Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw

8). ustawa nie daje podstaw do przenoszenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na
inny podmiot

9) ustawa nie przewiduje odstąpienia od wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach w przypadku zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o
zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót
budowlanych - wydawanych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
polegających na polegających na odstąpieniu od zatwierdzonego projektu budowlanego
dotyczącym charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni
zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji oraz zapewnienia warunków
niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne
- które nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach.

10) brak przepisu wyjaśniającego relację art. 87 ustawy i art. 155 ustawy Kodeks
postępowania administracyjnego.
10 a) wprowadzenie w art.130 ust. 4 jest niezbędne do wykonywania działań kontrolnych i
nadzoru w ramach wykonywanych zadań przez regionalnych dyrektorów ochrony
środowiska.
11) Ponowne przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko uregulowane w dziale 4
zmienianej ustawy odbywa się w ramach prowadzonych postępowań o których mowa w art.
72 ust. 1 pkt 1 ( tj decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zatwierdzeniu projektu
budowlanego oraz decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych) oraz art. 72 ust.
1 pkt 10 ( tj.decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowe). Z treści art. 88 ust. 4
wynika de facto możliwość zawieszenia prowadzonego postępowania w celu zakończenia
czynności (zakończenia oceny oddziaływania na środowisko) prowadzonych w ramach
zawieszonego postępowania.

12)art.156 wprowadzał dla starostów roczny termin od dnia wejścia w życie ustawy
dotyczący wykonywania zadań regionalnych dyrektorów ochrony środowiska w zakresie
wskazanym w niniejszym artykule. W praktyce termin ten okazuje się niewystarczający
na zakończenie trwających postępowań przed starostami.

13)brak przepisów przejściowych dotyczących wszczętych i nie zakończonych spraw
przed starostą wynikających z art. 156 powołanej ustawy.

14) z dotychczasowej praktyki stosowania przepisów zmienianej ustawy wynika niejasność
co do zakresu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku, o którym mowa w
art. 84 tj. gdy nie została przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na
środowisko.

15) Zmieniana ustawa w obecnym brzmieniu nie wymienia decyzji Generalnego Dyrektora
Ochrony
rodowiska oraz postanowień regionalnych dyrektorów ochrony środowiska,
wydanych na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie obowiązującej
ustawy, jako niepodlegających procedurze odwoławczej, co powoduje niejasności
interpretacyjne w tym zakresie.

16) brak jest przepisów określających, w jakim trybie może być zmieniania decyzja o
środowiskowych uwarunkowaniach wydawana na podstawie ustawy – Prawo ochrony
środowiska.
14a) ust. 4 pkt 4a

9
Czynności, na które może być wydane zezwolenie ze względu na nadrzędny interes publiczny
obecnie odnoszą się jedynie do zwierząt i są to: wybieranie, posiadanie i przetrzymywanie jaj,
fotografowanie, filmowanie i obserwacje mogące powodować płoszenie lub niepokojenie a
także przemieszczania urodzonych i hodowanych w niewoli do stanowisk naturalnych.
Wprowadzenie niniejszego zapisu jest konieczne ze względu na fakt, że w obecnej ustawie
brak jest zapisu umożliwiającego wydanie zezwolenia na min. niszczenie siedlisk, zabicie czy
płoszenie zwierząt lub niszczenie roślin ze względu na nadrzędny interes publiczny.
Zgodnie z Dyrektywą Ptasią, odstępstwo dot. nadrzędnego interesu publicznego może
dotyczyć niszczenia i pogarszania stanu siedlisk ptaków; jak również takich czynności jak:
preparowanie, chów i hodowla oraz wwóz i wywóz, dla których to odstępstwo nie będzie
miało zastosowania.
ust. 4 pkt 6)
Obecnie dla gatunków objętych ochroną częściową zawężona jest lista możliwości wydania
zezwolenia, w tym np. na redukcję ich liczebności.
Błąd ten jest oczywistą omyłką, a odstępstwo powinno dotyczyć zarówno gatunków objętych
ochroną częściową jak i ścisłą.

17) ustawa z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (art. 29 ust.3) klasyfikuje
wszystkie przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko oraz
przedsięwzięcia mogące znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000, które nie
są bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony, jako
przedsięwzięcia wymagające pozwolenia na budowę.

18) zgodnie z art. 381 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska
organem ochrony środowiska właściwym w sprawach postępowania w sprawach oceny
oddziaływania na środowisko dla planów i programów, o których mowa w ustawie, jest
minister właściwy do spraw środowiska - w stosunku do postępowań przeprowadzanych
przez centralny organ administracji rządowej oraz wojewoda - w stosunku do pozostałych
postępowań.

19) Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
decyzje w sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje w odniesieniu
do inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych wydaje regionalny dyrektor ochrony
środowiska.

20) Obecnie, w zakresie katalogu zakazów które mogą być wprowadzane w stosunku do
zwierząt objętych ochroną gatunkową istnieje szeroki zakaz umyślnego płoszenia i
niepokojenia.

21) w obecnym stanie prawnym regionalny dyrektor nie bierze udziału w postępowaniu w
sprawie wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości w
obrębie pasa drogowego drogi publicznej.

22) brak przepisów przejściowych dotyczących postępowania wszczętego na podstawie art.
72 ust. 7 ustawy.
10
Oczekiwane skutki gospodarcze, społeczne, finansowe i prawne.

ad. 1 Zmiana do art. 48 ust. 1 ma na celu umożliwienie odstąpienia od przeprowadzenia
strategicznej oceny oddziaływania na środowisko także w przypadku dokumentów
wymienionych w art. 46 ust. 1, tj. koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, planów
zagospodarowania przestrzennego oraz strategii rozwoju regionalnego.
Z uwagi na szczególny charakter ochronny obszarów Natura 2000 projekt w art. 48 ust. 2
wyłącza możliwość odstąpienia od przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania w
odniesieniu do niewielkich modyfikacji projektów dokumentów, których realizacja może
spowodować znaczące oddziaływanie na obszar Natura 2000.

ad. 2 W art. 57 proponuje się dodanie nowych ustępów, określających kompetencje do
wydania opinii w ramach strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, których
realizacja wykracza poza obszar jednego województwa.
W przypadku gdy opiniowanie dotyczy dokumentu, którego realizacja obejmuje obszar
dwóch województw opinię będzie wydawał regionalny dyrektor ochrony środowiska, na
którego obszarze właściwości znajduje się większa część terenu, na którym będzie
realizowany dokument, w porozumieniu z zainteresowanym regionalnym dyrektorem ochrony
środowiska.
Natomiast w przypadku gdy opiniowanie dotyczy dokumentu, którego realizacja wykracza
poza obszar dwóch województw opinię wydaje Generalny Dyrektor Ochrony rodowiska.

ad. 3 W art. 63 ust. 5 i 6 wprowadza się zmiany umożliwiające zawieszeniu postępowania
w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach do czasu przedłożenia przez
wnioskodawcę raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dotyczącego
przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Jest to
analogiczne rozwiązanie jak obowiązujące juz na podstawie art. 69 ust. 4 zawieszenie
postępowania dotyczącego decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięć
mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko.

ad. 4 Zmiany proponowane w art. 67 mają na celu korektę błędnych przywołań
wprowadzonych w art. 36 ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach
przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego.

ad. 5 Jedynym zainteresowanym w sprawie zawieszonego postępowania dotyczącego decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach jest wnioskodawca. Przepis ten ma na celu
przyspieszenie prowadzonej procedury. (dot. art. 69 ust. 5). W ust. 6 nakłada się na
wnioskodawcę obowiązek złożenia wypisu z ewidencji gruntów w momencie przedłożenia
raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Przepis ten wyeliminuje konieczność
aktualizowania takich wypisów w przypadku gdyby były one składane, tak jak tego wymaga
obecnie ustawa, w dacie składania wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach.

ad. 6 propozycja ta wskazuje sposób w jaki organ rozstrzyga o możliwości wydłużenie 4-
letniego terminu do składania wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1
pkt 1-14, od dnia kiedy decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach stała się ostateczna, o 2
lata, na podstawie przesłanek wskazanych w art. 72 ust. 4

ad. 7 propozycja eliminuje obowiązek uzyskania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach w związku z zakończeniem procedury wyznaczania obszarów Natura
2000.

11

ad. 8 zmiana umożliwi przeniesienie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na inny
podmiot jeżeli przyjmie on warunki zawarte w przenoszonej decyzji. Zmiana ta będzie dużym
udogodnieniem dla podmiotów realizujących przedsięwzięcia wymagające uzyskania takiej
decyzji.

ad. 9 Zmiana przewidziana w art. 72 dotyczy powiększenia katalogu sytuacji w których nie
jest konieczne uzyskanie decyzji środowiskowej. Wymogu uzyskania decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach nie będzie się stosowało także w przypadku zmian do
decyzji wydawanych na podstawie ustawy – Prawo budowlane, o których mowa art. 72 ust. 1
pkt 1 zmienianej ustawy, polegających na odstąpieniu od zatwierdzonego projektu
budowlanego w zakresie charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego (kubatury,
powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji) oraz
zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby
niepełnosprawne.

Ad. 10 Zmiana ma na celu wyjaśnienie realcji art. 87 ustawy do art. 155 ustawy Kodeks
postępowania administracyjnego. Wyłącza się zastosowanie art. 155 Kpa w odniesieniu do
zmiany decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.


Ad. 11 Proponowana zmiana pozwoli zawiesić prowadzone postępowanie w sprawie
wydania decyzji, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 i 10, w ramach którego
przeprowadzana jest ponowna ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, do czasu
przedłożenia przez wnioskodawcę raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.


ad 12) Dodaje się przepis przejściowy, zgodnie z którym do spraw wszczętych i
niezakończonych decyzją ostateczną przed starostą postępowania rozpoczęte na podstawie
art.156 toczą się do czasu ich zakończenia przed tym organem. Celem wprowadzenia tego
artykułu jest uniknięcie przekazywania toczących się już spraw przed starostami innym
organom, co mogłoby spowodować zbyt duże przesunięcia lub opóźnienia w realizacji
poszczególnych procesów inwestycyjnych.

Ad13) Proponowana zmiana terminu z roku na dwa lata od dnia wejścia w życie ustawy dla
starostów, którzy wykonują zadania regionalnych dyrektorów ochrony środowiska w zakresie
wskazanym w art. 156 ma na celu wydłużenie okresu czasowego na zakończenie trwających
postępowań przed starostami.

ad.14. zmiana zawarta w art. 84 ust. 1 a ma charakter porządkujący.

ad. 15. Zmieniany w art. 153 przepis przejściowy ma na celu wyeliminowanie wątpliwości co
do zakresu postanowień wydanych w sprawach wszczętych jeszcze na podstawie przepisów
ustawy z dnia – Prawo ochrony środowiska a nie zakończonych decyzją ostateczną , od
których nie przysługuje zażalenie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

ad.16 Dodaje się przepisy umożliwiające dokonanie zmiany decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach wydawanej na podstawie ustawy – Prawo ochrony środowiska w trybie
obecnie obowiązujących przepisów.

ad. 17 Zmiana do art. 29 ust. 3 – Prawa budowlanego wyłącza z katalogu przedsięwzięć, które
będą wymagały pozwolenia na budowę, te dla których nie stwierdzono obowiązku

12
przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko lub na obszar Natura
2000.

ad.18.Uchylenie art. 381 ustawy Prawo ochrony środowiska ma charakter porządkujący.
Zgodnie z uchylanym przepisem organami ochrony środowiska właściwymi w sprawach
postępowania w sprawach oceny oddziaływania na środowisko dla planów i programów, o
których tam mowa, są minister właściwy do spraw środowiska oraz wojewoda,. Kompetencje
w tym zakresie są obecnie w sposób odmienny uregulowane w ustawie o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o
ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw.

ad. 19.Zmiana zaproponowana w art. 51 ust. 1 pkt ustawy z dnia 27 marca 2003 o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym ma na celu wskazanie organu właściwego dla wydania
decyzji w sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego na terenach
zamkniętych. Zmiana właściwości organu z wojewody na regionalnego dyrektora ochrony
środowiska została błędnie dokonana w ustawie o dostępie do informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko (ustawa ooś). Powyższa poprawka ma na celu przywrócenie stanu sprzed zmiany
dokonanej w ustawie ooś.

ad.20 Zmiana proponowana do art. 52 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r . o
ochronie przyrody ma na celu umożliwienie racjonalnej gospodarki leśnej, która z założenia
nie powinna mieć znaczącego wpływu na stan zachowania populacji gatunku. Działań
podejmowanych w ramach planów urządzenia lasu nie będzie można wówczas uznać
za sprzeczne z prawem z zakresu ochrony przyrody. W przypadku działań z zakresu
gospodarki leśnej, mogących znacząco oddziaływać na okazy gatunków chronionych i ich
siedlisk, wymagane jest uzyskanie indywidualnego zezwolenia na odstępstwo od zakazów w
stosunku do zwierząt objętych ochroną, wydawane na podstawie art. 56 ust. 1 i 2 ustawy o
ochronie przyrody. Za działania takie należy rozumieć umyślne naruszanie zakazów z zakresu
ochrony gatunkowej podczas wykonywania czynności stojących w sprzeczności z planem
urządzenia lasu, który to został przyjęty w procedurze oceny oddziaływania na środowisko.

ad. 21. w art. 83 ustawy o ochronie przyrody wprowadza się obowiązek dla wójta, burmistrza
albo prezydenta miasta, uzgodnienia zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów w obrębie
pasa drogowego drogi publicznej z właściwym miejscowo regionalnym dyrektorem ochrony
środowiska.

Ad. 22 Dodaje się przepis przejściowy, zgodnie z którym do spraw wszczętych na podstawie
art. 72 ust. 7 ustawy przed dniem wejścia w życie nowelizacji, a niezakończonych wydaniem
decyzji ostatecznej, stosuje się przepisy dotychczasowe – co jest integralnie związane z
usunięciem ust. 7 w art. 72.


Ocena zgodności z prawem Unii Europejskiej.
Przedmiot projektu ustawy nie jest niezgodny z prawem Unii Europejskiej.
13