Rządowy projekt ustawy o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach

zaspokojenia niezbędnych potrzeb przesiedlanych
lub relokowanych cudzoziemców w okresie
postępowania w sprawie nadania statusu uchodźcy
lub ochrony uzupełniającej, a także rzeczywiste
koszty indywidualnych programów integracji,
o których mowa w art. 93 ust. 1 ustawy z dnia
12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U.
z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.5)).
Art. 86c. Cudzoziemiec zakwalifikowany do przesiedlenia lub
relokacji przed przyjazdem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składa wniosek o nadanie
statusu uchodźcy do Szefa Urzędu za pośrednictwem
funkcjonariusza Straży Granicznej, delegowanego do
wykonania zadania poza granicami państwa, który
został upoważniony do przyjęcia takiego wniosku
przez komendanta oddziału Straży Granicznej
właściwego miejscowo dla m.st. Warszawy.
Art. 86d. Funkcjonariusz Straży Granicznej, o którym mowa
w art. 86c:
1) wykonuje czynności, o których mowa w art. 29
ust. 1, z wyłączeniem czynności określonych
w pkt 3 lit. c i pkt 4, i niezwłocznie przekazuje
wniosek w celu rozpatrzenia Szefowi Urzędu;
2) wydaje zaświadczenie tożsamości, o którym
mowa w art. 55 ust. 1, ważne od dnia wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zawiadamia państwowego inspektora sanitarnego
właściwego ze względu na miejsce wjazdu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej o odmowie cudzoziemca, o którym mowa
w art. 86c, lub osoby, w imieniu której
cudzoziemiec ten występuje, poddania się
badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym.
 
20
Art. 86e. Przesłuchanie cudzoziemca, o którym mowa

w art. 86c, w celu wyjaśnienia faktów istotnych dla
rozstrzygnięcia sprawy, odbywa się w miejscu jego
pobytu.
Art. 86f. 1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie zamierza
nadać cudzoziemcowi status uchodźcy lub udzielić
mu ochrony uzupełniającej, zwraca się do Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie
potrzeby także do innych organów, z wnioskiem
o przekazanie informacji, czy wobec cudzoziemca,
o którym mowa w art. 86c, lub osoby, w imieniu
której cudzoziemiec ten występuje, zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3
lub ust. 2, art. 20 ust. 1 pkt 2, ust. 2 lub 3 lub
w art. 97 ust. 1a.
2. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i inne
organy przekazują informacje, o których mowa
w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia otrzymania
wniosku o ich przekazanie.
3. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 2, nie
przekażą informacji w terminie 14 dni, uznaje się, że
wymóg uzyskania informacji został spełniony.
Art. 86g. 1. Po przyjeździe na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przesiedlony lub relokowany cudzoziemiec
przekazuje Szefowi Urzędu swój dokument podróży
oraz dokument podróży osoby, w imieniu której
występuje do depozytu, za pośrednictwem
komendanta oddziału lub placówki Straży
Granicznej, w której następuje przekroczenie
granicy.
2. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązany stawić się w ośrodku w terminie 2 dni
 
21
od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art.
86h. W przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia
cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 86g ust. 1,
zapewnia się opiekę medyczną od dnia wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 86i. 1. W
zakresie
nieuregulowanym w niniejszym
rozdziale stosuje się przepisy działu II.
2. Do cudzoziemców podlegających relokacji nie
stosuje się art. 40 ust. 2 pkt 1.”;
23) w art. 87:
a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wnioskodawca lub osoba, w imieniu której
wnioskodawca występuje, nielegalnie przekroczyli lub
usiłowali przekroczyć granicę, chyba że przybyli
bezpośrednio z terytorium, na którym ich życiu lub
wolności zagrażało niebezpieczeństwo prześladowania
lub ryzyko wyrządzenia poważnej krzywdy,
przedstawili wiarygodne przyczyny nielegalnego
wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i złożyli
wniosek o nadanie statusu uchodźcy niezwłocznie po
przekroczeniu granicy;”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2
pkt 2, Straż Graniczna zatrzymuje wnioskodawcę lub
osobę, w imieniu której wnioskodawca występuje, na
wniosek Szefa Urzędu.”;
24) w art. 88 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wnioskodawcę lub osobę, w imieniu której
wnioskodawca występuje, w przypadkach, o których
mowa w art. 87, umieszcza się w strzeżonym ośrodku
lub areszcie w celu wydalenia, z tym że areszt w celu
 
22
wydalenia stosuje się, gdy z okoliczności ustalonych
przez organ Straży Granicznej wynika, że jest to
niezbędne ze względu na obronność lub bezpieczeństwo
państwa albo bezpieczeństwo i porządek publiczny.”;
25) w art. 89 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub osoby,
w imieniu której wnioskodawca występuje, w strzeżonym
ośrodku lub areszcie w celu wydalenia w przypadku,
o którym mowa w art. 87 ust. 2 pkt 2, wydaje, na wniosek
organu Straży Granicznej, sąd rejonowy, w obszarze
właściwości którego znajduje się siedziba tego organu.
5.
Postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu
w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia
wydaje, na wniosek organu Straży Granicznej, sąd
rejonowy, w obszarze właściwości którego znajduje się
siedziba tego organu.”;
26) w art. 89ib dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4.

W przypadku siły wyższej, uniemożliwiającej
cudzoziemcowi osobisty odbiór dokumentu podróży
przewidzianego w Konwencji Genewskiej, odbioru tego
dokumentu może dokonać pełnomocnik legitymujący się
pełnomocnictwem szczególnym. Przepisu ust. 3 nie stosuje
się.”.
Art. 15. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 75:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a.
Tymczasowy polski dokument podróży dla
cudzoziemca można wydać cudzoziemcowi
podlegającemu przesiedleniu lub relokacji, który nie
posiada ważnego dokumentu podróży.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
 
23
„3. Wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży
dla cudzoziemca następuje na wniosek cudzoziemca,
z tym że wydanie tego dokumentu cudzoziemcowi,
o którym mowa w ust. 2, może nastąpić także z urzędu.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, z wnioskiem
występuje Szef Urzędu.”,
c) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w ust. 1 i 1a – do jednokrotnego wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;”;
2) w art. 83 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla
cudzoziemca, jeżeli jest wydawany cudzoziemcowi
podlegającemu:
a) wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) przesiedleniu lub relokacji i nieposiadającemu ważnego
dokumentu podróży;”.

Art. 16. Do postępowań wszczętych na podstawie przepisów ustaw
zmienianych w art. 14 i 15 przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.

Art. 17. Dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 86
ustawy zmienianej w art. 14, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 86 ustawy zmienianej w art. 14,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od
dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 18. 1. Maksymalny limit wydatków budżetu państwa przeznaczonych na
pomoc dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, o której mowa
w rozdziale 5 działu II ustawy zmienianej w art. 14, z wyłączeniem wydatków
związanych z przesiedleniem lub relokacją, w okresie 10 lat, stanowi kwotę
100 000 000 zł w każdym roku.
 
24