Rządowy projekt ustawy o kierujących pojazdami

strona ostatnia


Negatywy zdjęć
zamieszczonych w
albumie.


49
Sposób sporządzania albumu zdjęciowego

§ 1.1. W albumie przechowuje się zdjęcia wykonane w formacie 10x15 cm wykonane
aparatem analogowym lub aparatem cyfrowym.
2. W szczególnych przypadkach dopuszcza się wykonanie i przechowywanie zdjęć w
formacie innym niż wymieniony w ust. 1. Przepisy niniejszego załącznika stosuje się
odpowiednio.
3. Strony albumu powinny być ponumerowane, z wyłączeniem pierwszej strony. Numer
strony umieszcza się po słowie „strona:” w prawym dolnym rogu karty albumu.

§ 2.1. Na pierwszej stronie albumu podaje się:
1) oznaczenie organu z jego adresem;

2) sygnaturę akt;

3) datę dokonania oględzin, w trakcie których wykonano zdjęcia;

4) ilość zdjęć z podaniem ilości stron, na których zostały zamieszczone zdjęcia;

5) numer w spisie dokumentów.

2. Na pierwszej stronie albumu podaje się, w jakich okolicznościach zdjęcia
sporządzono.
3. Album podpisują na pierwszej stronie: osoba, w obecności której wykonano zdjęcia,
oraz osoba kontrolująca.
4. Wszystkie strony albumu powinny być parafowane przez osoby, o których mowa w
ust. 3.
5. W przypadku odmowy lub niemożności podpisania albumu, osoba kontrolująca
omawia ten fakt w protokole kontroli.

§ 3.1. Zdjęcia należy umieszczać na kartach albumu w miejscach oznaczonych linią
przerywaną.
2. W prawym dolnym rogu zdjęcia umieszcza się pieczęć urzędową, w ten sposób, aby
część odcisku pieczęci znajdowała się na zdjęciu, a pozostała część na karcie albumu.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy zdjęcia wykonanego aparatem cyfrowym, które drukuje się
bezpośrednio na karcie albumu.

§ 4.1. Każde zdjęcie oznacza się kolejnym numerem i opisem.
2. Opis zdjęcia powinien zawierać krótką charakterystykę fotografowanego obiektu ze
wskazaniem ewentualnych nieprawidłowości.

§ 5.1. Ostatnia strona albumu zawiera trwale przymocowaną kopertę przeznaczoną do
przechowywania negatywów.
2. Po umieszczeniu negatywów w kopercie, kopertę zamyka się.
3. Na kopercie przystawia się pieczęcie urzędowe, po jednej:
1) w lewym dolnym rogu koperty w ten sposób, aby część jej odcisku znalazła się na

kopercie, a druga część na karcie albumu;
2) w miejscu zamknięcia koperty w ten sposób, aby część jej odcisku znalazła się na

części otwieranej koperty, a pozostała na części nieotwieranej.
50
Załącznik nr 10

Wzór karty materiału audiowizualnego


Oznaczenie organu:

Sygnatura akt:

Karta materiału



............................................

Data sporządzenia:
audiowizualnego





............................................
Utrwalono materiał*:
Audio Video Audiovideo


W związku z oględzinami: ....................................................................................................

................................................................................................................................................

................................................................................................................................................

................................................................................................................................................

Rejestracji materiału dokonał:
Rodzaj sprzętu
Marka i typ
Numer fabryczny

użytego do
sprzętu użytego
sprzętu użytego do

rejestracji:
do rejestracji:
rejestracji:

Rodzaj nośnika, na jakim zarejestrowano materiał: Oznaczenie
nośnika, na którym zarejestrowano
materiał:
Miejsce przechowywania nośnika, na którym zarejestrowano materiał:

Nr w spisie dokumentów .............
Z materiałem zapoznano:

...............................................
...............................................
podpis
podpis osoby kontrolującej
*) Właściwe zaznaczyć X


51
Sposób sporządzania karty materiału audiowizualnego

§ 1. Kartę materiału audiowizualnego sporządza się wyłącznie dla zarejestrowanego materiału
dźwiękowego, wideo lub audiowizualnego, zwanego dalej „materiałem”.

§ 2.1. Kartę materiału audiowizualnego sporządza osoba kontrolująca.
2. Nie dopuszcza się pozostawienia niewypełnionych rubryk na karcie materiału
audiowizualnego.

§ 3.1. Nośnik, na którym zarejestrowany jest materiał, oznacza się w sposób wykluczający
pomyłkę lub jego zamianę.
2. Nośnik, na którym zarejestrowany jest materiał, oznacza się w sposób trwały nanosząc
sygnaturę akt kontroli, numer zezwolenia kontrolowanego ośrodka, z którego pochodzi
materiał, oraz numer w spisie dokumentów.

§ 4. Na karcie podaje się:
1) oznaczenie organu i jego adres;

2) sygnaturę akt kontroli;

3) datę sporządzenia karty;

4) rodzaj utrwalonego materiału przez zaznaczenie znakiem „X” odpowiedniego

kwadratu;
5) okoliczności, w których utrwalono materiał;

6) imię i nazwisko dokonującego rejestracji;

7) rodzaj użytego sprzętu, jego markę, model i numer fabryczny;

8) rodzaj nośnika, na jakim dokonano rejestracji, wraz z oznaczeniem, o którym

mowa w § 3 ust. 2 niniejszego załącznika;
9) miejsce przechowywania nośnika, na którym dokonano rejestracji materiału,

10) numer w spisie dokumentów.

§ 5.1. Z zarejestrowanym materiałem zapoznaje się co najmniej jedną z osób, o których mowa
w § 31 ust. 2 rozporządzenia.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1 oraz osoba kontrolująca podpisuje kartę materiału
audiowizualnego.
3. W przypadku odmowy lub niemożności podpisania karty materiału audiowizualnego,
osoba kontrolująca omawia ten fakt w protokole kontroli.






52
Załącznik nr 11

Sposób sporządzania analizy danych

§ 1.1. Analizę sporządza się w oparciu o dane, o których mowa w § 36 ust.1 rozporządzenia.
2. Analiza może być dokonywana w formie elektronicznej.
3. Analiza danych polega na syntetycznym opisie zbioru danych.
4. Dane przedstawia się w postaci próby prostej (dane indywidualne).
5. Zbiór danych stanowi jedna z podanych wielkości:
1) procentowy wskaźnik osób, które zdały egzamin, przy czym osobne próby

stanowią:
a) procentowy wskaźnik osób, które zdały egzamin teoretyczny,

b) procentowy wskaźnik osób, które zdały egzamin praktyczny;

2) liczba popełnionych naruszeń przez osoby szkolone w poszczególnych ośrodkach,

po zakończeniu szkolenia i zdaniu egzaminu państwowego;
3) liczba skarg złożonych na poszczególne ośrodki.


§ 2.1. Z posiadanego zbioru danych należy wyliczyć wartość średnią, która stanowi „środek
ciężkości” danych.
2. Wartość średnią wylicza się ze wzoru:

n
=
V
∑x i
=
i 1

gdzie:
V
–
wartość średnia
n
–
liczebność zbioru danych

xi – wartość poszczególnych danych

§ 3.1. Z posiadanego zbioru danych i wyliczonej wartości średniej należy wyliczyć
odchylenie standardowe, określające rozrzut danych.
2. Odchylenie standardowe wylicza się ze wzoru:

n
1
2
=
S
(
)
n 1 ∑
−
x
V
i
−
=
i 1

gdzie:

S – odchylenie standardowe

§ 4.1. Na podstawie obliczonych wielkości należy wyznaczyć przedział charakteryzujący
„warunki normalne”.
2. Granice przedziału wylicza się stosując wzory:
1) dolna granica przedziału


d = V − S
gdzie d – dolna granica przedziału

2) górna granica przedziału


g = V + S
gdzie g – górna granica przedziału

3. Otrzymane wartości należy zaokrąglić do dwóch miejsc po przecinku, stosując zasady
ogólnie przyjęte.

53