Rządowy projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej

(58.3)Rurociągi – znakiem (58.3) oznacza się wszystkie rurociągi służące do przesyłu cieczy
lub gazu wymienione w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. (Dz.
U. Nr 257, poz. 2573) – § 2 ust. 1, poz. 21, 36, 37.
(58.4)Linie energetyczne – znakiem (58.4) oznacza się linie energetyczne wymienione w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. (Dz. U. Nr 257, poz. 2573) – §
2 ust. 1, poz. 6.
3. Przeciwdziałanie degradacji środowiska przyrodniczego
Ten zakres działań obejmuje aktywne podejście do ochrony środowiska, szczególnie poprzez
zastosowanie instalacji technicznych ograniczających lub likwidujących procesy degradujące
środowisko. Istotnym zagadnieniem jest również ciągła lub okresowa kontrola stanu środowiska
przyrodniczego, czyli jego monitorowanie.
(59) Urządzenia odsiarczające – znakiem (59) oznacza się techniczne urządzenia odsiarczające,
które wiążą SO2 metodą gazowego amoniaku, wiązania siarki przez pyły węglanu wapnia i
magnezu oraz przez sorbenty węglowe – znak (59) może występować razem ze znakiem (52.1).
(60) Urządzenia odpylające – znakiem (60) oznacza się techniczne urządzenia odpylające w postaci
elektrofiltrów przechwytujących pyły dymnicowe w polu elektromagnetycznym, w postaci
cyklonów lub innych urządzeń mechanicznych – znak (60) może występować razem ze znakiem
(52.2).
(61) Oczyszczalnie ścieków – znakiem (61) oznacza się zespół budowli i urządzeń służących do
oczyszczania ścieków (wód zanieczyszczonych). Znakiem (61) oznacza się oczyszczalnie
ścieków małych i średnich zakładów przemysłowych oraz oczyszczalnie wiejskie i małych
miast. W przypadku oczyszczalni ścieków dużych zakładów przemysłowych, większych
miast lub oczyszczalni zbiorczych stosuje się powiększenie znaku o 1/3.
B – litera B wewnątrz znaku zasadniczego oznacza, że jest to oczyszczalnia, gdzie zastosowano
procesy biologiczne,
C – litera C wewnątrz znaku zasadniczego oznacza, że jest to oczyszczalnia, gdzie zastosowano
procesy chemiczne,
M –litera M wewnątrz znaku zasadniczego oznacza, że jest to oczyszczalnia, gdzie zastosowano
procesy mechaniczne,
K – litera K wewnątrz znaku zasadniczego oznacza, że jest to oczyszczalnia, gdzie zastosowano
kombinacje różnych procesów.
(62) Pasy wiatrochronne – znakiem (62) oznacza się wydłużone powierzchnie zadrzewione
występujące pośród gruntów ornych. Często pasy takie powtarzają się – są do siebie równoległe
i tworzą całe systemy parawanów ochronnych gruntów rolnych.
(63) Ekrany akustyczne – znakiem (63) oznacza się wały ziemne, mury lub ściany o specjalnej
konstrukcji albo gęste pasy zieleni usytuowane wokół lub wzdłuż emitorów uciążliwych
hałasów (np. wokół obiektów lub wzdłuż drogi), mające na celu wytłumienie hałasu.
(64) Utylizacja odpadów – znakiem (64) oznacza się obiekty lub urządzenia służące przygotowaniu
odpadów do wykorzystania jako surowce wtórne oraz oznacza się obiekty służące do ich
częściowego lub całkowitego gospodarczego wykorzystania.
R – litera R przy znaku (64) oznacza, że jest to urządzenie lub obiekt, gdzie odbywa się
proces sortowania odpadów w celu ich wykorzystania jako surowce wtórne (recykling),
K – litera K przy znaku (64) oznacza, że jest to obiekt służący do kompostowania odpadów
(kompostownia),
S – litera S przy znaku (64) oznacza, że jest to obiekt służący do spalania odpadów (spalarnia),
B – litera B przy znaku (64) oznacza, że jest system urządzeniowy do ujmowania biogazu z
pokładów
składowiska odpadów lub specjalistyczny obiekt do produkcji biogazu z odpadów (biogaz).
Znak (64) może występować samodzielnie lub razem ze znakami służącymi do oznaczenia
składowisk odpadów (31.1).
(65) Miejscowości posiadające kanalizację
(65.1) Miejscowości posiadające kanalizację sanitarną – znak (65.1) graficznie związany jest z
nazwą określonej miejscowości i oznacza, że na obszarze tej miejscowości istnieje
22

kanalizacja sanitarna. Umieszczany jest po prawej stronie nazwy miejscowości.
(65.2)Miejscowości posiadające kanalizację burzową – znak (65.2) graficznie związany jest z
nazwą określonej miejscowości i oznacza, że na obszarze tej miejscowości istnieje
kanalizacja burzowa. Umieszczany jest po prawej stronie nazwy miejscowości.
(65.3)Miejscowości posiadające kanalizację sanitarną i burzową – znak (65.3) graficznie
związany jest z nazwą określonej miejscowości i oznacza, że na obszarze tej miejscowości
istnieje zarówno kanalizacja sanitarna, jak i burzowa. Umieszczany jest po prawej stronie
nazwy miejscowości.
Stopień wypełnienia znaku informuje o zakresie pokrycia powierzchni danym rodzajem
kanalizacji. Znak wypełniony barwą do połowy wskazuje, że dana miejscowość jest
skanalizowana do 50%. Całkowite wypełnienie znaku wskazuje, że dana miejscowość jest
skanalizowana powyżej 50% swej powierzchni.
(66) Punkty monitoringu
(66.1)Punkty monitoringu w sieci krajowej – znakiem (66.1) oznacza się miejsca (specjalne
stacje lub posterunki) w sieci krajowej, w których w sposób ciągły, okresowy (systematyczny)
lub sporadyczny prowadzi się pomiary stanu środowiska przyrodniczego lub jego elementu.
Monitoring krajowy jest organizowany i nadzorowany przez Główny Inspektorat Ochrony
rodowiska, a środki finansowe są przeznaczane z budżetu państwa. Takimi miejscami są
np. Stacje Bazowe Zintegrowanego Monitoringu rodowiska Przyrodniczego.
(66.2)Punkty monitoringu w sieci regionalnej – znakiem (66.2) oznacza się miejsca (specjalne
stacje lub posterunki) w sieci regionalnej, w których w sposób ciągły, okresowy
(systematyczny) lub sporadyczny prowadzi się pomiary stanu środowiska przyrodniczego
lub jego elementu. Monitoring regionalny organizuje, nadzoruje i finansuje organ rządowy
lub samorządowy, który wydał decyzję o jego powołaniu.
(66.3)Punkty monitoringu w sieci lokalnej – znakiem (66.3) oznacza się miejsca (specjalne
stacje lub posterunki) w sieci lokalnej dla danego województwa lub podmiotu
gospodarczego, w których w sposób ciągły, okresowy (systematyczny) lub sporadyczny
prowadzi się pomiary stanu środowiska przyrodniczego lub jego elementu. Monitoring
lokalny tworzy i finansuje podmiot gospodarczy szkodliwie oddziałujący na środowisko.
Ustawa z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji rodowiska, (Dz. U. Nr 77, poz.
335), Obwieszczenie Ministra rodowiska z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia
jednolitego tekstu ustawy o Inspekcji Ochrony rodowiska (R.4 Państwowy Monitoring
rodowiska, art.23 poz.5).
4. Rekultywacja środowiska przyrodniczego
Rekultywacja środowiska to całokształt działań, mających na celu przywrócenie gospodarce rolnej
lub leśnej terenów uprzednio zdegradowanych przez gospodarczą działalność człowieka. W
procesie rekultywacji wyróżnia się: – rekultywację techniczną (podstawową), obejmującą
odpowiednie ukształtowanie rzeźby terenu, uregulowanie stosunków wodnych (sieć rowów
opaskowych i zbiorczych wraz z kanalizacją rurową), odtworzenie gleby metodami technicznymi
(przykrycie wyrównanej powierzchni warstwą glebową) oraz budowę dróg, – rekultywację
biologiczną, polegającą na stosowaniu zabiegów, które zmierzają do tego, aby na powierzchni –
uprzednio zrekultywowanej technicznie – wytworzyć warstwę gleby sposobami stosowanymi w
rolnictwie (mechaniczna uprawa gruntu, nawożenie i wprowadzenie mieszanek roślin
próchnicotwórczych).
(67) Formy rekultywacji. W zależności od przeprowadzonej rekultywacji technicznej i biologicznej
oraz otaczających warunków środowiskowych, a także w zależności od warunków
gospodarczych obiera się docelowy sposób użytkowania terenu wyrażający się określonym
kierunkiem rekultywacji.
(67.1) Rekultywacja rolna – znakiem (67.1) oznacza się powierzchnie, na których
zrekultywowany teren przekształca się na użytek rolny.
(67.2)Rekultywacja leśna – znakiem (67.2) oznacza się powierzchnie, na których
zrekultywowany teren przekształca się na użytek leśny.
(67.3)Rekultywacja wodna – znakiem (67.3) oznacza się powierzchnie, na których
23

zrekultywowany teren, czyli odpowiednio ukształtowane zagłębienie poeksploatacyjne,
przekształca się w sztuczny zbiornik wodny o różnym przeznaczeniu.
(67.4)Rekultywacja na inne cele – znakiem (67.4) oznacza się powierzchnie, na których
zrekultywowany teren przekształca się na inne cele – ogródki działkowe, tereny rekreacyjne,
składowe itd.
Tereny zrekultywowane zaznacza się sygnaturą powierzchniową (powyżej 6,25 ha) lub sygnaturą
punktową (poniżej 6,25 ha).
Znaki (67.1, 67.2, 67.3, 67.4) mogą występować samodzielnie lub razem ze znakami służącymi do
oznaczenia wyrobiska (21), zwałowiska (22), wylewiska (30) i składowiska odpadów (31).
5. Nieużytki
Nieużytkami jest część zasobów środowiska przyrodniczego o różnych wartościach, które czasowo
(obecnie) pozostają poza współczesnymi formami użytkowania gruntów i nie są gospodarczo
przydatne.
(68) Typy nieużytków:
(68.1)Nieużytki naturogeniczne – znakiem (68.1) oznacza się grunty, które nie nadają się do
zagospodarowania do celów rolniczych lub leśnych, jak nagie skały, rumowiska skalne,
urwiste zbocza wzniesień, wąwozy erozyjne, ruchome piaski (wydmy), bagna.
(68.2)Nieużytki antropogeniczne – znakiem (68.2) oznacza się tereny zdewastowane i
zdegradowane przez górnictwo (zwłaszcza odkrywkowe) i przemysł, skutkiem czego mają
ograniczoną wartość użytkową, a niekiedy są szkodliwe
(68.3) Znak (68.2) może występować samodzielnie lub razem ze znakami służącymi do oznaczenia
wyrobiska (21) lub zwałowiska (22), jak również składowiska odpadów (31).
6. Oznaczenia uzupełniające
(69) Granice państw – znakiem (69) oznacza się granice polityczne państw.
(70) Granice województw – znakiem (70) oznacza się granice administracyjne województw, których
przebieg wniesiono na podstawie podziału administracyjnego kraju, aktualnego w roku
kartowania.
(71) Granice powiatów – znakiem (71) oznacza się granice administracyjne powiatów, których
przebieg wniesiono na podstawie podziału administracyjnego kraju, aktualnego w roku
kartowania.
(72) Granice gmin – znakiem (72) oznacza się granice administracyjne gmin, których przebieg
wniesiono na podstawie podziału administracyjnego kraju, aktualnego w roku kartowania.
(73) Granice miast – znakiem (73) oznacza się granice miasta niezależnie od funkcji administracyjnej
w roku kartowania.
(74) Miasta wojewódzkie – znakiem (74) jest nazwa miasta wojewódzkiego, wprowadzona czcionką
odpowiednią do wielkości miasta.
(75) Miasta powiatowe – znakiem (75) jest nazwa miasta powiatowego, wprowadzona czcionką
odpowiednią do wielkości miasta.
(76) Miasta – siedziby gmin – znakiem (76) jest nazwa miasta będącego siedzibą gminy, wprowadzona
czcionką odpowiednią do wielkości miasta.
(77) Wsie – siedziby gmin – znakiem (77) jest nazwa wsi będącej siedzibą gminy.
(78) Wsie pozostałe – znakiem (78) jest nazwa wsi nie będącej siedzibą gminy – posiadającej
kanalizację.
(79) Nazwy państw w treści mapy
(80) Nazwy parków narodowych i krajobrazowych
(81) Numery obiektów opisanych w komentarzu są to numery zrzutów ścieków, emitorów gazów,
pyłów, odorów i hałasów (tylko obiekty punktowe), pomników przyrody, przedsięwzięć
mogących znacząco oddziaływać na środowisko (tylko obiekty zn. 58.1).
(82) Cieki stałe, naturalne lub sztuczne
Gdy wydzielenia powierzchniowe znaczone liniami zasięgu (granicami) obejmują cały obszar mapy,
informujemy o tym w komentarzu.

ROZDZIAŁ VII
24

ZASADY SPORZ DZANIA MAPY NUMERYCZEJ
Mapa numeryczna jest sporządzana w systemie GIS, który spełnia poniższe warunki:
– posiada strukturę warstwową,
– umożliwia wymianę informacji z innymi systemami GIS,
– posiada możliwość dostosowania odwzorowania i układu współrzędnych mapy numerycznej do
aktualnie obowiązujących w Polsce państwowych układów odniesień przestrzennych,
– pozwala na wydruk mapy w systemie CMYK,
– pozwala na wydruk obrazu kartograficznego na urządzeniach atramentowych,
– umożliwia współpracę z fotonaświetlarką; w szczególności zapewnia uzyskanie, na diapozytywach
wydawniczych, prawidłowych grubości linii, gęstości rastrów oraz prawidłowych wymiarów ramki
arkusza, po naświetleniu diapozytywów wydawniczych ich treść musi pokrywać się diapozytywach
podkładem rastrowym rzeźby i sytuacji.

I. Treść mapy numerycznej stanowią:
– wszystkie elementy tematyczne zawarte w Rozdziale III Wytycznych technicznych i opisane szerzej
w dokumencie elektronicznym „mapa_n-sozo.pdf”, stanowiącym integralną część Wytycznych,
– elementy uzupełniające: drogi, koleje, sieć hydrograficzna, granice państw (wymienione w
dokumencie elektronicznym „mapa_n-sozo.pdf”).

II. Dodatkowymi elementami uzupełniającymi mapę numeryczną są:
– kolorowy podkład rastrowy połączonej sytuacji i rzeźby,
– czarno-białe podkłady rastrowe: sytuacja, rzeźba. Materiały (w formie numerycznej) do
sporządzania powyższych podkładów rastrowych udostępnione będą Wykonawcy przez
Zamawiającego. Do czasu opracowania podkładów topograficznych pochodzących z
wektoryzacji ortofotomapy dopuszcza się stosowanie podkładów pochodzących z cyklu
produkcyjnego map analogowych. Podkłady rastrowe muszą być przygotowane wg następujących
zasad: – rozdzielczość minimalna: 508 dpi,
– przeprowadzona kalibracja,
– zapis w formacie zapewniającym bezstratną kompresję danych.

Mapa numeryczna posiada następujące właściwości:
– posiada strukturę warstwową,
– każda warstwa zawiera obiekty wektorowe z określonego zakresu tematycznego,
– każda warstwa ma przypisaną część opisową - bazę danych, o określonej strukturze,
– bazy danych połączone z poszczególnymi obiektami wektorowymi charakteryzującymi je pod
względem ilościowym i jakościowym,
– zgodność zasięgu poszczególnych arkuszy z mapą analogową,
– możliwość łączenia są siadujących za sobą arkuszy w większe obiekty wektorowe (np. województwa,
powiaty, gminy itp.). Wymaga to uzgodnienia identyfikatorów obiektów w poszczególnych
warstwach tematycznych.

I. Sporządzanie mapy numerycznej przebiega w następujących etapach:
1. Konwersja dostarczonych przez Zamawiającego plików wektorowych do predefiniowanej
struktury bazy danych przestrzennych.
2.Uzupełnienie brakujących elementów treści topograficznej i tematycznej (zarówno obiektów
geometrycznych jak i atrybutów opisowych), realizowane poprzez zamianę wybranych
elementów obrazu rastrowego na obraz wektorowy oraz wprowadzenie do bazy danych
elementów zawartych na pierworysach redakcyjnych z zastosowaniem symboliki graficznej
określonej w pliku konfiguracyjnym.
3. Wprowadzanie informacji z zestawień tabelarycznych do baz danych oraz podłączenie ich do
poszczególnych obiektów wektorowych.
4.Opracowanie wydruków tematycznych (opisanych szerzej w dokumencie elektronicznym
„procedury_kontroli_tresci_mapy.pdf”.
25

II. Listę warstw z dokładnym opisem struktur baz danych oraz zasad wprowadzania elementów
wektorowych mapy numerycznej zawiera dokument elektroniczny „mapa_n-sozo.pdf”
ROZDZIAŁ VIII
ZASADY PORZ DZANIA OBAZU KARTOGRAFICZNEGO
Obraz kartograficzny jest dokładną, wektorową, reprezentacją mapy analogowej. Powstaje w
wyniku przeprowadzenia transformacji polegającej na zamianie każdego elementu mapy numerycznej
na postać znaku. Znakiem w tym przypadku nazywamy grupę obiektów wektorowych, która swoim
kształtem, położeniem i wielkością tworzy obraz zgodny ze wzorem znaku przedstawionym w
załączniku nr 2 „Wzory znaków umownych i rozbawienia mapy”.

Obraz kartograficzny posiada następujące ogólne właściwości:
– wymiary i kształt znaków są zgodne ze wzorem znaków umownych,
– typy obiektów wektorowych, wykorzystanych do „budowania” znaków pozwalają na stosowanie
klasycznych zasad redakcji kartograficznej,
– występuje w dwóch formach:
a) forma podstawowa (redakcyjna) – kolorystyka zapewnia prawidłowe identyfikowanie
poszczególnych znaków i ich elementów na ekranie komputera. Jest to podstawowa forma, która
obowiązuje podczas przeprowadzania redakcji kartograficznej arkusza,
b) forma wtórna – kolorystyka znaków zapewnia uzyskanie prawidłowych kolorów na wydruku na
urządzeniach atramentowych.

Obraz kartograficzny posiada następujące szczegółowe właściwości:
– posiada strukturę warstwową – warstwy należące do obrazu kartograficznego będą w dalszej części
nazywane w skrócie warstwy OK,
– każdy element graficzny na warstwie OK ma przypisany ściśle ustalony kod składający się z
identyfikatora znaku i identyfikatora koloru. Kod zapisany jest w formie tekstowej i
numerycznej w odpowiednich polach bazy.
Format tekstowy kodu jest następujący:
Z<identyfikator znaku>-K<identyfikator koloru>
Format numeryczny kodu jest następujący:
<identyfikator znaku>*100+<identyfikator koloru>,
– kolejność ułożenia warstw jest ściśle ustalona i determinuje zasady wzajemnego nakładania się
znaków umieszczonych na poszczególnych warstwach,
– pełen komplet warstw OK tworzy obraz kartograficzny. Wszystkie warstwy muszą występować
(być przygotowane). Niewykorzystane warstwy należy pozostawić jako puste,
– każda warstwa posiada przydzielony zastaw znaków, które można na niej umieścić. Dokładne
przyporządkowanie znaków do poszczególnych warstw zawiera dokument elektroniczny „obraz_k-
sozo.pdf”. W szczególnych przypadkach dopuszcza się odstępstwo od tej reguły, ale tylko w
obrębie warstw tematycznie zgodnych. Jako temat rozumiany jest tutaj końcowy człon nazwy
warstwy,
– na warstwach można umieszczać wyłącznie obiekty typu: powierzchnia, elipsa, tekst. Obiekty typu
powierzchnia lub elipsa nie mogą posiadać obwódki (linii brzegowej), mają tylko określone
wypełnienie. Dopuszcza się tylko dwa rodzaje wypełnień: pełne pokrycie lub pełna przeźroczystość.
Niedopuszczalne są jakiekolwiek desenie,
– wszystkie warstwy posiadają jednakową strukturę bazy danych,
– kolorystyka znaków na formie podstawowej obrazu kartograficznego jest zgodna z opisem
zawartym w dokumencie elektronicznym „obraz_k-sozo.pdf”,
– kolorystyka znaków na formie wtórnej obrazu kartograficznego powstaje w wyniku indywidualnej
kalibracji, przeprowadzanej przez Wykonawcę dla określonego przez Zamawiającego typu i modelu
urządzenia wyjściowego,
– forma wtórna obrazu kartograficznego powstaje w procesie ponownego kolorowania wszystkich
znaków z formy pierwotnej wg wskazanej nowej kolorystyki. Proces ten nie zmienia formy pierwotnej
obrazu kartograficznego – cały proces przebiega na kopii. Forma wtórna obrazu kartograficznego
26