Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym

3. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej odmawia, w drodze decyzji administracyjnej,
wydania świadectwa zdolności żeglugowej, jeżeli nie zostały spełnione warunki określone
w ust. 1.
4. W świadectwie zdolności żeglugowej dokonuje się zmian na wniosek armatora.
5. Przepisy ust. 1 – 4 stosuje się odpowiednio w sprawie o wydanie uproszczonego
świadectwa zdolności żeglugowej.
6. Przepisy ust. 1 – 3 stosuje się odpowiednio w sprawach o przedłużenie terminu ważności
świadectwa zdolności żeglugowej i uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej.
Art. 34l. 1. wiadectwo zdolności żeglugowej i uproszczone świadectwo zdolności
żeglugowej wydaje się na czas oznaczony w zależności od rodzaju statku, nie dłuższy jednak
niż:
1) 5 lat – w przypadku statku o napędzie mechanicznym;
2) 10 lat – w przypadku statku bez napędu mechanicznego.
2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzory
świadectwa zdolności żeglugowej i uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej oraz
terminy, na jakie się je wydaje, w zależności od rodzajów statków, o których mowa w art. 34i
ust. 1 i 2, tryb ich wydawania, przedłużania, cofania i dokonywania w nich zmian, kierując się
względami bezpieczeństwa żeglugi, wymaganiami międzynarodowymi oraz koniecznością
ujednolicenia treści stosowanych dokumentów.
3. W przypadku gdy świadectwo zdolności żeglugowej albo uproszczone świadectwo
zdolności żeglugowej zostało utracone lub uległo zniszczeniu, dyrektor urzędu żeglugi
śródlądowej, który wydał to świadectwo, wydaje jego duplikat, na wniosek armatora.
Art. 34m. 1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach statek nieposiadający świadectwa
zdolności żeglugowej albo uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej może być
dopuszczony do jednorazowej podróży niezwiązanej z eksploatacją na podstawie
jednorazowego zezwolenia wydanego przez dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej
właściwego dla miejsca rozpoczęcia podróży. W zezwoleniu określa się drogę wodną,
warunki uprawiania żeglugi i termin ważności zezwolenia.
2. Statek, któremu cofnięto świadectwo zdolności żeglugowej albo uproszczone świadectwo
zdolności żeglugowej w czasie podróży z przyczyn określonych w art. 34n ust. 1 pkt 3 i 4,
15
może być dopuszczony na podstawie zezwolenia dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej do jej
zakończenia, jeżeli nie zagraża to bezpieczeństwu żeglugi lub środowisku. W zezwoleniu
określa się drogę wodną, miejsce zakończenia podróży, warunki uprawiania żeglugi i termin
ważności zezwolenia.
Art. 34n. 1. Dokumenty bezpieczeństwa statku cofa się w razie:
1) uszkodzenia kadłuba statku lub jego urządzeń zagrażającego bezpieczeństwu żeglugi;

2) przebudowy statku powodującej zmianę jego charakterystyki;

3) utraty lub zawieszenia ważności dokumentów wymienionych w art. 32 ust. 1 pkt 1 – 3
oraz art. 34k ust. 1 pkt 1 – 3, które stanowiły podstawę do wydania dokumentu
bezpieczeństwa statku;

4) gdy stan techniczny statku nie odpowiada warunkom, które stanowiły podstawę do
wydania dokumentu bezpieczeństwa statku.
2. Dokument bezpieczeństwa statku może być cofnięty w razie stwierdzenia zaniedbań
zagrażających bezpieczeństwu żeglugi, pasażerów lub załogi, a także na udokumentowany
wniosek Państwowej Inspekcji Pracy, Inspekcji Sanitarnej, Transportowego Dozoru
Technicznego lub wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
3. Dokument bezpieczeństwa statku cofa, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektor urzędu
żeglugi śródlądowej właściwy dla miejsca, w którym znajduje się statek w czasie
stwierdzenia utraty zdolności żeglugowej, zawiadamiając niezwłocznie o tym fakcie armatora
statku i organ, który wydał ten dokument.
Art. 34o. Za wydanie lub przedłużenie terminu ważności dokumentu bezpieczeństwa statku
oraz za dokonanie w nim zmian, za wydanie duplikatu, a także za wydanie zezwolenia,
o którym mowa w art. 34m, pobiera się opłaty w wysokościach określonych w załączniku do
ustawy.”;
13) w art. 35 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Uznaje się dokumenty kwalifikacyjne kierowników statków innych niż Rzeczpospolita
Polska państw członkowskich albo państw trzecich wydane zgodnie z:
16
1) przepisami, obowiązującymi w państwach członkowskich, w sprawie uzyskiwania
krajowych patentów kapitanów statków do przewozu towarów i pasażerów śródlądowymi
drogami wodnymi;
2) Konwencją o żegludze na Renie.”;
14) w art. 41 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. wiadectwo, o którym mowa w ust. 2, wydaje, po otrzymaniu decyzji Transportowego
Dozoru Technicznego dopuszczającej do eksploatacji zbiornik do przewozu materiałów
niebezpiecznych i po przeprowadzeniu inspekcji, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej na
okres nie dłuższy niż 5 lat. Za wydanie świadectwa pobiera się opłatę w wysokości określonej
w załączniku do ustawy.”;
15) w art. 41e ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. wiadectwa doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych
wydane przez właściwe władze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego są
uznawane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
16) w art. 47a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. RIS wprowadza się na śródlądowych drogach wodnych, w szczególności na śródlądowych
drogach wodnych klasy IV i wyższej, które są połączone drogami wodnymi klasy IV lub
wyższej z drogami wodnymi klasy IV lub wyższej innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego.”;
17) w art. 47d w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) udostępnianie organom administracji publicznej oraz państwom członkowskim
elektronicznych raportów ze statków, zawierających w szczególności dane dotyczące statku
i przewożonych towarów,”;
18) w art. 47f ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do użytkownika RIS posiadającego
urządzenie i oprogramowanie, dla których został wydany dokument zgodności przez
właściwy organ państwa członkowskiego.”;
17
19) art. 60 otrzymuje brzmienie:
„Art. 60. Kto uprawia żeglugę statkiem bez ważnego dokumentu bezpieczeństwa statku lub
jednorazowego zezwolenia na określoną podróż,
podlega karze grzywny.”;
20) w załączniku do ustawy część V tabeli otrzymuje brzmienie:

„V Dokumenty bezpieczeństwa statku
1
Za świadectwo zdolności żeglugowej
25 zł
2
Za uproszczone świadectwo zdolności żeglugowej
20 zł
3
Za przedłużenie świadectwa zdolności żeglugowej
15 zł
4
Za przedłużenie uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej
15 zł
5
Za dokonanie zmian w świadectwie zdolności żeglugowej
15 zł
6
Za dokonanie zmian w uproszczonym świadectwie zdolności żeglugowej 15 zł
7
Za wydanie zezwolenia na jednorazową podróż


(opłata obejmuje dokonanie inspekcji)
200 zł
8
Za duplikat świadectwa zdolności żeglugowej
20 zł
9
Za duplikat uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej
20 zł
10 Za wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej
150 zł
11 Za wspólnotowe tymczasowe świadectwo zdolności żeglugowej
100 zł
12 Za przedłużenie wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej
50 zł
13 Za dokonanie zmian we wspólnotowym świadectwie zdolności żeglugowej 25 zł
14 Za duplikat wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej
50 zł”

Art. 2. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321,
z późn. zm.)) w art. 44 w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
18
„d) urządzeniami technicznymi na statkach morskich oraz żeglugi śródlądowej,
z wyłączeniem statków, na których urządzenia techniczne są objęte nadzorem technicznym
instytucji klasyfikacyjnej, pontonach, dokach oraz na terenie portów i przystani morskich oraz
żeglugi śródlądowej, nad urządzeniami związanymi z żeglugą morską i śródlądową,
w szczególności urządzeniami ciśnieniowymi, bezciśnieniowymi zbiornikami (cysternami)
i dźwignicami,”.
Art. 3. wiadectwa zdolności żeglugowej oraz świadectwa pomiarowe wydane na podstawie
dotychczasowych przepisów zachowują ważność do upływu określonych w nich terminów
ważności, jednak nie dłużej niż do dnia 30 grudnia 2018 r.
Art. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15 ust. 8, art. 26
ust. 7, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 7, art. 34 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do
czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ust. 8, art. 26
ust. 7, art. 29 ust. 3, art. 34 ust. 2, art. 34b ust. 3, art. 34c ust. 4, art. 34d ust. 3, art. 34h ust. 3,
art. 34j ust. 5, art. 34l ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 15 i 18, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.;
2) art. 1 pkt 17, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień:
1) dyrektywy 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej
wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej i uchylającej dyrektywę Rady 82/714/EWG
(Dz. Urz. UE L 389 z 30.12.2006, str. 1),
2) dyrektywy 2006/137/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającej
dyrektywę 2006/87/WE ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz.
UE L 389 z 30.12.2006, str. 261),
3) dyrektywy Rady 2008/59/WE z dnia 12 czerwca 2008 r. dostosowującej dyrektywę 2006/87/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej
w związku z przystąpieniem Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 166
z 27.06.2008, str. 31),
19