Rządowy projekt ustawy o redukcji niektórych obowiązków dla obywateli i przedsiębiorców

2) zniesienie obowiązku uzyskiwania opinii uprawnionych rzeczoznawców do spraw bhp
w zakresie projektów budowy lub przebudowy obiektów
Przepis art. 213 K.p. nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia, aby budowa lub
przebudowa obiektu budowlanego, w którym przewiduje się pomieszczenia pracy, była
wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny
pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców.
Jednocześnie art. 207 § 1 K.p. przewiduje, iż pracodawca ponosi odpowiedzialność za
stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Pracodawca jest obowiązany chronić
zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków
pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Ponadto pracodawca oraz
osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać – w zakresie niezbędnym do wykonywania
ciążących na nich obowiązków – przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady
bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis art. 207 § 2 K.p. zawiera katalog obowiązków
pracodawcy w ww. zakresie. Wykonywanie powyższych obowiązków pracodawcy jest
zabezpieczone sankcjami określonymi w art. 283 K.p. Zgodnie z tym przepisem „kto, będąc
odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub
innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny
pracy, podlega karze grzywny od 1 000 zł do 30 000 zł”. Dodatkowo tej samej karze podlega
ten, kto wbrew obowiązkowi nie zapewnia, aby budowa lub przebudowa obiektu
budowlanego albo jego części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy, była
wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania bezpieczeństwa i higieny
pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych rzeczoznawców. Zniesienie więc
wymogu uzyskiwania przez pracodawców opinii sporządzanych przez uprawnionych
rzeczoznawców w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy będzie skutkowało zmianą normy
sankcyjnej zawartej w art. 283 § 2 pkt 2 K.p.
W świetle tej zmiany wystarczającym wydaje się pozostawienie obowiązku określonego
w art. 207 K.p., który czyni odpowiedzialnym pracodawcę za stan warunków pracy
w obiektach budowanych lub przebudowywanych.
3
 
Aby nie pozbawiać pracodawców możliwości skonsultowania prawidłowości projektu
przebudowywanych pomieszczeń, proponuje się pozostawienie w przepisie możliwości
zasięgnięcia opinii rzeczoznawcy bhp w zakresie spełniania przez projekt wymogów bhp.

Art. 2. Zmiany w zakresie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym
rolników.
skrócenie terminu przedawnienia należności z tytułu składek
W aktualnie obowiązującym przepisie art. 41b ust. 1 ww. ustawy, należności z tytułu
składek ulegają przedawnieniu po upływie 10 lat, licząc od dnia, w którym stały się
wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 2 – 7 tego przepisu. Jednocześnie nadpłacone lub
nienależnie opłacone składki nie podlegają zwrotowi, jeżeli od dnia ich opłacenia upłynęło
10 lat (art. 41b ust. 11).
Zaproponowane w projekcie ustawy rozwiązania mają na celu skrócenie terminu
przedawnienia należności z tytułu składek z 10 do 5 lat. W konsekwencji wprowadzenia
przedmiotowej zmiany, zmianie ulegnie również art. 41b ust. 11 omawianej ustawy
w zakresie skrócenia z 10 do 5 lat terminu zwrotu nadpłaconych lub nienależnie opłaconych
składek wyżej wymienionej ustawy.
Zgodnie z przepisem końcowym, proponowana zmiana wejdzie w życie z dniem
1 stycznia 2013 r., konieczne jest bowiem umożliwienie KRUS dostosowanie się do nowych
przepisów.
Projekt ustawy w przedmiotowym zakresie wprowadza również przepis przejściowy,
zgodnie z którym do przedawnienia należności z tytułu składek, o którym mowa w art. 41b
ust. 1 ww. ustawy, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2013 r., stosuje się
przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym, że bieg przedawnienia rozpoczynać
się będzie od dnia 1 stycznia 2013 r.
Jeżeli natomiast przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2013 r. nastąpiłoby
zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego
wcześniejszego terminu.
4
 
Wyżej określone zasady mają mieć również zastosowanie do nadpłaconych lub
nienależnie opłaconych składek, o których mowa w art. 41b ust. 11 ustawy.

Art. 3. Zmiany w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
wydłużenie terminu składania deklaracji na podatek od nieruchomości
Zgodnie z obecnie obowiązującym przepisem art. 6 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatkach
i opłatach lokalnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki nieposiadające
osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Agencji Nieruchomości Rolnych, a także
jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są
obowiązane składać, w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, organowi podatkowemu
właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na
podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według
ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu – w terminie 14 dni od
dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku.
Zaproponowana w art. 6 ust. 9 pkt 1 zmiana ma na celu wydłużenie terminu składania
deklaracji do dnia 31 stycznia każdego roku kalendarzowego. Wydłużenie powyższego
terminu na złożenie deklaracji poprawi sytuację podatników, szczególnie tych, którzy
posiadają nieruchomości na terenie kilku gmin. Przedłużenie terminu na złożenie deklaracji
nie będzie miało wpływu na planowanie i wykonywanie budżetu przez gminy.

Zmianie
uległ również art. 6 ust. 9 pkt 3, zgodnie z którym obliczony w deklaracji
podatek od nieruchomości – bez wezwania – należy wpłacić na rachunek właściwej gminy,
w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia
15 każdego miesiąca, a za styczeń do dnia 31 stycznia.

Art. 4. Zmiany w zakresie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
1) zniesienie obowiązku ogłaszania sprawozdań finansowych w Monitorze Polskim B
Projekt ustawy zawiera nowelizacje ustaw, których zmiany ściśle związane są ze
zniesieniem, z dniem 1 stycznia 2013 r., Monitora Polskiego B. Nowelizacja ustawy z dnia
5
 
29 września 1994 r. o rachunkowości jest wynikiem powyższego założenia, zaś przepisy
nowelizujące tę ustawę wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.
Przepis art. 70 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r.
Nr 152, poz. 1223, z poźn. zm.) nakłada na kierownika jednostki, której sprawozdanie
finansowe podlega obligatoryjnemu badaniu, obowiązek składania do ogłoszenia:
1) wprowadzenia do sprawozdania finansowego stanowiącego część informacji
dodatkowej,
2) bilansu,
3) rachunku zysków i strat,
4) zestawienia zmian w kapitale własnym,
5) rachunku przepływów pieniężnych,
6) opinii biegłego rewidenta,
7) odpisu uchwały lub postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty.
Ogłoszenie następuje w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski B”, a w odniesieniu do spółdzielni – w „Monitorze Spółdzielczym”.
Jednocześnie, zgodnie z art. 69 obecnie obowiązującej ustawy o rachunkowości,
kierownik jednostki jest zobowiązany do składania do właściwego rejestru sądowego –
Krajowego Rejestru Sądowego („KRS”):
1) rocznego sprawozdania finansowego,
2) opinii biegłego rewidenta – jeżeli sprawozdanie finansowe podlegało badaniu,
3) odpisu uchwały lub postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty,
4) sprawozdania z działalności (dot. jednostek wymienionych w art. 49 ust. 1 ustawy
o rachunkowości).
Obowiązek wynikający z art. 69 dotyczy jednostek objętych Krajowym Rejestrem
Sądowym na mocy ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym
(Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186, z późn. zm.). Nie dotyczy natomiast jednostek nie-
objętych KRS, a objętych przepisami ustawy o rachunkowości, np.: spółek cywilnych osób
6
 
fizycznych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą czy niektórych jednostek
sektora finansów publicznych.
Przepisy art. 69 i 70 ustawy o rachunkowości stanowią implementację art. 47 dyrektywy
78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek,
która nakłada obowiązek publikacji sprawozdań finansowych (wraz z innymi dokumentami)
zgodnie z przepisami dyrektywy 68/151/EWG zastąpionej dyrektywą 2009/101/WE
ws. koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek
w rozumieniu art. 48 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równości, do zapewnienia
ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich (wersja ujednolicona)
Dz. Urz. UE L 258 z 01.10.2009, str. 11. Art. 3 dyrektywy wskazuje, że – obok złożenia do
rejestru handlowego (sądowego) – ujawnienie odpowiednich dokumentów i informacji
(w tym m.in. sprawozdania finansowego) dokonuje się przez ogłoszenie (całego tekstu, jego
części lub wzmianki o miejscu, w którym dokument został złożony w rejestrze
handlowym/sądowym) w biuletynie krajowym wskazanym do tego celu przez państwo
członkowskie.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 40 ustawy o KRS, w dziale 3 rejestru przedsiębiorców
zamieszcza się następujące dane:
1) wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania finansowego i rocznego
skonsolidowanego sprawozdania finansowego grupy kapitałowej, z oznaczeniem dat
ich złożenia,
2) wzmiankę o złożeniu opinii biegłego rewidenta, jeżeli sprawozdanie podlegało
obowiązkowi badania przez biegłego, na podstawie przepisów o rachunkowości,
3) wzmiankę o złożeniu uchwały bądź postanowienia o zatwierdzeniu sprawozdania
finansowego i skonsolidowanego sprawozdania grupy kapitałowej oraz podziale zysku
lub pokryciu straty,
4) wzmiankę o złożeniu sprawozdania z działalności, jeżeli przepisy o rachunkowości
wymagają jego złożenia do sądu rejestrowego.

Zgodnie z art. 13 ustawy o KRS wpisy do tego Rejestru podlegają obowiązkowi
ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, który jest ogólnokrajowym dziennikiem
urzędowym przeznaczonym do zamieszczania obwieszczeń lub ogłoszeń. Może być on zatem
uznany za biuletyn krajowy, w którym mogą być dokonywane określone ogłoszenia zgodnie
7