Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym

ROZPORZ DZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)

z dnia ……………..

w sprawie sposobu upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych
statków oraz wymagań dla statków w zakresie wyposażenia, budowy, stałych urządzeń,
właściwości manewrowych oraz dotyczących ochrony wód, powietrza lub ochrony przed
hałasem2)

Na podstawie art. 34j ust. 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej
(Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z 2007 r. Nr 123, poz. 846 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r.
Nr 171, poz. 1057 oraz z 2009 r. Nr…, poz…) zarządza się, co następuje:

Dział I

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wymagania dla statków w zakresie wyposażenia, budowy, stałych urządzeń,
właściwości manewrowych oraz dotyczące ochrony środowiska lub ochrony przed hałasem,
zwane dalej „wymaganiami technicznymi stanu bezpieczeństwa”;
2) sposób upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych
statków.

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o „rejonach żeglugi 1, 2, 3, 4” - należy przez to
rozumieć odpowiednie rejony określone w przepisach o świadectwach zdolności żeglugowej
statków żeglugi śródlądowej.


1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).
2) Niniejsze rozporządzenia dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień:
1) dyrektywy 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej
wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej i uchylającej dyrektywę Rady 82/714/EWG (Dz. Urz.
UE L 389 z 30.12.2006., str. 1);
2) dyrektywy 2006/137/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającej dyrektywę
2006/87/WE ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. UE L 389 z
30.12.2006, str. 261);
3) dyrektywy Rady 2008/59/WE z dnia 12 czerwca 2008 r. dostosowującej dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej w związku
z przystąpieniem Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 166 z 27.06.2008,
str. 31);
4) dyrektywy Komisji 2008/87/WE z dnia 22 września 2008 r. zmieniającej dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. UE L
255 z 23.09.2008, str. 5).


§ 3. Wyposażenie statków żeglugi śródlądowej uprawiających żeglugę międzynarodową
w rejonie 1 określają odrębne przepisy.


Dział II

Wymagania techniczne

§ 4. Statek spełnia wymagania techniczne stanu bezpieczeństwa, jeżeli odpowiada
wymaganiom określonym w przepisach technicznych dotyczącym:
1) konstrukcji kadłuba;
2) urządzeń sterowych;
3) urządzeń kotwicznych;
4) urządzeń cumowniczych, holowniczych i sczepiających;
5) stateczności, niezatapialności i wolnej burty;
6) urządzeń maszynowych;
7) wałów napędowych i pędników;
8) zbiorników ciśnieniowych;
9) instalacji rurociągów;
10) urządzeń elektrycznych i automatyzacji;
11) ochrony przeciwpożarowej;
12) urządzeń przeładunkowych i dźwigowych;
13) urządzeń zapobiegających zanieczyszczaniu środowiska i emisji hałasu;
14) właściwości manewrowych statku.


Dział III

Przegląd techniczny

§ 5. Statek, o którym mowa w art. 34i ust. 1 i 2 ustawy, podlegją przeglądom
technicznym przeprowadzanym przez upoważniony w tym celu podmiot.


§ 6. 1. Przegląd techniczny jest dokonywany przez upoważniony podmiot na wniosek
armatora statku. Obejmuje on ocenę stanu kadłuba części podwodnej i nadwodnej z
pomiarami grubości poszycia i elementów konstrukcji kadłuba i pokładu, urządzeń
napędowych i pędników, urządzeń sterowych, kotwicznych, holowniczych, sczepiających i
cumowniczych oraz instalacji rurociągowych wraz z osprzętem, instalacji elektrycznej i
automatyki i zbiorników statku.
2. Po przeprowadzeniu przeglądu technicznego upoważniony podmiot stwierdza, w
formie orzeczenia, zdolność statku do żeglugi.
3. Wzór orzeczenia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.



2


Dział IV

Wyposażenie statku

Rozdział 1

Wyposażenie ruchome statku

§ 7. 1. Wyposażenie ruchome statku, a w szczególności środki sygnałowe, środki
ratunkowe i środki łączności, powinno spełniać wymagania przepisów technicznych
Administracji lub odpowiednich norm krajowych i międzynarodowych.
2. Na statku powinny znajdować się dokumenty potwierdzające spełnienie przez
wyposażenie ruchome wymagań, o których mowa w ust. 1.
3. Wyposażenie ruchome powinno być właściwie rozmieszczone i utrzymywane we
właściwym stanie technicznym.

§ 8. Ilość, rodzaj i rozmieszczenie środków sygnałowych, o których mowa w § 7 ust. 1,
określają przepisy wydane na podstawie art. 21 ust. 3 pkt 1 i art. 46 ustawy z dnia 21 grudnia
2000 r. o żegludze śródlądowej.

Rozdział 2
Sprzęt i środki ratunkowe

§ 9. 1. Statek, z wyjątkiem statku na stałe zacumowanego do nabrzeża, powinien być
wyposażony w pasy lub kamizelki ratunkowe w ilości odpowiadającej liczbie osób
znajdujących się na statku.
2. Statek pasażerski powinien być wyposażony dodatkowo w pasy lub kamizelki
ratunkowe dla dzieci, w ilości odpowiadającej 10 % maksymalnej liczby pasażerów.
3. Statek powinien być wyposażony w koła ratunkowe w ilości zależnej od wielkości i
przeznaczenia statku, nie mniejszej niż:
1) małe statki o napędzie mechanicznym:
a) w rejonie 1:
- o długości do 12 m - 1 koło na każde 2 osoby,
- o długości powyżej 12 m – w koła umieszczone w odległości nie większej niż 20m od siebie
po obu burtach statku – minimum 2 koła na każdej burcie,
b) w rejonie 2, 3 i 4 - 1 koło na każdej burcie;
2) statki bez napędu - 2 koła na każdej burcie;
3) statki pasażerskie:
Minimalna ilość kół
Długość statku Maksymalna liczba
ratunkowych
[m]
pasażerów
na każdej burcie
do 15
do 36
2
powyżej 15 do do 200
3
24
powyżej 24 do 201- 300
4
35
powyżej 35 do 301- 600
6
50

3
powyżej 50 601- 900
8

901-1.200
10

powyżej 1.200
12

Uwaga:
Przy ustalaniu wymaganej ilości kół należy przyjąć większą wartość wynikającą odpowiednio
z kolumny pierwszej lub drugiej;


4) inne statki:
a) o długości do 50 m - 2 koła na każdej burcie,
b) o długości powyżej 50 m - 3 koła na każdej burcie.

§ 10. 1. Co najmniej połowa wymaganych kół ratunkowych powinna być wyposażona w
nietonącą linkę o średnicy 8-11 mm i długości 30 m.
2. Na statku pasażerskim uprawiającym żeglugę w porze nocnej połowa wymaganych
kół ratunkowych, a na pozostałych statkach co najmniej 1 koło, powinny być wyposażone w
pławkę świetlną zasilaną z baterii i niegasnącą w wodzie.
3. Pasy i kamizelki ratunkowe na statku pasażerskim uprawiającym żeglugę w porze
nocnej na wodach administrowanych przez dyrektora urzędu morskiego w rejonach 1, 2 i 3 i
na pozostałych statkach uprawiających żeglugę w rejonach 1 i 2 powinny być wyposażone w
lampki świetlne zasilane z baterii i niegasnące w wodzie.

§ 11. 1. Statek powinien być wyposażony w łodzie ratunkowe, a także w tratwy
ratunkowe lub pływaki ratunkowe, zwane dalej „zbiorowymi środkami ratunkowymi”, o
nośności odpowiadającej liczbie osób znajdujących się na statku.
2. Wymóg wyposażenia w środki, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1) małych statków o napędzie mechanicznym o długości do 12 m, uprawiających żeglugę w
rejonie 1;
2) statków niezatapialnych z wypełnionymi komorami wypornościowymi;
3) statków na stałe zacumowanych do nabrzeża;
4) statków uprawiających żeglugę wyłącznie po kanałach;
5) promów linowych na uwięzi.
3. Rozmieszczenie zbiorowych środków ratunkowych powinno zapewniać ich
bezpieczne i szybkie użycie w każdych warunkach eksploatacji. Zakryte miejsca ich
składowania muszą być wyraźnie oznaczone.

§ 12. 1. Statek uprawiający żeglugę w rejonie 1 powinien być wyposażony w łodzie lub
tratwy ratunkowe o nośności odpowiadającej liczbie osób znajdujących się na statku.
2. Wyposażenie łodzi i tratw ratunkowych, o których mowa w ust. 1, powinno być
zgodne z przepisami wydanymi przez dyrektora urzędu morskiego.
3. Na statku uprawiającym żeglugę w rejonie 1, 2, 3 po wodach administrowanych przez
dyrektora urzędu morskiego jako zbiorowe środki ratunkowe mogą być używane pływaki
ratunkowe:
1) w okresie od dnia 1 maja do dnia 31 października - o nośności odpowiadającej ilości osób
określonej w dokumencie wystawionym przez uznaną instytucję klasyfikacyjną;
2) poza okresem określonym w pkt 1 - o nośności odpowiadającej ilości osób, która może być
umieszczona na pływaku.
4. Statek uprawiający żeglugę w rejonie 2, 3 i 4 powinien być wyposażony w łodzie
ratunkowe lub towarzyszące, wyposażone w 2 wiosła, cumę, czerpak, bosak i koło ratunkowe.

4
5. Wymóg wyposażenia, o którym mowa w ust. 4, dotyczy:
1) statków do przewozu towarów o nośności większej niż 150 t;
2) pchaczy i holowników o wyporności większej niż 150 t;
3) urządzeń pływających, w tym w szczególności pływających żurawi i pogłębiarek;
4) promów linowych;
5) statków pasażerskich, przeznaczonych do przewozu nie mniej niż 250 pasażerów lub
posiadających więcej niż 50 miejsc sypialnych dla pasażerów.
6. Statek towarowy o nośności większej niż 150 t, pchacz i holownik o wyporności
większej niż 150 t, urządzenie pływające oraz statek pasażerski o długości powyżej 12 m
uprawiające żeglugę w rejonie 1 powinny być wyposażone w łodzie ratunkowe lub
towarzyszące o napędzie mechanicznym.
7. Łodzie towarzyszące holowane za statkiem bez napędu mechanicznego powinny
spełniać wymagania przewidziane dla łodzi ratunkowych.
8. Łodzie towarzyszące i ratunkowe, sztywne tratwy ratunkowe, pływaki ratunkowe i
urządzenia do ich wodowania podlegają przeglądom dokonywanym przez uznane instytucje
nie rzadziej niż co 5 lat.

§ 13. 1. Koła ratunkowe i kamizelki ratunkowe spełniają wymagania bezpieczeństwa,
jeżeli posiadają ważne atesty, potwierdzające dokonanie przeglądu technicznego, wydane
przez stację badań uznaną przez uznaną instytucję.
2.
Pneumatyczne tratwy ratunkowe spełniają wymagania bezpieczeństwa, jeżeli
posiadają ważne dokumenty, potwierdzające dokonanie przeglądu technicznego, wydane
przez stację badań uznaną przez dyrektora urzędu morskiego.
3. Koła ratunkowe i kamizelki ratunkowe po naprawie podlegają przeglądowi
technicznemu dokonanemu przez uznaną stację atestacji.

§ 14. Wymagania, o których mowa w § 9-13, stosuje się do statków obsadzonych załogą.

Rozdział 3

Sprzęt przeciwpożarowy

§ 15. 1. Statek powinien być wyposażony w odpowiednie gaśnice w ilości określonej w
zależności od jego wielkości, przeznaczenia, mocy urządzeń napędowych i wyposażenia
stwarzającego zagrożenie pożarowe.
2. Pchacz, holownik, lodołamacz oraz inny statek o długości większej niż 20 m powinien
być wyposażony w gaśnice przenośne i mogą być używane tylko gaśnice proszkowe o
wielkości napełniania 6 kg z proszkiem przeznaczonym do gaszenia pożarów grup ABC oraz
do gaszenia pożarów urządzeń elektrycznych do 1000V. Gaśnice powinny być rozmieszczone
po jednej w każdym z następujących miejsc:
1) w sterówce;
2) w pobliżu każdego wejścia z pokładu do pomieszczeń mieszkalnych;
3) w pobliżu każdego wejścia do pomieszczeń roboczych, niedostępnych bezpośrednio z
pomieszczeń mieszkalnych, w których zainstalowane są urządzenia grzewcze, kuchenne lub
chłodnicze zasilane paliwem stałym, płynnym lub gazem płynnym;
4) przy każdym wejściu do maszynowni i kotłowni;
5) w siłowni, w odpowiednim miejscu poniżej pokładu głównego, gdy moc silników
napędowych jest większa niż 100 kW; gaśnice muszą być tak rozmieszczone, aby znajdowały
się w odległości nie większej niż 10 m od każdego punktu pomieszczenia.

5