Rządowy projekt ustawy - Prawo geologiczne i górnicze

Tabela nr 4
Tabela bezpiecznego czasu pracy przy obciążeniu pracą ciężką
w ubraniu z włókien chemicznych


a
a
a
a-
/

/

/

a


a-


a-

+
a
+
a
+
z
aj
atu
k
k
k
-4
z
e
l
k
3 N
-4
z
e
l
k
3 N
-4
z
e
l
k
3 N
od
ar
T+
z
e
l
k
S
z
e
l
k
z
e
l
k
4080
T+
S
4080
T+
S
4080
R
W-70
P
W-70
P
W-70
P
ap
W-70 +
A
BG
W-70 +
A
BG
W-70 +
A
BG
S
mi
ami
mi
ami
mi
ami
k
A
S
k
A
S
k
A
Temperatura
95% 90% 85%
[0C]
22



23


Maksy

malny

czas przeby
wania w


akcji dla aparatów

tlenowy
c

h 120 min.

a dla aparatu powietrznego 90 min.
24



25
120


26
115

27
105
120
120
90

28
89 118 114 87 120 120 120 90
120
29
73 105 96 77 103 114 110 89 120 120 118
30
61 86 80 71 87 99 97 87 117
119
106
31
51 72 68 68 73 86 86 81 101
107 97 90
32
43 60 58 59 62 75 76 76 87 91 88 89
33
37 51 52 50 53 66 68 61 75 82 80 81
34
31 43 47 41 45 58 61 55 65 76 75 73
35
27 36 43 34 39 51 55 49 57 68 67 67
36
23 31 38 28 34 45 49 42 50 60 59 63
37
20 27 34 25 29 41 45 38 43 58 51 58
38
17 23 31 22 26 36 38 35 39 52 42 51
39
15 20 28 18 22 32 33 30 33 49 40 49
40
13 17 26 16 20 29 29 28 31 45 39 42
41
11 15 23 14 17 26 25 25 26 40 36 39
42
10 13 21 12 15 24 22 22 23 35 33 37
43
9 11 19 11 14 21 20 20 21 33 30 31
44
8 10 17 10 12 19 18 17 18 30 26 28
45
7 9 15 9 11 18 16 15 16 24 19 25
46
6 8 14 8 10 16 15 12 15 20 18 21
47
5 7 13 7 9 15 14 11 14 18 16 20
48
5 6 10 6 8 13 12 10 12 15 13 19
49
4 5 9 5 7 12
10
10
11
13
11
17
50
4 5 8 5 6 10 9 8 9 11
10
16

97
3.
Prowadzenie akcji ratowniczej w przypadku współwystępowania zagrożeń.
3.1. Przez
akcję ratowniczą prowadzoną w warunkach współwystępowania zagrożeń rozumie się
prowadzenie akcji ratowniczej w przypadku wystąpienia równocześnie co najmniej dwóch
zagrożeń górniczych, w szczególności: tąpaniami, zawałowego, pożarowego, metanowego,
wyrzutami gazów i skał, przekroczenia dopuszczalnych stężeń gazów w przekrojach wyro-
bisk, wodnego, wybuchem pyłu węglowego, klimatycznego, erupcyjnego, siarkowodorowe-
go.
3.2.
Kierownik akcji ratowniczej powinien dokonać rozeznania, jakie zagrożenia równocześnie
występują lub mogą wystąpić i jakie są ich wzajemne oddziaływania oraz dostosować do
występujących zagrożeń prowadzenie akcji.
3.3. W
zależności od rodzaju zagrożeń, podczas prowadzenia akcji ratowniczej powinno się za-
trudniać zastępy jednostek ratownictwa górniczego, wyspecjalizowane w zwalczaniu danego
zagrożenia.
3.4.
W przypadku ratowania ludzi, jeżeli miejsce lokalizacji bazy ratowniczej ze względów or-
ganizacyjnych i technicznych jest oddalone od miejsca prowadzenia akcji, dopuszcza się za-
łożenie podbazy.
3.5.
Kierownik akcji ratowniczej, w konsultacji ze sztabem akcji, podejmuje decyzję o założeniu
podbazy oraz jej obsadzie i wyposażeniu.
3.6.
Podbaza powinna być zlokalizowana w miejscu z ustabilizowanym prądem powietrza, za-
pewniającym możliwość wykonywania pomiarów stężenia gazów, zapewniać warunki dla
szybkiego wycofania obsady podbazy i posiadać niezawodną łączność z bazą.
4.
Akcja ratownicza w trudnych warunkach cieplnych.
4.1. Za
akcję ratowniczą w trudnych warunkach cieplnych, z wyjątkiem pożarów, uznaje się pra-
ce przeprowadzane przez ratowników, w celu ratowania życia ludzkiego bądź likwidacji za-
grożeń, gdy temperatura w miejscu akcji przekracza 40 °C i wszelkie prace wykonywane są
przez ratowników w izolujących kombinezonach gazoszczelnych i kwasoodpornych.
4.2.
Podczas wykonywania prac ratowniczych w trudnych warunkach cieplnych czas pracy za-
stępu w akcji powinien być odpowiednio skrócony. Czas ten określa kierownik akcji na pod-
stawie wyników pomiaru temperatury w miejscu prowadzonej akcji.
4.3.
Ratownicy powinni być zabezpieczeni w odpowiednie ubrania izolujące, w zależności od
temperatury występującej w miejscu prowadzenia akcji ratowniczej.
4.3.1. W temperaturze do 60 °C, w górnictwie otworowym siarki, ratownik powinien być zabez-
pieczony ubraniem kwasoodpornym i gazoszczelnym oraz powinien być wyposażony w apa-
rat powietrzny butlowy na ubranie lub zasilany powietrzem z aparatu wężowego.
4.3.2. W temperaturze powyżej 60 °C ratownik powinien być zabezpieczony ubraniem gazosz-
czelnym i kwasoodpornym oraz powinien być wyposażony w aparat powietrzny butlowy
pod ubranie. O potrzebie zastosowania urządzenia klimatyzacyjnego decyduje kierownik ak-
cji ratowniczej.
4.4.
Ratownicy podczas akcji przeprowadzanej w trudnych warunkach cieplnych powinni zgła-
szać zastępowemu każdy objaw przegrzania organizmu, w szczególności zawroty i bóle
głowy, bóle kończyn, zaburzenia wzroku lub słuchu oraz mdłości. Po otrzymaniu takiego
zgłoszenia od ratowników zastępowy natychmiast wycofuje cały zastęp do bazy.
4.5.
Dla ratowników powracających do bazy, po wykonaniu prac w trudnych warunkach ciepl-
nych, powinny być przygotowane w bazie: odzież na wymianę, koce i ciepłe napoje.

98
4.6.
W celu zwiększenia bezpieczeństwa pracy zastępu w trudnych warunkach cieplnych powin-
no się wykorzystać wszelkie możliwe środki do obniżenia temperatury, a w razie bardzo sil-
nego promieniowania cieplnego korzystać ze środków ochrony, takich jak ekrany, tarcze
osłonowe, ubrania żaroodporne lub przeciwpłomienne.
4.7.
Ratownicy kierowani do prac w trudnych warunkach cieplnych, wyposażeni w ochronne
kombinezony gazoszczelne, powinni być każdorazowo pouczeni przez kierownika bazy o
sposobie pracy w kombinezonie.
Akcja ratownicza w przypadku zalania wodą, zatopienia oraz powstania zapadlisk
4.8. Za
akcję ratowniczą uznaje się wszelkie prace wykonywane przez ratowników lub pracow-
ników zakładu górniczego w celu ratowania ludzi, zabezpieczenia urządzeń i wyposażenia
zakładu.
4.9.
Kierownik akcji wyznacza strefy zagrożenia wodnego. W strefie tej przebywają tylko osoby
biorące udział bezpośrednio w akcji ratowniczej.
4.10. W przypadku zatopienia obiektu w akcji ratowniczej biorą udział pracownicy zakładu oraz
ratownicy. Ratownicy powinni być zatrudnieni w szczególności przy obsłudze urządzeń i
sprzętu specjalnie przygotowanego do usuwania skutków zatopienia.
4.11. Kierownik akcji powinien przeprowadzić rozeznanie co do niebezpieczeństwa dalszego za-
topienia zakładu. Po ustaleniu, że nie istnieje takie niebezpieczeństwo, dokonuje on podziału
na grupy osób biorących udział w akcji i rozdziela zadania między poszczególne grupy.
4.12. Akcję ratowniczą w przypadku zatopienia prowadzi się wszelkimi dostępnymi środkami, a
zwłaszcza z użyciem:
1) sprzętu i urządzeń do zatrzymywania dopływu wody i jej usuwania;
2) techniki nurkowania.
4.13. Przy stosowaniu techniki nurkowania podczas prowadzenia akcji ratowniczej wykorzystuje
się specjalistyczne zastępy ratowników nurków.
4.14. Akcję ratowania ludzi rozpoczyna się od ustalenia miejsca, w którym znajdują się zagrożeni
ludzie, i prowadzi do czasu ich uwolnienia.
4.15. Jeżeli w wyniku zatopienia powstały gazy szkodliwe lub występuje przedostawanie się sub-
stancji szkodliwych do atmosfery, prace w strefie zagrożenia powinny być prowadzone wy-
łącznie przez ratowników, z użyciem aparatów regeneracyjnych lub powietrznych butlo-
wych.
4.16. Przy zasypywaniu zapadlisk powstałych na polu otworowym lub przy przemieszczaniu mas
podsadzkowych w szczególności:
1) wyznacza się osoby prowadzące obserwację krawędzi zapadliska;
2) określa i zabezpiecza strefę wpływów i oddziaływania zapadliska;
3) wyznacza drogi dojazdowe i miejsca, do których można dojeżdżać ciężkim sprzętem;
4) podejmuje prace zabezpieczające zagrożony obiekt oraz prace likwidacyjne zapadliska, w
zależności od występujących zagrożeń;
5) ustala zasady bezpiecznej pracy ludzi oraz sposób ich ubezpieczania.
Akcja ratownicza w przypadku wystąpienia erupcji płynu złożowego oraz pożaru przy po-
szukiwaniu i wydobywaniu ropy naftowej i gazu ziemnego
4.17. Podczas pracy ratowników powinny być przestrzegane następujące ogólne zasady:

99
1) prace w warunkach niskich temperatur, poniżej — 15 °C, powinno się ograniczyć do nie-
zbędnego minimum;
2) kierownik akcji ratowniczej decyduje o użyciu ubrań gazoszczelnych podczas prac pro-
wadzonych w atmosferze zawierającej H S;
2
3) jeżeli w miejscu pracy stężenie par i gazów palnych przekracza 20 % dolnej granicy wy-
buchowości, eliminuje się urządzenia i sprzęt mogący powodować iskrzenie i podejmuje
decyzję dotyczącą ewentualnego wycofania zastępu;
4) prace pod strumieniem wypływającej z otworu ropy można prowadzić po wyposażeniu
ratowników w ubrania ochronne nieelektryzujące i olejowo odporne;
5) ratowników powinno się wyposażyć w ochronniki słuchu oraz określić dla nich dopusz-
czalny czas przebywania w strefie o dużym natężeniu hałasu;
6) w warunkach zagrożenia wybuchem zastęp powinien pracować w odzieży i obuwiu nie-
powodujących iskrzenia;
7) w warunkach zagrożenia termicznego, pochodzącego od wypływającej z otworu cieczy o
wysokiej temperaturze, ratowników wyposaża się w ubrania zabezpieczające przed dzia-
łaniem temperatury oraz ubrania ochronne wodoszczelne;
8) podczas pracy w trudnych warunkach czas odpoczynku nie powinien być krótszy od cza-
su pracy;
9) przy znanym i kontrolowanym stężeniu gazów toksycznych dopuszcza się udział w akcji
pracowników niebędących ratownikami górniczymi, zgodnie z zasadami określonymi
przez kierownika akcji ratowniczej.
4.18. Podczas erupcji otwartej gazu ziemnego, prowadząc akcję ratowniczą, w szczególności:
1) wyznacza się strefę zagrożenia wybuchem;
2) określa się wielkość natężenia hałasu i wyznacza ewentualną strefę natężenia niebez-
piecznego dla zdrowia;
3) zapewnia się odpowiednią ilość środków zabezpieczających ratowników oraz służby po-
mocnicze przed działaniem hałasu;
4) prowadzi się w obrębie stanowisk pracy ciągły pomiar stężeń wybuchowych i zawartości
tlenu w powietrzu;
5) prowadzi się prace ratownicze z użyciem narzędzi nieiskrzących;
6) powinien być obniżony stan zagrożenia wybuchem;
7) przygotowuje się urządzenia zabezpieczające wylot otworu oraz sprzęt do naprowadzenia
go na strumień gazu;
8) przystępuje się do opanowania wypływu.
4.19. Podczas erupcji otwartej ropy naftowej (wody złożowej), prowadząc akcję ratowniczą, w
szczególności:
1) wyznacza się strefę zagrożenia;
2) zabezpiecza istniejące cieki wodne przed przedostaniem się do nich ropy (wody złożo-
wej);
3) wykonuje obwałowania, wykorzystując istniejące zagłębienia terenu;
4) organizuje środki do transportu ropy z miejsca jej gromadzenia;
5) przygotowuje się sprzęt i narzędzia służące do zamknięcia wylotu otworu;

100
6) podczas prowadzenia prac ratunkowych w obrębie rozlewisk ropy naftowej, w obrębie
miejsc pracy, powinna być położona piana gaśnicza;
7) prowadzi się ciągłą kontrolę wybuchowości.
4.20. Podczas erupcji otwartej płynu złożowego z zawartością siarkowodoru:
1) wykonuje się zadania określone w pkt 4.18 lub 4.19;
2) określa się strefę zagrożenia i skażenia toksycznego;
3) prace ratownicze prowadzi się z użyciem sprzętu ochrony układu oddechowego (nie sto-
suje się aparatów regeneracyjnych);
4) przeprowadza się stałą lub okresową ewakuację okolicznej ludności, w zależności od po-
wstałych zagrożeń;
5) neutralizuje się siarkowodór w płynie złożowym, w miejscach jego nagromadzeń.
4.21. Podczas zagrożenia pożarowego przy erupcji otwartej płynu złożowego kierownik akcji po-
winien:
1) określić skład oraz objętość wypływającego płynu złożowego, rodzaj i kształt strugi oraz
zagrożenia mogące spowodować pożar;
2) podjąć działania zapobiegające pożarowi przez eliminowanie zagrożeń i obniżenie zapal-
ności płynu złożowego wypływającego z otworu;
3) przygotować obiekt do prowadzenia akcji gaśniczej;
4) ustalić współdziałanie odpowiednich jednostek na wypadek pożaru, zgodnie z planem ra-
townictwa oraz planem ochrony przeciwpożarowej.
4.22. Jeżeli powstanie pożar, kierownik akcji ratowniczej powinien:
1) dokonać oceny zagrożenia oraz podjąć działania możliwe do wykonania w pierwszej fa-
zie pożaru, obejmujące:
a) ewakuację ludzi przebywających w zasięgu zagrożenia,
b) podjęcie akcji gaśniczej środkami gaśniczymi, dostępnymi w obiekcie,
c) wyznaczenie strefy zagrożenia;
2) przygotować obiekt do właściwej akcji gaśniczej poprzez:
a) oczyszczenie terenu pożaru z zabudowy pomocniczej, zniszczonych elementów kon-
strukcji,
b) wykonanie w przypadku erupcji ropy naftowej obwałowania obiektu i systemu jej do-
prowadzania,
c) zabezpieczenie odpowiedniej ilości wody i innych środków gaśniczych,
d) wezwanie odpowiednich jednostek wyspecjalizowanych w gaszeniu pożarów;
3) ustalić podstawowe etapy gaszenia pożaru, obejmujące:
a) wstępne ochładzanie terenu pożaru, gaszenie lokalnych ognisk pożaru oraz przygoto-
wanie do gaszenia właściwego,
b) właściwe gaszenie płonącej strugi z doborem metody działania oraz zastosowanych
środków gaśniczych,
c) końcowe ochładzanie.
4.23. Podczas prowadzenia akcji ratowniczej powinny być przestrzegane następujące warunki:

101