Rządowy projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

a) zawiera zweryfikowaną liczbę tonokilometrów
zgodnie z załącznikiem IV i V, odnoszącą się do działań
lotniczych wymienionych w załączniku I,
wykonywanych przez operatora statków powietrznych w
drugim roku kalendarzowym okresu określonego w art.
3c ust. 2, którego dotyczy wniosek;
b) zawiera dowody na to, że kryteria kwalifikowalności
przewidziane w ust. 1 zostały spełnione; oraz
c) w przypadku gdy operatorzy statków powietrznych są
objęci ust. 1 lit. b) – zawiera informację o:
(i) wzroście odsetka tonokilometrów wykonanych
między rokiem monitorowania, którego dotyczyła liczba
tonokilometrów przedstawiona zgodnie z art. 3e ust. 1,
odnosząca się do okresu, o którym mowa w art. 3c ust. 2,
a drugim rokiem kalendarzowym tego okresu;
(ii) całkowitym wzroście liczby tonokilometrów
wykonanych przez tego operatora statków powietrznych
między rokiem monitorowania, którego dotyczyła liczba
tonokilometrów przedstawiona zgodnie z art. 3e ust. 1,
odnosząca się do okresu, o którym mowa w art. 3c ust. 2,
a drugim rokiem kalendarzowym tego okresu; oraz
(iii) całkowitym wzroście liczby tonokilometrów
wykonanych przez tego operatora statków powietrznych
między rokiem, którego dotyczyła liczba
tonokilometrów przedstawiona zgodnie z art. 3e ust. 1,
odnosząca się do okresu, o którym mowa w art. 3c ust. 2,
a drugim rokiem kalendarzowym tego okresu, który to
wzrost przewyższa odsetek określony w ust. 1 lit. b).
4. Nie później niż 6 miesięcy od ostatecznej daty
składania wniosków określonej w ust. 2 państwa
członkowskie przedkładają Komisji wnioski otrzymane
na mocy tego ustępu.
5. Nie później niż 12 miesięcy od ostatecznej daty
składania wniosków określonej w ust. 2 Komisja
decyduje o wzorcu porównawczym, który ma zostać
wykorzystany przy nieodpłatnym przyznawaniu
przydziałów operatorom statków powietrznych, których
wnioski zostały przedłożone Komisji zgodnie z ust. 4.
Z zastrzeżeniem ust. 6, wzorzec porównawczy jest
obliczany poprzez podzielenie liczby przydziałów w
specjalnej rezerwie przez:
a) liczbę tonokilometrów dla operatorów statków
powietrznych objętych ust. 1 lit. a) zawartą we
43

wnioskach przedłożonych Komisji zgodnie z ust. 3 lit. a)
i ust. 4; oraz
b) całkowity wzrost liczby tonokilometrów
przewyższający odsetek określony w ust. 1 lit. b) dla
operatorów statków powietrznych objętych ust. 1 lit. b),
który wskazano we wnioskach przedłożonych Komisji
zgodnie z ust. 3 lit. c) ppkt (iii) i ust. 4.
6. Wzorzec porównawczy, o którym mowa w ust. 5, nie
może powodować, by roczny przydział na tonokilometr
był większy niż roczny przydział na tonokilometr dla
operatora statków lotniczych przyznany zgodnie z art. 3e
ust. 4.
7. W terminie trzech miesięcy od dnia podjęcia przez
Komisję decyzji na mocy ust. 5 każde administrujące
państwo członkowskie oblicza i publikuje:
a) liczbę przydziałów przyznanych ze specjalnej rezerwy
każdemu operatorowi statków powietrznych, którego
wniosek państwo to przedłożyło Komisji zgodnie z ust.
4. Liczba ta zostaje obliczona przez pomnożenie wzorca
porównawczego, o którym mowa w ust. 5, przez:
(i) w przypadku gdy operator statków powietrznych jest
objęty ust. 1 lit. a) – liczbę tonokilometrów wskazaną we
wniosku przedłożonym Komisji zgodnie z ust. 3 lit. a) i
ust. 4;
(ii) w przypadku gdy operator statków powietrznych jest
objęty ust. 1 lit. b) – całkowity wzrost liczby
tonokilometrów przekraczający odsetek, o którym mowa
w ust. 1 lit. b), wskazany we wniosku przedłożonym
Komisji zgodnie z ust. 3 lit. c) ppkt (iii) i ust. 4; oraz
b) liczbę przydziałów dla każdego operatora statków
powietrznych na każdy rok, którą określa się poprzez
podzielenie liczby przydziałów tego operatora
przyznanych zgodnie z lit. a) przez liczbę pełnych lat
kalendarzowych pozostających do końca okresu,
określonego w art. 3c ust. 2, którego dotyczy liczba
przydziałów.
8. Państwa członkowskie rozdzielają w drodze sprzedaży
aukcyjnej wszystkie nieprzyznane przydziały ze
specjalnej rezerwy.
9. Komisja może ustanowić szczegółowe zasady
działania specjalnej rezerwy na mocy niniejszego
artykułu, w tym dotyczące oceny zgodności z kryteriami
kwalifikowalności przewidzianymi w ust. 1. rodki te,
44

mające na celu zmianę innych niż istotne elementów
niniejszej dyrektywy przez jej uzupełnienie, przyjmuje
się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z
kontrolą, o której mowa w art. 23 ust. 3.

Artykuł 3g

Art. 41
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia należy dołączyć:

Plany dotyczące monitorowania i składania sprawozdań
ust. 2
3) plan monitorowania wielkości emisji, o którym
Administrujące państwo członkowskie zapewnia, by
pkt 3
mowa w art. 54 ust. 1
każdy operator statków powietrznych przedkładał


właściwemu organowi w tym państwie członkowskim
Art. 42
2. W zezwoleniu zatwierdza się plan monitorowania
plan dotyczący monitorowania, określający środki

wielkości emisji, o którym mowa w art. 54 ust. 1.
służące monitorowaniu emisji i danych dotyczących


tonokilometrów i składaniu sprawozdań na ten temat do

1. Operator statku powietrznego spełniający przesłanki
celów wniosku przewidzianego w art. 3e, a także by
Art. 49
takie plany były zatwierdzane przez właściwy organ
ust. 1,2
objęcia systemem jest obowiązany sporządzić:
zgodnie z wytycznymi przyjętymi na mocy art. 14.";

1) plan monitorowania wielkości emisji;

2) plan monitorowania liczby tonokilometrów

pochodzących z wykonanych operacji

lotniczych.

2.Operator statku powietrznego jest obowiązany

sporządzić plany monitorowania, o których mowa w ust.

1, w przypadku gdy przewiduje, że ze względu na

charakter wykonywanych przez niego operacji

lotniczych zostanie objęty systemem po dniu 1 stycznia

2012 r.


Art. 50.
1.
Wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania,

o których mowa w art. 49 ust. 1, operator statku

powietrznego jest obowiązany złożyć do ministra

właściwego do spraw środowiska w terminie 30

dni od dnia wejścia w życie ustawy.

2.
Wniosek o zatwierdzenie planów monitorowania,

o których mowa w art. 49 ust. 1 powinien

zawierać:

1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres

miejsca zamieszkania albo siedziby operatora

statku powietrznego;

2) wstępny wykaz rodzajów statków

powietrznych wykorzystywanych w

momencie składania projektu planu

monitorowania oraz liczbę statków każdego

rodzaju, jak również orientacyjny wykaz

dodatkowych rodzajów statków

powietrznych, które mogą być
45


wykorzystywane;

3) dane o typie i podtypie statku powietrznego,

pozwalające określić jego rodzaj i

charakterystykę, o których mowa w art. 37

ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. -

Prawo lotnicze

4) znaki rejestracyjne statków powietrznych;

5) rodzaje gazów cieplarnianych, które mają być

objęte planem;

6) rodzaje wykorzystywanych paliw.

3.
Do wniosku o zatwierdzenie planów

monitorowania należy dołączyć:

7) odpowiednio dokumenty, o których mowa w

art. 2 ust. 3 pkt 2;

8) plan monitorowania wielkości emisji oraz

plan monitorowania liczby tonokilometrów

pochodzących z wykonanych operacji

lotniczych.

4.
Plany monitorowania dołącza się w formie

pisemnej i elektronicznej umożliwiającej

elektroniczne przetwarzanie zawartych w nim

danych.

5.
Minister właściwy do spraw środowiska

przekazuje plany monitorowania operatorów

statków powietrznych Krajowemu ośrodkowi w

celu zbadania zgodności sporządzonych planów

monitorowania z przepisami, o których mowa w

art. 57.

6.
Informację dotyczącą zgodności sporządzonych

planów monitorowania z przepisami, o których

mowa w art. 57, Krajowy ośrodek przekazuje

ministrowi właściwemu do spraw środowiska w

terminie 14 dni od dnia otrzymania tych planów.




Art. 51. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze

decyzji, zatwierdza plany monitorowania operatora

statku powietrznego.


Art. 53
Operator statku powietrznego jest obowiązany
ust. 1
sporządzić raport o liczbie tonokilometrów

pochodzących z wykonanych operacji lotniczych, w

roku monitorowania.
46



Art. 54. 1.
Prowadzący instalację spełniającą przesłanki

objęcia systemem jest obowiązany sporządzić plan

monitorowania wielkości emisji.
2.
Plan monitorowania, o którym mowa w ust. 1,
podlega zatwierdzeniu w zezwoleniu.
3.
Prowadzący instalację jest obowiązany do zmiany
planu monitorowania w przypadku:
1) zmiany stosowanej metodyki monitorowania
wymuszonej koniecznością funkcjonowania
instalacji w warunkach odbiegających od
normalnych, o których mowa w art. 142 ust. 2
ustawy z dnia 21 kwietnia 2001 r. - Prawo
ochrony środowiska, trwającej dłużej niż 14
dni, jeżeli odpowiedni sposób monitorowania
nie został przewidziany w planie
monitorowania wielkości emisji;
2) zmiany stosowanej metodyki monitorowania w
związku z poprawą dokładności danych w
rozumieniu przepisów określających sposób
monitorowania pod warunkiem, że
zastosowanie innej metodyki monitorowania
nie będzie nieracjonalne kosztowo i
technicznie niewykonalne;
3) zmiany stosowanego paliwa oraz materiałów;
4) ujawnienia błędów w stosowanej metodyce
monitorowania;
5) przekroczenia poziomu średniorocznej
wielkości emisji w danej grupie emisji, o której
mowa w decyzji Komisji nr
2007/589/WE,
wynikającego ze zweryfikowanego raportu.


5) dodaje się tytuł i artykuł w brzmieniu:

Art. 26
1. Uprawnienia do emisji są przyznawane instalacji

objętej systemem na poszczególne lata okresu
"ROZDZIAŁ III
rozliczeniowego.
2. Instalacjom istniejącym uprawnienia do emisji są
przyznawane w krajowym planie lub w wykazie o
INSTALACJE STACJONARNE
którym mowa w art. 21 ust. 8.
3. Instalacjom nowym lub w przypadku dokonania
Artykuł 3h
zmiany w instalacji uprawnienia do emisji są
przyznawane w zezwoleniu.
Zakres zastosowania
4. W terminie do dnia 28 lutego każdego roku Krajowy
ośrodek wydaje na rachunek prowadzącego
47