Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Londynie dnia 7 marca 2011 r.

Druk nr 4219

Warszawa, 16 maja 2011 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-41-11


Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


-
o ratyfikacji Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man o
wymianie informacji w sprawach
podatkowych oraz Protokołu do tej
Umowy, podpisanych w Londynie dnia
7 marca 2011 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister Finansów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt


U S T A W A
z dnia


o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man o wymianie
informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych
w Londynie dnia 7 marca 2011 r.


Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man o wymianie
informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych
w Londynie dnia 7 marca 2011 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
22/04/EP
UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel zawarcia Umowy
Do końca lat dziewięćdziesiątych międzynarodowa wymiana informacji przebiegała
zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Na
podstawie artykułu 26 Modelowej Konwencji Podatkowej Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) właściwe
organy podatkowe umawiających się państw mogły wymieniać informacje konieczne dla
poprawnego stosowania umowy podatkowej lub ustawodawstwa wewnętrznego
umawiających się państw. Do 1999 r. wymiana była ograniczona jedynie do podatków
objętych Konwencją. Następnie ust. 1 został rozszerzony na podatki „bez względu na ich
rodzaj i nazwę nakładanych przez umawiające się państwa lub ich jednostki terytorialne albo
organy lokalne.....”. Lecz system ten zawierał pewne ograniczenia. Przede wszystkim, system
ten obejmuje tylko państwa związane ze sobą siecią umów podatkowych i nie dotyczy krajów
(głównie rajów podatkowych), które nie zawarły takich umów.

W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków ograniczających
zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową o negatywnych skutkach dla
decyzji inwestycyjnych i finansowych, a w konsekwencji dla krajowych podstaw
opodatkowania. Działania te doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który ustalił
trzy grupy krajów:
1) państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania istniejących
szkodliwych praktyk podatkowych,
2) raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte środki
obronne (za definicje „raju podatkowego” podano brak podatków albo jedynie podatki
nominalne oraz inne kluczowe czynniki, tj. brak skutecznej wymiany informacji, brak
przejrzystości przepisów, brak faktycznej działalności),
3) państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich do
projektu.
Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów uznanych za
raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie opinii i po
umożliwieniu danym terytoriom możliwości podjęcia zobowiązania wobec OECD
zaniechania praktyk podatkowych określonych jako szkodliwe. Podejmując zobowiązanie,
obszary te musiały zobowiązać się do wprowadzenia przejrzystości przepisów i skutecznej
wymiany informacji. W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy
terytoriów, które zobowiązały się do współpracy z OECD, ostateczny tekst modelowej
umowy stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu
wzmocnienie międzynarodowej współpracy w celu ograniczenia unikania opodatkowania
i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych.

Rzeczpospolita Polska dotychczas nie zawarła z Wyspą Man umowy o wymianie informacji
w sprawach podatkowych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia

16 maja 2005 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję
podatkową dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 94, poz. 791),
Wyspa Man znajduje się na liście krajów oraz terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję
podatkową.
Przedmiotowa umowa jest jedną z trzech umów, jakie zostały podpisane z Wyspą Man.
Pozostałymi są:

– Umowa
między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w odniesieniu do przedsiębiorstw eksploatujących statki morskie lub
statki powietrzne w transporcie międzynarodowym;

– Umowa
między Rzecząpospolitą Polską a Wyspą Man w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych.

Transparentna polityka w zakresie wymiany informacji po wejściu w życie Umowy
spowoduje zmianę statusu Wyspy Man, tj. wykreślenie tego terytorium z listy krajów
stosujących szkodliwe praktyki podatkowe.

Wyspa Man zawarła dotychczas 16 umów o wymianie informacji podatkowych, m.in. z
takimi krajami jak Australia, Chiny, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Islandia, Irlandia,
Holandia, Norwegia, Portugalia, Stany Zjednoczone.

II. Informacje ogólne
Zgodnie z brytyjskim prawem, Wyspa Man nie jest integralną częścią Wielkiej Brytanii,
niemniej jednak rząd Wielkiej Brytanii odpowiada za jej sprawy zagraniczne i obronność, zaś
parlament brytyjski może uchwalać akty z mocą obowiązującą również na Wyspie Man
(jednak zazwyczaj nie czyni tego bez zgody parlamentu Wyspy Man). Wyspa Man nie jest

2
również częścią Unii Europejskiej, jednak na podstawie Protokołu nr 3 do Aktu Przystąpienia
Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do Wspólnot Europejskich –
utrzymuje specjalne relacje z UE. Wyspa Man jest dependencją korony brytyjskiej i, choć nie
jest członkiem Unii Europejskiej, jej terytorium należy do obszaru celnego Wspólnot
Europejskich. W odniesieniu do Wyspy Man znajduje zastosowanie swoboda przepływu
towarów między tą wyspą a terytorium UE. Obywatele UE i przedsiębiorstwa z siedzibą na
terytorium UE objęci są zasadą narodowego traktowania na Wyspie Man. Wyspa Man
posiada także własny system imigracyjny i wizowy.

Umowy o wymianie informacji podatkowych zawierane są przez Wyspę Man na podstawie
upoważnienia udzielonego w tym celu przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i
Irlandii Północnej. Upoważnienie obejmuje przyjęcie zobowiązań międzynarodowych
wyłącznie przez Wyspę Man, co znajduje odzwierciedlenie w preambułach zawieranych
umów, w brzmieniu:
„Umawiające się Strony uzgodniły zawarcie niniejszej Umowy, nakładającej zobowiązania
wyłącznie na ………….. i Wyspę Man”.

Wyspa Man zobowiązała się do przyjęcia przepisów krajowych odpowiadających przepisom
wspólnotowym zawartym w dyrektywie Rady 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w
sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek.
Zobowiązanie to wynika z kompetencji Wyspy Man, jako podmiotu prawa
międzynarodowego, do zaciągania zobowiązań międzynarodowych i nie wynika z jej
obowiązków traktatowych.

III. System podatkowy Wyspy Man

System podatkowy Wyspy Man jest zasadniczo niezależny od systemu podatkowego Wielkiej
Brytanii. Ze względu na niski poziom obciążeń podatkowych oraz szerokie zwolnienia
podatkowe – Wyspa Man należy do grupy tzw. rajów podatkowych (offshore center).

Status rezydenta

Status rezydenta Wyspy Man jest uregulowany ustawowo i oparty na zasadach standardowo
stosowanych przez systemy prawne. Status ten można m.in. uzyskać dzięki częstym wizytom

3