Poselski projekt ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 220

Warszawa, 29 stycznia 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej


Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu ni ej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- zmieniającej ustawę o zmianie ustawy -
Kodeks pracy oraz niektórych innych
ustaw.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upowa niamy pana posła Stanisława Szweda.


(-) Zbigniew Babalski; (-) Barbara Bartuś; (-) Dariusz Bąk; (-) Andrzej
Bętkowski; (-) Antoni Błądek; (-) Aleksander Chłopek; (-) Zbigniew
Chmielowiec; (-) Witold Czarnecki; (-) Edward Czesak; (-) Andrzej Mikołaj
Dera; (-) Jerzy Gosiewski; (-) Przemysław Gosiewski; (-) Krystyna
Grabicka;
(-) Grzegorz
Janik;
(-) Krzysztof
Jurgiel;
(-) Dariusz
Kaczanowski; (-) Zbigniew Kozak; (-) Leonard Krasulski; (-) Marek Kwitek;
(-) Marzena Machałek; (-) Krzysztof Maciejewski; (-) Kazimierz Matuszny;
(-) Beata Mazurek; (-) Kazimierz Moskal; (-) Jacek Osuch; (-) Stanisław
O óg; (-) Bolesław Grzegorz Piecha; (-) Jerzy Rębek; (-) Józef Rojek;
(-) Anna Sikora; (-) Krzysztof Sońta; (-) Lech Sprawka; (-) Piotr Stanke;
(-) Andrzej Szlachta; (-) Stanisław Szwed; (-) Teresa Wargocka; (-) Waldemar
Wiązowski; (-) Jadwiga Wiśniewska; (-) Michał Wojtkiewicz; (-) Anna
Zalewska; (-) Jarosław Zieliński; (-) Wojciech ukowski.
Projekt



U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw


Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy –
Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 1127 oraz
z 2003 r. Nr 213, poz. 2081) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Art.
9. Do czasu zrzeszenia się jednostek sfery
budżetowej w organizacjach pracodawców,
ponadzakładowy układ zbiorowy pracy ze strony
pracodawców zawiera:
1) właściwy minister lub centralny organ
administracji rządowej – w imieniu
pracodawców zatrudniających pracowników
państwowych jednostek sfery budżetowej,
2)
odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent
miasta), starosta, marszałek województwa
oraz przewodniczący zarządu związku
międzygminnego lub powiatowego – w
imieniu pracodawców zatrudniających
pracowników samorządowych jednostek sfery
budżetowej.”;

2) art. 12 otrzymuje brzmienie:

2
„Art. 12.
Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy, zawarty
przez organy określone w art. 9 oraz w art. 24114
§ 1 pkt 2 lit. b i lit. c Kodeksu pracy w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie
ustawy, obowiązuje u pracodawcy do czasu
objęcia pracowników ponadzakładowym
układem zbiorowym pracy zawartym przez
organy, o których mowa w art. 24114 § 1
Kodeksu pracy. Przepis art. 2418 § 2 Kodeksu
pracy stosuje się.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

5/06/tg
U Z A S A D N I E N I E


Ponadzakładowe układy zbiorowe pracy, zawarte przez:
– właściwego ministra lub centralny organ administracji rządowej – w imieniu
pracodawców, zatrudniających pracowników państwowych jednostek sfery
budżetowej, niezrzeszonych w organizacji pracodawców,
– odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starostę, marszałka
województwa oraz przewodniczącego zarządu związku międzygminnego lub
powiatowego – w imieniu pracodawców, zatrudniających pracowników
samorządowych jednostek sfery budżetowej, niezrzeszonych w organizacji
pracodawców,
obowiązują do dnia 31 grudnia 2008 r.
Obejmują one:
– około 47 tysięcy pracowników samorządowych jednostek sfery budżetowej,
niebędących nauczycielami, zatrudnionych w przedszkolach, szkołach
podstawowych, szkołach i zespołach szkół zawodowych, gimnazjach,
liceach ogólnokształcących, placówkach oświatowo-wychowawczych,
placówkach opiekuńczo-wychowawczych, poradniach psychologiczno-
pedagogicznych, placówkach doskonalenia nauczycieli, zakładach
gospodarki mieszkaniowej i ośrodkach pomocy społecznej oraz
– około 48 tysięcy pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej,
zatrudnionych w gospodarce wodnej, parkach narodowych, gospodarstwach
pomocniczych jednostek organizacyjnych więziennictwa, a także
pracowników cywilnych wojska.

W 2001 r. zmiana przepisów Kodeksu pracy m.in. stworzyła prawną możliwość
zrzeszania się jednostek sfery budżetowej w organizacjach pracodawców oraz
wprowadziła przejściową regulację, polegającą na tym, że układy
ponadzakładowe, zawarte przez organy administracji państwowej
i samorządowej, obowiązywały pierwotnie do 31 grudnia 2005 r., a po
przedłużeniu terminu – do 31 grudnia 2008 r. Rozwiązania te, nie przyniosły
oczekiwanych rezultatów, tj. nie został zawarty żaden układ ponadzakładowy,
którego stroną byłaby organizacja pracodawców, działająca w imieniu jednostek

2
sfery budżetowej. Zapewne przyczynia się do tego m. in. fakt ograniczonej
samodzielności finansowej tych jednostek, wiążącej się z niemożliwością
podejmowania przez nie decyzji finansowych bez zgody organu administracji,
który je nadzoruje i odpowiada za dyscyplinę budżetową. W tworzeniu
organizacji pracodawców przez te jednostki – ze względu na specyfikę
funkcjonowania, wymagającą prowadzenia odmiennych i dużo trudniejszych
w realizacji form reprezentacji ich interesów – nie okazały się także pomocne
już istniejące organizacje pracodawców. Z tych samych przyczyn organizacje te
nie wykazują zainteresowania zrzeszaniem się u nich jednostek sfery
budżetowej.


Biorąc pod uwagę powyższe, a także uwzględniając inne skutki utraty mocy
obowiązującej przez omawiane układy ponadzakładowe, tj.:
– konieczność wydania przez ministra właściwego do spraw pracy – w
związku z przepisem art. 773 § 1 Kodeksu pracy - przepisów dotyczących
zasad wynagradzania dla pracowników państwowych jednostek sfery
budżetowej, co oznacza powrót do systemu scentralizowanego, od którego
zdecydowanie odstępują państwa zrzeszone w Unii Europejskiej,
– znaczące ograniczenie dialogu partnerów społecznych, realizowanego
przez zawieranie układów zbiorowych pracy oraz protokołów dodatkowych
do tych układów. Protokoły dodatkowe są bowiem instrumentem,
umożliwiającym doraźne i elastyczne reagowanie na wymogi szeroko
rozumianej gospodarki rynkowej, m. in. przez odpowiednie kształtowanie
warunków wynagradzania pracowników oraz przyznawania im innych
świadczeń, związanych z pracą,
uzasadnione jest zachowanie po dniu 31 grudnia 2008 r. prawa do zawierania
ponadzakładowych układów zbiorowych pracy dla pracowników jednostek sfery
budżetowej przez strony wymienione na wstępie – do czasu objęcia
pracowników tych jednostek układami ponadzakładowymi, zawieranymi przez
organizacje pracodawców – a proponowana regulacja jest analogiczna
z zasadą, o której mowa w art. 772 § 3 Kodeksu pracy, stosowaną
w odniesieniu do regulaminu wynagradzania.