Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym

Załącznik nr 2

5
UZASADNIENIE


Projekt rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie pozwoleń na uprawianie żeglugi
przez statki innych państw między polskimi portami lub między portem polskim a portem
innego państwa, stanowi wykonanie delegacji ustawowej, zawartej w art. 15 ust. 8 ustawy z
dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej.

Projekt rozporządzenia określa wzory i tryb wydawania pozwoleń na uprawianie żeglugi
na polskich śródlądowych drogach wodnych statkami, zarejestrowanymi w państwach, z
którymi nie zostały zawarte odpowiednie umowy międzynarodowe, w przypadku
prowadzenia przez te statki:
1) regularnej żeglugi między polskimi portami lub między portem polskim a portem innego
państwa oraz
2) żeglugi innej niż wymieniona w pkt 1.

Dyrektywa 2006/87/WE weszła w życie w dniu jej publikacji w Dzienniku
Urzędowym UE tj. w dniu 30 grudnia 2006 r. Państwa członkowskie posiadające śródlądowe
drogi wodne mają obowiązek wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i
administracyjne niezbędne do wykonania tej dyrektywy w dwa lata od daty jej wejścia w
życie tj. z dniem 30 grudnia 2008 r.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr
239, poz. 2039, z późn. zm.), projekt rozporządzenia nie podlega notyfikacji.
6
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje akt normatywny
Akt ten będzie miał wpływ na organy terenowe administracji żeglugi śródlądowej,
administrację drogi wodnej, armatorów oraz podmioty gospodarcze wykonujące zarobkowy
przewóz osób i rzeczy na śródlądowych drogach wodnych, Ministerstwo Infrastruktury,
instytucje klasyfikacyjne, podmioty gospodarcze zajmujące się produkcją statków
śródlądowych i ich wyposażenia. Nowelizacja ustawy wpłynie na poprawę bezpieczeństwa
żeglugi na śródlądowych drogach wodnych.

2. Konsultacje społeczne
Projekt rozporządzenia zostanie skonsultowany z następującymi podmiotami:
1. Związek Polskich Armatorów ródlądowych;
2. Odratrans
S.A;
3.
egluga Bydgoska;
4. Centrum
eglugi ródlądowej przy Akademii Morskiej w Szczecinie
5. Akademia Morska w Szczecinie.
6. Krajowa Izba Gospodarcza;

3. Wpływ aktu normatywnego na sektor finansów publicznych, w tym na budżet
państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego
Wejście w życie przedmiotowej regulacji nie będzie miało wpływu na dochody i wydatki
budżetu oraz sektor publiczny.

4. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie przedmiotowej regulacji będzie miało pozytywne skutki na rynku pracy, oraz
umożliwi dalszy rozwój transportu śródlądowego.

5. Wpływ rozporządzenia na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczości, w tym
na funkcjonowanie przedsiębiorstw.
Wejście w życie przedmiotowej regulacji stworzy możliwość wydania wspólnotowego
świadectwa zdolności żeglugowej. Pozwoli to uniknąć sytuacji, która spowoduje wykluczenie
polskich armatorów z rynku wspólnotowego bez możliwości wykonywania pracy
zarobkowej.

6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie przedmiotowej regulacji pozwoli uniknąć sytuacji, która spowoduje
likwidacje wielu firm żeglugowych. Ponadto wprowadzenie tych przepisów będzie miało
bezpośredni wpływ na rozwój transportu w różnych regionach kraju.
20-03-dg

7
ROZPORZ DZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia ...........................

w sprawie sposobu i zakresu przeprowadzania czynności pomiaru statków,
dokumentów stosowanych w tych sprawach a także opłat i sposobu ich uiszczania za
czynności pomiaru statku2)

Na podstawie art. 26 ust. 7 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej
(Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z 2007 r. Nr 123, poz. 846 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r.
Nr 171, poz. 1057 oraz z 2009 r. Nr…, poz…) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) wzory:
a) wniosku o przeprowadzenie pomiaru statku,
b) zaświadczenia z pomiaru statku,
c) świadectw pomiarowych;
2) sposób i zakres wykonywania czynności pomiaru statku;
3) wysokość i sposób uiszczania opłat za poszczególne czynności pomiaru statku.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do statków żeglugi śródlądowej przeznaczonych do
przewozu ładunków, do statków pasażerskich, holowników, pchaczy i lodołamaczy oraz do
innych statków nieprzeznaczonych do przewozu ładunków o długości większej niż 20 m, a
także do statków pomierzonych na wniosek armatora.

§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).
2) Niniejsze rozporządzenia dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień:
1)
dyrektywy 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej
wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej i uchylającej dyrektywę Rady 82/714/EWG (Dz. Urz.
UE L 389 z 30.12.2006, str. 1);
2)
dyrektywy 2006/137/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającej
dyrektywę 2006/87/WE ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. UE L
389 z 30.12.2006, str. 261);
3)
dyrektywy Rady 2008/59/WE z dnia 12 czerwca 2008 r. dostosowującej dyrektywę 2006/87/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej
w związku z przystąpieniem Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 166 z
27.06.2008, str. 31);
4)
dyrektywy Komisji 2008/87/WE z dnia 22 września 2008 r. zmieniającej dyrektywę 2006/87/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz.
Urz. UE L 255 z 23.09.2008, str. 5).

1) „nośność” [t] - maksymalną masę ładunku, paliwa i ruchomego balastu, którą może zabrać
statek, określoną jako różnicę wyporności statku zanurzonego do wodnicy maksymalnego
zanurzenia i wyporności statku pustego, mierzoną w wodzie słodkiej (o gęstości 1,000 t/m3);
2) „wyporność” [m3] - objętość wody słodkiej wypartej przez statek przy danym zanurzeniu,
równą objętości zanurzonej części kadłuba statku;
3) „długość” [m] - długość kadłuba statku, bez odbojnic, wsporników kotwic i płetwy sterowej;
4) „największa długość” [m] - „długość gabarytowa statku” - długość kadłuba statku mierzoną z
uwzględnieniem części stałych statku, takich jak odbojnice, wsporniki kotwic i płetwa
sterowa;
5) „szerokość” [m] - największą szerokość kadłuba mierzoną do zewnętrznej powierzchni
poszycia, bez odbojnic i osłon kół łopatkowych;
6) „największa szerokość” [m] - „szerokość gabarytowa statku” - największą szerokość statku
mierzoną w najszerszym miejscu, do zewnętrznych krawędzi stałych części statku, takich jak
odbojnice i osłony kół łopatkowych;
7) „wysokość” [m] - wysokość kadłuba mierzoną w płaszczyźnie owręża od dolnej krawędzi
stępki do górnej krawędzi pokładu głównego;
8) „maksymalna wysokość przelotowa” [m] - wysokość mierzoną od wodnicy statku pustego do
najwyżej położonego punktu stałej konstrukcji statku;
9) „minimalna wysokość przelotowa” [m] - wysokość mierzoną od wodnicy statku pustego do
najwyżej położonego punktu nierozbieralnej części kadłuba statku po opuszczeniu lub
zdemontowaniu sterówki, pokładówki, masztu lub komina;
10) „minimalna wolna burta” [m] - odległość mierzoną w płaszczyźnie owręża od wodnicy
maksymalnego dopuszczalnego zanurzenia do górnej krawędzi pokładu głównego;
11) „zanurzenie średnie” [m] - zanurzenie obliczone jako średnia arytmetyczna wartości
zanurzeń odczytanych na podziałkach zanurzenia dla danej wodnicy pływania;
12) „największe zanurzenie” [m] - zanurzenie statku do wodnicy maksymalnego dopuszczalnego
zanurzenia.

§ 3. 1. Pomiar statku żeglugi śródlądowej polega na określeniu jego wymiarów oraz
wyporności w zależności od jego zanurzenia.
2. Pomiar statku wykonuje się w celu określenia jego maksymalnej wyporności lub
nośności, a także wyporności odpowiadających określonym wodnicom pływania.
3. Pomiar statku przeznaczonego do przewozu ładunków wykonuje się również w celu
określenia masy ładunku na podstawie zanurzenia.

§ 4. Do zadań organu pomiarowego należy:

2