Rządowy projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej

w Standardzie TBD.


ZASADY SPORZ DZANIA MAPY TOPOGRAFICZNEJ W STANDARDZIE TBD

Rozdział 1
Założenia ogólne

§ 1.
Rozporządzenie określa: sposób przygotowania i zakres informacyjny „Mapy topograficznej
w skali 1:10 000 w standardzie TBD”.
§ 2.
Mapa topograficzna w skali 1:10 000 w standardzie TBD (MTP10TBD) to produkt opracowa-
ny pod kątem przygotowania wysokiej jakości wydruków ploterowych w niewielkich ilo-
ściach egzemplarzy na zamówienie oraz w celu przygotowania plików rastrowych mogących
stanowić podkład topograficzny dla różnych opracowań tematycznych lub do wykorzystania
przez użytkowników indywidualnych.
§ 3.
Użyte w załączniku określenia oznaczają:
2. wizualizacja kartograficzna – zautomatyzowana prezentacja wybranych elementów zawar-
tości bazy danych, przy zachowaniu poprawnego przekazu informacyjnego;
3. zasób danych TBD - wszystkie dane określone niniejszym rozporządzeniem, stanowiące
zawartość TBD, zorganizowane w zdefiniowane struktury i spełniające wymagania jako-
ściowe TBD;
4. komponent TOPO bazy TBD – część zasobu danych TBD zorganizowana i zapisana
zgodnie z ogólnie przyjętymi standardami dotyczącymi budowy baz danych przestrzen-
nych (technologia GIS), zawierająca dane pomiarowe, niezniekształcone w wyniku zabie-
gów redakcyjnych związanych z prezentacjami kartograficznymi, obarczona jedynie gene-
ralizacją pierwotną danych wynikającą z metod pomiaru i przyjętego modelu pojęciowego
danych;
5. komponent KARTO bazy TBD - część zasobu danych TBD zorganizowana zgodnie
z kartograficznym modelem danych, stanowiąca uzupełnienie Komponentu TOPO w celu
opracowania wysokiej jakości prezentacji kartograficznych (w szczególności map topo-
graficznych) zarówno w ramach TBD, jak i w zewnętrznych systemach produkcji map;
6. marginalia mapy – ramka arkusza mapy, siatka kilometrowa oraz wszystkie opisy poza-
ramkowe;
7. GEOS – Państwowy Rejestr Podstawowych Osnów Geodezyjnych, Grawimetrycznych
i Magnetycznych;
8. NMT – Numeryczny Model Terenu
9. Kod kartograficzny – oznaczenie cyfrowe przypisane znakom kartograficznym wykorzy-
stanym na mapie w standardzie TBD.
§ 4.
Mapy topograficzne w standardzie TBD są opracowywane na podstawie danych zgromadzo-
nych w Komponencie TOPO bazy TBD w wyniku przetworzeń kartograficznych (wizualiza-
cja, generalizacja, redakcja), operacji na bazie danych TBD (analiza, wybór, generowanie na-
2


pisów, ograniczenie danych do obszaru arkusza mapy) i dodatkowych procedur (generowanie
ramki i siatek kartograficznych) z wykorzystaniem materiałów uzupełniających (§8.2).
§ 5.
Jednostką opracowania mapy topograficznej w standardzie TBD jest arkusz w układzie współ-
rzędnych „1992”, w skali 1:10 000 wg załącznika nr 3.
§ 6.
Wynikiem procesu opracowania mapy w standardzie TBD są:
1. Wydruk ploterowy mapy topograficznej w skali 1:10 000 w standardzie TBD;
2. Cyfrowy zapis opracowania:
a) georeferencyjny rastrowy obraz treści arkusza bez marginaliów,
b) rastrowy obraz arkusza mapy z marginaliami.
3. Komponent KARTO bazy TBD:
a) rzeźba terenu;
b) nazwy i opisy objaśniające;
c) pomocnicze warstwy rysunkowe;
§ 7.
Obraz mapy topograficznej w standardzie TBD tworzą następujące elementy:
1) Punkty osnowy geodezyjnej;
2) Koleje i obiekty z nimi związane;
3) Drogi i obiekty z nimi związane;
4) Budynki i budowle;
5) Obiekty
gospodarcze;
6) Wody i obiekty z nimi związane;
7) Granice jednostek administracyjnych;
8) Granice obszarów chronionych;
9) Roślinność, uprawy i grunty;
10) Rzeźba terenu;
11) Nazwy i opisy objaśniające;
12) Ramka i opis pozaramkowy.
§ 8. 1. Podstawowym źródłem danych dla tworzenia MTP10TBD jest Komponent TOPO bazy TBD.
2. Uzupełniające źródła danych dla tworzenia MTP10TBD to:
1) Baza GEOS,
2) Baza PRNG,
3) Baza PRG,
4) NMT,
5) Wcześniejsze topograficzne i kartograficzne opracowania danego obszaru, w tym w
szczególności rzeźba terenu w postaci rastrowej lub wektorowej.
§ 9.
Podstawą do opracowania mapy w standardzie TBD jest wizualizacja kartograficzna danych
Komponentu TOPO, polegająca na przypisaniu wybranym obiektom zasobu symboli kartogra-
ficznych, generowanych na podstawie ich atrybutów.
3


Wstępnie zwizualizowany obraz należy poddać niezbędnej redakcji kartograficznej.
Wizualizacja i redakcja kartograficzna odbywają się wg zasad opisanych w Rozdziałach 2 - 4.
§ 10.
Wzór arkusza mapy w standardzie TBD stanowi załącznik 1.
Wzór ramki i opisu pozaramkowego mapy w standardzie TBD stanowi załącznik 2.


Rozdział 2
Ogólne zasady redakcji

§ 12.
Wszystkie obiekty w miarę możliwości, przedstawia się zgodnie z ich geometrią zapisaną w
bazie TOPO.
§ 13.
Znaki punktowe powinny być tak umieszczone na mapie, aby lokalizację obiektu wskazywały
następujące elementy charakterystyczne tych znaków:
1) przy znakach mających kształt prostej figury geometrycznej (koło, kwadrat, prostokąt, trój-
kąt równoboczny): geometryczny środek znaku,
2) przy znakach mających kształt figury o szerszej podstawie (wiatrak, pomnik, komin, stacja
paliw itp.): środek podstawy znaku,
3) przy znakach mających kształt figury o kącie prostym przy podstawie (krzyż, turbina wia-
trowa, itp.): wierzchołek kąta prostego,
4) przy znakach będących połączeniem kilku figur geometrycznych (budowla o charakterze
wieży, wieża lub maszt RTV itp.): geometryczny środek dolnej figury.
§ 14.
Znaki punktowe przedstawia się prostopadle do osi Y układu współrzędnych. Wyjątki w tym
względzie podane są w objaśnieniach do poszczególnych znaków .
§ 15.
Elementy deseni obiektów powierzchniowych (pokrycie terenu), przedstawia się prostopadle
do osi Y układu współrzędnych. Wyjątki w tym względzie podane są w objaśnieniach do po-
szczególnych znaków.
§ 16.
Przy łączeniu znaków liniowych, powierzchniowych lub punktowych, znaki liniowe należy
przedstawiać na mapie w miarę możliwości zgodnie z ich rzeczywistym położeniem i wymia-
rami. Jeżeli znaki te zajmują więcej miejsca niż przedstawiane przez nie obiekty, wówczas od-
suwa się przylegające do nich znaki powierzchniowe lub punktowe. Wyjątek stanowią punkty
poziomej osnowy geodezyjnej oraz budynki, które należy przedstawiać w miejscu ich rzeczy-
wistego położenia.
§ 17.
Przy opracowaniu obszarów o dużym stopniu zagęszczenia obiektów należy kierować się za-
sadą, że obiekty terenowe trwalsze i mające większe znaczenie dla orientacji przedstawia się
w miejscu ich położenia, a inne o znaczeniu drugorzędnym mogą być przesunięte lub opusz-
czone. Na przykład:
− jeżeli pomnik znajduje się tuż przy przystanku autobusowym, to pomnik, jako szcze-
gół trwalszy, powinien być umieszczony na mapie w miejscu jego usytuowania, a znak
przystanku autobusowego może być przesunięty;
− jeżeli skarpa kwalifikująca się do przedstawienia na mapie znajduje się tuż przy dro-
dze, to drogę przedstawia się we właściwym miejscu, a znak skarpy umieszcza się z
zachowaniem wymaganego odstępu między znakami.
4


Przesunięcie znaków nie powinno być jednak większe niż to niezbędne dla uzyskania czytel-
ności obrazu mapy.
§ 18.
Znaki niektórych charakterystycznych obiektów lub budowli, takich jak kościół, komin, bu-
dowla o charakterze wieży, wiatrak, maszt RTV, stacja paliw, krzyż lub figura religijna, po-
mnik, mogą zakrywać fragmenty znaków liniowych obiektów, w pobliżu których są usytu-
owane, np. drogi, cieku.
§ 19.
Dla lepszego uwidocznienia sygnatur punktowych należy stosować technikę tzw. wyświetla-
nia, tj. usuwanie fragmentów znaków liniowych lub barwnego pokrycia powierzchniowego z
wnętrza znaku. Dodatkowo, na zewnątrz sygnatury punktowej, stosuje się „efekt halo” o sze-
rokości 0.2 mm maskujący znajdującą się pod nią treść.
§ 20.
Jeżeli znaki o tej samej formie graficznej przedstawiają różne przedmioty terenowe, umiesz-
cza się obok nich odpowiedni napis lub skrót objaśniający (szyb naftowy lub gazowy, maszt
radiowy lub telewizyjny). W wypadku zgrupowania większej liczby takich samych znaków
należy wprowadzić napisy lub skróty objaśniające tylko przy niektórych z nich.
§ 21.
Jeżeli z rysunku nie można jednoznacznie odczytać rodzaju przedstawionego obiektu wów-
czas również stosuje się odpowiedni napis lub skrót objaśniający.
§ 22.
Szczegółowe zasady redakcji wszystkich obiektów podane są w Rozdziale 3.


Rozdział 3.
Szczegółowe zasady redakcji i wzory znaków

§ 23.
1. Punkty osnowy geodezyjnej przedstawia się znakami KOSN0011P – KOSN0020P zgodnie
z podanymi przy nich objaśnieniami.
2. Na mapie topograficznej w skali 1:10 000 w standardzie TBD przedstawia się punkty po-
ziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej (repery).
3. Wysokość punktów osnowy geodezyjnej powinna być wpisana na mapie z dokładnością do
0,1 m.
4. Jeśli na obszarze jednego kilometra kwadratowego występuje więcej niż 5 punktów osnowy
(poziomej i wysokościowej), należy je zgeneralizować przedstawiając w pierwszej kolejności
punkty wyższych klas.
Jeśli znaki punktu poziomej i pionowej osnowy kolidują ze sobą (np. na budynku), należy
przedstawić punkt osnowy poziomej.
Nie przedstawia się punktów kierunkowych, punktów przeniesienia i ekscentrów punktów
osnowy.

KOSN0011P Punkt osnowy poziomej I lub II klasy (001)


5



Znakiem KOSN0011P przedstawia się punkty I i II klasy CBOP.
Przy znaku umieszcza się rzędną górnej powierzchni słupa. Jeżeli różnica wysokości górnej
powierzchni słupa i powierzchni terenu jest większa niż 0,2 m, rzędne należy opisać w formie
ułamka: w liczniku wysokość górnej powierzchni słupa, a w mianowniku wysokość terenu.
Dotyczy to również punktów na kopcach oraz punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.

Sposób pozyskania danych:
Baza GEOS, punkty I i II klasy (dawnej 1-4) CBOP (osnowa pozioma lub pozioma i wysoko-
ściowa) o stabilizacji naziemnej.
Znak KOSN0011P należy zapisywać w klasie BD_KARTO_P.


KOSN0012P Punkt osnowy poziomej III lub niższej klasy (002)


Za pomocą znaku KOSN0012P pokazuje się punkty III klasy poziomej osnowy geodezyjnej
oraz trwale zastabilizowane punkty osnowy pomiarowej, których średnie błędy nie przekra-
czają 0,2 m. Przy znaku opisuje się wysokość według zasad podanych dla znaku KOSN0011P.
Na jednym decymetrze kwadratowym nie należy pokazywać więcej niż 5 punktów, w miarę
możliwości równomiernie rozmieszczonych.

Sposób pozyskania danych:
Baza GEOS, punkty III klasy CBOP (osnowa pozioma lub pozioma i wysokościowa) o stabi-
lizacji naziemnej.
Znak KOSN0012P należy zapisywać w klasie BD_KARTO_P.
KOSN0013P Punkt osnowy poziomej na budowli (003)


6