Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Serbii o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, podpisanej w Warszawie dnia 15 maja 2007 r.

Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa przewiduje przekazywanie
informacji o osobach i towarach organowi celnemu drugiego państwa oraz
możliwość udostępniania funkcjonariuszom tego państwa materiałów dowodowych
w toku prowadzonego postępowania. Zgodnie z art. 6k ustawy z dnia 24 lipca
1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641, z pó n. zm.) każda
informacja o charakterze poufnym jest chroniona tajemnicą służbową i nie może
być rozpowszechniana przez organ celny bez wyra nego pozwolenia osoby lub
urzędu, który jej udzielił; przekazywanie informacji jest dozwolone w wypadku,
gdy organ celny jest do tego obowiązany lub upoważniony zgodnie
z obowiązującymi ustawami.
W związku z powyższym należy nadać postanowieniom Umowy przymiot prawa
powszechnie obowiązującego.


6-07-DG

3





UMOWA
MI DZY RZ DEM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
A RZ DEM REPUBLIKI SERBII
O WSPÓŁPRACY I WZAJEMNEJ POMOCY W SPRAWACH CELNYCH



Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Serbii, zwane dalej „Umawiającymi
się Stronami”,

Uznając, że naruszenia przepisów celnych są szkodliwe dla ich interesów
gospodarczych, handlowych, skarbowych, społecznych, kulturowych, przemysłowych i
rolnych;

Uznając, że działania przeciwko przestępstwom celnym mogą być bardziej skuteczne w
wyniku ścisłej współpracy między ich organami celnymi;

Mając na uwadze konieczność prawidłowego wymierzania należności celnych i innych
opłat związanych z przywozem lub wywozem oraz zapewnienia należytego stosowania
środków zakazu, ograniczeń i kontroli, w tym kontroli przestrzegania przepisów
prawnych i regulacji dotyczących towarów podrobionych i zastrzeżonych znaków
towarowych;

Uznając, że obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi stanowi
niebezpieczeństwo dla zdrowia publicznego i bezpieczeństwa publicznego;

Mając na uwadze Zalecenie Rady Współpracy Celnej z dnia 5 grudnia 1953 roku
dotyczące wzajemnej pomocy administracyjnej;

Uzgodniły, co następuje:



DEFINICJE
Artykuł 1

Dla celów niniejszej Umowy:
1) „Przepisy celne” oznaczają przepisy prawne obowiązujące na obszarach
Rzeczypospolitej Polskiej oraz Republiki Serbii, dotyczące przywozu, wywozu i
tranzytu towarów oraz transferu środków płatniczych, a także ceł, podatków i
innych opłat, jak również środków zakazu, ograniczeń i kontroli związanych z
przywozem lub wywozem towarów;
2) „Organ celny” oznacza:
w Rzeczypospolitej Polskiej - Ministra Finansów,
w Republice Serbii - Ministerstwo Finansów, Administrację Celną,
właściwych dla przestrzegania przepisów, o których mowa w ustępie 1 niniejszego
artykułu;
3) „Organ występujący z wnioskiem” oznacza organ celny Umawiającej się Strony,
który występuje z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach celnych;
4) „Organ proszony o pomoc” oznacza organ celny Umawiającej się Strony, do
którego zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach celnych;
5) „Przestępstwo celne” oznacza wszelkie naruszenie lub próbę naruszenia
przepisów celnych;
6) „Przesyłka niejawnie nadzorowana” oznacza metodę, w której zezwala się, by
towary, o których wiadomo lub co do których istnieje podejrzenie, że są
przedmiotem nielegalnego obrotu, były przywożone, przewożone lub wywożone z
obszaru Państwa każdej z Umawiających się Stron, pod nadzorem właściwych
organów Umawiających się Stron w celu zidentyfikowania osób zajmujących się
popełnianiem przestępstw;
7) „Osoba” oznacza osobę fizyczną lub prawną, a w Rzeczypospolitej Polskiej
również jednostkę nieposiadającą osobowości prawnej;
8) „Dane osobowe” oznaczają każdą informację dotyczącą zidentyfikowanej lub
dającej się zidentyfikować osoby fizycznej naruszającej lub próbującej naruszyć
przepisy celne;
9) „Środki odurzające” oznaczają substancje wymienione w Jednolitej Konwencji o
środkach odurzających, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 30 marca 1961 r. oraz
w Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami
odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia
20 grudnia 1988 r.;
10) „Substancje psychotropowe” oznaczają substancje wymienione w Konwencji o
substancjach psychotropowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 21 lutego 1971 r.;
11) „Prekursory” oznaczają substancje i ich sole, klasyfikowane w konwencjach
międzynarodowych jako materiały chemiczne, które wykorzystuje się do produkcji
środków odurzających i substancji psychotropowych, wymienionych w Wykazie I
i II Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu
środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu
dnia 20 grudnia 1988 r.

ZAKRES UMOWY
Artykuł 2

1. Umawiające się Strony, zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy, będą
udzielać sobie, za pośrednictwem swych organów celnych, wzajemnej pomocy
administracyjnej w celu:

2
1) zapewnienia przestrzegania przepisów celnych;
2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania przestępstw celnych.

2. Wszelka pomoc, udzielana w ramach niniejszej Umowy przez Umawiające się
Strony, będzie realizowana zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym oraz w
ramach właściwości i możliwości ich organów celnych.

3. Niniejsza Umowa dotyczy wyłącznie wzajemnej pomocy administracyjnej między
Umawiającymi się Stronami; postanowienia niniejszej Umowy nie dają prawa
jakiejkolwiek osobie do uzyskiwania, zatajania ani usuwania jakichkolwiek
dowodów lub utrudniania realizacji wniosku o udzielenie pomocy.

ZAKRES POMOCY
Artykuł 3

1. Organy celne będą dostarczać sobie wzajemnie, na wniosek lub z własnej
inicjatywy, informacje, dokumenty i dane wywiadu, pomocne w zapewnieniu
prawidłowego stosowania przepisów celnych oraz zapobiegania, wykrywania i
zwalczania przestępstw celnych.

2. Organ celny, prowadząc postępowanie w ramach pomocy udzielanej organowi
celnemu drugiej Umawiającej się Strony, będzie działał w taki sam sposób, jak w
przypadku podejmowania działań we własnym imieniu lub na wniosek innego
organu rządowego własnego Państwa.

Artykuł 4

1. Na wniosek organu występującego z wnioskiem, organ proszony o pomoc przekaże
wszelkie informacje dotyczące swojego ustawodawstwa wewnętrznego i procedur
związanych z prowadzeniem postępowania w sprawie przestępstwa celnego.

2. Każdy z organów celnych udzieli, na wniosek lub z własnej inicjatywy, wszelkich
możliwych informacji dotyczących:
1) nowych sposobów egzekwowania przestrzegania przepisów celnych, które
okazały się skuteczne;
2) nowych sposobów, środków lub metod popełniania przestępstw celnych.

UDZIELANIE POMOCY
Artykuł 5

Organy celne Umawiających się Stron będą wymieniać, na wniosek i po
przeprowadzeniu wstępnego postępowania, jeśli jest ono niezbędne, zgodnie ze swoim
ustawodawstwem wewnętrznym, wszelkie informacje pozwalające im na zapewnienie
właściwego poboru ceł, podatków i innych opłat związanych z przywozem lub
wywozem towarów, w szczególności informacje, które dotyczą:
1) określenia wartości celnej, klasyfikacji taryfowej oraz pochodzenia towarów;
2) przestrzegania przepisów dotyczących zakazów, ograniczeń i kontroli.

3

Artykuł 6

Na wniosek, organ proszony o pomoc dostarczy informacje i zapewni szczególny
nadzór nad:
1) osobami, znanymi organowi występującemu z wnioskiem, o których wiadomo lub w
stosunku do których istnieje podejrzenie, że popełniły przestępstwo celne, w
szczególności nad tymi, które przemieszczają się na i z obszaru Państwa organu
proszonego o pomoc;
2) towarami, które podlegają tranzytowi lub składowaniu, wskazanymi przez organ
celny występujący z wnioskiem, dającymi podstawę do podejrzeń o nielegalny
wwóz lub wywóz z obszaru Państwa organu występującego z wnioskiem;
3) środkami transportu lub miejscami, o których istnieje wiedza lub podejrzenie, że
były, są lub mogą być użyte do popełnienia przestępstw celnych na obszarze
Państwa którejkolwiek z Umawiających się Stron.

Artykuł 7

1. Organy celne będą przekazywać sobie wzajemnie, na wniosek lub z własnej
inicjatywy, informacje, włącznie z danymi wywiadu, dotyczące transakcji,
dokonanych lub planowanych, które mogą stanowić przestępstwo celne.

2. W przypadkach, które mogłyby powodować istotne szkody dla gospodarki, zdrowia
publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub jakiegokolwiek innego ważnego
interesu jednej z Umawiających się Stron, organ celny drugiej Umawiającej się
Strony, jeśli to możliwe, przekazuje informacje z własnej inicjatywy.

Artykuł 8

Organy celne będą przekazywać sobie nawzajem, z własnej inicjatywy lub na wniosek,
następujące informacje:
1) czy towary wywiezione z obszaru Państwa organu występującego z wnioskiem
zostały zgodnie z prawem wwiezione na obszar Państwa organu proszonego o
pomoc;
2) czy towary wwiezione na obszar Państwa organu występującego z wnioskiem
zostały zgodnie z prawem wywiezione z obszaru Państwa organu proszonego o
pomoc oraz czy i jaką procedurą celną zostały objęte.

Artykuł 9

Organy celne będą:
1) pomagać sobie wzajemnie w zakresie stosowania środków tymczasowych i
prowadzonych postępowań, w tym zajęcia i przepadku towarów;
2) rozporządzać przedmiotami, korzyściami lub narzędziami, co do których orzeczono
przepadek w wyniku pomocy udzielonej w ramach niniejszej Umowy i zgodnie z
ustawodawstwem wewnętrznym Umawiających się Stron.

4