Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym

b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;”,
c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) współdziałanie z Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie
przeciwdziałania, zapobiegania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze
terrorystycznym;”,
d) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) organizacja i realizacja zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej.”;

18) w art. 20 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) całodobowe alarmowania członków gminnego zespołu zarządzania kryzysowego,
a w sytuacjach kryzysowych zapewnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia
przepływu informacji oraz dokumentowania prowadzonych czynności;”;

19) art. 22 i 23 otrzymują brzmienie:
„Art. 22.
Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, kierownicy
urzędów centralnych, wojewodowie, starostowie i wójtowie, burmistrzowie, prezydenci
miast mogą powoływać ekspertów do udziału w pracach właściwych zespołów
zarządzania kryzysowego.
Art. 23. 1. W zależności od skali zagrożenia atakiem o charakterze
terrorystycznym lub sabotażowym, Prezes Rady Ministrów, ministrowie i kierownicy
urzędów centralnych oraz wojewodowie, w drodze zarządzenia, mogą wprowadzić
odpowiedni stopień alarmowy.
20




2. Rodzaje stopni alarmowych, warunki ich wprowadzenia oraz zadania
wykonywane w poszczególnych stopniach alarmowych określa się w wykazie, o którym
mowa w art. 7 ust. 4.
3.
Wyższy stopień alarmowy może być wprowadzony z pominięciem niższych
stopni.

4. Organy wymienione w ust. 1, w drodze zarządzenia, odwołują lub zmieniają
stopień alarmowy.”;

20) uchyla się art. 24;

21) w art. 25:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego mogą uczestniczyć oddziały
Sił Zbrojnych, stosownie do ich przygotowania specjalistycznego, zgodnie

z wojewódzkim planem zarządzania kryzysowego.”,
b) w ust. 3 uchyla się pkt 16;

22) w art. 26 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W budżecie jednostki samorządu terytorialnego tworzy się rezerwę celową na realizację
zadań własnych z zakresu zarządzania kryzysowego w wysokości nie mniejszej niż 0,5 %
wydatków budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszonych o wydatki
inwestycyjne, wydatki na wynagrodzenia i pochodne oraz wydatki na obsługę długu.”.

Art. 2. 1. Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego zostanie sporządzony w okresie
jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Plan, do czasu jego aktualizacji, może
nie zawierać załączników funkcjonalnych dotyczących infrastruktury krytycznej.
21



2. Plany zarządzania kryzysowego, o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zostaną sporządzone w terminie
dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3.
Plany reagowania kryzysowego, przygotowane na poziomie wojewódzkim,
powiatowym i gminnym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, pozostają w mocy do
czasu ich aktualizacji, o której mowa w art. 5 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą.
4. Kryteria, o których mowa w art. 5b ust. 2 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zostaną sporządzone w terminie trzech miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
5. Wykaz, o którym mowa w art. 5b ust. 8 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zostanie sporządzony w terminie sześciu miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
6. Przepis art. 26 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, ma zastosowanie po raz pierwszy do opracowania budżetów jednostek samorządu
terytorialnego na 2010 r.

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
22




U Z A S A D N I E N I E

Celem nowelizacji ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz.
U. Nr 89, poz. 590) jest:
1) wyeliminowanie licznych wątpliwości powstałych w zakresie interpretacji podczas
stosowania przepisów prawa,
2)
stworzenie efektywnego i czytelnego systemu zarządzania kryzysowego,
funkcjonującego także w warunkach, gdy normalne zasoby i procedury działania służb,
inspekcji i straży okazały się być niewystarczające,
3) ujednolicenie dokumentacji tego systemu oraz usunięcie dokumentów dublujących się,
4) usprawnienie procesu planowania przez wprowadzenie cyklu planowania, wskazanie
podmiotów uprawnionych do udziału w tym procesie oraz właściwych do uzgadniania
planów zarządzania kryzysowego.
Zmianie ulega definicja zarządzania kryzysowego (art. 2). Istotą zmiany jest
rozszerzenie katalogu podejmowanych działań o usuwanie skutków sytuacji kryzysowych
oraz ograniczenie procesu odtwarzania do zasobów i infrastruktury krytycznej. Powyższe
ograniczenie jest uwarunkowane koniecznością koncentrowania się organów administracji
publicznej tylko na tych zasobach i infrastrukturze, które umożliwią społeczeństwu
przetrwanie w warunkach zaistniałych po sytuacji kryzysowej, a jednocześnie stworzą
warunki do przeciwstawienia się nawrotom tej sytuacji albo powstałej w związku
z zaistnieniem nowych zagrożeń.
Zmianie ulega definicja sytuacji kryzysowej. Nowa, przedstawiona w projekcie, lepiej
oddaje jej istotę i stanowi realizację postulatów zarówno strony rządowej, jak

i samorządowej, w szczególności w zakresie wprowadzenia ułatwień dozwalających
zakwalifikowanie zaistniałego zdarzenia do sytuacji kryzysowej. Dotychczasowa definicja
uzależniała bowiem zaistnienie tej sytuacji od zagrożenia, które wywoła – łącznie –
wystąpienie trzech czynników skutkowych:
1) zerwania lub znacznego naruszenia więzów społecznych,
2) poważnego zakłócenia funkcjonowania instytucji publicznych,
3) użycia niezbędnych środków do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa w takim
wymiarze, który nie uzasadnia konieczności wprowadzenia jednego ze stanów
nadzwyczajnych, o których mowa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej.
Nowa definicja uzależnia zaistnienie sytuacji kryzysowej wyłącznie od wystąpienia
zagrożenia, które wpływa negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi lub środowiska
w stopniu wywołującym ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji
publicznej (gdy zasoby i procedury działania tych podmiotów okazują się być
niewystarczające).
Uproszczono definicję planowania cywilnego oraz wprowadzono nowe definicje
niezbędnych w procesie zarządzania kryzysowego pojęć, tj. cyklu planowania, siatki
bezpieczeństwa, mapy zagrożenia, mapy ryzyka oraz zdarzenia o charakterze
terrorystycznym. Jednocześnie zrezygnowano z definiowania Narodowego Systemu
Pogotowia Kryzysowego (NSPK), z uwagi na rozszerzenie definicji zarządzania kryzysowego
(art. 2), która w nowym brzmieniu obejmuje również procedury i przedsięwzięcia określane –
do tej pory – jako NSPK. Wyodrębnienie zadań związanych z NSPK stało się tym samym
zbędne. Powyższe jest zbieżne z oczekiwaniem resortu obrony narodowej. Służy temu
również zmiana art. 7 ust. 4, art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 2 i art. 14 ust. 2.
Stosownie do brzmienia nowej definicji planowania cywilnego dokonano również
dostosowania katalogu zadań z zakresu planowania cywilnego (art. 4). Dotychczasowy
przepis faktycznie reguluje czynności planistyczne, których zwieńczeniem jest plan
reagowania kryzysowego, zatem dotyczący wyłącznie tylko jednej fazy zarządzania
kryzysowego. Istota zmiany dotyczy wprowadzenia:
1) zadania przygotowania planów zarządzania kryzysowego, obejmującego wszystkie fazy
tego procesu,
2) nowych zadań, których realizacja umożliwi przygotowanie (w tym szkolenie)

i utrzymywanie rzeczywistych sił i środków, przewidzianych tym planem, do użycia
w określonych sytuacjach kryzysowych.
Służyć temu będzie także realizacja zadania zapewnienia spójności między planami
zarządzania kryzysowego a innymi planami, sporządzanymi w tym zakresie przez właściwe
organy administracji publicznej, a których obowiązek wykonania wynika z innych przepisów.

2