Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

przekraczać ilości:
przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją
1) 250 gramów dla kukurydzy cukrowej, kukurydzy pękającej, szpinaku, bobu, grochu genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji
siewnego cukrowego, grochu siewnego łuskowego, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej miejscowych i odmian oraz dyrektywy komisji 2009/145/WE przewidującej pewne odstępstwa
tycznej i fasoli wielokwiatowej;
w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie
2) 25 gramów dla cebuli (grupa Cepa, grupa Aggregatum), cebuli siedmiolatki, pora, czosnku uprawianych w poszczególnych miejscach i rejonach zagrożonych erozją genetyczną oraz
pospolitego, trybuły ogrodowej, buraka ćwikłowego, buraka liściowego, kapusty pekińskiej, odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym,
ogórka, dyni olbrzymiej, dyni zwyczajnej, marchwi i sałaty;
wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu
3) 5 gramów dla szczypiorku, selera korzeniowego, selera naciowego, szparaga, papryki, materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian, , w zakresie przepisów dotyczących
endywii, kawona, melona, karczocha, pomidora, kopru włoskiego, rabarbaru, oberżyny, całego procesu wprowadzania do obrotu.
cykorii korzeniowej, cykorii liściowej, cykorii sałatowej, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty
brukselskiej, kapusty głowiastej białej i kapusty głowiastej czerwonej.
Art. 112 Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej informacje o regionach Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2008/62/WE przewidującej pewne
pochodzenia, dodatkowych regionach wytwarzania materiału siewnego danej odmiany odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych
regionalnej oraz dodatkowych regionach obrotu tym materiałem, a także, na wniosek Komisji przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją
Europejskiej lub właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji
materiału siewnego odmiany regionalnej, a także materiału siewnego odmiany amatorskiej miejscowych i odmian oraz dyrektywy komisji 2009/145/WE przewidującej pewne odstępstwa
wprowadzonej do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie
uprawianych w poszczególnych miejscach i rejonach zagrożonych erozją genetyczną oraz
odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym,
wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu
materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian, , w zakresie przepisów dotyczących
całego procesu wprowadzania do obrotu.
Art. 113 1. Wojewódzki inspektor, w przypadku gdy z przepisów Unii Europejskiej wydanych w trybie Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Rady: 66/401/WE w sprawie obrotu materiałem
art. 13a dyrektywy Rady 66/401/EWG, art. 13a dyrektywy Rady 66/402/EWG, art. 19 siewnym roślin pastewnych, 66/402/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin
dyrektywy Rady 2002/54/WE, art. 33 dyrektywy Rady 2002/55/WE, art. 19 dyrektywy Rady zbożowych, 2002/54/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka, 2002/55/WE w
2002/56/WE lub art. 16 dyrektywy Rady 2002/57/WE wynika możliwość podjęcia sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw, 2002/56/WE w sprawie obrotu sadzeniakami
tymczasowego eksperymentu, wykonuje czynności związane z tymczasowym eksperymentem, ziemniaków, 2002/57/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych, w zakresie
jest organem właściwym w sprawach wydawania pozwolenia na przeprowadzenie tego możliwości wzięcia udziału w tymczasowym eksperymencie ustanowionym na mocy decyzji
eksperymentu, kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu i przyjmowania informacji Komisji.
o jego przebiegu.
2. Podmiot zainteresowany udziałem w tymczasowym eksperymencie jest obowiązany:
1) uzyskać pozwolenie na przeprowadzenie eksperymentu;
2) poddać się kontroli w zakresie przeprowadzania eksperymentu;
3) składać informację o przebiegu eksperymentu.
Art. 114 Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, tymczasowe Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Rady: 66/401/WE w sprawie obrotu materiałem
eksperymenty, w ramach których może być wytwarzany materiał siewny, w tym:
siewnym roślin pastewnych, 66/402/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin
1) warunki przeprowadzania tymczasowego eksperymentu lub
zbożowych, 2002/54/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka, 2002/55/WE w
2) czas trwania tymczasowego eksperymentu, lub
sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw, 2002/56/WE w sprawie obrotu sadzeniakami
3) zakres i terminy składania wojewódzkiemu inspektorowi informacji o przebiegu ziemniaków, 2002/57/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych, w zakresie
tymczasowego eksperymentu przez podmiot, który uzyskał pozwolenie na przeprowadzenie możliwości wzięcia udziału w tymczasowym eksperymencie ustanowionym na mocy decyzji
tymczasowego eksperymentu, lub
Komisji.
4) zakres kontroli przeprowadzania tymczasowego eksperymentu, lub
5) dodatkowe informacje umieszczane na etykietach, w które zaopatruje się materiał siewny
wytworzony w ramach tymczasowego eksperymentu
– uwzględniając przepisy Unii Europejskiej dotyczące tymczasowych eksperymentów, wydane
na podstawie art. 13a dyrektywy Rady 66/401/EWG, art. 13a dyrektywy Rady 66/402/EWG,
art. 19 dyrektywy Rady 2002/54/WE, art. 33 dyrektywy Rady 2002/55/WE, art. 19 dyrektywy
Rady 2002/56/WE lub art. 16 dyrektywy Rady 2002/57/WE oraz zapewnienie kontroli nad
prawidłowym przeprowadzeniem tymczasowych eksperymentów i materiałem siewnym

110
wytworzonym w ramach tych eksperymentów.
Art. 115 . Opłacie podlega:
Artykuł ten obejmuje przepisy dotyczące opłat związanych z wytwarzaniem, oceną i obrotem
1) dokonanie oceny tożsamości oraz czystości odmianowej materiału siewnego;
materiałem siewnym, który zgodnie z definicją obejmuje materiał siewny roślin rolniczych,
2) pobranie urzędowych prób oraz dokonanie oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału materiał siewny roślin warzywnych, sadzeniaki ziemniaka, materiał szkółkarski, materiał
siewnego przez organy Państwowej Inspekcji;
rozmnożeniowy roślin warzywnych, materiał rozmnożeniowy roślin ozdobnych, materiał
3) dokonanie ponownej oceny polowej i ponownej oceny laboratoryjnej materiału siewnego;
nasadzeniowy roślin warzywnych lub ozdobnych oraz materiał rozmnożeniowy winorośli. W
4) udzielenie akredytacji do pobierania prób materiału siewnego;
celu ułatwienia korzystania przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem i obrotem materiałem
5) udzielenie akredytacji do dokonywania oceny materiału siewnego;
siewnym z przepisów zawartych w ustawie o nasiennictwie, w jednym tytule zebrano przepisy,
6) udzielenie upoważnienia do wypełniania etykiet urzędowych;
które określają jakie czynności podlegają opłacie, jaki jest tryb i termin wnoszenia tych opłat
7) udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania oraz sankcje w przypadku nie dokonania stosowanych opłat
prób materiału siewnego;
8) przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3;
9) wydanie świadectwa mieszanki materiału siewnego;
10)
wydanie etykiet i plomb urzędowych;
11)
wykonywanie
czynności w ramach nadzoru nad akredytowanymi podmiotami, o
których mowa w art. 81.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pobiera się również w przypadku, gdy pobranie
urzędowych prób lub dokonanie oceny nie było możliwe z winy wnioskodawcy.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 9 i 10, wnosi się na podstawie rachunku
wystawionego przez wojewódzkiego inspektora, w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego
rachunku, przy czym rachunek za dokonanie oceny tożsamości i czystości odmianowej
wystawia się przy pobieraniu próby do tej oceny.
4. Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 3–7, wnosi się po złożeniu wniosku o:
1) dokonanie ponownej oceny polowej i oceny laboratoryjnej materiału siewnego;
2) udzielenie akredytacji do pobierania prób materiału siewnego;
3) udzielenie akredytacji do dokonywania oceny materiału siewnego;
4) udzielenie upoważnienia do wypełniania etykiet urzędowych;
5) udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do automatycznego pobierania
prób materiału siewnego.
5. Opłatę za przeprowadzenie egzaminu, o której mowa w ust. 1 pkt 8, wnosi się nie później
niż na dzień przed przystąpieniem do egzaminu.
6. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 11, wnosi się wnosi się corocznie na podstawie rachunku
wystawionego przez wojewódzkiego inspektora, w terminie do dnia 15 lutego.
Art. 116 Opłaty, o których mowa w art. 115 ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
Artykuł wynika z procedury stanowienia prawa.
2. Opłaty, o których mowa w art. 115 ust. 1, są ustalane z uwzględnieniem kosztów
poniesionych na dojazd do plantacji nasiennej lub miejsca pobrania próby, czasu potrzebnego
na dokonanie oceny lub pobranie próby, zużycia materiałów i odczynników stosowanych przy
dokonywaniu oceny lub pobieraniu próby, kosztów przygotowania i przeprowadzenia
egzaminu, kosztów prowadzenia nadzoru nad podmiotami akredytowanymi, a także gatunku,
kategorii oraz grupy roślin i rodzaju dokonywanej oceny.
Art. 117 W razie niewniesienia opłat, o których mowa w art. 115 ust. 1:
Artykuł ten obejmuje przepisy dotyczące sankcji w przypadku nie dokonania stosowanych
1) pkt 1 – nie dokonuje się oceny tożsamości i czystości odmianowej materiału siewnego;
opłat
2) pkt 2 – nie wydaje się wyników dokonanych ocen;
3) pkt 3 – nie dokonuje się ponownej oceny materiału siewnego;
4) pkt 4 i 5 – wniosek o udzielenie akredytacji odpowiednio do pobierania prób materiału
siewnego lub dokonywania oceny materiału siewnego pozostawia się bez rozpoznania;
5) pkt 6 – wniosek o upoważnienie do wypełniania etykiet urzędowych pozostawia się bez
rozpoznania;
6) pkt 7 – wniosek o udzielenie zgody na pobieranie prób za pomocą urządzenia do

111
automatycznego pobierania prób pozostawia się bez rozpoznania;
7) pkt 8 – nie dopuszcza się do przystąpienia do egzaminu;
8) pkt 9 i 10 – nie wydaje się świadectw mieszanki materiału siewnego oraz etykiet i plomb
urzędowych;
9) pkt 11 – wydaje się decyzję o cofnięciu akredytacji.
Art. 118 Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Artykuł ten obejmuje szczegółowe przepisy dotyczące sposobu i wysokości opłat oraz sposób
finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:
ich uiszczania.
1) sposób ustalania i wysokość opłat, o których mowa w art. 115 ust. 1,

2) sposób uiszczania opłat, o których mowa w art. 115 ust.1
– mając na względzie zasady określone w art. 116 ust. 2 oraz ułatwienie terminowego
uiszczania tych opłat.
Art. 119 1. Z państw trzecich może być przywożony wyłącznie materiał siewny dopuszczony do obrotu. Biorąc pod uwagę dotychczasową praktykę, w celu zapewnienia właściwej kontroli i nadzoru
2. Jeżeli materiał siewny, o którym mowa w ust. 1, jest genetycznie zmodyfikowany, to nad obrotem materiałem siewnym pochodzącym z państw trzecich, w tym materiału siewnego
przywozi się go z państw trzecich, gdy modyfikacja wprowadzona do odmiany jest odmian zmodyfikowanych genetycznie, zostały wprowadzone przepisy dotyczące obowiązku
dopuszczona do obrotu z przeznaczeniem do uprawy na podstawie decyzji właściwego organu informowania wojewódzkiego inspektora o sprowadzonym materiale siewnym.
Unii Europejskiej lub właściwego organu państwa członkowskiego.

Art. 120 Prowadzący obrót materiałem siewnym lub dostawca, który przywiózł z państw trzecich Artykuł ten precyzuje terminy i zakres przekazywanych informacji o imporcie materiału
materiał siewny, w terminie 3 dni od dnia odprawy celnej, informuje o ilości i rodzaju siewnego z państw trzecich.
przywiezionego materiału siewnego oraz przedstawia dokumenty dotyczące wytwarzania i
jakości tego materiału wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce
zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót lub dostawcy, albo miejsce wykonywania
działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót lub
dostawcy – w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność
gospodarczą.
Art. 121 1. Kontrola materiału siewnego polega na losowym sprawdzeniu wymagań w zakresie jakości Artykuł ten obejmuje przepisy regulujące zasady i sposób dokonywania kontroli materiału
oraz spełniania innych wymagań w zakresie wytwarzania, oceny i przechowywania materiału siewnego.
siewnego, a także obrotu tym materiałem.
2. Kontrolę materiału siewnego przeprowadza wojewódzki inspektor.
3. Pobieranie prób urzędowych i ocena materiału siewnego, dokonywane przez organy
Państwowej Inspekcji w ramach kontroli, nie podlegają opłacie.
4. Jeżeli w wyniku kontroli materiału siewnego stwierdzono, że jedna lub kilka partii materiału
siewnego nie odpowiadają wymaganiom w zakresie jakości albo wytwarzania, oceny i
przechowywania materiału siewnego lub obrotu tym materiałem, wojewódzki inspektor, w
drodze decyzji, w zależności od zakresu i stopnia naruszeń, może:
1) nakazać usunięcie, w określonym terminie, nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie
kontroli;
2) zakazać prowadzenia obrotu partią materiału siewnego niespełniającą wymagań;
3) nakazać poddanie partii materiału siewnego niespełniającej wymagań zabiegom
uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub tylko do
rozmnażania roślin.
5. Decyzje, o których mowa w ust. 4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
6. Do podmiotów, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 87 ust. 1, niebędących
przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) stosuje się
odpowiednio przepisy rozdziału 5 tej ustawy.
Art. 122 1. Z materiału siewnego znajdującego się w obrocie pobiera się kontrolne próby do Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Rady: 66/401/WE w sprawie obrotu materiałem
wspólnotowych testów i doświadczeń porównawczych w celu sprawdzenia jego jakości oraz siewnym roślin pastewnych, 66/402/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin
harmonizacji metod dokonywania oceny.
zbożowych, 2002/54/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka, 2002/55/WE w
2. Główny Inspektor pobiera i przesyła próby materiału siewnego, o których mowa w ust. 1, do sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw, 2002/56/WE w sprawie obrotu sadzeniakami

112
odpowiednich jednostek prowadzących wspólnotowe testy i doświadczenia porównawcze, ziemniaków, 2002/57/WE w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych, dyrektywy
zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi przeprowadzania doświadczeń i testów Rady 2008/72/WE w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym oraz nasadzeniowym
porównawczych.
warzyw, innym niż nasiona, dyrektywy Rady 2008/90/WE w sprawie obrotu materiałem
rozmnożeniowym roślin sadowniczych i roślinami sadowniczymi przeznaczonymi do produkcji
owoców, dyrektywy 98/56/EWG w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin
ozdobnych, dyrektywy Rady 72/169/EWG w sprawie określenia cech charakterystycznych i
minimalnych warunków do celów kontroli odmian winorośli, w zakresie przeprowadzania
testów i doświadczeń porównawczych.

Art. 123 1. Kto prowadzi obrót materiałem siewnym niezgodnie z warunkami określonymi w art. 104 Artykuł ten obejmuje przepisy sankcyjne związane z nieprzestrzeganiem przepisów
ust. 1 – 9, jest obowiązany do wycofania go z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na projektowanej ustawy.
rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo
siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo miejsce wykonywania działalności
gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania prowadzącego obrót albo dostawcy –
w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna prowadząca działalność
gospodarczą, materiałem siewnym, opłaty sankcyjnej stanowiącej 200 % kwoty należnej za
sprzedany lub dostarczony materiał siewny.
2. Kto prowadzi obrót materiałem siewnym bez zgłoszenia właściwemu wojewódzkiemu
inspektorowi zamiaru prowadzenia obrotu materiałem siewnym jest obowiązany do
wniesienia na rachunek wojewódzkiego inspektoratu właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, opłaty sankcyjnej w wysokości
2 270 zł, na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania lub siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy.
3. Stwierdzenia, że obrót materiałem siewnym jest prowadzony niezgodnie z warunkami
określonymi w art. 104 ust. 1–9, dokonuje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy
ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę prowadzącego obrót albo dostawcy, albo
miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania
prowadzącego obrót albo dostawcy – w przypadku gdy prowadzącym obrót albo dostawcą jest
osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, określając w tej decyzji ilość
sprzedanego lub dostarczonego materiału siewnego i wysokość opłaty sankcyjnej, o której
mowa w ust. 1.
Art. 124 Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 123, stanowi dochód budżetu państwa i stosuje się do
Zgodnie z Ordynacją podatkową.
niej przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z
2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.2)).
Art. 125 Egzekucja opłat wynikających z decyzji, o których mowa w art. 123 ust. 2
Zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
i 3, następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 126 1. Kto:
Artykuł ten obejmuje przepisy karne związane z nieprzestrzeganiem przepisów projektowanej
1) nie stosuje nazwy odmiany zgodnie z wpisem w krajowym rejestrze lub w odpowiednich ustawy.
rejestrach państw członkowskich, lub we wspólnotowych katalogach,
2) nie przekazuje dyrektorowi Centralnemu Ośrodkowi informacji, o których mowa w art. 23,
3) nie stosuje się do zakazów obowiązujących w rejonie zamkniętym,
4) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi obowiązującej informacji dotyczącej obrotu
materiałem siewnym lub nie prowadzi obowiązującej dokumentacji dotyczącej tego materiału,
o których mowa w art. 92,
5) składa wojewódzkiemu inspektorowi nieprawdziwe informacje dotyczące obrotu
materiałem siewnym,
6) nie zaopatruje materiału siewnego w etykiety, nie dołącza dokumentu towarzyszącego lub
dokumentu dostawcy, nie stosuje plomb lub nie zabezpiecza opakowań z materiałem siewnym
zgodnie z art. 95 ust. 2, art. 96 ust. 1, art. 97 ust. 1, art. 102 lub art. 103, lub podaje na

113
etykietach informacje niezgodne ze świadectwem oceny laboratoryjnej,
7) nie umieszcza na dokumencie sprzedaży nazwy gatunku, nazwy odmiany i numeru partii
jako informacji identyfikujących ten materiał,
8) nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji zgodnie z warunkami określonymi w art.
64 ust. 2 pkt 2 i art. 92 ust. 1 pkt 2,
9) bez wymaganej zgody, o której mowa w art. 106 ust. 1, wprowadza do obrotu mieszanki dla
ochrony środowiska,
10) prowadzi obrót mieszanką dla ochrony środowiska niezgodnie z decyzją, o której mowa
w art. 106 ust. 1,
11) przed zbiorem mieszanki dla ochrony środowiska zbieranej bezpośrednio lub
składników uprawianej mieszanki dla ochrony środowiska nie informuje właściwego ze
względu na położenie obszaru źródłowego regionalnego dyrektora ochrony środowiska o
wyznaczonym miejscu zbioru,
12) nie
będąc wpisanym odpowiednio do ewidencji dostawców albo ewidencji rolników,
sprzedaje materiał siewny przeznaczony dla nieprofesjonalnego odbiorcy poza obszar powiatu,
w którym go wytworzył,
13) nabywa od producenta materiał rozmnożeniowy lub materiał nasadzeniowy roślin
warzywnych lub ozdobnych lub materiał szkółkarski przeznaczony na jego własne
niezarobkowe potrzeby, który wprowadza do obrotu lub rozmnaża w celach zarobkowych,
14) prowadzi
obrót
materiałem siewnym wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 90 ust.1
pkt 2,
15) bez wymaganej zgody, o której mowa w art. 108 ust. 3, wprowadza do obrotu materiał
siewny z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych odmian roślin rolniczych lub
roślin warzywnych,
16) sporządza mieszanki roślin pastewnych przeznaczone na cele paszowe, nie posiadając
opracowanej technologii sporządzania tych mieszanek oraz urządzeń niezbędnych do ich
sporządzania,
17) sporządza protokół pobrania prób materiału siewnego roślin rolniczych lub warzywnych
na formularzu, który jest niezgodny ze wzorem określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 51 pkt 2,
18) nie
składa wojewódzkiemu inspektorowi wykazu prowadzonych plantacji nasiennych
odmian regionalnych, o którym mowa w art. 53 ust. 3,
19) wydaje
świadectwa albo informacje wymienione w art. 73 ust. 1, które są niezgodne ze
wzorami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 73 ust. 7;
20) wprowadza do obrotu materiał siewny, w którym udział genetycznie zmodyfikowanego
materiału siewnego przekracza maksymalny udział procentowy genetycznie zmodyfikowanego
materiału siewnego w materiale siewnym odmian konwencjonalnych, określony w przepisach
wydanych na podstawie art. 104 ust. 13,
21) nie oznacza partii materiału siewnego wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej numerem utworzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 pkt 6 lub
art. 72 pkt 2 lit. e,
22) będąc zachowującym odmianę wprowadzającym do obrotu materiał siewny kategorii
standard roślin warzywnych własnych odmian:
a) nie przechowuje lub nie udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi dokumentacji, o której
mowa w art. 93 ust. 1 pkt 1, lub
b) nie przechowuje lub nie udostępnia wojewódzkiemu inspektorowi lub właściwemu
urzędowi innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego prób, o których mowa w
art. 93 ust. 1 pkt 2, lub
c) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi sprawozdania o ilości wprowadzonego do obrotu
materiału siewnego, o którym mowa w art. 93 ust. 1 pkt 3,

114