Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz niektórych innych ustaw

52) w art. 79 dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Jeżeli okoliczności uzasadniające zawieszenie postępowania dotyczą jednej ze
spraw rozpoznawanych łącznie lub jednej z osób, które popełniły naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, albo jeżeli ujawnią się inne okoliczności uniemożliwiające łączne
rozpoznanie sprawy, sprawy te wyłącza się do odrębnego postępowania.”;
53) w art. 81:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Z wnioskiem o ukaranie występuje się do komisji orzekającej, zgodnie
z właściwością określoną w art. 47 – 51a.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej może wyznaczyć, w drodze
postanowienia, do rozpoznania wniosku o ukaranie inną komisję orzekającą niż
wynika to z jej właściwości, w przypadkach uzasadnionych ważnymi przyczynami
innymi niż określone w ust. 2 i 3.”;
54) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu:
„Art. 85a. W razie stwierdzenia w toku czynności sprawdzających lub w toku
postępowania istotnego uchybienia w czynnościach instytucji państwowej, samorządowej
lub społecznej, sprzyjającego naruszeniom prawa, odpowiednio rzecznik dyscypliny,
Główny Rzecznik, komisja orzekająca albo Główna Komisja Orzekająca zawiadamia
o stwierdzonym uchybieniu tę instytucję lub organ powołany do sprawowania nad nią
nadzoru.”;
55) w art. 86:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Instytucje państwowe i samorządowe są obowiązane, w zakresie swojego
działania, udzielać pomocy organom właściwym w sprawach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, w szczególności w terminie określonym przez organ
prowadzący postępowanie:
1) wydawać opinie, jeżeli stwierdzenie okoliczności mających znaczenie dla sprawy
wymaga wiadomości specjalnych lub specjalistycznych;
  25
 
2) przekazać dokumenty mające znaczenie w sprawie.”,
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Wydawanie opinii i przekazywanie dokumentów następuje z zachowaniem
zasad ochrony tajemnic ustawowo chronionych, w szczególności dokumenty lub opinie
zawierające informacje niejawne przekazuje się w trybie i na zasadach określonych
w przepisach o ochronie informacji niejawnych.”;
56) art. 87 otrzymuje brzmienie:
„Art. 87. Przedmiotem dowodu są fakty mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.”;
57) art. 90 otrzymuje brzmienie:
„Art. 90. Osoba, wobec której wszczęto postępowanie, występująca z wnioskiem
dowodowym, w tym o dowód z zeznań świadków, jest obowiązana dokładnie oznaczyć
fakty, o których stwierdzenie wnosi. Obowiązek dotyczy również wskazania świadków,
których zeznania mają stwierdzać te fakty, tak aby wezwanie ich przez organ prowadzący
postępowanie było możliwe.”;
58) w art. 91 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się na wezwanie
organu prowadzącego postępowanie, w szczególności na rozprawie, i złożyć zeznania.”;
59) po art. 91 dodaje się art. 91a – 91c w brzmieniu:
„Art. 91a. 1. Pracodawca osoby wezwanej w charakterze świadka jest obowiązany
zwolnić ją z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za czas nieobecności w pracy.
Podstawą do zwolnienia z pracy jest wezwanie odpowiednio rzecznika dyscypliny,
przewodniczącego komisji orzekającej lub Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej.
2. wiadkowi, który stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie,
przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zgodnie z przepisami w sprawie wysokości oraz
warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu
w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej
na obszarze kraju.
  26
 
Art. 91b. 1. Na osobę wezwaną w charakterze świadka, która nie stawiła się na
wezwanie organu prowadzącego postępowanie, można nałożyć karę porządkową
w wysokości do 100 zł., a w przypadku ponownego niezastosowania się do wezwania –
karę porządkową w wysokości do 200 zł., chyba że niestawiennictwo jest
usprawiedliwione nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną przeszkodą, której nie można
było przezwyciężyć.
2. Karę porządkową nakłada, w drodze postanowienia, odpowiednio rzecznik
dyscypliny albo przewodniczący składu orzekającego komisji orzekającej albo Głównej
Komisji Orzekającej.
3. Na postanowienie o nałożeniu kary porządkowej osobie ukaranej służy zażalenie.
Przepisy art. 141 stosuje się odpowiednio.
4. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, za
pośrednictwem organu, który je wydał, odpowiednio do Głównego Rzecznika,
przewodniczącego komisji orzekającej albo Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej. Jeżeli przewodniczącym składu orzekającego:
1) komisji orzekającej jest przewodniczący tej komisji – zażalenie wnosi się do
Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej;
2) Głównej Komisji Orzekającej jest Przewodniczący tej Komisji – zażalenie wnosi
się do Głównej Komisji Orzekającej.
5. Organ, który wydał zaskarżone postanowienie, może uwzględnić zażalenie i uchylić
wydane postanowienie.
6. W wyniku rozpoznania zażalenia, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, organ
wskazany w ust. 4, w drodze postanowienia, utrzymuje w mocy zaskarżone
postanowienie albo je uchyla. Przepis art. 142 stosuje się odpowiednio.
7. Na postanowienie o utrzymaniu w mocy postanowienia o nałożeniu kary
porządkowej służy skarga do sądu administracyjnego.
8. Wpływy z tytułu kar porządkowych stanowią dochód budżetu państwa.
9. Prawomocne postanowienie o nałożeniu kary porządkowej niezwłocznie przekazuje
osobie ukaranej odpowiednio rzecznik dyscypliny albo przewodniczący składu
orzekającego komisji orzekającej albo Głównej Komisji Orzekającej. Przepis art. 155
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
  27
 
10. Kary porządkowe nieuiszczone w terminie podlegają egzekucji w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 91c. Każdy może być wezwany przez organ prowadzący postępowanie do
przedstawienia na piśmie, w wyznaczonym terminie, informacji mających znaczenie dla
sprawy, w ramach posiadanej wiedzy. Przepis art. 86 ust. 3 stosuje się odpowiednio.”;
60) art. 92 otrzymuje brzmienie:
„Art. 92. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających znaczenie dla sprawy wymaga
wiadomości specjalnych lub specjalistycznych, organ prowadzący postępowanie zasięga
opinii organów lub instytucji, o których mowa w art. 86.”;
61) w art. 93 w ust. 1:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) kierownik jednostki niezaliczanej do sektora finansów publicznych, której
przekazano do wykorzystania lub dysponowania środki publiczne,”,
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) dysponent przekazujący środki publiczne jednostce sektora finansów publicznych
lub jednostce niezaliczanej do sektora finansów publicznych,”,
c) dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) organ założycielski jednostki sektora finansów publicznych”;
62) w art. 94:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wskazanie okoliczności, w jakich doszło do naruszenia dyscypliny finansów
publicznych, a także określenie wysokości środków finansowych będących
przedmiotem naruszenia lub wysokości skutków finansowych;”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Do zawiadomienia dołącza się, w miarę możliwości, materiał zebrany w trakcie
kontroli lub innych działań, w wyniku których ujawniono naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, potwierdzający fakt lub okoliczności popełnienia tego
  28
 
naruszenia, w szczególności protokół kontroli lub wynik kontroli. Kopie dołączanych
dokumentów potwierdza się za zgodność z oryginałem.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zawiadomienie pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli nie zawiera danych
pozwalających na zidentyfikowanie zawiadamiającego.”;
63) w art. 95 dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust. 2 – 6
w brzmieniu:
„2. Kierownik jednostki oraz organ sprawujący nadzór nad jednostką, którzy
otrzymali informację, o której mowa w ust. 1, są obowiązani, w wyznaczonym terminie,
nie dłuższym niż 3 miesiące i nie krótszym niż miesiąc, przekazać rzecznikowi
dyscypliny informację o podjętych w tej sprawie działaniach, a następnie informować go
o dalszych czynnościach w sprawie i ich wynikach.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli w terminie, o którym mowa w tym przepisie,
odpowiednio kierownik jednostki lub organ sprawujący nadzór nad jednostką złoży
zawiadomienie.
4. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie przekazana informacja
o podjętych działaniach ani nie zostanie złożone zawiadomienie, rzecznik dyscypliny
przekazuje otrzymaną informację o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych
Głównemu Rzecznikowi.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli po przekazaniu w terminie, o którym
mowa w ust. 2, informacji o podjętych działaniach kierownik jednostki oraz organ
sprawujący nadzór nad jednostką nie informują rzecznika dyscypliny o dalszych
czynnościach w sprawie i ich wynikach.
6. Główny Rzecznik może polecić rzecznikowi dyscypliny podjęcie czynności
sprawdzających na podstawie otrzymanej informacji o naruszeniu dyscypliny finansów
publicznych albo przekazać właściwemu organowi informację o potrzebie
przeprowadzenia kontroli prawidłowości gospodarowania mieniem lub środkami
publicznymi, o której mowa w art. 59a.”;
64) w art. 96 w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„Przepisy art. 91c i 92 stosuje się odpowiednio.”;
  29