Rządowy projekt ustawy o dyscyplinie wojskowej

2

Rozdział 2
Szczegółowy tryb postępowania w sprawach
stosowania dyscyplinarnych środków zapobiegawczych
§ 3. 1. Postanowienie o zastosowaniu dyscyplinarnego środka zapobiegawczego podlega
natychmiastowemu wykonaniu.
2. Jeżeli po wydaniu postanowienia o zastosowaniu dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego nie jest możliwe natychmiastowe jego wykonanie organ uprawniony do jego
zastosowania sporządza notatkę służbową, w której podaje przyczynę stanowiącą przeszkodę
jego wykonania. Notatkę służbową, załącza się do postanowienia o zastosowaniu
dyscyplinarnego środka zapobiegawczego.
§ 4.
1.
Przed wydaniem postanowienia o zastosowaniu dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego, wydający je organ obowiązany jest do wstępnego ustalenia:
1) czy okoliczności wskazują na potrzebę niezwłocznego zastosowania dyscyplinarnego
środka zapobiegawczego;
2) ile i jakie dyscyplinarne środki zapobiegawcze należy zastosować;
3) czy istnieją przesłanki i warunki do przeprowadzenia badania żołnierza poprzedzającego
zastosowanie dyscyplinarnego środka zapobiegawczego.
2. Jeżeli stan żołnierza na to pozwala, przed wydaniem postanowienia o zastosowaniu
dyscyplinarnego środka zapobiegawczego, wysłuchuje się tego żołnierza.
§ 5. Dyscyplinarne środki zapobiegawcze można stosować łącznie.
§ 6. 1. W trakcie stosowania dyscyplinarnych środków zapobiegawczych, organ, który
wydał postanowienie w tym przedmiocie, może w każdym czasie je uchylić.
2. W przypadku uchylenia postanowienia, w trybie określonym w ust. 1, organ wydający
to postanowienie wstrzymuje czynności wykonywane na jego podstawie oraz dokonuje na
nim adnotacji wskazującej przyczyny tego uchylenia.
§ 7. 1. ołnierza niedopuszczonego do wykonywania czynności służbowych:
1) odsuwa się od ich pełnienia na czas stosowania tego środka;
2) pozbawia się przedmiotów, środków i substancji stwarzających niebezpieczeństwo dla życia
lub zdrowia, a w szczególności broni, amunicji, materiałów radioaktywnych, wybuchowych
lub łatwopalnych, substancji trujących, duszących lub parzących, oraz tych których posiadanie
jest zabronione, jak również przedmiotów środków i substancji mogących stanowić dowody
rzeczowe lub podlegać przepadkowi, albo których posiadanie wymaga zezwolenia, a także
przedmioty i dokumenty służbowe.
2. Rzeczy odebrane żołnierzowi deponuje, w sposób zapewniający ich bezpieczne
przechowanie, i zwraca organ, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Zwrotowi nie podlegają przedmioty, środki i substancje, których posiadanie jest
zabronione.
4. O posiadaniu przez żołnierza przedmiotów, środków i substancji, których posiadanie
jest zabronione, organ zawiadamia właściwe organa ścigania, w trybie i na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.

3

§ 8. ołnierza, wobec, którego zastosowano niedopuszczenie do czynności kieruje się do
miejsca zamieszkania albo zakwaterowania, a jeżeli nie jest to możliwe ze względu na stan,
w jakim się znajduje, powiadamia się najbliższą osobę pełnoletnią celem jego odebrania lub
kieruje się tego żołnierza do zakładu opieki zdrowotnej przeznaczonego do udzielania
całodobowych świadczeń zdrowotnych
§ 9. 1. Zadania, które ma wykonywać żołnierz w okresie zawieszenia nie mogą być
poniżające lub bardziej uciążliwe fizycznie od wykonywanych przed zawieszeniem.
2. Nadzór nad pełnieniem służby żołnierza w okresie zawieszenia wykonuje przełożony
dyscyplinarny, który go zawiesił lub na jego polecenie inny przełożony.
3. Jeżeli przełożonemu dyscyplinarnemu, który zawiesił żołnierza podlega więcej niż
jedna jednostka wojskowa (jednostka organizacyjna instytucji cywilnej), może on na okres
zawieszenia skierować żołnierza do pełnienia służby, w innej niż macierzysta, jednostce
wojskowej (jednostce organizacyjnej instytucji cywilnej).
§ 10. Zawieszenie ustaje po upływie terminu określonego w postanowieniu lub na skutek
prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego, które było przyczyną zawieszenia.
§ 11. ołnierza dopuszcza się do wykonywania czynności służbowych:
1) w razie uchylenia, wygaśnięcia lub zmiany postanowienia;
2) po stawieniu się przez niego do służby po ustaniu stanu, który był podstawą do
niedopuszczenia do czynności lub osadzenia go;
3) po upływie okresu zawieszenia.
§ 12. 1. W sprawach dotyczących stosowania dyscyplinarnych środków zapobiegawczych
oraz badań żołnierzowi przysługuje prawo składania do organu skarg, wniosków i zażaleń.
2. Wnioski można zgłaszać pisemnie lub ustnie.
3. Zażalenia i skargi składa się wyłącznie w formie pisemnej.
4. Skargi i wnioski rozpatruje się w terminie 7 dni, w tej samej formie w jakiej zostały
złożone, informując żołnierza o zajętym stanowisku. Rozstrzygnięcia te są ostateczne.
§ 13. 1. Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego lub o przedłużeniu okresu zawieszenia wnosi się za pośrednictwem organu,
który wydał to postanowienie, do organu odwoławczego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku wniesienia zażalenia, organ, który wydał zaskarżone postanowienie,
niezwłocznie przekazuje je wraz z zażaleniem, wynikami badań i innymi posiadanymi
materiałami sprawy do właściwego organu odwoławczego.
§ 14. 1. Organ odwoławczy rozpatruje zażalenie, w terminie siedmiu dni od dnia
doręczenia mu zażalenia.
2. Przed rozstrzygnięciem zażalenia lub przed wydaniem postanowienia o przedłużeniu
okresu zawieszenia, można wysłuchać żołnierza, którego ma dotyczyć rozstrzygnięcie.
3. Zażalenie złożone po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jeżeli jest ono
niedopuszczalne z mocy ustawy, nie podlega rozpatrzeniu.
§ 15. Wzór postanowienia o zastosowaniu dyscyplinarnego środka zapobiegawczego
stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia.

4

§ 16. 1. Odpis postanowienia doręcza się za pokwitowaniem niezwłocznie, nie później
niż w terminie trzech dni od dnia wydania postanowienia:
1) żołnierzowi, którego postanowienie dotyczy;
2) dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową celem
wstrzymania lub potrącenia żołnierzowi uposażenia zasadniczego oraz dodatków.
2. Jeżeli wobec żołnierza w związku ze sprawą stanowiącą podstawę zastosowania
dyscyplinarnego środka zapobiegawczego wszczęto postępowanie dyscyplinarne odpis
postanowienia dołącza się do akt tego postępowania dyscyplinarnego.
§ 17. 1. Rozpatrując zażalenie organ odwoławczy może postanowienie:
1) utrzymać w mocy, albo
2) zmienić, albo
3) uchylić.
2. Zmienić lub uchylić postanowienie organ odwoławczy może tylko, jeżeli było ono
wydane z naruszeniem przepisów ustawy.
3.
Po rozpatrzeniu zażalenia organ odwoławczy wydaje postanowienie. Przepisy
dotyczące postanowienia wydanego przez organ stosuje się odpowiednio.
4. O sposobie rozpatrzenia zażalenia na postanowienie zawiadamia się osoby i organy
określone w § 16.
5. Odpis postanowienia, o którym mowa w ust. 3 oraz pozostałą dokumentację w sprawie
organ odwoławczy niezwłocznie przekazuje do organu, który orzekał w pierwszej instancji.
§ 18. 1. Dokumentację postępowania w sprawie zastosowania dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego przechowuje się na zasadach i w trybie określonym w odrębnych
przepisach.
2. Przełożony dyscyplinarny, który orzekał w pierwszej instancji w postępowaniu
dyscyplinarnym o przewinienie dyscyplinarne, które stanowiło przyczynę zawieszenia,
przekazuje niezwłocznie organowi, który zawiesił żołnierza, odpis prawomocnego orzeczenia
wydanego w tym postępowaniu.
§ 19. W razie, gdy kontakt z nietrzeźwym lub odurzonym żołnierzem jest niemożliwy lub
utrudniony, czynności określone w rozporządzeniu wykonuje się po ustaniu przyczyny
zakłócającej jego świadomość.
§ 20. Czas rozpoczęcia osadzenia liczy się od chwili przyjęcia żołnierza w izbie
zatrzymań.
Rozdział 3
Szczegółowy tryb osadzania nietrzeźwego lub odurzonego żołnierza
§ 21. 1. Organ uprawniony do osadzenia żołnierza może doprowadzić tego żołnierza albo
zleca jego doprowadzenie innemu organowi.
2. Doprowadzając żołnierza, organ:
1) podaje swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz pełnioną funkcję;
2) podaje podstawę prawną oraz przyczynę doprowadzenia;
3) sprawdza, czy doprowadzany żołnierz, posiada przy sobie przedmioty, środki, substancje
lub dokumenty podlegające zdeponowaniu, oraz odbiera je żołnierzowi;
4) bada lub powoduje przeprowadzenie badania doprowadzanego żołnierza.

5

3. Z doprowadzenia organ sporządza meldunek, o którym mowa w rozporządzeniu
Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowego sposobu
wykonywania niektórych uprawnień przez żołnierzy andarmerii Wojskowej (Dz. U. z 2001
r. Nr 157, poz. 1851).
§ 22. 1. W przypadku potwierdzenia w wyniku przeprowadzonych badań, iż żołnierz
znajduje się w stanie wymagającym jego osadzenia organ kieruje żołnierza na badania lekarskie,
w celu uzyskania zaświadczenia stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
osadzenia w izbie zatrzymań.
2. Po uzyskaniu zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 organ wydaje postanowienie
o osadzeniu żołnierza w izbie zatrzymań.
3. W przypadku nie potwierdzenia w wyniku przeprowadzonych badań, iż żołnierz
znajduje się w stanie umożliwiającym jego osadzenie albo gdy z zaświadczenia lekarskiego
wynika, że istnieją przeciwwskazania zdrowotne do osadzenia tego żołnierza, a stan
psychofizyczny i jego zachowanie nie stanowią zagrożenia dla niego lub innych osób organ:
1) niezwłocznie go zwalnia, albo
2) jeżeli stan żołnierza wymaga opieki medycznej kieruje go do zakładu opieki zdrowotnej
przeznaczonego do udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych.
4. Zwolnienie doprowadzanego z powodu, o którym mowa w ust. 3, stwierdza się
w meldunku.
§ 23. 1. Jeżeli w garnizonie nie ma izby zatrzymań, doprowadzenie do izby zatrzymań
zapewnia właściwy organ, który wydał postanowienie o zastosowaniu dyscyplinarnego
środka zapobiegawczego, stosując odpowiednio przepisy o służbie konwojowej zawarte
w Regulaminie Ogólnym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Powrót żołnierza z osadzenia w izbie zatrzymań lub pobytu w zakładzie opieki
zdrowotnej, odbywa się na jego koszt. Z zastrzeżeniem § 17 ust. 1 pkt 3, przepisów
o zwrocie należności za podróże służbowe nie stosuje się.
§ 24. 1. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia żołnierza do izby zatrzymań decyduje
komendant izby zatrzymań, bądź upoważnione na piśmie osoby.
2. Komendant izby zatrzymań odmawia przyjęcia żołnierza, jeżeli:
1) badanie lekarskie wykazało przeciwwskazania zdrowotne do osadzenia go w izbie
zatrzymań lub stan jego zdrowia wymaga udzielenia świadczeń medycznych, których w
danym obiekcie nie można udzielić;
2) brak jest wolnych miejsc;
3) nie zostały dostarczone dokumenty, o których mowa w § 25, albo są one uszkodzone
w stopniu nie pozwalającym na zapoznanie się z ich treścią.
3. W przypadku odmowy przyjęcia żołnierza:
1) ze względu na niemożność udzielenia określonych świadczeń medycznych – żołnierza
umieszcza się w najbliższym zakładzie opieki zdrowotnej;
2) wobec braku wolnych miejsc we właściwej izbie zatrzymań – żołnierza umieszcza się
w najbliższej izbie zatrzymań;
3) wobec braku lub uszkodzenia dokumentów, o których mowa w § 25 – żołnierza zwalnia
się.

6

4. W przypadkach określonych w ust. 2 przed opuszczeniem izby zatrzymań, w razie
konieczności, udziela się żołnierzowi pomocy medycznej, niezbędnej ze względu na jego stan
zdrowia.
§ 25. Podstawę przyjęcia doprowadzanego do izby zatrzymań stanowią:
1) postanowienie wydane w tej sprawie;
2) zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do osadzenia
§ 26. Osadzony żołnierz nie wykonuje prac porządkowych i innych zajęć, z wyjątkiem
utrzymywania czystości pomieszczeń, w których przebywa.
§ 27. Osadzonego zwalnia się bezzwłocznie:
1) po wytrzeźwieniu lub ustaniu stanu odurzenia, jednak nie później niż po upływie 24
godzin od chwili osadzenia albo;
2) w razie uchylenia postanowienia o osadzeniu.
§ 28. Z czynności dokonywanych przez obsługę izby zatrzymań wobec osadzonych
żołnierzy, a bezpośrednio wynikających z rozporządzenia sporządza się adnotacje w książce
meldunków izby zatrzymań.
§ 29. W zakresie:
1) warunków, jakim powinny odpowiadać izby zatrzymań w dowództwach (komendach)
garnizonów, w jednostkach wojskowych oraz na okrętach wojennych,
2) sposobu postępowania z osadzonymi żołnierzami,
3) sposobu prowadzenia dokumentacji osadzonych żołnierzy,
4) osób uprawnionych do kontrolowania izb zatrzymań i zakresu tej kontroli
- stosuje się odpowiednio rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia
2001 r. w sprawie izb zatrzymań (Dz. U. Nr 157, poz. 1852).
Rozdział 4
Badania konieczne do ustalenia zawartości alkoholu lub środka odurzającego,
substancji psychotropowej lub środka zastępczego w organizmie żołnierza
§ 30. Badania i zabiegi mogą obejmować:
1) badanie wydychanego powietrza;
2) badanie śliny;
3) badanie krwi;
4) badanie moczu;
5) badanie wydzielin organizmu;
6) badania włosów.
§ 31. 1. Badania lub zabiegi o charakterze nieinwazyjnym, niezakańczane badaniami
laboratoryjnymi może prowadzić zarządzający badanie lub wyznaczona przez niego osoba,
jeżeli posiada dokument uprawniający do przeprowadzenia badania lub dokonania zabiegu.