psychoterapii zmierzających do
zapobieżenia ponownemu popełnieniu takiego przestępstwa, w tym w szczególności poprzez
obniżenie zaburzonego popędu seksualnego sprawcy. Terapii farmakologicznej nie stosuje
się, jeżeli jej przeprowadzenie spowodowałoby niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia
skazanego.
§ 2. Sąd orzeka umieszczenie sprawcy, o którym mowa w § 1, skazanego za
przestępstwo określone w art. 197 § 2 lub 3, w zakładzie zamkniętym albo skierowanie go na
leczenie ambulatoryjne lub kontrolowane leczenie ambulatoryjne.
§ 3. Kontrolowane leczenie ambulatoryjne polega na zastosowaniu wobec sprawcy
kontroli miejsca pobytu przy użyciu aparatury monitorującej, określonej
w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym

w systemie dozoru elektronicznego. Skierowanie na kontrolowane leczenie ambulatoryjne
można orzec, jeżeli wobec sprawcy tytułem środka karnego, o którym mowa w art. 41a
orzeczono obowiązek powstrzymywania się od przebywania w określonych miejscach lub
zakaz zbliżania się do określonych osób.
§ 4. W okresie do 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub
przed wykonaniem kary sąd ustala:
1) potrzebę i sposób wykonywania orzeczonego środka, o którym mowa w § 1,
2) sposób wykonywania orzeczonego środka, o którym mowa w § 2.
§ 5. Sąd może zarządzić zmianę sposobu wykonywania środka zabezpieczającego.
§ 6. Sąd zarządza umieszczenie w zakładzie zamkniętym sprawcy, który uchyla się od
leczenia ambulatoryjnego lub kontroli miejsca pobytu przy użyciu aparatury monitorującej.
§ 7. Przepisy art. 94 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U.
Nr 89, poz. 555, z późn. zm.3)) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 124 otrzymuje brzmienie:
„Art. 124 § 1. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało
nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, w polskim urzędzie
konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez
osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, przez członka załogi
polskiego statku morskiego kapitanowi statku, zaś w wypadku oskarżonego, wobec którego
stosuje się areszt domowy, a który nie ma możliwości złożenia pisma za pośrednictwem
operatora uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej lub innych osób –
przekazane osobie wyznaczonej do odbioru pisma przez organ, do dyspozycji którego
oskarżony pozostaje.
§ 2. Termin uważa się za zachowany, gdy przed jego upływem oskarżony, wobec
którego stosuje się areszt domowy, zawiadomił organ, do dyspozycji którego pozostaje,
o gotowości przekazania pisma, jeżeli przekazał je osobie wyznaczonej, o której mowa w § 1,
gdy tylko osoba ta zgłosiła się po odbiór pisma.”;

2

2) w art. 249:
a) w § 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania oraz do aresztu
domowego tylko w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności.”,
b) § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu dotyczącym
przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz aresztu domowego, a także
rozpoznania zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie tych środków zapobiegawczych.
Niestawiennictwo prokuratora lub obrońcy należycie zawiadomionych o terminie nie tamuje
rozpoznania sprawy.”;

3) w art. 250 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Tymczasowe aresztowanie oraz areszt domowy może nastąpić tylko na mocy
postanowienia sądu.”;

4) w art. 253 § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu
przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora; nie
dotyczy to zmiany tymczasowego aresztowania na areszt domowy.
§ 3. Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego
przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje,
o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania albo aresztu
domowego na łagodniejszy środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż
z takiego uprawnienia rezygnuje.”;

5) w art. 254 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu zażalenie przysługuje
tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania
postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub aresztu domowego
dotyczącego tego samego oskarżonego.”;

6) w art. 264 dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do aresztu domowego.”;

3

7) po art. 265 dodaje się art. 265a – 265e w brzmieniu:
„Art. 265a. § 1. Areszt domowy stosuje się na wniosek oskarżonego, wobec którego
jest stosowane tymczasowe aresztowanie.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym wniosek składa się do prokuratora, który
najpóźniej w ciągu 3 dni przekazuje wniosek sądowi lub wydaje postanowienie
o nieuwzględnieniu wniosku.
§ 3. W przedmiocie wniosku rozstrzyga w postępowaniu przygotowawczym sąd
rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a po wniesieniu aktu oskarżenia –
sąd, przed którym sprawa się toczy.
§ 4. Sąd rozstrzyga w przedmiocie wniosku najpóźniej w ciągu 3 dni.
Art. 265b. § 1. Areszt domowy można zastosować, jeżeli:
1) stan zdrowia oskarżonego nie stoi temu na przeszkodzie,
2) oskarżony posiada miejsce stałego pobytu, a warunki mieszkaniowe oskarżonego
umożliwiają funkcjonowanie aparatury monitorującej, określonej w przepisach
o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru
elektronicznego.
§ 2. Aresztu domowego nie stosuje się, jeżeli zachodzą okoliczności określone
w art. 258 § 1 pkt 2 lub zachodzi obawa, że oskarżony nie będzie przestrzegał obowiązków
związanych ze stosowaniem tego środka.
§ 3. Jeżeli oskarżony zamieszkuje wspólnie z innymi osobami pełnoletnimi wymagana
jest pisemna zgoda tych osób, dołączona do wniosku, o którym mowa

w art. 265a § 2, na zainstalowanie aparatury monitorującej i przeprowadzanie w lokalu
mieszkalnym czynności kontrolnych związanych z funkcjonowaniem tej aparatury oraz
zachowaniem oskarżonego. Cofnięcie zgody jest nieskuteczne.
§ 4. Na wniosek oskarżonego, sąd stosujący areszt domowy zawiadamia organ opieki
społecznej, jeżeli zachodzi istotna potrzeba udzielenia oskarżonemu wsparcia

w czasie stosowania tego środka.
Art. 265c. § 1. Jeżeli zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku o zmianę
tymczasowego aresztowania na areszt domowy sąd wydaje postanowienie o zmianie
tymczasowego aresztowania na areszt domowy pod warunkiem, że w miejscu pobytu
oskarżonego nie później niż w określonym dniu uruchomiona zostanie aparatura

4