Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw

wprowadzenia ujednoliconego formularza zawierającego dowód zaproszenia,
sponsorowania i zakwaterowania (SCH/Com-ex (98) 57),
3) wspólne działanie 96/197/WSiSW z dnia 4 marca 1996 r. w sprawie rozwiązań
dotyczących ruchu tranzytowego w portach lotniczych (Dz. Urz. WE L 63 z 13. 03.1996,
s. 8),
4) rozporządzenie Rady (WE) nr 789/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r. zastrzegające dla
Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i
procedur praktycznych rozpatrywania wniosków wizowych (Dz. Urz. WE L 116 z
26.04.2001, s. 2),
5) rozporządzenie Rady (WE) nr 1091/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie swobody
przemieszczania się na podstawie wizy długoterminowej (Dz. Urz. WE L 150 z
6.06.2001, s. 4),
6) rozporządzenie Rady (WE) nr 415/2003 z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie wydawania
wiz na granicy, w tym wydawania takich wiz marynarzom podróżującym tranzytem (Dz.
Urz. UE L 64 z 7.03.2003, s. 1),
7) art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 390/2009 z dnia 23
kwietnia 2009 r. zmieniającego wspólne instrukcje konsularne dla misji
dyplomatycznych i urzędów konsularnych dotyczące wiz w związku z wprowadzeniem
technologii biometrycznych, łącznie z przepisami dotyczącymi organizacji przyjmowania
i rozpatrywania wniosków wizowych (Dz. Urz. UE L 131 z 28.05.2009, s. 1).

Mając na uwadze, że uregulowania wynikające ze Wspólnotowego Kodeksu
Wizowego zostały wprowadzone do porządku prawnego aktem prawnym o randze
rozporządzenia, do stosowania jego przepisów nie jest konieczna implementacja przepisów
rozporządzenia do krajowego porządku prawnego. Jednakże niezbędne jest dokonanie zmian
niektórych przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr
234, poz. 1694, z późn. zm.), tzn. uchylenie przepisów dotyczących wiz schengenowskich w
zakresie regulowanym przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
810/2009 i odpowiednia modyfikacja uregulowań dotyczących wiz krajowych, w celu
ujednolicenia rozwiązań dotyczących wiz schengenowskich oraz wiz krajowych,
wprowadzenie pewnych zmian kompetencyjnych, a także unormowanie tych kwestii
2

dotyczących wiz schengenowskich, które zgodnie z przepisami rozporządzenia powinny
zostać określone w prawie krajowym państw członkowskich Unii Europejskiej.

W projekcie ustawy przewidziano również zmiany mające na celu dostosowanie
przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach regulujących kontrolę
legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do uregulowań
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w
sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy
państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS)
(Dz. Urz. UE L 218 z 13.08.2008, str. 60). Wizowy System Informacyjny będzie bowiem
wykorzystywany w ramach czynności wykonywanych przez organy właściwe w sprawach
kontroli legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Polski. Z tego względu należało w
ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach nałożyć na podmioty, do których należy
kontrola legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
obowiązek pobrania od kontrolowanego cudzoziemca odcisków linii papilarnych.

W konsekwencji wprowadzanych zmian do ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach należało także dostosować odpowiednie przepisy ustawy z dnia 13 lutego
1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz. 1823,
z późn. zm.), ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z
2008 r. Nr 136, poz. 857, z późn. zm.), ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzo-
ziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz.
1472), ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
(Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli
państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z
późn. zm.), ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635,
z późn. zm.), ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w
Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej (Dz. U. Nr 165, poz.
1170, z późn. zm.).

Proponuje się następujące zmiany ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach:
3

1) art. 3
Zmiany wprowadzone w pkt 1 i pkt 2 wynikają z konieczności dostosowania przepisów
zawierających odesłania do przepisów dotyczących wiz, które zostały zmienione
projektowaną ustawą.
2) art. 4
Zmiana dotycząca pkt 5a polega na wprowadzeniu w miejsce dotychczasowej definicji „wizy
jednolitej”, w której zawarto odesłanie do art. 10 Konwencji Wykonawczej Schengen
uchylonego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009, definicji
„wizy Schengen”. W projekcie ustawy „wiza Schengen” została zdefiniowana poprzez
odesłanie do art. 2 pkt 2 – 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr
810/2009.
Wprowadzenie do ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach pojęcia „wizy
Schengen” ma na celu utworzenie zbiorczego pojęcia dla wiz, których wydawanie jest
uregulowane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009. Pojęcie
to odnosi się zarówno do wiz ważnych na całym terytorium państw członkowskich obszaru
Schengen, jak i do wiz o ograniczonej ważności terytorialnej, ważnych na terytorium jednego
lub kilku, lecz nie wszystkich, państw członkowskich tego obszaru. W rozporządzeniu
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 pojęcie „wizy jednolitej” oznacza
natomiast tylko wizę ważną na całym terytorium państw członkowskich obszaru Schengen i
nie obejmuje ono wiz o ograniczonej ważności terytorialnej.
Ponadto pojęcie „wiza Schengen” jest używane we wzorze formularza wniosku o wydanie
wizy Schengen, określonym w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 810/2009.
Zmiana pkt 5c polega na nowym zdefiniowaniu pojęcia „centralny organ wizowy”. W miejsce
dotychczasowego odesłania do art. 17 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, który został
uchylony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009,
przewidziano wskazanie art. 22 i 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 810/2009.
3) art. 15
W przepisie określającym warunki wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nadano
nowe brzmienia lit. a w ust. 1 w pkt 2, wskazując na konieczność posiadania dokumentu
4

potwierdzającego posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub zawarcie
umowy podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w
wysokości 30 000 euro, ważnej przez okres planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczpospolitej Polskiej, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas
pobytu na tym terytorium w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych,
potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią, w której
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń
zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie
wystawionego przez ten podmiot rachunku – w przypadku wjazdu na podstawie wizy
krajowej. Zaproponowane brzmienie przepisu nawiązuje do rozwiązania przyjętego w art. 15
ust. 1 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
Zmiana brzmienia lit. c w ust. 2 w pkt 1 jest konsekwencją wprowadzenia w projektowanej
ustawie nowego sposobu określenia celów, w których są wydawane wizy, przewidzianego w
art. 26 ust. 1. W omawianym przepisie odesłanie dotyczy wizy w celu wykonywania pracy, o
której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 – 7, tj. wykonywania pracy w okresie nieprzekraczającym 6
miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie oświadczenia o zamiarze powierzenia
wykonywania pracy, zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy, wykonywania pracy w
charakterze kierowcy międzynarodowych środków transportu lub w celu wykonywania innej
pracy niż wyżej wymieniona.
Dodanie ust. 2a wskazującego, że do oceny wymogów dotyczących posiadania ubezpieczenia
medycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, stosuje się odpowiednio art. 32 ust. 3
(przewidujący, że wymóg dotyczący posiadania ubezpieczenia medycznego można uznać za
spełniony, w przypadku gdy cudzoziemiec posiada odpowiednie ubezpieczenie w związku ze
swoją sytuacją zawodową), jest konsekwencją przyjęcia w art. 32 ust. 3 ustawy o
cudzoziemcach uregulowania odpowiadającego art. 15 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
4) art. 16
Nadano nowe brzmienie wprowadzeniu do wyliczenia w ust. 1 przewidując, że cudzoziemiec
może przedstawić zaproszenie jako dokument potwierdzający posiadanie wystarczających
środków utrzymania na czas trwania planowanego pobytu oraz na powrót do państwa
pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia
5

na wjazd. Przepis nawiązuje do art. 14 ust. 1 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i
Rady (WE) nr 810/2009, gdzie kładzie się nacisk na udokumentowanie posiadania
wystarczających środków, a nie możliwości ich uzyskania. Ponadto uregulowanie rozszerza
znaczenie dowodowe zaproszenia na posiadanie środków także na powrót do państwa
pochodzenia i tranzyt.
Krąg podmiotów, które mogą wystawić zaproszenie, nie uległ zmianie w stosunku do
regulacji obowiązującej obecnie w tym zakresie.
Zmiany wprowadzono w ust. 2, określającym zakres danych zamieszczanych w zaproszeniu.
Pkt 1, wymieniający dane zapraszającego, został uzupełniony o wskazanie numeru telefonu
osoby fizycznej (lit. a) oraz adresu siedziby i numeru telefonu osoby prawnej lub jednostki
nieposiadającej osobowości prawnej (lit. b).
Nadano nowe brzmienie pkt 4 wskazując, że w zaproszeniu zamieszcza się zobowiązanie
zapraszającego do pokrycia kosztów związanych z pobytem cudzoziemca, w tym kosztu
zakwaterowania i ewentualnego leczenia, kosztu powrotu do państwa pochodzenia lub
zamieszkania lub kosztu tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd,
oraz kosztów wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Treść zobowiązania
uzupełniono o wyraźne wskazanie, że zapraszający zobowiązuje się także do pokrycia kosztu
zakwaterowania zapraszanego cudzoziemca, co uwzględnia art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 13
czerwca 2003 r. o cudzoziemcach w dotychczasowym brzmieniu oraz projektowany art. 17
ust. 2 pkt 3 tej ustawy. Uwzględniono w ten sposób art. 14 ust. 4 lit. a rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009, zgodnie z którym w formularzu
zaproszenia podaje się w szczególności, czy jest wypełniany w celu udowodnienia
pokrywania kosztów pobytu przez inną osobę lub zakwaterowania u osoby prywatnej.
Dodano pkt 4a i pkt 5a, rozszerzając zakres danych zamieszczanych w zaproszeniu o adres
miejsca zakwaterowania zapraszanego cudzoziemca, a także o określenie celu pobytu
zapraszanego cudzoziemca.
Projektowane w przepisie zmiany są zgodne z art. 14 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009.
5) art. 17
W ust. 2 przewidziano, jakie dokumenty składa zapraszający ubiegający się o wpisanie
zaproszenia do ewidencji zaproszeń. Wyraźnie wskazano, że należy złożyć m.in. wypełniony
6