Poselski projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych
Poselski projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych
- Kadencja sejmu: 6
- Nr druku: 1847
- Data wpłynięcia: 2009-03-18
- Uchwalenie: nieuchwalona ponownie po wecie Prezydenta na pos. nr 49 dn. 11-09-2009
1847
projektu). Wskazane regulacje projektu umożliwiają ścisłe określenie
zobowiązań beneficjenta licencji programowej (treść licencji i umowa o
finansowanie publiczne) oraz kontrolę wykonywania zobowiązań wynikających
z licencji (rozdział 6 projektu), co spełnia wymogi komunikatu Komisji 2001/C
320/04 w zakresie obowiązku jednoznacznego określenia zobowiązania
przedsiębiorcy do świadczenia danej usługi oraz w zakresie przejrzystości
finansowej.
Należy jednak zastrzec, że kwestie szczegółowe odnoszące się do
sprawozdawczości oraz kontroli, umożliwiające wykonywanie postanowień
projektu zostaną dopiero określone w rozporządzeniach wydanych na podstawie
proponowanej ustawy. Ostateczna ocena zgodności jej stosowania z prawem UE
będzie więc uzależniona od treści przepisów wykonawczych.
W tym miejscu można też powołać dyrektywę 2006/111/WE,
określającą m.in. wymagania dotyczące przejrzystości stosunków finansowych
między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi.
Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia przejrzystości
stosunków finansowych między organami publicznymi a przedsiębiorstwami
publicznymi, tak aby wyraźnie wskazane były następujące elementy: a)
fundusze publiczne udostępniane bezpośrednio przez organy publiczne danym
przedsiębiorstwom publicznym, b) fundusze publiczne udostępniane przez
organy publiczne za pośrednictwem przedsiębiorstw publicznych lub instytucji
finansowych, c) rzeczywiste wykorzystanie tych funduszy. Państwa
członkowskie są ponadto zobowiązane do zapewnienia właściwego
odzwierciedlenia w oddzielnych księgach struktury finansowej i organizacyjnej
każdego przedsiębiorstwa zobowiązanego do prowadzenia takich oddzielnych
ksiąg. Artykuły 20 i 23 projektu nie naruszają dyrektywy 2006/111/WE.
Zgodnie z kryterium proporcjonalności pomoc państwa nie może
przekraczać kosztów netto misji publicznej, uwzględniając również inne
bezpośrednie lub pośrednie przychody wynikające z realizacji misji publicznej.
Zgodnie z art. 4 projektu nadawcom niepublicznym może zostać powierzona
realizacja tylko części zadań publicznych. Oznacza to, że środki Funduszu
przekazywane nadawcom niepublicznym nie będą mogły być przeznaczane na
zadania określone w art. 3 pkt 9–16 projektu. Wątpliwość budzi zaliczenie do
zadań publicznych realizowanych przez nadawców publicznych „budowy i
eksploatacji stacji nadawczych” (art. 3 pkt 14 projektu). Komisja,
przeprowadzając analizę według kryterium proporcjonalności, rozważa, czy
naruszenie zasad konkurencji wynikające z udzielenia pomocy może być
uzasadnione z punktu widzenia potrzeby świadczenia usługi publicznej
określonej przez państwo członkowskie i jej finansowania. Do Komisji będzie
więc należała ocena, czy środki pieniężne przekazywane z budżetu państwa na
budowę i eksploatację stacji nadawczych będą niezbędne dla realizacji misji
publicznej.
7
3.7. Proponowana regulacja wydaje się nie naruszać przepisów art. 86
ust. 2 i art. 87 ust. 1 TWE, interpretowanych przez Protokół oraz orzecznictwo
TS. Do Komisji należy jednak ostateczna ocena zgodności przyznawanych
środków ze wspólnotowymi regułami konkurencji, w tym z zasadami pomocy
przyznawanej przez państwa. Komisja oceni, czy przewidziany program
pomocy dotyczący przekazywania środków publicznych na realizację misji
publicznej będzie zgodny z art. 86 ust. 2 TWE i art. 87 ust. 3 lit. d TWE. Projekt
podlega notyfikacji Komisji.
3.8. Niezależnie od dokonania oceny zgodności przekazywania środków
publicznych w ramach realizacji licencji programowych, należy ocenić, czy
zasady wyłaniania nadawców, którym następnie przyznawana jest licencja są
zgodne z prawem UE. Projekt przewiduje dwa tryby przyznawania licencji
programowych: obligatoryjny (art. 11) i fakultatywny (art. 12). Tryb
fakultatywny miałby być dostępny zarówno dla nadawców publicznych jak i
niepublicznych, którzy zostaliby wyłonieni w drodze konkursu. Jednocześnie
art. 12 ust. 2 projektu wyłącza stosowanie do konkursów przepisów o
zamówieniach publicznych. Nie określa jednak procedur przeprowadzania
konkursów, stwierdza jedynie, że Krajowa Rada określi, w drodze
rozporządzenia, „szczegółowe warunki przeprowadzania konkursu, kierując się
koniecznością zapewnienia równego traktowania nadawców publicznych i
nadawców niepublicznych biorących udział w konkursie, a także najlepszego
sposobu realizacji misji publicznej” (art. 12 ust. 3). Wyłączenie stosowania
przepisów o zamówieniach publicznych oznacza w szczególności wyłączenie
stosowania ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655, ze zmianami), wykonującej dyrektywę
2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w
sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty
budowlane, dostawy i usługi (Dz. Urz. UE L 257 z 1.10.2005 r., str. 1, ze
zmianami). Należy stwierdzić, że zgodność proponowanej ustawy z prawem UE
– w przypadku konkursów w celu wyłonienia beneficjentów licencji
programowych – można będzie zapewnić jedynie wówczas, gdy projektowane
rozporządzenie Krajowej Rady będzie zgodne z przepisami prawa UE
dotyczącymi konkurencji (w tym dotyczącymi zamówień publicznych). Chodzi
tu przede wszystkim o stwierdzenie, czy uzasadnione byłoby wyłączenie
stosowania dyrektywy 2004/18/WE.
3.9. Przepisy projektu można odnieść do dyrektywy 89/552/EWG (o
audiowizualnych usługach medialnych). Dyrektywa zobowiązuje państwa
członkowskie do zapewnienia, by wszystkie audiowizualne usługi medialne
świadczone przez dostawców usług medialnych podlegających ich jurysdykcji
3 Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 czerwca 2008 r. w sprawie T–442/03 SIC przeciwko Komisji
Wspólnot Europejskich, pkt 145–147.
8
pozostawały w zgodzie z zasadami systemu prawa, które mają zastosowanie do
audiowizualnych usług medialnych przeznaczonych do odbioru w tym państwie
członkowskim (art. 2). Państwa członkowskie mogą zobowiązać dostawców
usług medialnych podlegających ich jurysdykcji do przestrzegania bardziej
szczegółowych lub surowszych przepisów w dziedzinach, które podlegają
koordynacji na mocy niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że przepisy takie są
zgodne z prawem wspólnotowym (art. 3 dyrektywy). Projekt nie narusza
postanowień dyrektywy.
4. Konkluzje
4.1. Niniejsza opinia opiera się na przyjęciu założenia, że zadania, o
których mowa w art. 10 ust. 1 projektu są zadaniami publicznymi (punkt 3.2
opinii).
4.2. Projekt zawiera liczne upoważnienia do wydania aktów
wykonawczych. Ostateczna ocena zgodności stosowania proponowanej ustawy
prawem UE zależy od rozwiązań szczegółowych przyjętych w przepisach
wykonawczych (punkt 3.6 opinii).
4.3. Wątpliwość budzi zaliczenie do zadań publicznych realizowanych
przez nadawców publicznych „budowy i eksploatacji stacji nadawczych”. Do
Komisji Europejskiej będzie należała ocena, czy środki pieniężne przekazywane
z budżetu państwa na budowę i eksploatację stacji nadawczych są niezbędne dla
realizacji misji publicznej (punkt 3.6 opinii).
4.4. Projekt podlega notyfikacji Komisji Europejskiej, do której należy
ostateczna ocena, czy przewidziany program pomocy dotyczący przekazywania
środków publicznych na realizację misji publicznej będzie zgodny z prawem UE
(punkt 3.7 opinii).
4.5. Kwestia zgodności z prawem UE przepisów proponowanej ustawy
w zakresie konkursów przeprowadzanych w celu wyłonienia beneficjentów
licencji programowych będzie uzależniona od zgodności projektowanego
rozporządzenia Krajowej Rady z prawem UE (punkt 3.8 opinii).
4.6. Pozostałe przepisy projektu nie naruszają prawa UE.
Opracował: Zespół Prawa Europejskiego i Międzynarodowego
Akceptował: Zastępca Szefa Kancelarii Sejmu
Lech Czapla
9
Deskryptory bazy REX: Unia Europejska, projekt ustawy, radiofonia i telewizja
10
Warszawa, 2 kwietnia 2009 r.
BAS-WAL-588/09
Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
Opinia prawna
w sprawie stwierdzenia – w trybie art. 95a ust. 3 Regulaminu Sejmu – czy
poselski projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług
medialnych (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Iwona Śledzińska-
Katarasińska) jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej
Proponowana ustawa określa zadania publiczne w dziedzinie usług
medialnych, zasady ich finansowania oraz organy właściwe w sprawach usług
medialnych. Wprowadza instytucję licencji programowej i określa warunki jej
wykonywania. Projekt przewiduje zmiany w ustawach.
Projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych
nie jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej.
Opracował: Zespół Prawa Europejskiego i Międzynarodowego
Akceptował: Zastępca Szefa Kancelarii Sejmu
Lech
Czapla
Deskryptory bazy REX: Unia Europejska, projekt ustawy, radiofonia i telewizja
zobowiązań beneficjenta licencji programowej (treść licencji i umowa o
finansowanie publiczne) oraz kontrolę wykonywania zobowiązań wynikających
z licencji (rozdział 6 projektu), co spełnia wymogi komunikatu Komisji 2001/C
320/04 w zakresie obowiązku jednoznacznego określenia zobowiązania
przedsiębiorcy do świadczenia danej usługi oraz w zakresie przejrzystości
finansowej.
Należy jednak zastrzec, że kwestie szczegółowe odnoszące się do
sprawozdawczości oraz kontroli, umożliwiające wykonywanie postanowień
projektu zostaną dopiero określone w rozporządzeniach wydanych na podstawie
proponowanej ustawy. Ostateczna ocena zgodności jej stosowania z prawem UE
będzie więc uzależniona od treści przepisów wykonawczych.
W tym miejscu można też powołać dyrektywę 2006/111/WE,
określającą m.in. wymagania dotyczące przejrzystości stosunków finansowych
między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi.
Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia przejrzystości
stosunków finansowych między organami publicznymi a przedsiębiorstwami
publicznymi, tak aby wyraźnie wskazane były następujące elementy: a)
fundusze publiczne udostępniane bezpośrednio przez organy publiczne danym
przedsiębiorstwom publicznym, b) fundusze publiczne udostępniane przez
organy publiczne za pośrednictwem przedsiębiorstw publicznych lub instytucji
finansowych, c) rzeczywiste wykorzystanie tych funduszy. Państwa
członkowskie są ponadto zobowiązane do zapewnienia właściwego
odzwierciedlenia w oddzielnych księgach struktury finansowej i organizacyjnej
każdego przedsiębiorstwa zobowiązanego do prowadzenia takich oddzielnych
ksiąg. Artykuły 20 i 23 projektu nie naruszają dyrektywy 2006/111/WE.
Zgodnie z kryterium proporcjonalności pomoc państwa nie może
przekraczać kosztów netto misji publicznej, uwzględniając również inne
bezpośrednie lub pośrednie przychody wynikające z realizacji misji publicznej.
Zgodnie z art. 4 projektu nadawcom niepublicznym może zostać powierzona
realizacja tylko części zadań publicznych. Oznacza to, że środki Funduszu
przekazywane nadawcom niepublicznym nie będą mogły być przeznaczane na
zadania określone w art. 3 pkt 9–16 projektu. Wątpliwość budzi zaliczenie do
zadań publicznych realizowanych przez nadawców publicznych „budowy i
eksploatacji stacji nadawczych” (art. 3 pkt 14 projektu). Komisja,
przeprowadzając analizę według kryterium proporcjonalności, rozważa, czy
naruszenie zasad konkurencji wynikające z udzielenia pomocy może być
uzasadnione z punktu widzenia potrzeby świadczenia usługi publicznej
określonej przez państwo członkowskie i jej finansowania. Do Komisji będzie
więc należała ocena, czy środki pieniężne przekazywane z budżetu państwa na
budowę i eksploatację stacji nadawczych będą niezbędne dla realizacji misji
publicznej.
7
3.7. Proponowana regulacja wydaje się nie naruszać przepisów art. 86
ust. 2 i art. 87 ust. 1 TWE, interpretowanych przez Protokół oraz orzecznictwo
TS. Do Komisji należy jednak ostateczna ocena zgodności przyznawanych
środków ze wspólnotowymi regułami konkurencji, w tym z zasadami pomocy
przyznawanej przez państwa. Komisja oceni, czy przewidziany program
pomocy dotyczący przekazywania środków publicznych na realizację misji
publicznej będzie zgodny z art. 86 ust. 2 TWE i art. 87 ust. 3 lit. d TWE. Projekt
podlega notyfikacji Komisji.
3.8. Niezależnie od dokonania oceny zgodności przekazywania środków
publicznych w ramach realizacji licencji programowych, należy ocenić, czy
zasady wyłaniania nadawców, którym następnie przyznawana jest licencja są
zgodne z prawem UE. Projekt przewiduje dwa tryby przyznawania licencji
programowych: obligatoryjny (art. 11) i fakultatywny (art. 12). Tryb
fakultatywny miałby być dostępny zarówno dla nadawców publicznych jak i
niepublicznych, którzy zostaliby wyłonieni w drodze konkursu. Jednocześnie
art. 12 ust. 2 projektu wyłącza stosowanie do konkursów przepisów o
zamówieniach publicznych. Nie określa jednak procedur przeprowadzania
konkursów, stwierdza jedynie, że Krajowa Rada określi, w drodze
rozporządzenia, „szczegółowe warunki przeprowadzania konkursu, kierując się
koniecznością zapewnienia równego traktowania nadawców publicznych i
nadawców niepublicznych biorących udział w konkursie, a także najlepszego
sposobu realizacji misji publicznej” (art. 12 ust. 3). Wyłączenie stosowania
przepisów o zamówieniach publicznych oznacza w szczególności wyłączenie
stosowania ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655, ze zmianami), wykonującej dyrektywę
2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w
sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty
budowlane, dostawy i usługi (Dz. Urz. UE L 257 z 1.10.2005 r., str. 1, ze
zmianami). Należy stwierdzić, że zgodność proponowanej ustawy z prawem UE
– w przypadku konkursów w celu wyłonienia beneficjentów licencji
programowych – można będzie zapewnić jedynie wówczas, gdy projektowane
rozporządzenie Krajowej Rady będzie zgodne z przepisami prawa UE
dotyczącymi konkurencji (w tym dotyczącymi zamówień publicznych). Chodzi
tu przede wszystkim o stwierdzenie, czy uzasadnione byłoby wyłączenie
stosowania dyrektywy 2004/18/WE.
3.9. Przepisy projektu można odnieść do dyrektywy 89/552/EWG (o
audiowizualnych usługach medialnych). Dyrektywa zobowiązuje państwa
członkowskie do zapewnienia, by wszystkie audiowizualne usługi medialne
świadczone przez dostawców usług medialnych podlegających ich jurysdykcji
3 Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 czerwca 2008 r. w sprawie T–442/03 SIC przeciwko Komisji
Wspólnot Europejskich, pkt 145–147.
8
pozostawały w zgodzie z zasadami systemu prawa, które mają zastosowanie do
audiowizualnych usług medialnych przeznaczonych do odbioru w tym państwie
członkowskim (art. 2). Państwa członkowskie mogą zobowiązać dostawców
usług medialnych podlegających ich jurysdykcji do przestrzegania bardziej
szczegółowych lub surowszych przepisów w dziedzinach, które podlegają
koordynacji na mocy niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że przepisy takie są
zgodne z prawem wspólnotowym (art. 3 dyrektywy). Projekt nie narusza
postanowień dyrektywy.
4. Konkluzje
4.1. Niniejsza opinia opiera się na przyjęciu założenia, że zadania, o
których mowa w art. 10 ust. 1 projektu są zadaniami publicznymi (punkt 3.2
opinii).
4.2. Projekt zawiera liczne upoważnienia do wydania aktów
wykonawczych. Ostateczna ocena zgodności stosowania proponowanej ustawy
prawem UE zależy od rozwiązań szczegółowych przyjętych w przepisach
wykonawczych (punkt 3.6 opinii).
4.3. Wątpliwość budzi zaliczenie do zadań publicznych realizowanych
przez nadawców publicznych „budowy i eksploatacji stacji nadawczych”. Do
Komisji Europejskiej będzie należała ocena, czy środki pieniężne przekazywane
z budżetu państwa na budowę i eksploatację stacji nadawczych są niezbędne dla
realizacji misji publicznej (punkt 3.6 opinii).
4.4. Projekt podlega notyfikacji Komisji Europejskiej, do której należy
ostateczna ocena, czy przewidziany program pomocy dotyczący przekazywania
środków publicznych na realizację misji publicznej będzie zgodny z prawem UE
(punkt 3.7 opinii).
4.5. Kwestia zgodności z prawem UE przepisów proponowanej ustawy
w zakresie konkursów przeprowadzanych w celu wyłonienia beneficjentów
licencji programowych będzie uzależniona od zgodności projektowanego
rozporządzenia Krajowej Rady z prawem UE (punkt 3.8 opinii).
4.6. Pozostałe przepisy projektu nie naruszają prawa UE.
Opracował: Zespół Prawa Europejskiego i Międzynarodowego
Akceptował: Zastępca Szefa Kancelarii Sejmu
Lech Czapla
9
Deskryptory bazy REX: Unia Europejska, projekt ustawy, radiofonia i telewizja
10
Warszawa, 2 kwietnia 2009 r.
BAS-WAL-588/09
Pan
Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
Opinia prawna
w sprawie stwierdzenia – w trybie art. 95a ust. 3 Regulaminu Sejmu – czy
poselski projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług
medialnych (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Iwona Śledzińska-
Katarasińska) jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej
Proponowana ustawa określa zadania publiczne w dziedzinie usług
medialnych, zasady ich finansowania oraz organy właściwe w sprawach usług
medialnych. Wprowadza instytucję licencji programowej i określa warunki jej
wykonywania. Projekt przewiduje zmiany w ustawach.
Projekt ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych
nie jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej.
Opracował: Zespół Prawa Europejskiego i Międzynarodowego
Akceptował: Zastępca Szefa Kancelarii Sejmu
Lech
Czapla
Deskryptory bazy REX: Unia Europejska, projekt ustawy, radiofonia i telewizja
Dokumenty związane z tym projektem:
-
1847
› Pobierz plik
-
1847-001.PDF
› Pobierz plik
-
1847-002
› Pobierz plik
-
1847-003
› Pobierz plik
-
1847-004
› Pobierz plik