Rządowy projekt ustawy o instytutach badawczych

3) inicjowanie tworzenia i korzystania z dużej infrastruktury badawczej;
4) organizowanie okresowej wymiany pracowników i studentów pomiędzy instytutami
i uczelniami a przedsiębiorcami;
5) realizacja programów staży pracowników naukowych, posiadających stopień naukowy
doktora, w jednostkach centrów ze szczególnym uwzględnieniem przedsiębiorców;
6) inicjowanie i koordynowanie udziału instytutów, przedsiębiorców i uczelni
w międzynarodowych programach badawczych;
7) pozyskiwanie i obsługa projektów badawczych międzynarodowych, wspólnych projektów
badawczych krajowych i z funduszy europejskich.
6. Centrum działa na zasadach zapewniających reprezentację podmiotów wchodzących
w skład centrum oraz przez swoje organy powołane na podstawie umowy.
7. Podmioty wchodzące w skład centrum mogą współpracować w formie klastrów, parków
technologicznych, platform technologicznych i w innych formach organizowania się,
odpowiadających celom i przedmiotowi ich działalności.

Rozdział 9
Pracownicy instytutu

Art. 39.

1. Instytut zatrudnia:
1) pracowników naukowych;
2) pracowników badawczo-technicznych;
3) pracowników inżynieryjno-technicznych;
4) pracowników administracyjno-ekonomicznych;
5) pracowników bibliotecznych i pracowników dokumentacji naukowej;
6) pracowników na stanowiskach robotniczych;
7) pracowników obsługi i innych.
2. W instytutach badawczych nie może powstać stosunek podległości służbowej między
małżonkami oraz osobami pozostającymi ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia
włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia oraz w stosunku przysposobienia opieki lub

25


kurateli.
3. Instytuty prowadzące badania naukowe i prace rozwojowe w sferze związanej z ochroną
zdrowia zatrudniają, poza pracownikami, o których mowa w ust. 1, pracowników wykonujących
zawody medyczne.
4. W instytucie badawczym mogą pełnić służbę żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze służb
podlegających ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

Art. 40.

Do czasu pracy pracowników instytutów prowadzących badania naukowe i prace rozwojowe
w sferze związanej z ochroną zdrowia stosuje się odpowiednio przepisy działu I rozdziału 4
ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89,
z późn. zm.)).

Art. 41.

Pracownikom naukowym przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze 36 dni w ciągu roku.

Art. 42.

1. Pracownikiem naukowym instytutu może być osoba posiadająca wymagane kwalifikacje
naukowe, określone w art. 43 i wysoki poziom etyczny.
2. Podstawowym obowiązkiem pracownika naukowego jest realizacja celów i zadań instytutu,
w tym prowadzenie działalności naukowej i rozwojowej.

Art. 43.

1. Pracownikiem naukowym może być osoba zatrudniona na stanowisku:
1) profesora zwyczajnego;
2) profesora nadzwyczajnego;

6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 849, Nr 166,
poz. 1172, Nr 176, poz. 1240 i Nr 181, poz. 1290 oraz z 2008 r. Nr 171, poz. 1056.

26


3) profesora wizytującego;
4) adiunkta;
5) asystenta.
2. Na stanowisku profesora zwyczajnego może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł naukowy
profesora.
3. Na stanowisku profesora nadzwyczajnego może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł
naukowy profesora, stopień naukowy doktora habilitowanego lub stopień naukowy doktora.
4. Na stanowisku profesora wizytującego może być zatrudniona osoba, która jest pracownikiem
innej instytucji, posiada stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł naukowy
profesora, lub na stałe zamieszkuje za granicą i posiada co najmniej stopień naukowy doktora.
5. Na stanowisku adiunkta może być zatrudniona osoba posiadająca stopień naukowy doktora.
6. Na stanowisku asystenta może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł zawodowy magistra
lub równorzędny.
7. Zatrudnienie pracownika naukowego jest poprzedzone konkursem. Kryteria i tryb
przeprowadzania i ogłaszania konkursu określa statut instytutu. Ogłoszenie o konkursie
zamieszcza się także na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw nauki
w Biuletynie Informacji Publicznej.
8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb podległych
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

Art. 44.

1. Stosunek pracy z pracownikami naukowymi nawiązuje się na podstawie umowy o pracę,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nawiązanie stosunku pracy na czas nieokreślony na stanowisku profesora zwyczajnego lub
profesora nadzwyczajnego z pracownikiem naukowym posiadającym tytuł naukowy profesora
może nastąpić na podstawie mianowania. Mianowania dokonuje dyrektor.
3. Pracownicy naukowi podlegają okresowym ocenom dorobku naukowego i technicznego,
dokonywanym przez radę naukową. Rada naukowa, dokonując oceny, uwzględnia
w szczególności liczbę i jakość patentów, wdrożeń, publikacji naukowych oraz prowadzonych
i planowanych badań naukowych lub prac rozwojowych.

27


4. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach profesora zwyczajnego i profesora nadzwyczajnego
podlegają ocenom nie rzadziej niż raz na cztery lata, a pracownicy zatrudnieni na
stanowiskach asystenta i adiunkta nie rzadziej niż raz na dwa lata. Tryb oceny okresowej
określa regulamin ustanowiony przez dyrektora.
5. Do obowiązków pracownika naukowego należy realizacja zadań statutowych instytutu,
w szczególności poprzez:
1) twórczą działalność naukową polegającą na rozwiązywaniu problemów naukowych;
2) wprowadzanie do praktyki wyników badań naukowych lub prac rozwojowych;
3) podnoszenie swoich kwalifikacji;
4) upowszechnianie osiągnięć nauki, w tym poprzez publikacje oraz aktywny udział
w życiu naukowym;
5) kształcenie kadry naukowej;
6) udział w pracach organizacyjnych instytutu związanych z prowadzonymi badaniami
naukowymi lub pracami rozwojowymi oraz działalnością dydaktyczną lub artystyczną,
a w instytucie nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia – także
udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakładzie opieki zdrowotnej prowadzonym przez
ten instytut.
6. Do pracowników zatrudnionych na stanowisku asystenta nie stosuje się przepisu ust. 5 pkt 5.

Art. 45.

1. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może ulec rozwiązaniu w każdym
czasie w drodze porozumienia stron.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym z zachowaniem
trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia może nastąpić w przypadku:

1)
czasowej
niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej niezdolności
przekracza okres zasiłkowy, a w przypadku stwierdzenia przez uprawnionego lekarza
poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, jeżeli okres ten przekracza dwa lata;

2)
wszczęcia postępowania w sprawie likwidacji instytutu;

3) otrzymania przez mianowanego pracownika naukowego dwóch kolejnych ocen
negatywnych, o których mowa w art. 44 ust. 3;

28



4)
podjęcia dodatkowego zatrudnienia lub prowadzenia działalności gospodarczej, bez
uzyskania zgody dyrektora, o której mowa w art. 47 ust. 1.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym bez wypowiedzenia
może nastąpić w przypadku:

1)
trwałej utraty zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej orzeczeniem
lekarza orzecznika w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia pracownika na innym stanowisku,
odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych, albo gdy pracownik
odmawia przejścia do takiej pracy;

2) niedostarczenia w wyznaczonym terminie orzeczenia potwierdzającego zdolność do pracy
na zajmowanym stanowisku, wydanego przez lekarza prowadzącego badania okresowe lub
kontrolne;

3)
dopuszczenia
się przez niego:
a) czynu określonego w art. 115 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.)) stwierdzonego prawomocnym
wyrokiem sądu,
b) stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej na podstawie opinii
komisji do spraw etyki w nauce, o której mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia … o Polskiej
Akademii Nauk:
– przywłaszczenia sobie autorstwa albo wprowadzenia w błąd co do autorstwa całości lub
części cudzego utworu albo artystycznego wykonania,
– rozpowszechnienia, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego utworu w wersji
oryginalnej albo w postaci opracowania,
– rozpowszechnienia, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego artystycznego
wykonania albo publicznego zniekształcenia takiego utworu, artystycznego wykonania,
fonogramu, wideogramu lub nadania,
– innego sposobu naruszenia cudzych praw autorskich lub praw pokrewnych,
– fałszowania badań lub wyników badań naukowych,
– innego oszustwa naukowego;

4) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślnie popełnione przestępstwo.

7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 94, poz. 658 i Nr 121,
poz. 843 oraz z 2007 r. Nr 99, poz. 662 i Nr 181, poz. 1293.

29