Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw

1db. Do czasu pracy na stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej dolicza się okres
powierzenia pełnienia czynności prokuratorskich na stanowisku asesora
prokuratorskiego.”,
f) ust. 1f otrzymuje brzmienie:
„1f. W związku z pełnionymi funkcjami prokuratorowi przysługują dodatki funkcyjne.”,
g) ust. 1l otrzymuje brzmienie:
„1l. Przepisów ust. 1a – 1da nie stosuje się do prokuratorów Prokuratury Krajowej.”,
h) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) mnożniki, służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów
w poszczególnych stawkach, mając na względzie zasady określone w art. 62 ust. 1,
2) wysokość dodatków funkcyjnych przysługujących prokuratorom, biorąc pod uwagę
rodzaj pełnionej funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres związanych z daną
funkcją obowiązków.”;
4) w art. 100:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do asesorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące prokuratorów tych prokuratur, a do asesorów wojskowych – przepisy
dotyczące prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury,
z wyłączeniem art. 50 ust. 2a, 3 i 4, art. 51a, art. 62 ust. 1a – 1db i ust. 1h – 1k oraz art. 62a
ust. 1 – w zakresie art. 69 – 71, art. 73, 74, 99 – 102 i 104 ustawy, o której mowa w art. 62a
ust. 1 – oraz art. 62a ust. 2 – 5, a także art. 62b, 62c i 65a.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego asesora prokuratorskiego wynosi 80 %
wynagrodzenia zasadniczego prokuratora prokuratury rejonowej w stawce podstawowej,
powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.”.


Art. 4.
W ustawie z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643,
z późn. zm.5)) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 6 otrzymuje brzmienie:
„Art. 6. 1. Sędziowie Trybunału w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko
Konstytucji.
2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Trybunału stanowi wielokrotność podstawy ustalenia tego
wynagrodzenia, przy zastosowaniu mnożnika 4,7.

5
3. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego Trybunału w danym roku stanowi
przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353,
z późn. zm.3)), z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, jest niższe od przeciętnego
wynagrodzenia ogłoszonego za rok poprzedzający – podstawę ustalenia wynagrodzenia
zasadniczego sędziego Trybunału przyjmuje się w dotychczasowej wysokości.
5. Wynagrodzenie prezesa oraz wiceprezesa Trybunału odpowiada wynagrodzeniu zasadniczemu
sędziego Trybunału powiększonemu o dodatek funkcyjny ustalany według podstawy,
o której mowa w ust. 3, przy zastosowaniu mnożnika, odpowiednio: 1,2 oraz 0,8.
6. Sędziowie Trybunału po zakończeniu swojej kadencji przechodzą w stan spoczynku.
7. Sędzia Trybunału po zakończeniu swojej kadencji ma prawo powrócić na poprzednio zajmowane
stanowisko lub otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu. Do sędziów,
którzy skorzystają z tego prawa, nie ma zastosowania przepis ust. 6.
8. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do praw i obowiązków oraz odpowiedzialności
dyscyplinarnej sędziów Trybunału stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące praw
i obowiązków oraz odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów Sądu Najwyższego.”;
2) art. 17 otrzymuje brzmienie:
„Art. 17. 1. Organizacyjne i administracyjne warunki pracy Trybunału zapewnia prezes Trybunału
oraz podległe mu Biuro Trybunału.
2. Biurem Trybunału kieruje szef, którego powołuje i odwołuje Zgromadzenie Ogólne na wniosek
prezesa Trybunału.
3. Wynagrodzenie szefa Biura Trybunału jest ustalane na podstawie przepisów o wynagrodzeniu
osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe w zakresie dotyczącym sekretarza
stanu.
4. Szczegółowy zakres zadań i strukturę Biura Trybunału określa statut.
5. Do pracowników Biura Trybunału stosuje się przepisy o pracownikach urzędów państwowych.”.

Art. 5.
W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052, z 2004 r.
Nr 25, poz. 219 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1119) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 42 otrzymuje brzmienie:

6
„Art. 42 § 1. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego Sądu Najwyższego stanowi wielokrotność
podstawy ustalenia tego wynagrodzenia, przy zastosowaniu mnożnika 4,13.
§ 2. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego Sądu Najwyższego w danym roku
stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego, ogłaszane
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r.
Nr 39, poz. 353, z późn. zm.3)), z zastrzeżeniem ust. 3.
§ 3. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, jest niższe od przeciętnego
wynagrodzenia ogłoszonego za rok poprzedzający – podstawę ustalenia wynagrodzenia
zasadniczego sędziego Sądu Najwyższego przyjmuje się w dotychczasowej wysokości.
§ 4. Wynagrodzenie sędziego Sądu Najwyższego ustala się w stawce podstawowej albo
w stawce awansowej. Stawka awansowa stanowi 115 % stawki podstawowej.
§ 5. Sędzia Sądu Najwyższego, obejmując stanowisko, otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze
w stawce podstawowej. Wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości stawki
awansowej po siedmiu latach pracy od uzyskania przez sędziego wynagrodzenia w stawce
podstawowej.
§ 6. W związku z pełnioną funkcją sędziemu Sądu Najwyższego przysługują dodatki funkcyjne,
których wysokość ustala się przy zastosowaniu mnożników odnoszonych do podstawy
ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego Sądu Najwyższego, o której mowa w § 2.
§ 7. Tabelę mnożników służących do ustalenia wysokości dodatków funkcyjnych określa załącznik
do ustawy.”;
2) dodaje się załącznik do ustawy w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszej ustawy.

Art. 6.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.
1) Niniejszą ustawą zmienia się także: ustawę z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe, ustawę z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, ustawę z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale
Konstytucyjnym oraz ustawę z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym.


2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213,
poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256, z 2004 r. Nr 34, poz. 304, Nr 130, poz. 1376,
Nr 185, poz. 1907 i Nr 273, poz. 2702 i 2703, z 2005 r. Nr 13, poz. 98, Nr 131, poz. 1102, Nr 167, poz. 1398, Nr 169,
poz. 1410, 1413 i 1417, Nr 178, poz. 1479 i Nr 249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1044 i Nr 218, poz. 1592 oraz
z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 64, poz. 433, Nr 73, poz. 484, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 136, poz. 959, Nr 138,
poz. 976 i Nr 230, poz. 1698.


7

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001,
Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr 236, poz. 2355,
z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i 1421, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 208, poz. 1534,
z 2007 r. Nr 17, poz. 95, Nr 82, poz. 558, Nr 191, poz. 1368 i 1369 i Nr 200, poz. 1445 oraz z 2008 r. Nr 67, poz. 411.

4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50,
poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r.
Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r.
Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r.
Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z 2001 r. Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz. 2052,
z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595, z 2004 r. Nr 33, poz. 285, Nr 116, poz. 1202, Nr 210, poz. 2135 i Nr 281,
poz. 2774 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98,
poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417.




12/01rch

8
U Z A S A D N I E N I E


Projektowana regulacja zmierza do ukształtowania systemu wynagradzania
sędziów w sposób, który pełniej niż dotychczas będzie realizował wzorzec określony
w art. 178 ust. 2 Konstytucji RP.
Najistotniejszą zmianą jest odejście od kształtowania wysokości wynagrodzeń
sędziów w oparciu o dotychczasową kwotę bazową określaną corocznie w ustawie
budżetowej. Kwota ta zostaje zastąpiona przeciętnym wynagrodzeniem w drugim
kwartale roku poprzedniego, ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.). Jednocześnie
mnożniki, służące do określania wysokości poszczególnych stawek, w których ustala się
wynagrodzenia, zostały unormowane w ustawie, a nie jak dotychczas w rozporządzeniu
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Rozwiązania te służą obiektywizacji ustalania
wynagrodzeń sędziowskich i pozwolą na postulowane przez środowisko sędziowskie
ograniczenie wpływu innych władz na wysokość zasadniczych wynagrodzeń
sędziowskich. Przyjęto również, że podmiotem uprawnionym do określania, w drodze
rozporządzenia, stawek dodatków funkcyjnych przysługujących sędziom będzie, po
zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, Rada Ministrów. Wydając
wspomniane rozporządzenie Rada Ministrów będzie uwzględniać zarówno rodzaj
pełnionych przez sędziów funkcji, jak i wielkość jednostki organizacyjnej lub zakres
związanych z daną funkcją obowiązków. Rozwiązania te pozwolą na ukształtowanie
stawek dodatków funkcyjnych adekwatnie do zakresu i wagi ciążących na sędziach
zadań w zakresie administracji sądowej oraz uproszczą procedurę ich dostosowywania
do aktualnych wymogów zarządzania tą administracją. Nie bez znaczenia jest tu również
fakt, że konstytucyjna odpowiedzialność za działalność administracyjną sądów
powszechnych, z zastrzeżeniem pełnego poszanowania zasady niezawisłości
sędziowskiej, obciąża, przez Ministra Sprawiedliwości, Radę Ministrów.
Projektowana regulacja zapewni zarazem istotny wzrost wynagrodzeń
sędziowskich w stosunku do ich dotychczasowego poziomu, uwzględniający
zapowiedzianą pierwotnie – w stanowisku Rządu wobec dezyderatu nr 2 Komisji