Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

8) wykaz gatunków roślin rolniczych, których materiał siewny może być uznany za materiał
siewny kategorii handlowy, oraz wymagania w zakresie jakości dla tego materiału
– biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin lub gatunków, specyfikę
ich wytwarzania oraz właściwą identyfikację wytworzonego materiału siewnego roślin
rolniczych i warzywnych, a także potrzebę zapewnienia jednolitego sposobu udzielania przez
zachowującego odmianę upoważnienia osobie, która będzie prowadzić obrót materiałem
siewnym.

Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może utworzyć
rejon wytwarzania sadzeniaków ziemniaka kategorii elitarny, zwany dalej „rejonem
zamkniętym”, mając na względzie utrzymanie wysokiego poziomu zdrowotności tego
materiału w rejonie zamkniętym.
2. Rejon zamknięty tworzy się na wniosek zarządu województwa, po uprzednim uzyskaniu
zgody Komisji Europejskiej.
3. Rejon zamknięty obejmuje obszar województwa lub jego część.
4. Minister
właściwy do spraw rolnictwa, tworząc rejon zamknięty, określa
w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, odmiany i kategorie sadzeniaków ziemniaka,
które mogą być uprawiane w tym rejonie.
5. W rejonie zamkniętym obowiązuje zakaz uprawy odmian i kategorii sadzeniaków
ziemniaka innych niż określone przez ministra właściwego do spraw rolnictwa
w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.
6. Zadanie zarządu województwa, o którym mowa w ust. 2, jest zadaniem z zakresu
administracji rządowej.

Art. 42. 1. Oceny materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonuje, jeżeli
przepisy ustawy nie stanowią inaczej, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na:
1) położenie plantacji – w przypadku oceny polowej;
2) miejsce pobierania prób – w przypadku oceny laboratoryjnej oraz oceny weryfikacyjnej;
3) miejsce dokonywania przerobu – w przypadku oceny cech zewnętrznych.

35
2. Jeżeli wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 1, nie może dokonać oceny materiału
siewnego, Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej „Głównym
Inspektorem”, wskazuje innego wojewódzkiego inspektora, który dokona oceny tego
materiału.

Art. 43. 1. Oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych dokonują
upoważnieni przez wojewódzkiego inspektora pracownicy wojewódzkiego inspektoratu
ochrony roślin i nasiennictwa, zwani dalej „urzędowymi kwalifikatorami”.
2.
Oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych kategorii
kwalifikowany, z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka, mogą dokonywać również osoby
fizyczne, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora, zwane dalej
„akredytowanymi kwalifikatorami”.
3. Oceny polowej materiału siewnego na plantacji nasiennej roślin rolniczych i warzywnych
obsianej materiałem siewnym z partii, do której zostały zgłoszone zastrzeżenia wynikające
z oceny tożsamości i czystości odmianowej, dokonuje urzędowy kwalifikator.
4. Oceny polowej materiału siewnego roślin warzywnych, w celu uznania go za materiał
siewny kategorii standard własnych odmian, dokonuje zachowujący odmianę.
5. Urzędowi kwalifikatorzy i akredytowani kwalifikatorzy sporządzają dokumentację
dotyczącą dokonanej oceny polowej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych
w zakresie i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 51 pkt 5.

Art. 44. 1. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych
dokonują laboratoria wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin i nasiennictwa, zwane
dalej „urzędowymi laboratoriami”.
2. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin warzywnych, w celu uznania go za
materiał siewny kategorii standard własnych odmian, dokonuje zachowujący odmianę.
3. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, z zastrzeżeniem
art. 45, mogą dokonywać również laboratoria, które uzyskały akredytację wojewódzkiego
inspektora, zwane dalej „akredytowanymi laboratoriami”:
1) prowadzone przez prowadzącego obrót w odniesieniu do własnego materiału siewnego;

36
2) których działalność nie jest w żaden sposób powiązana z hodowlą, wytwarzaniem
i obrotem materiałem siewnym gatunków (samodzielne laboratoria).
4. Akredytowane laboratoria, o których mowa w ust. 3 pkt 1, mogą dokonywać oceny
laboratoryjnej materiału siewnego, o którym mowa w ust. 3, będącego własnością innego
prowadzącego obrót wskazanego w decyzji o udzieleniu akredytacji, o której mowa w art. 78
ust. 1, po uzyskaniu akredytacji w tym zakresie.
5. Laboratoria, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą dokonywać oceny materiału siewnego
roślin rolniczych lub warzywnych dla prowadzących obrót tym materiałem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Urzędowe laboratoria i akredytowane laboratoria sporządzają dokumentację dotyczącą
dokonanej oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych
w zakresie i w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 51 pkt 5.

Art. 45. 1. Oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka dokonują wyłącznie urzędowe
laboratoria.
2. Oceny weryfikacyjnej sadzeniaków ziemniaka odmian regionalnych mogą dokonywać
również akredytowane laboratoria.

Art. 46. 1. Pobierania prób i oceny laboratoryjnej materiału siewnego dokonuje się zgodnie
z metodyką określoną przez Międzynarodowy Związek Oceny Nasion (ISTA).
2. Próby materiału siewnego do oceny laboratoryjnej pobiera się w obecności prowadzącego
obrót lub osoby przez niego upoważnionej.
3. Próby, o których mowa w ust. 2, mogą być pobierane w sposób automatyczny za pomocą
urządzenia do automatycznego pobierania prób, jeżeli:
1) urządzenie to zapewnia pobranie reprezentatywnej próby ogólnej nasion do oceny
laboratoryjnej materiału siewnego, a w szczególności:
a) mechanizm pobierający próby pierwotne jest zainstalowany w strumieniu nasion linii
technologicznej, który pobiera:
–
niewielkie ilości nasion z całego przekroju strumienia nasion,
–
próbę ogólną z całej partii w sposób ciągły lub cykliczny,
b) połączenie mechanizmu pobierającego próby pierwotne i pojemnika na próbę ogólną
oraz ten pojemnik są zabezpieczone przed dostępem osób trzecich;
2) urządzenie to posiada płynną i precyzyjną regulację wielkości pobieranej próby;

37
3) wyniki oceny laboratoryjnej prób pobranych przez to urządzenie oraz prób pobranych
ręcznie z dziesięciu tych samych partii są zgodne dla nie mniej niż
70 % wszystkich trzech badanych parametrów łącznie.
4. Pobieranie prób materiału siewnego do oceny laboratoryjnej za pomocą urządzenia do
automatycznego pobierania prób wymaga uzyskania zgody wojewódzkiego inspektora
wydanej w drodze decyzji.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 4, jest wydawana, na wniosek prowadzącego obrót, przez
wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę
prowadzącego obrót, albo miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne
niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót – w przypadku gdy prowadzącym obrót jest
osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby –
miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania
tej osoby;
2) typ i warunki techniczne oraz oznaczenie identyfikacyjne urządzenia do automatycznego
pobierania prób;
3) imię i nazwisko osoby fizycznej, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2, odpowiedzialnej za
prawidłowe pobieranie prób w sposób automatyczny.
7. Decyzję, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor wydaje po przeprowadzeniu
kontroli zgodności zainstalowania i sposobu działania urządzenia do automatycznego
pobierania prób z wymaganiami niezbędnymi do zapewnienia, że próba nasion pobrana do
oceny laboratoryjnej materiału siewnego jest reprezentatywna.
8. W decyzji, o której mowa w ust. 4, określa się:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby –
miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania
tej osoby;
2) imię i nazwisko akredytowanego próbobiorcy, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2,
odpowiedzialnego za prawidłowe pobieranie prób w sposób automatyczny;
3) typ oraz oznaczenie identyfikacyjne urządzenia do automatycznego pobierania prób;

38
4) okres, na jaki została wydana zgoda na pobieranie prób materiału siewnego do oceny
laboratoryjnej za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania prób.
9. Pobieranie prób w sposób automatyczny odbywa się pod nadzorem wojewódzkiego
inspektora właściwego ze względu na miejsce pobrania próby.
10.
Wojewódzki inspektor w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 9, może
w szczególności:
1) uczestniczyć w pobieraniu prób;
2) sprawdzać:
a) czy sposób działania urządzenia do automatycznego pobierania prób jest zgodny
z wymaganiami niezbędnymi do zapewnienia, że próba nasion pobrana do oceny
laboratoryjnej materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych jest
reprezentatywna,
b) stan techniczny urządzenia do automatycznego pobierania prób,
c) dokumentację dotyczącą automatycznego pobierania prób.
11. W przypadku gdy wojewódzki inspektor w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 9,
stwierdzi nieprawidłowości w pobieraniu prób w sposób automatyczny, uniemożliwiające
właściwą ocenę laboratoryjną materiału siewnego, może, w drodze decyzji, zakazać
stosowania urządzenia do pobierania prób do czasu usunięcia stwierdzonych
nieprawidłowości.

Art. 47. 1. Próby materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych do oceny
laboratoryjnej, na wniosek prowadzącego obrót będącego właścicielem partii materiału
siewnego, pobierają:
1) upoważnieni przez wojewódzkiego inspektora pracownicy wojewódzkiego inspektoratu
ochrony roślin i nasiennictwa, zwani dalej „urzędowymi próbobiorcami”;
2) osoby fizyczne, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora w zakresie
pobierania prób materiału siewnego kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany,
z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka, zwane dalej „akredytowanymi próbobiorcami”.
2. Próby materiału siewnego z partii, dla których wystawia się świadectwo ISTA, pobierają
urzędowi próbobiorcy upoważnieni do pobierania tych prób przez kierownika laboratorium
oceny nasion posiadającego akredytację ISTA.
3.
Próby sadzeniaków ziemniaka do oceny weryfikacyjnej, z wyłączeniem odmian
regionalnych, pobierają urzędowi próbobiorcy.

39