Rządowy projekt ustawy o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej

warunków współpracy (w przypadku niepodjęcia negocjacji o zawarcie umowy o dostępie do
multipleksu, niezawarcia umowy w terminie 90 dni, licząc od dnia wystąpienia z wnioskiem
o zawarcie umowy o dostępie, niezawarcia umowy o dostępie w terminie określonym jako
termin zakończenia negocjacji przez Prezesa UKE w drodze postanowienia lub odmowy
udzielenia dostępu do multipleksu).
Zasadne jest także określenie, co powinien zawierać wniosek w przedmiocie rozstrzygnięcia
kwestii spornych lub ustalenia warunków współpracy. Wniosek ten powinien zawierać
projekt umowy o dostępie wraz ze stanowiskami stron, z zaznaczeniem tych części umowy,
co do których strony nie doszły do porozumienia. Prezes UKE będzie także uprawniony do
wystąpienia z żądaniem przekazania, w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania,
stanowisk stron wobec rozbieżności oraz dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku.
Podjęcie przez Prezesa UKE decyzji o dostępie do multipleksu uwarunkowane powinno być
następującymi kryteriami, tj.:
1) charakter zaistniałych kwestii spornych oraz praktyczną możliwość wdrożenia
rozwiązań dotyczących technicznych i ekonomicznych warunków dostępu do
multipleksu;
2) obowiązki operatora multipleksu;
3) konieczność zapewnienia:
a) niedyskryminujących i równych warunków dostępu do multipleksu,
b) rozwoju konkurencyjnego rynku usług medialnych.

Taka decyzja zastępuje umowę o dostępie do multipleksu w zakresie objętym tą decyzją.
Ponadto decyzja ta w zakresie obowiązków i zadań przedsiębiorcy w zakresie zawartości
programowej, w tym transmisji obowiązkowej, podejmowana jest w porozumieniu z Krajową
Radą Radiofonii i Telewizji, która powinna uwzględnić pozaekonomiczne interesy narodowe
dotyczące kultury, języka i pluralizmu mediów. Pojęcie transmisji obowiązkowej, o którym
mowa w tym przepisie, należy rozumieć w znaczeniu używanym na gruncie ustawy
o radiofonii i telewizji.

W konsekwencji powyższych uregulowań Prezes UKE będzie mógł w drodze decyzji zmienić
treść umowy o dostępie do multipleksu lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany,
w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia dostępu do multipleksu na warunkach
równych i niedyskryminujących. Decyzja ta w zakresie zawartości programowej,
podejmowana jest w porozumieniu z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji.
37


Postępowanie przed Prezesem UKE toczy się na podstawie przepisów ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 206 ust. 2 pkt 5
ustawy – Prawo telekomunikacyjne stronie niezadowolonej z wyników postępowania będzie
przysługiwać odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów.

8. Art. 132 ust. 1 i ust. 2a – 4

Przepisy art. 22 pkt 8 lit. c i d przewidują zmianę delegacji zawartej w art. 132 ust. 3 ustawy
z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne w ten sposób, że zamiast jednego
obligatoryjnego rozporządzenia ministra właściwego do spraw łączności w sprawie wymagań
technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń konsumenckich służących do odbioru
cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych byłyby wydawane dwa rozporządzenia:
− obligatoryjne – w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla odbiorników
cyfrowych (w świetle definicji zawartej w ustawie należy przez to rozumieć
urządzenia konsumenckie służące do odbioru cyfrowych transmisji telewizyjnych),
− fakultatywne – w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń
konsumenckich służących do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych.
Tego rodzaju zmianę uzasadnia się całkowicie różnym charakterem rynku telewizyjnego
i radiofonicznego. Odrębność taka ma wymiar zarówno techniczny, jak i biznesowy. Przejście
z nadawania analogowego na cyfrowe w zakresie telewizji naziemnej wymaga podjęcia
pilnych działań organizacyjnych i legislacyjnych, podczas gdy w odniesieniu do nadawania
radiofonicznego zostaną one podjęte dopiero w perspektywie kilku nadchodzących lat.
Dlatego też zrezygnowano z obligatoryjnego charakteru rozporządzenia w sprawie wymagań
technicznych i eksploatacyjnych dla urządzeń konsumenckich służących do odbioru
cyfrowych transmisji radiofonicznych. W przypadku jego obligatoryjnego charakteru
powinno ono zacząć obowiązywać w stosunkowo krótkim okresie po wejściu w życie ustawy.
Jednak regulowanie już na obecnym etapie tego segmentu rynku stwarza realne zagrożenie
naruszenia interesów konsumentów. Należy bowiem mieć na uwadze, że kierując się
regulacjami zawartymi w rozporządzeniu dokonywaliby oni – mimo braku powszechnych
emisji cyfrowych sygnału radiofonicznego – zakupu sprzętu odbiorczego zgodnego
z wymaganiami określonymi w tych przepisach. Istnieje duże niebezpieczeństwo, iż z uwagi
na szybki rozwój techniki oraz dążenie do efektywniejszego wykorzystania widma
38

częstotliwości radiowych, do czego Rzeczpospolita Polska jest zobligowana również
przepisami wspólnotowymi, docelowo może zostać podjęta decyzja o wyborze
nowocześniejszego standardu radiofonicznych emisji cyfrowych – niekompatybilnego
z rozwiązaniami technicznymi wprowadzonymi w pierwotnej wersji rozporządzenia. Sytuacja
taka byłaby bardzo szkodliwa dla wszystkich uczestników rynku: konsumentów, nadawców,
operatorów sieci, producentów i dystrybutorów sprzętu.

Sprzedaż odbiorników telewizyjnych po wejściu w życie ustawy.

Niezbędne wymagania techniczne i eksploatacyjne dla odbiorników cyfrowych służących do
odbioru cyfrowych naziemnych transmisji telewizyjnych (czyli urządzeń konsumenckich
służących do odbioru cyfrowych naziemnych transmisji telewizyjnych zawierających co
najmniej tuner (obejmujący głowicę wysokiej częstotliwości i demodulator), demultiplekser
i dekodery odbieranych usług oraz wyświetlacz obrazu (iDTV) albo niezawierających takiego
wyświetlacza obrazu) reguluje rozporządzenie w sprawie tych wymagań wydane na
podstawie upoważnienia zawartego w art. 132 ust. 3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne.
Powyższe rozporządzenie określa podstawowe parametry, jakie powinny spełniać odbiorniki
telewizji cyfrowej, aby poprawnie odbierać i zdekodować sygnały wizji i fonii cyfrowego
naziemnego sygnału telewizyjnego nadawanego z terytorium RP. Konsumenci planujący
zakup takich odbiorników cyfrowych, powinni się upewnić, czy sprzęt spełnia wymagania
określone w rozporządzeniu, które przewiduje m.in.:
– standard emisji DVB-T,
– dla sygnału wizji obsługę formatu SDTV i HDTV kodowanych w systemie MPEG-4
część 10 (dokładniej H.264/AVC),
– dla sygnału fonii obsługę formatów od mono, poprzez stereo i dwa dźwięki, aż do
dźwięku dookólnego 5.1. kodowanych w systemie MPEG-2 Warstwa II albo AC-3
(Dolby Digital) i E-AC-3 (Dolby Digital Plus).
Z powyższego wynika, że standardem kodowania i kompresji będzie MPEG-4 (H.264/AVC),
dlatego konieczne jest, aby
w możliwie krótkim czasie odbiorcy posiadali właściwe
odbiorniki.

W związku z powyższym przewiduje się, iż publiczne sieci telekomunikacyjne używane do
cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych oraz odbiorniki cyfrowe oraz inne
urządzenia używane do odbioru cyfrowych transmisji telewizyjnych i radiofonicznych
39

powinny zapewnić interoperacyjność usług cyfrowych transmisji radiofonicznych
i
telewizyjnych, w szczególności przez stosowanie otwartego interfejsu programu
aplikacyjnego. Natomiast odbiorniki cyfrowe oraz inne urządzenia używane do odbioru
cyfrowych transmisji telewizyjnych powinny zapewniać odbiór niekodowanych cyfrowych
transmisji telewizyjnych oraz dekodowanie za pomocą jednolitego algorytmu kodowania
cyfrowych transmisji telewizyjnych kodowanych. Kwestie te zostały określone
w rozporządzeniu wydanym na podstawie upoważnienia zawartego w art. 132 ust. 3 ustawy –
Prawo telekomunikacyjne.

W celu uszczegółowienia powyższych regulacji przewidziano delegację ustawową do
wydania rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw łączności, w którym zostaną
określone wymagania techniczne i eksploatacyjne dla odbiorników cyfrowych, mając na
uwadze zapewnienie interoperacyjności konsumenckiego sprzętu cyfrowego, oraz szczególne
potrzeby osób niepełnosprawnych.

Powyższe zmiany stanowią istotny element wsparcia procesu cyfryzacji telewizji w Polsce
poprzez zapewnienie, w odpowiednich terminach, dostępności na rynku detalicznym
odbiorników cyfrowych przeznaczonych do odbioru cyfrowych naziemnych transmisji
telewizyjnych, które pozwalałyby na odbiór programów naziemnej telewizji cyfrowej
w wysokiej rozdzielczości i w rozdzielczości standardowej dostępnych na terytorium RP,
przynajmniej tych bezpłatnych.
Jednocześnie nie można wykluczyć sytuacji, w których słuszny interes konkretnego nabywcy
będzie przemawiał za zapewnieniem mu możliwości nabycia odbiornika telewizyjnego lub
tunera niespełniającego wymagań technicznych, ale tylko pod warunkiem uprzedniego
pisemnego poinformowania o tym fakcie nabywcy przez sprzedawcę najpóźniej w chwili
zawarcia umowy i pisemnym potwierdzeniu otrzymania przez nabywcę tych informacji. Taki
wymóg został określony w art. 6 ustawy.

Artykuł 132 ustawy – Prawo telekomunikacyjne stanowi implementację załącznika
VI dyrektywy 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami
łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) zmienionej
dyrektywą 2009/136/WE zmieniającą dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej
i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, dyrektywę
2002/58/WE dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze
40

łączności elektronicznej oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w sprawie współpracy
między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa
w zakresie ochrony konsumentów. Przepis ten ma na celu promowanie tworzenia rynku dla
szeroko dostępnych produktów i usług oferujących rozwiązania dla niepełnosprawnych
użytkowników odbiorników cyfrowych, zgodnie z treścią dyrektywy 2009/136/WE.

9. Art. 136a

Prezes UKE będzie właściwy w sprawach spornych dotyczących umowy o świadczenie usługi
transmisji sygnału multipleksu. Sprawy te będą rozstrzygane na wniosek operatora
multipleksu lub operatora sieci nadawczej. Postępowanie wskazane powyżej wymagać będzie
odpowiedniego czasu potrzebnego do podjęcia właściwego rozstrzygnięcia przez Prezesa
UKE. Powyższe nie może jednak mieć negatywnego wpływu na rozpowszechnianie lub
rozprowadzanie programów w multipleksie, a w konsekwencji na konsumentów, którzy
w tym czasie powinni mieć zapewniony dostęp do telewizji cyfrowej. Dlatego też Prezes
UKE będzie mógł wydać na wniosek jednej ze stron sporu postanowienie, w którym określi
warunki współpracy do czasu ostatecznego jego rozstrzygnięcia.

10. Art. 143 ust. 4

Zgodnie z projektowanym przepisem podmiot posiadający rezerwację częstotliwości będzie
mógł upoważnić inny podmiot do żądania wydania pozwolenia radiowego dotyczącego
wykorzystania zasobu częstotliwości objętego rezerwacją częstotliwości w okresie jej
obowiązywania. Rozwiązanie to jest konieczne ze względu na wprowadzenie możliwości
świadczenia usługi transmisji sygnału przez operatora sieci nadawczej na rzecz operatora
multipleksu.

11. Art. 192

W związku z wprowadzeniem przepisów związanych z dostępem do multipleksu
i
rozstrzyganiem sporów między operatorem multipleksu a nadawcą konieczne jest
poszerzenie kompetencji Prezesa UKE o rozpatrywanie tychże sporów.


41