Rządowy projekt ustawy o ochronie informacji niejawnych oraz o zmianie niektórych ustaw

Art. 25. 1. Zwykłe postępowanie sprawdzające obejmuje:
1) sprawdzenie, w niezbędnym zakresie, w ewidencjach, rejestrach
i kartotekach, w szczególności w Krajowym Rejestrze Karnym,
danych zawartych w
wypełnionej i
podpisanej przez osobę
sprawdzaną ankiecie, a także sprawdzenie innych informacji
uzyskanych w toku postępowania sprawdzającego, w zakresie
niezbędnym do ustalenia, czy osoba sprawdzana daje rękojmię
zachowania tajemnicy;
2)
sprawdzenie w ewidencjach i kartotekach niedostępnych
powszechnie danych zawartych w ankiecie oraz innych informacji
uzyskanych w toku postępowania sprawdzającego, w zakresie
niezbędnym do ustalenia, czy osoba sprawdzana daje rękojmię
zachowania tajemnicy.
2. Sprawdzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest prowadzone na
pisemny wniosek pełnomocnika ochrony przez ABW lub SKW.
3.
W toku sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ABW lub SKW
ma prawo przeprowadzić rozmowę z osobą sprawdzaną w celu usunięcia nieścisłości
lub sprzeczności zawartych w uzyskanych informacjach.
4. ABW lub SKW przekazuje pełnomocnikowi ochrony pisemną
informację o wynikach czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 3.
5. Jeżeli jest to konieczne w wyniku uzyskanych informacji, zwykłe
postępowanie sprawdzające obejmuje ponadto rozmowę z osobą sprawdzaną.
6. Jeżeli w toku zwykłego postępowania sprawdzającego wystąpią
wątpliwości niepozwalające na ustalenie, czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania
tajemnicy, organ prowadzący postępowanie sprawdzające zapewnia osobie sprawdzanej,
w trakcie wysłuchania, możliwość osobistego ustosunkowania się do informacji
wywołujących te wątpliwości. Osoba ta może stawić się na wysłuchanie ze swoim
pełnomocnikiem.
7. Organ
prowadzący zwykłe postępowanie sprawdzające odstępuje od
przeprowadzenia czynności, o której mowa w ust. 6, jeżeli:
1) jej przeprowadzenie wiązałoby się z ujawnieniem informacji
niejawnych;
26


2) postępowanie sprawdzające doprowadziło do niebudzącego
wątpliwości ustalenia, że osoba sprawdzana nie daje rękojmi
zachowania tajemnicy.

Art. 26. 1. Poszerzone postępowanie sprawdzające obejmuje czynności, o których
mowa w art. 25 ust. 1, a ponadto, jeżeli jest to konieczne w wyniku uzyskanych informacji,
postępowanie to obejmuje:
1) rozmowę z przełożonymi osoby sprawdzanej oraz z innymi
osobami;
2)
przeprowadzenie wywiadu w miejscu zamieszkania osoby
sprawdzanej;
3) sprawdzenie stanu i obrotów na rachunku bankowym oraz
zadłużenia osoby sprawdzanej, w szczególności wobec Skarbu
Państwa.
2. Do
czynności, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego i wydane na jej podstawie przepisy
dotyczące wywiadu środowiskowego stosuje się odpowiednio.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są realizowane zgodnie
z art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. k ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U.
z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.10)). Przepisy art. 82 § 1 i 2 oraz art. 182 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.11))
oraz art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r.
Nr 8, poz. 65, z późn. zm.12)) stosuje się odpowiednio.
4. Do poszerzonego postępowania sprawdzającego przepisy art. 25
ust. 6 – 8 stosuje się odpowiednio.
5.
W przypadku osób ubiegających się o uzyskanie dostępu do informacji
o klauzuli „ściśle tajne” poszerzone postępowanie sprawdzające obejmuje także, jeżeli jest to
konieczne w
wyniku uzyskanych wcześniej informacji, rozmowę z trzema osobami
wskazanymi przez osobę sprawdzaną w celu uzyskania innych informacji mogących mieć
znaczenie dla oceny dawania rękojmi zachowania tajemnicy.
6.
W celu dokonania ustaleń, o których mowa w art. 24 ust. 3 pkt 2 i 3,
organ prowadzący poszerzone postępowanie sprawdzające może zobowiązać osobę
sprawdzaną do poddania się specjalistycznym badaniom oraz udostępnienia wyników tych
badań. Lekarzowi przeprowadzającemu to badanie udostępnia się dokumentację medyczną
27


osoby sprawdzanej w zakresie dotyczącym zdiagnozowania wątpliwości, o których mowa
w art. 24 ust. 3 pkt 2 i 3.


Art. 27. 1. Postępowanie sprawdzające może zostać zawieszone w przypadku:
1) trwającej powyżej 30 dni choroby osoby sprawdzanej,
uniemożliwiającej skuteczne przeprowadzenie postępowania
sprawdzającego;
2) wyjazdu za granicę osoby sprawdzanej na okres przekraczający
30 dni;
3) gdy ocena dawania rękojmi zachowania tajemnicy zależy od
uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia przez inny organ,
w szczególności w przypadku wszczęcia przeciwko osobie
sprawdzanej postępowania karnego w sprawie o
przestępstwo
umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;
4) gdy przeprowadzenie skutecznego postępowania sprawdzającego
nie jest możliwe z innych przyczyn niezależnych od organu je
prowadzącego.
2. Zawieszone
postępowanie sprawdzające zostaje podjęte, jeżeli:
1) ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania;
2) ujawniono okoliczności mogące stanowić podstawę do odmowy
wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub umorzenia
postępowania sprawdzającego.
3. O
zawieszeniu
postępowania sprawdzającego oraz o jego podjęciu
organ prowadzący postępowanie sprawdzające zawiadamia wnioskodawcę, pełnomocnika
ochrony i osobę sprawdzaną.
4. Do
zażalenia na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania
sprawdzającego przepisy art. 35, 37 i 38 stosuje się odpowiednio.

Art. 28. Postępowanie sprawdzające kończy się:
1) wydaniem
poświadczenia bezpieczeństwa;
2) odmową wydania poświadczenia bezpieczeństwa;
3) umorzeniem.

28


Art. 29. 1. Po
zakończeniu postępowania sprawdzającego z wynikiem
pozytywnym organ prowadzący postępowanie wydaje poświadczenie bezpieczeństwa
i przekazuje osobie sprawdzanej, zawiadamiając o tym wnioskodawcę.
2. Poświadczenie bezpieczeństwa powinno zawierać:
1) numer
poświadczenia;
2) podstawę prawną;
3) wskazanie wnioskodawcy postępowania sprawdzającego;
4) określenie organu, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające;
5) datę i miejsce wystawienia;
6) imię, nazwisko i datę urodzenia osoby sprawdzanej;
7) rodzaj przeprowadzonego postępowania sprawdzającego ze
wskazaniem klauzuli tajności informacji niejawnych, do których
osoba sprawdzana może mieć dostęp;
8) stwierdzenie, że osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania
tajemnicy;
9) termin
ważności;
10) imienną pieczęć i podpis upoważnionego funkcjonariusza ABW
albo funkcjonariusza lub żołnierza SKW, albo pełnomocnika
ochrony, który przeprowadził postępowanie sprawdzające.
3. Poświadczenie bezpieczeństwa wydaje się na okres:
1) 10 lat – w przypadku dostępu do informacji niejawnych o klauzuli
„poufne”;
2) 7 lat – w przypadku dostępu do informacji niejawnych o klauzuli
„tajne”;
3) 5 lat – w przypadku dostępu do informacji niejawnych o klauzuli
„ściśle tajne”.
4. Poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do
informacji niejawnych o wyższej klauzuli tajności uprawnia do dostępu do informacji
niejawnych o niższej klauzuli tajności, odpowiednio przez okresy, o których mowa w ust. 3,
także w odniesieniu do poświadczeń bezpieczeństwa organizacji międzynarodowych.
5. Poświadczenia bezpieczeństwa wydane w wyniku przeprowadzenia
postępowań sprawdzających, o których mowa w art. 23 ust. 5, zachowują ważność wyłącznie
w okresie pracy lub służby w organie, który przeprowadził postępowanie sprawdzające.
29


6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
z uwzględnieniem ust. 2 pkt 1 – 10, wzory:
1) poświadczenia bezpieczeństwa;
2) poświadczeń bezpieczeństwa upoważniających do dostępu do
informacji niejawnych organizacji międzynarodowych.

Art. 30. 1. Organ prowadzący postępowanie sprawdzające odmawia wydania
poświadczenia bezpieczeństwa, jeżeli nie zostaną usunięte wątpliwości, o których mowa
w art. 24 ust. 2, a także jeżeli w trakcie poszerzonego postępowania sprawdzającego nie
zostaną usunięte wątpliwości, o których mowa w art. 24 ust. 3.
2. Organ
prowadzący postępowanie sprawdzające odmawia wydania
poświadczenia bezpieczeństwa, jeżeli osoba sprawdzana została skazana prawomocnym
wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia
publicznego, także popełnione za granicą, a fakt skazania wywołuje wątpliwości, o których
mowa w art. 24 ust. 2 i 3.
3. Decyzja o odmowie wydania poświadczenia bezpieczeństwa powinna
zawierać:
1) podstawę prawną oraz uzasadnienie faktyczne i prawne;
2) wskazanie wnioskodawcy postępowania sprawdzającego;
3) określenie organu, który przeprowadził postępowanie
sprawdzające;
4) datę i miejsce wystawienia;
5) imię, nazwisko i datę urodzenia osoby sprawdzanej;
6)
wskazanie rodzaju przeprowadzonego postępowania
sprawdzającego ze wskazaniem klauzuli informacji niejawnych, do
których osoba sprawdzana miała mieć dostęp;
7) stwierdzenie, że osoba sprawdzana nie daje rękojmi zachowania
tajemnicy;
8) imienną pieczęć i podpis upoważnionego funkcjonariusza ABW
albo funkcjonariusza lub żołnierza SKW, albo pełnomocnika
ochrony, który przeprowadził postępowanie sprawdzające;
9) pouczenie o dopuszczalności i terminie wniesienia odwołania
odpowiednio do Prezesa Rady Ministrów albo Szefa ABW lub
Szefa SKW.
30