Rządowy projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej

roku kartowania.
78. Miasta wojewódzkie – znakiem 78 jest nazwa miasta wojewódzkiego wprowadzona czcionką odpowiednią
do wielkości miasta.
79. Miasta – siedziby powiatów (starostwa) – znakiem 79 jest nazwa miasta będącego siedzibą powiatu
wprowadzona czcionką odpowiednią do wielkości miasta.
80. Miasta – siedziby gmin – znakiem 80 jest nazwa miasta będącego siedzibą gminy wprowadzona czcionką
odpowiednią do wielkości miasta.
81. Wsie – siedziby gmin – znakiem 81 jest nazwa wsi będącej siedzibą gminy.
82. Nazwy państw w treści mapy.
83. Numery obiektów opisanych w komentarzu.
ROZDZIAŁ VII
ZASADY SPORZ DZANIA MAPY NUMERYCZNEJ

Mapa numeryczna jest sporządzana w systemie GIS, który spełnia poniższe warunki:
– posiada strukturę warstwową,
– umożliwia wymianę informacji z innymi systemami GIS,
– posiada możliwość dostosowania odwzorowania i układu współrzędnych mapy numerycznej do aktualnie
obowiązujących w Polsce państwowych układów odniesień przestrzennych,
– pozwala na wydruk mapy w systemie CMYK,
– pozwala na wydruk obrazu kartograficznego na urządzeniach atramentowych (tj. drukarki, plotery
wielkoformatowe),
– umożliwia współpracę z fotonaświetlarką; w szczególności zapewnia uzyskanie, na diapozytywach
wydawniczych, prawidłowych grubości linii, gęstości rastrów oraz prawidłowych wymiarów ramki arkusza,
– po naświetleniu diapozytywów wydawniczych ich treść musi pokrywać się z podkładem rastrowym rzeźby i
sytuacji.

I. Treść mapy numerycznej stanowią:
– wszystkie elementy tematyczne zawarte w Rozdziale III Wytycznych i opisane szerzej w dokumencie
elektronicznym „mapa_n-hydro.pdf”, stanowiącym integralną część wytycznych,
– elementy uzupełniające, tj.: drogi, koleje, sieć hydrograficzna, granice państw (w pełni wymienione w
dokumencie elektronicznym „mapa_n-hydro.pdf”).
II. Dodatkowymi elementami uzupełniającymi mapę numeryczną są:
– kolorowy podkład rastrowy połączonej sytuacji i rzeźby,
– czarno-białe podkłady rastrowe: sytuacja, rzeźba.
Materiały (w formie numerycznej) do sporządzenia powyższych podkładów rastrowych udostępnione będą
Wykonawcy przez Zamawiającego. Do czasu opracowania podkładów topograficznych pochodzących z
wektoryzacji ortofotomapy dopuszcza się stosowanie podkładów pochodzących z cyklu produkcyjnego map
analogowych.
Podkłady rastrowe muszą być przygotowane wg następujących zasad:
– rozdzielczość minimalna: 508 dpi,
– przeprowadzona kalibracja,
– zapis w formacie zapewniającym bezstratną kompresję danych.

Mapa numeryczna posiada następujące właściwości:
– posiada strukturę warstwową,
– każda warstwa zawiera obiekty wektorowe z określonego zakresu tematycznego,
– każda warstwa ma przypisaną część opisową – bazę danych, o określonej strukturze,
– bazy danych połączone z poszczególnymi obiektami wektorowymi charakteryzującymi je pod względem
ilościowym i jakościowym,
– zgodność zasięgu poszczególnych arkuszy z mapą analogową,
– możliwość łączenia sąsiadujących ze sobą arkuszy w większe obiekty wektorowe (np. województwa,
powiaty, gminy itp.). Wymaga to uzgodnienia identyfikatorów obiektów w poszczególnych warstwach
tematycznych.

I. Sporządzanie mapy numerycznej przebiega w następujących etapach:
1. Konwersja dostarczonych przez Zamawiającego plików wektorowych do predefiniowanej struktury bazy
danych przestrzennych (dokładny opis procedury w pliku elektronicznym „konwersja_danych_zrodlowych.pdf”,

14
stanowiącym integralną część Wytycznych).
2. Uzupełnienie brakujących elementów treści topograficznej i tematycznej (zarówno obiektów geometrycznych
jak i atrybutów opisowych), realizowane poprzez zamianę wybranych elementów obrazu rastrowego na obraz
wektorowy oraz wprowadzenie do bazy danych elementów zawartych na pierworysach redakcyjnych z
zastosowaniem symboliki graficznej określonej w pliku konfiguracyjnym.
3. Wprowadzanie informacji z zestawień tabelarycznych do baz danych oraz podłączenie ich do poszczególnych
obiektów wektorowych.
4. Opracowanie wydruków tematycznych (opisanych szerzej w dokumencie elektronicznym
„procedury_kontroli_tresci_mapy.pdf”, stanowiącym integralną część Wytycznych), potwierdzających
poprawność wykonania bazy danych tematycznych.
II. Listę warstw z dokładnym opisem struktur baz danych oraz zasad wprowadzania elementów wektorowych mapy
numerycznej zawiera dokument elektroniczny „mapa_n-hydro.pdf” (stanowiący integralną część niniejszych
Wytycznych).
ROZDZIAŁ VIII
ZASADY SPORZ DZANIA OBRAZU KARTOGRAFICZNEGO

Obraz kartograficzny jest dokładną, wektorową, reprezentacją mapy analogowej.
Powstaje w wyniku przeprowadzenia transformacji polegającej na zamianie każdego elementu mapy numerycznej
na postać znaku. Znakiem w tym przypadku nazywamy grupę obiektów wektorowych, która swoim kształtem,
położeniem i wielkością tworzy obraz zgodny ze wzorem znaku przedstawionym w Załączniku 2 „Wzory znaków
umownych”.

Obraz kartograficzny posiada następujące ogólne właściwości:
– wymiary i kształt znaków są zgodne ze wzorami znaków umownych (Załącznik 2),
– typy obiektów wektorowych, wykorzystanych do „budowania” znaków pozwalają na stosowanie klasycznych
zasad redakcji kartograficznej,
– występuje w dwóch formach:
a) forma podstawowa (redakcyjna) – kolorystyka zapewnia prawidłowe identyfikowanie poszczególnych
znaków i ich elementów na ekranie komputera. Jest to podstawowa forma, która obowiązuje podczas
przeprowadzania redakcji kartograficznej arkusza.
b) forma wtórna – kolorystyka znaków zapewnia uzyskanie prawidłowych kolorów na wydruku na urządzeniach
atramentowych (tj. drukarki, plotery wielkoformatowe).

Obraz kartograficzny posiada następujące szczegółowe właściwości:
– posiada strukturę warstwową – warstwy należące do obrazu kartograficznego będą w dalszej części nazywane w
skrócie warstwy OK,
– każdy element graficzny na warstwie OK ma przypisany ściśle ustalony kod, składający się z identyfikatora
znaku i identyfikatora koloru (patrz dokument elektroniczny „obraz_k-hydro.pdf” stanowiący integralną
część niniejszych Wytycznych). Kod zapisany jest w formie tekstowej i numerycznej w odpowiednich polach
bazy.
Format tekstowy kodu jest następujący:
Z<identyfikator znaku>-K<identyfikator koloru>
Format numeryczny kodu jest następujący:
<identyfikator znaku>*100+<identyfikator koloru>,
– kolejność ułożenia warstw jest ściśle ustalona i determinuje zasady wzajemnego nakładania się znaków
umieszczonych na poszczególnych warstwach (patrz tabela „Warstwy tworzące obraz kartograficzny” w
dokumencie elektronicznym „obraz_k-hydro.pdf”, będącym integralną cześcią Wytycznych),
– pełen komplet warstw OK tworzy obraz kartograficzny. Wszystkie warstwy muszą występować (być
przygotowane). Niewykorzystane warstwy należy pozostawić jako puste,
– każda warstwa posiada przydzielony zastaw znaków, które można na niej umieścić. Dokładne
przyporządkowanie znaków do poszczególnych warstw zawiera dokument elektroniczny „obraz_k-hydro.pdf”
(stanowiący integralną część niniejszych Wytycznych). W szczególnych przypadkach dopuszcza się odstępstwo
od tej reguły, ale tylko w obrębie warstw tematycznie zgodnych. Jako temat rozumiany jest tutaj końcowy człon
nazwy warstwy (np. ..._ZNAKI, ..._LEGENDA),
– na warstwach można umieszczać wyłącznie obiekty typu: powierzchnia, elipsa, tekst. Obiekty typu
powierzchnia lub elipsa nie mogą posiadać obwódki (linii brzegowej), mają tylko określone wypełnienie.
Dopuszcza się tylko dwa rodzaje wypełnień: pełne pokrycie lub pełna przeźroczystość. Niedopuszczalne są

15
żadnego rodzaju desenie,
– wszystkie warstwy posiadają jednakową strukturę bazy danych (patrz tabela „Struktura bazy danych warstw
OK” w dokumencie „obraz_k-hydro.pdf”),
– kolorystyka znaków na formie podstawowej obrazu kartograficznego jest zgodna z opisem zawartym w
dokumencie elektronicznym „obraz_k-hydro.pdf” stanowiącym integralną część niniejszych Wytycznych,
– kolorystyka znaków na formie wtórnej obrazu kartograficznego powstaje w wyniku indywidualnej kalibracji,
przeprowadzanej przez Wykonawcę dla określonego przez Zamawiającego typu i modelu urządzenia
wyjściowego (np. drukarki lub plotera wielkoformatowego),
– forma wtórna obrazu kartograficznego powstaje w procesie ponownego kolorowania wszystkich znaków z
formy pierwotnej wg wskazanej nowej kolorystyki. Proces ten nie zmienia formy pierwotnej obrazu
kartograficznego – cały proces przebiega na kopii. Forma wtórna obrazu kartograficznego jest chwilowym
materiałem służącym tylko do uzyskania wydruku. Powyższy proces przebiega automatycznie, przy użyciu
narzędzi informatycznych dostarczanych przez Wykonawcę arkusza. Narzędzia dostarczane są w wersji
działającej pod wybrany system GIS, który został uzgodniony z Zamawiającym, w formie licencji na
użytkowanie na minimum 1 stanowisku komputerowym.

ROZDZIAŁ IX
PRZYGOTOWANIE DO DRUKU I DRUK MAPY

Opracowanie numerycznej wersji diapozytywów wydawniczych z treścią tematyczną przebiega następująco:
– przygotowanie warstw redakcyjnych, na których wykonuje się czynności redakcyjno-techniczne, obejmuje
transformację elementów z warstw tematycznych mapy numerycznej do odpowiednich warstw redakcyjnych; w
wyniku tej operacji obiekty wektorowe zmienione są na znaki, które mają przypisane atrybuty kolorów i są
zgodne pod względem kształtu, barwy i rozmiaru z normami określonymi w grafiku rozbarwienia podanym w
Załączniku 2 („Wzory znaków umownych”),
– techniczne redagowanie mapy odbywa się na tle rastrowego obrazu sytuacji i rzeźby, – wprowadzenie na
osobną warstwę wszystkich napisów występujących na mapie oraz określenie ich kroju, wielkości (wg Załącznika
3) i barwy,
– wykonanie próbnej odbitki w celu przeprowadzenia kontroli poprawności usytuowania znaków i napisów,
– rozbarwienie na podstawie bazy danych warstw redakcyjnych do druku triadą (CMYK), zgodnie z grafikiem
rozbarwienia podanym w Załączniku 2 („Wzory znaków umownych”). Efektem końcowym jest uzyskanie
wygenerowanych przez system komputerowy zbiorów cyfrowych pozwalających uzyskać zbiorcze
diapozytywy wydawnicze kolorów druku (CMYK).

Naświetlanie diapozytywów odbywa się na podstawie przygotowanych zbiorów cyfrowych zdefiniowanych w
języku PostScript z użyciem prawidłowo liniowo skalibrowanej naświetlarki.

Wymagania dotyczące materiałów technicznych i procesów poligraficznych:
1.
Mapa w formie analogowej drukowana jest jako mapa wielobarwna w systemie CMYK farbami
procesowymi, czyli triadowymi z dodatkami kolorowymi farb znakowanych (systemowych) według katalogu
Pantone (Color Formula Guide 1000) oraz dodatkowymi kolorami:
– dla podkładu sytuacji – Nr 8C (Cool Grey),
– dla podkładu rzeźby – Nr 131,
– dla komentarza (na odwrocie) – kolor czarny.
2.
Naświetlanie lewoczytelnych diapozytywów do druku offsetowego musi odbywać się z rozdzielczością nie
mniejszą niż 2 400 dpi. Gęstośc liniatury rastra wynosi 133 lpi.
Do druku trzeba przygotować komplet diapozytywów wydawniczych:
– przy użyciu farb procesowych:
– diapozytyw cyan,
– diapozytyw magenta,
– diapozytyw yellow,
– diapozytyw black; – przy użyciu farb znakowanych (systemowych):
– diapozytyw koloru szarego (podkład sytuacji),
– diapozytyw koloru brązowego (podkład rzeźby),
– diapozytyw koloru czarnego (komentarz na odwrocie mapy).
3.
Druk na papierze offsetowym G Print (matowy) – 115g/m2.
Rozbarwienie treści mapy do druku musi być zgodne z Załącznikiem 2.

16

ROZDZIAŁ X
ZASADY KOMPLETOWANIA I PRZEKAZYWANIA DOKUMENTACJI

Materiały powstałe w wyniku opracowania danego arkusza mapy porządkuje się, kompletuje i przekazuje do
Państwowego Zasobu Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej zgodnie z zasadami określonymi w Instrukcji
technicznej O-3. Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.
Przekazaniu podlegają dokumenty stanowiące zasób bazowy, użytkowy, przejściowy.

Forma elektroniczna przekazywanych materiałów zawiera:
– pliki do naświetlania kompletu diapozytywów wydawniczych (cyan, magenta, yellow, black, komentarz,
sytuacja rzeźba) w formacie PostScript. Do plików musi być dołączona dokumentacja opisująca parametry
naświetlania (wymiar diapozytywu, rozdzielczość, liniatura), które są niezbędne dla ponownego naświetlania,
– pliki podkładów rastrowych w dwóch wersjach:
a) kolorowy podkład rastrowy połączonej sytuacji i rzeźby,
b) czarno-białe podkłady rastrowe: sytuacja, rzeźba,
– pliki warstw systemu GIS (zapis grafiki i baz danych) tworzących mapę numeryczną zapisane w określonym
przez Zamawiającego formacie i strukturze,
– pliki warstw systemu GIS (zapis grafiki i baz danych) tworzących obraz kartograficzny w wersji podstawowej,
zapisane w określonym przez Zamawiającego formacie i strukturze,
– pliki warstw systemu GIS (zapis grafiki i baz danych) tworzących obraz kartograficzny w wersji wtórnej,
przygotowanej dla urządzenia (lub urządzeń) wskazanych przez Zamawiającego,
– pliki konfiguracyjne dla danego systemu GIS, zawierające definicje układu odniesień przestrzennych
stosowanych w opracowaniu oraz innych państwowych układów odniesień przestrzennych,
– pliki konfiguracyjne dla danego systemu GIS, zawierające wzorce symboli graficznych stosowanych w
opracowaniu warstw mapy numerycznej,
– plik komentarza zapisany w formacie PDF („Portable Document Format”), który w zakresie parametrów
ochrony dokumentu zapewnia pełen dostęp do drukowania oraz kopiowania zawartości lub wydzielania
fragmentów tekstu,
– plik metryki arkusza zapisany w formacie PDF (wg tych samych zasad jak przy komentarzu),
– komplet elektronicznych dokumentów, stanowiących integralną część wytycznych, wg których zostało
wykonane opracowanie,
– dokumentacja w formie HTML opisująca wszystkie powyższe materiały oraz dodatkowo wyjaśniająca:
– proces instalacji poszczególnych materiałów,
– sposób konfiguracji systemu GIS – niezbędnej dla poprawnego korzystania z opracowanych materiałów.





17
ZAŁĄCZNIK 1
SCHEMAT ORGANIZACJI PRAC NAD MAP


Główny Geodeta Kraju
Marszałek Województwa
Wydawca

Wykonawca
– przygotowanie materiałów
Główny konsultant naukowy
– kartowanie terenowe
– opracowanie redakcyjne


– opracowanie numeryczne
– nadzór informatyczny
Regionalny konsultant naukowy
– wykonanie diapozytywów wydawniczych
– wykonanie odbitki próbnej


– weryfikacja
– druk nakładu
Konsultant naukowy arkusza

Główny Geodeta Kraju oraz Marszałek Województwa są zleceniodawcą wykonania i wydawcą mapy w
formie analogowej i numerycznej.

Główny konsultant naukowy sprawuje nadzór nad treścią merytoryczną wszystkich arkuszy mapy
hydrograficznej oraz nad układem i treścią komentarza. Główny konsultant naukowy odpowiedzialny jest za
wyznaczenie konsultantów regionalnych oraz współpracuje z nimi w razie potrzeby przy opracowywaniu map
hydrograficznych w danym regionie; może być również konsultantem naukowym arkusza.

Regionalny konsultant naukowy jest specjalistą w zakresie hydrografii oraz przedstawicielem ośrodka
naukowego, znajdującego się w danym regionie i prowadzącego na tym obszarze badania naukowe. Regionalny
konsultant naukowy sprawuje nadzór nad treścią merytoryczną mapy oraz nad układem i treścią komentarza do
map hydrograficznych opracowywanych w danym regionie. Jest również odpowiedzialny za wyznaczenie
konsultanta naukowego danego arkusza.

Konsultant naukowy arkusza jest specjalistą w zakresie hydrografii znającym obszar objęty danym arkuszem
mapy hydrograficznej. Prowadzi konsultacje naukowe w czasie kartowania hydrograficznego oraz w czasie
opracowywania danego arkusza. Konsultant naukowy arkusza jest odpowiedzialny za treść merytoryczną danego
arkusza mapy hydrograficznej oraz jest autorem komentarza.

Wykonawcą mapy jest zespół geografów (hydrografów), kartografów i geodetów współdziałający ze
specjalistami z dziedziny hydrologii i gospodarki wodnej oraz zespół informatyków; merytoryczny nadzór
sprawują konsultanci naukowi.

Aktualizację poszczególnych arkuszy mapy hydrograficznej należy przeprowadzać, w zależności od potrzeb, w
okresie od 5 do 10 lat.
18