Poselski projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych

24

Art. 47.
1. Z dniem wejścia w życie ustawy wygasają mandaty członków zarządów i rad
nadzorczych spółek publicznej radiofonii i telewizji, powołanych na podstawie
dotychczasowych przepisów, z tym że członkowie tych organów pełnią swe dotychczasowe
funkcje do czasu powołania nowych organów spółki.
2. Krajowa Rada w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy powoła
nowe składy rad nadzorczych, a także zarządy spółek publicznej radiofonii i telewizji.


Art. 48.
1. Na spółki, o których mowa w art. 43 ust. 1, przechodzą z mocy ustawy uprawnienia i
obowiązki terenowych oddziałów spółki „Telewizja Polska – Spółka Akcyjna”, wynikające z
decyzji administracyjnych.
2. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, w porozumieniu z Przewodniczącym
Krajowej Rady przydzieli spółkom, o których mowa w art. 26 ust. 3a ustawy zmienianej w
art. 31, częstotliwości używane w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy do
rozpowszechniania regionalnych programów telewizyjnych i radiofonicznych, z tym że
częstotliwości zarezerwowane do rozpowszechniania regionalnych programów telewizyjnych
zostaną tym spółkom przydzielone do współkorzystania.
3. Uprawnienia do używania częstotliwości, o których mowa w ust. 2, przyznane na
podstawie dotychczasowych przepisów, wygasają z dniem przyznania tych częstotliwości
spółkom, o których mowa w art. 26 ust. 3a ustawy zmienianej w art. 31.
4. Przydział częstotliwości, w sposób określony w ust. 2, następuje bez opłat.

Art. 49.
1. Stosunki pracy pracowników zatrudnionych w dniu wejścia w życie ustawy w
oddziałach Telewizji Polskiej SA ustają z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od wpisania,
właściwej dla danego regionu, spółki telewizyjnej do Krajowego Rejestru Sądowego, chyba
że zatrudnienie tych pracowników w spółce telewizyjnej nastąpi na nowych warunkach
pozostawionych uzgodnieniom stron. Ustanie stosunku pracy jest równoznaczne w skutkach
prawnych z rozwiązaniem stosunku pracy wskutek wypowiedzenia umowy o pracę
z przyczyn leżących po stronie pracodawcy.
2. Za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy powstałe przed wpisaniem spółki,
o której mowa w art. 43 ust. 1, do Krajowego Rejestru Sądowego, odpowiada ta spółka.

24

25
Art. 50.
1. Z dniem 31 grudnia 2009 r. traci moc ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach
abonamentowych (Dz.U. Nr 85, poz. 728 z 2005r.)
2. Do obowiązku uiszczania zaległych opłat abonamentowych powstałych w okresie do
dnia 1 stycznia 2010 r. stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 51.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


13 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 Nr 157, poz. 1314.


25
UZASADNIENIE


Media publiczne jako instytucja zaufania publicznego stanowią istotny
element demokratycznego społeczeństwa. Rada Europy w swojej deklaracji
dotyczącej gwarancji niezależności mediów publicznych zaleciła krajom
członkowskim Unii Europejskiej wprowadzenie prawnych, politycznych,
finansowych i technicznych gwarancji, które zapewnią rzeczywistą niezależność
i instytucjonalną autonomię nadawców publicznych, tak aby wykluczyć
wszelkie ryzyko politycznego lub ekonomicznego podporządkowania
i uzależnienia.
Niezależność i instytucjonalna autonomia stanowią fundament wypełniania
misji publicznej stojącej przed mediami, mającej zasadnicze znaczenie dla
kształtowania i rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Misja publiczna
polegająca na dostarczaniu informacji, udostępnianiu dóbr kultury i sztuki,
ułatwianiu korzystania z oświaty i dorobku nauki, upowszechnianiu edukacji
obywatelskiej, dostarczaniu rozrywki oraz popieraniu krajowej twórczości
audiowizualnej, aby móc być realizowana w sposób właściwy, musi mieć
zapewnione odpowiednie finansowanie. Stabilność i przewidywalność poziomu
tego finansowania decyduje o tym, czy misja publiczna zostanie prawidłowo
wypełniona. Model tego finansowania może być różny – telewizja publiczna
oraz radio publiczne mogą być zasilane poprzez abonament radiowo-telewizyjny
albo środki finansowe przeznaczone na ich działanie mogą pochodzić
bezpośrednio z budżetu państwa .
Mając na uwadze powyższe argumenty wnioskodawcy przedkładają projekt
ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych, który reguluje
zadania publiczne w dziedzinie usług medialnych, zasady i warunki
finansowania tych zadań, w tym zasady gospodarowania środkami
pochodzącymi z budżetu państwa oraz organy właściwe w tych sprawach.

2
Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie nowego instrumentu realizacji zadań
publicznych w dziedzinie usług medialnych, którym ma być licencja
programowa. Licencja programowa ma określać wykaz zadań powierzanych
dostawcy usług medialnych w ramach poszczególnych programów oraz innych
usług medialnych, z jednoczesnym przyznaniem przez Krajową Radę Radiofonii
i Telewizji (KRRiT) środków z Funduszu Zadań Publicznych na realizację tych
zadań.
Proponuje się, aby organem właściwym w sprawach udzielania licencji
programowej, kontroli i nadzoru jej wykonywania była Krajowa Rada
Radiofonii i Telewizji (KRRiT). Obecny pięcioosobowy skład osobowy KRRiT
uległby powiększeniu do siedmiu osób. Trzy z nich będzie powoływał Sejm, a
po dwie Prezydent i Senat. Kandydaci do KRRiT muszą być osobami
wyróżniającymi się wiedzą i doświadczeniem w zakresie środków społecznego
przekazu.
Projekt ustawy przewiduje w art. 6 utworzenie Rady Programowej będącej
organem opiniodawczym KRRiT, do zadań której należeć będzie głównie ocena
poziomu i jakości programów nadawców, opiniowanie programów lub audycji
finansowanych ze środków Funduszu Zadań Publicznych, a także wyrażanie
opinii w sprawie udzielenia absolutorium programowego.
Rada Programowa liczyć ma 15 członków. Do jej składu 3 przedstawicieli
delegują: minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, minister właściwy do spraw nauki i szkolnictwa wyższego oraz
minister właściwy do spraw edukacji narodowej. Pozostałych dwunastu
członków Rady Programowej powoływać będzie KRRiT spośród osób
legitymujących się dorobkiem i doświadczeniem w sferze kultury lub usług
medialnych. Aby zapewnić jak największy wpływ środowisk twórczych na
powołanie członków Rady Programowej projekt ustawy stanowi, że kandydaci
do jej składu muszą posiadać co najmniej dwie rekomendacje organizacji

3
pozarządowych o zasięgu ogólnokrajowym lub krajowych zrzeszeń organizacji
pozarządowych.
Jednym z najistotniejszych rozwiązań proponowanych w projekcie ustawy o
zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych jest wprowadzenie
licencji programowej. Udzielać jej będzie KRRiT, na okres dwóch lat. Licencja
programowa, zgodnie z art.10 projektu ustawy, określać będzie wykaz zadań
powierzonych dostawcy usług medialnych w ramach poszczególnych
programów i jednocześnie określać wielkość środków finansowych
przeznaczonych na wykonanie zadań określonych w tej licencji . Licencja
programowa będzie udzielana dla nadawców publicznych oraz dla nadawców
niepublicznych. Projekt ustawy przewiduje tu dwie odrębne procedury
nadawania licencji. Nadawcy publiczni ubiegać się będą mogli o licencję
programową składając do KRRiT wniosek, w terminie do dnia 31 października
roku poprzedzającego pierwszy rok objęty licencją programową. W przypadku
gdyby nie złożono w tym terminie żadnego wniosku o przyznanie licencji
programowej, wówczas KRRiT dokona samodzielnie wyboru nadawcy
publicznego, któremu nada niejako z „urzędu” taką licencję.
Nadawcy niepubliczni będą mogli ubiegać się o nadanie licencji programowej
na podstawie konkursu, przeprowadzanego przez KRRiT. Co jest istotne, do
konkursów - obok nadawców niepublicznych - będą mogli również
przystępować nadawcy publiczni.
Nadawca, któremu zostanie udzielona licencja programowa, publiczny lub
niepubliczny, będzie zawierał z KRRiT umowę o finansowanie publiczne,
będącą podstawą finansowania jego działalności, objętej licencją programową.
Projekt ustawy proponuje zasadnicze zmiany dotyczące finansowania zadań
publicznych w dziedzinie usług medialnych. Obecny system, oparty na opłacie
abonamentowej, pobieranej na podstawie ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o
opłatach abonamentowych, którą uiszczają posiadacze odbiorników radiowych
lub telewizyjnych poddany jest zdecydowanej krytyce. Przepisy ustawy, na