Rządowy projekt ustawy o nasiennictwie

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa określa w
szczególności rodzaj i ilość materiału siewnego oraz okres, na jaki wprowadza się do obrotu
materiał siewny.
4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zainteresowanego.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności:
1) nazwę gatunku i odmiany rośliny uprawnej, kategorię i stopień kwalifikacji, numer i masę
partii materiału siewnego;
2) uzasadnienie dopuszczenia do obrotu materiału siewnego;
3) okres, w jakim materiał siewny ma być wprowadzony do obrotu.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa się w terminie umożliwiającym ocenę materiału
siewnego.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 4,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 4,
3) warunki i sposób wprowadzania do obrotu materiału siewnego, o którym mowa w ust. 1
– mając na względzie przepisy Unii Europejskiej obowiązujące w tym zakresie oraz
zapewnienie właściwej identyfikacji tego materiału siewnego w obrocie, a także zapewnienie
sprawnego i poprawnego składania wniosków.

Art. 106 1. Mieszanki dla ochrony środowiska mogą być wprowadzane do obrotu po uzyskaniu zgody Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej pewne
ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w regionie, z odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
którym ta mieszanka jest naturalnie związana, zwanym dalej „regionem pochodzenia pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska, w zakresie
mieszanki dla ochrony środowiska”.
przepisów dotyczących całego procesu wprowadzania do obrotu mieszanek dla ochrony
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu mieszanki środowiska.
dla ochrony środowiska, o której mowa w ust. 1, na wniosek prowadzącego obrót, po
zasięgnięciu opinii w tym zakresie właściwego ze względu na położenie obszaru źródłowego
regionalnego dyrektora ochrony środowiska, jeżeli mieszanka dla ochrony środowiska spełnia
wymagania w zakresie wytwarzania i jakości.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby –
miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej
osoby;
2) określenie rodzaju mieszanki (mieszanka dla ochrony środowiska zbierana bezpośrednio
albo uprawiana mieszanka dla ochrony środowiska);
3) procentowy skład wagowy poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska,
z podaniem gatunków;
4) zdolność kiełkowania poszczególnych składników mieszanki dla ochrony środowiska
objętych przepisami ustawy – w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska;
5) określenie proponowanej do wprowadzenia do obrotu ilości mieszanki dla ochrony
środowiska;
6) wskazanie regionu pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie
określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału
terytorialnego państwa;
7) wskazanie obszaru źródłowego;
8) określenie miejsca zbioru, a w przypadku uprawianych mieszanek dla ochrony środowiska
– dodatkowo miejsca rozmnażania;
9) termin i sposób zbioru mieszanek zbieranych bezpośrednio;
10) określenie rodzaju siedliska występującego w miejscu zbioru;

105
11)
rok zbioru mieszanki dla ochrony środowiska.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się świadectwo mieszanki dla ochrony
środowiska potwierdzające spełnienie wymagań w zakresie wytwarzania i jakości dla
mieszanki dla ochrony środowiska.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
prowadzącego obrót, z tym że w przypadku gdy prowadzącym obrót jest osoba fizyczna
prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby –
miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej
osoby;
2) ilość mieszanki dla ochrony środowiska, jaka może być wprowadzona do obrotu;
3) region pochodzenia mieszanki dla ochrony środowiska, którego położenie określa się
zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
4) okres, na jaki wprowadza się mieszankę dla ochrony środowiska do obrotu;
5) informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2–5, 7 i 8.
6. Całkowita ilość mieszanek dla ochrony środowiska nie może przekroczyć 5 % ilości
materiału siewnego mieszanek roślin pastewnych wprowadzanego rocznie do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy składania wniosku, o którym mowa w ust. 2,
2) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2
- biorąc pod uwagę cechy biologiczne poszczególnych grup roślin i gatunków oraz
konieczność właściwego i sprawnego zbilansowania ilości mieszanek dla ochrony środowiska,
a także zapewnienie sprawnego i poprawnego składania wniosków.
Art. 107 Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje, na wniosek Komisji Europejskiej lub
Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2010/60/WE przewidującej pewne
właściwych organów państw członkowskich, informacje dotyczące ilości mieszanek dla
odstępstwa dotyczące wprowadzania do obrotu mieszanek materiału siewnego roślin
ochrony środowiska wprowadzonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
pastewnych przeznaczonych do wykorzystania w ramach ochrony środowiska.
organów, o których mowa w art. 106 ust. 2.

Art. 108 1. Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji decyzji Komisji 2004/842/WE w sprawie
polowych odmian roślin rolniczych, zgłoszonych do krajowego rejestru i przyjętych do przepisów wykonawczych, na mocy których państwa członkowskie mogą zezwolić na
urzędowych badań, wymaga zgody dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu wprowadzenie do obrotu materiału siewnego należącego do odmiany, dla której złożono
innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, w którym odmiana została wniosek o włączenie do krajowego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych lub katalogu
zgłoszona do odpowiedniego rejestru i przyjęta do urzędowych badań.
odmian gatunków warzyw, , w zakresie przepisów dotyczących całego procesu wprowadzania
2. Wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń do obrotu.
polowych odmian roślin warzywnych, zgłoszonych do krajowego rejestru lub odpowiednich
rejestrów państw członkowskich oraz przyjętych do badań, wymaga zgody odpowiednio
dyrektora Centralnego Ośrodka albo właściwego urzędu innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego.
3. Decyzję w sprawie wyrażenia zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego z
przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych wydaje dyrektor Centralnego Ośrodka
na wniosek zainteresowanego zachowującego odmianę lub upoważnionej przez niego osoby,
która będzie prowadziła obrót materiałem siewnym odmiany przyjętej do urzędowych badań.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba
fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby
– miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej
osoby;

106
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i nazwę botaniczną oraz:
a) w przypadku roślin rolniczych:
– opis odmiany,
– powierzchnię plantacji nasiennej i przewidywany zbiór materiału siewnego z
przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych,
– ilość materiału siewnego proponowaną do wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem do
testów lub doświadczeń polowych,
– państwo członkowskie, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
b) w przypadku roślin warzywnych:
– opis odmiany,
– miejsce prowadzenia zachowania odmiany,
– potwierdzenie przyjęcia odmiany do badań przez właściwy urząd państwa członkowskiego,
w przypadku zgłoszenia odmiany w tym państwie.
5. Dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału
siewnego odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych:
1) roślin rolniczych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem informacji o wartości gospodarczej
odmiany;
2) roślin warzywnych, jeżeli jest to uzasadnione uzyskaniem praktycznej wiedzy podczas
uprawy odmiany.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się:
1) nazwę gatunku;
2) nazwę odmiany;
3) ilość materiału siewnego, jaka może być wprowadzona do obrotu – w przypadku roślin
rolniczych;
4) okres, na jaki została wydana zgoda na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego
odmiany z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych – jednak nie dłuższy niż rok;
5) nazwę państwa, w którym będą przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe – w
przypadku roślin rolniczych;
6) powierzchnię plantacji nasiennej – w przypadku roślin rolniczych.
7. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 3, dyrektor Centralnego Ośrodka przesyła do ministra
właściwego do spraw rolnictwa oraz do Głównego Inspektora.
8. Zachowujący odmianę informuje dyrektora Centralnego Ośrodka o ilości wprowadzonego
do obrotu materiału siewnego wymienionego w art. 104 ust. 1 pkt 16 w okresie, o którym
mowa w ust. 6 pkt 4, w terminie 30 dni od dnia wprowadzenia tego materiału do obrotu.
9. Ilość materiału siewnego odmiany rośliny rolniczej, na którą została wydana zgoda na
wprowadzenie do obrotu, nie może przekraczać wartości procentowych materiału siewnego
danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów w państwie członkowskim, w którym będą
przeprowadzane testy lub doświadczenia polowe dla:
1) pszenicy twardej – 0,05 %;
2) bobiku, grochu siewnego, jęczmienia, owsa, pszenicy zwyczajnej – 0,3 %;
3) pozostałych gatunków – 0,1 %.
10. Jeżeli ilość materiału siewnego określona w ust. 9 nie wystarcza do obsiania 10 ha,
dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji, wydaje zgodę na wprowadzenie do obrotu
materiału siewnego w ilości niezbędnej do obsiania 10 ha.
11. Zainteresowany podmiot może złożyć wniosek o przedłużenie okresu, na który została
wydana zgoda, o której mowa w ust. 3, jeżeli odmiana nadal jest poddawana badaniom:
1) w przypadku roślin rolniczych – za każdym razem, na okres nie dłuższy niż rok;
2) w przypadku roślin warzywnych – maksymalnie dwukrotnie, na okresy nie dłuższe niż rok.
12. Do wniosku, o którym mowa w ust. 11, dołącza się:

107
1) kopię pierwszej decyzji, o której mowa w ust. 3;
2) informacje dotyczące opisu, zachowania odmiany, wartości gospodarczej odmiany albo
praktycznej wiedzy z jej uprawy uzupełniające informacje zawarte we wniosku, o którym
mowa w ust. 3;
3) zaświadczenie wydane przez właściwy urząd innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego potwierdzające, że odmiana nadal jest poddawana badaniom – w przypadku
roślin warzywnych.
13. Dyrektor Centralnego Ośrodka w drodze decyzji:
1) przedłuża okres, na który została wydana zgoda, o której mowa w ust. 1, w przypadku
określonym w ust. 11;
2) uchyla zgodę na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany przeznaczonej do
testów lub doświadczeń polowych w przypadku, gdy:
a) wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru został wycofany,
b) odmówiono wpisania odmiany do krajowego rejestru;
3) stwierdza wygaśnięcie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmiany z
przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych w przypadku, gdy odmiana została
wpisana do krajowego rejestru.
14. Dyrektor Centralnego Ośrodka informuje Komisję Europejską oraz właściwe urzędy
państw członkowskich o przyjętych wnioskach o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu
materiału siewnego odmian z przeznaczeniem do testów lub doświadczeń polowych oraz o
wydanych w tym zakresie zgodach.
Art. 109 1. Materiał siewny odmian regionalnych może być wprowadzany do obrotu po uzyskaniu Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2008/62/WE przewidującej pewne
zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydanej w drodze decyzji, wyłącznie w odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych
regionie pochodzenia, z zastrzeżeniem art. 110.
przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją
2. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę regionalną.
genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
miejscowych i odmian oraz dyrektywy komisji 2009/145/WE przewidującej pewne odstępstwa
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie
zachowującego odmianę regionalną, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę uprawianych w poszczególnych miejscach i rejonach zagrożonych erozją genetyczną oraz
regionalną jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym,
zamieszkania tej osoby – miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu
miejsce zamieszkania tej osoby;
materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian, , w zakresie przepisów dotyczących
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim oraz nazwę botaniczną;
całego procesu wprowadzania do obrotu.
3) nazwę odmiany regionalnej;
4) położenie i powierzchnię plantacji nasiennej oraz przewidywaną ilość materiału siewnego
odmiany regionalnej, jaka może być wprowadzona do obrotu.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się gatunek i odmianę regionalną, ilość materiału
siewnego tej odmiany, jaka może być wprowadzona do obrotu, oraz okres, na jaki wprowadza
się do obrotu materiał siewny tej odmiany.
5. Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych, na jaką została wydana
zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać wartości procentowych materiału
siewnego danego gatunku stosowanego rocznie do zasiewów na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej dla:
1) rzepaku, jęczmienia, pszenicy, grochu, słonecznika, kukurydzy i ziemniaka – 0,3 %;
2) pozostałych gatunków – 0,5 %.
6. Jeżeli ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin rolniczych określona w ust. 5 nie
wystarcza do obsiania 100 ha, minister właściwy do spraw rolnictwa w decyzji, o której mowa
w ust. 1, określa ilość materiału siewnego niezbędną do obsiania 100 ha.
7. Całkowita ilość materiału siewnego odmian regionalnych roślin rolniczych danego gatunku
nie może przekroczyć 10 % ilości materiału siewnego danego gatunku stosowanego rocznie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

108
8. Ilość materiału siewnego odmiany regionalnej roślin warzywnych, na jaką została wydana
zgoda, o której mowa w ust. 1, nie może przekraczać rocznie ilości materiału siewnego
potrzebnego do obsiania powierzchni:
1) 40 ha dla cebuli, jarmużu, kalafiora, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej
białej, kapusty głowiastej czerwonej, kapusty pekińskiej, papryki, cykorii liściowej, cykorii
sałatowej, cykorii korzeniowej, melona, dyni olbrzymiej, karczocha, marchwi, sałaty,
pomidora, fasoli zwykłej karłowej, fasoli zwykłej tycznej, grochu siewnego cukrowego,
grochu zwykłego łuskowego i bobu;
2) 20 ha dla szalotki, pora, czosnku pospolitego, buraka ćwikłowego, buraka liściowego,
kawona, ogórka, dyni zwyczajnej, kopru włoskiego, oberżyny i szpinaku;
3) 10 ha dla cebuli siedmiolatki, szczypiorku, trybuły ogrodowej, selera korzeniowego, selera
naciowego, szparaga, endywii, pietruszki, fasoli wielokwiatowej, rzodkiewki, rabarbaru,
skorzonery, roszponki warzywnej, kukurydzy cukrowej i kukurydzy pękającej.
9. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania
wniosków o wyrażenie zgody na wprowadzenie do obrotu materiału siewnego odmian
regionalnych roślin rolniczych i roślin warzywnych, biorąc pod uwagę cechy biologiczne
poszczególnych grup roślin i gatunków.
Art. 110 1. Materiał siewny odmian regionalnych, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2008/62/WE przewidującej pewne
rolnictwa wydawanej, w drodze decyzji, może być wprowadzany do obrotu w innym niż odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych
region pochodzenia regionie, zwanym dalej „dodatkowym regionem obrotu”, z tym że gdy dla przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją
danej odmiany regionalnej nie został określony dodatkowy region wytwarzania, materiał tej genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji
odmiany może być wprowadzany do obrotu wyłącznie w regionie pochodzenia.
miejscowych i odmian oraz dyrektywy komisji 2009/145/WE przewidującej pewne odstępstwa
2. Ilość materiału siewnego odmian regionalnych wprowadzana do obrotu w regionie w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie
pochodzenia oraz w dodatkowym regionie obrotu nie może przekraczać łącznie ilości uprawianych w poszczególnych miejscach i rejonach zagrożonych erozją genetyczną oraz
materiału określonej w decyzji, o której mowa w art. 109 ust. 1.
odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym,
3. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek zachowującego odmianę regionalną.
wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu
4. Zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje się, jeżeli dodatkowy region obrotu jest materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian, , w zakresie przepisów dotyczących
porównywalny z regionem pochodzenia pod względem siedlisk naturalnych i częściowo całego procesu wprowadzania do obrotu.
naturalnych dla danej odmiany regionalnej.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania albo nazwę oraz adres i siedzibę
zachowującego odmianę, z tym że w przypadku gdy zachowującym odmianę jest osoba
fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby
– miejsce i adres wykonywania działalności, jeżeli są inne niż adres i miejsce zamieszkania tej
osoby;
2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny uprawnej w języku polskim i nazwę botaniczną;
3) nazwę odmiany regionalnej;
4) wskazanie regionu pochodzenia, którego położenie określa się zgodnie z granicami
jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa;
5) wskazanie dodatkowego regionu, którego położenie określa się zgodnie z granicami
jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, wraz z
uzasadnieniem konieczności określenia tego regionu.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności gatunek i odmianę
regionalną, dodatkowy region obrotu materiałem siewnym tej odmiany, którego położenie
określa się zgodnie z granicami jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału
terytorialnego państwa, oraz okres, na jaki wprowadza się do obrotu materiał siewny tej
odmiany w tym regionie.
Art. 111 1. Materiał siewny odmian amatorskich jest wprowadzany do obrotu w małych opakowaniach. Artykuł dotyczy implementacji dyrektywy Komisji 2008/62/WE przewidującej pewne
2. Ilość materiału siewnego odmian amatorskich w małych opakowaniach nie może odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych

109