Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw

„7a. W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona
odtworzeniu.”,
e) w ust. 8 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów
w tych dokumentach i postępowania z nimi, a także podmioty właściwe do ich
wydawania;
2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej oraz sposób jej odtwarzania
w przypadku zniszczenia lub zaginięcia.”;
30) w art. 49:
a) w ust. 5 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) suchy odcisk pieczęci podmiotu wystawiającego;”,
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz
wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym, podmioty
właściwe do ich wydawania i ewidencjonowania, doręczania i postępowania w razie
zniszczenia lub utraty, a także wzór rozkazu wyjazdu, mając na względzie przeznaczenie
kart i tabliczek tożsamości oraz sposób ich wykorzystania.”;
31) w art. 50a w ust. 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 5 w brzmieniu:
„5) sposób dokumentowania otrzymanych przez żołnierzy ocen oraz nieprzystąpienia do
tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w ust. 3.”;
32) w art. 52:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dowódca jednostki wojskowej, po uzyskaniu zgody podmiotu uprawnionego do
wyznaczenia żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowiska
służbowego, zawiera z żołnierzem zawodowym umowę, w której określa między
innymi rodzaj pomocy, o której mowa w ust. 3, a w szczególności pokrycie czesnego za
naukę, zwrot należności z tytułu kosztów przejazdu na obszarze kraju oraz warunki
zwrotu kosztów tej pomocy w przypadku przerwania nauki lub zwolnienia z zawodowej
służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6 – 6c, 7, pkt 9 lit. a
i pkt 11 – 16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w terminie określonym w umowie, nie dłuższym
niż trzy lata od zakończenia nauki.”,
b) dodaje
się ust. 6 w brzmieniu:
„6. Do zgody, o której mowa w ust. 5, nie stosuje się art. 106 § 2 – 6 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.”;



20
33) art. 54 otrzymuje brzmienie:
„Art. 54. 1. Z żołnierzem zawodowym, którego planuje się na koszt wojska skierować na
studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą, którego koszt
przekracza sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego,
zawiera się umowę, która określa między innymi warunki zwrotu kosztów poniesionych na
jego utrzymanie i naukę w przypadku przerwania kształcenia lub zwolnienia z zawodowej
służby wojskowej, przed określonym w umowie okresem służby wojskowej, z przyczyn,
o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6 – 6c, 7, pkt 9 lit. a i pkt 11 – 16 oraz art. 112 ust. 1
pkt 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby po zakończeniu tej nauki.
2. Podmiotem uprawnionym do zawarcia umowy jest podmiot, który kieruje żołnierza
zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą.”;
34) w art. 55:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) tryb kierowania na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na
staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą i podmioty właściwe w tych sprawach;”,
b) w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) rodzaje udzielanej pomocy;
2) rodzaje i tryb nauki, na którą żołnierz zawodowy może być skierowany;”;
35) w art. 56:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za pracę zarobkową uważa się pracę świadczoną osobiście:
1) w ramach stosunku pracy;
2) na podstawie innego tytułu, jeżeli praca jest wykonywana przez okres dłuższy niż
jeden miesiąc.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a.
ołnierz zawodowy może wykonywać pracę zarobkową w tej samej lub
podległej jednostce wojskowej, w której pełni służbę, niebędącej jednostką budżetową,
na podstawie innej niż umowa o pracę.”;
36) art. 57 otrzymuje brzmienie:
„Art. 57. 1. ołnierz zawodowy nie może wchodzić w skład organów spółek, innych
przedsiębiorców oraz fundacji, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. ołnierz zawodowy może uczestniczyć w zgromadzeniach akcjonariuszy lub
zgromadzeniach wspólników.
3. ołnierz zawodowy może wchodzić w skład organów podmiotów, zaliczonych na
podstawie odrębnych przepisów do przemysłowego potencjału obronnego, z wyłączeniem

21
zarządów spółek prawa handlowego, o ile nie zostanie wskazany przez Ministra Obrony
Narodowej.”;
37) w art. 60:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Zadania służbowe żołnierzy zawodowych powinny być ustalane przez przełożonych
w sposób pozwalający na ich wykonywanie w ramach czterdziestu godzin służby
w tygodniu. Wykonywanie zadań służbowych nie może przekraczać przeciętnie
czterdziestu ośmiu godzin w tygodniu, w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym.
W

zamian za czas służby przekraczający czterdzieści godzin służby w tygodniu,
żołnierzowi zawodowemu przysługuje czas wolny od służby w takim samym wymiarze.
3. ołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do co najmniej:
1) jedenastu godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie;
2)
dwudziestu czterech godzin nieprzerwanego odpoczynku w okresie
siedmiodniowym.”,
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie przez żołnierza
zawodowego zadań służbowych ponad normę określoną w ust. 2 prowadzi dowódca
jednostki wojskowej.”;
38) w art. 62:
a) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
„7a. ołnierzowi zawodowemu skierowanemu do służby poza granicami państwa, po
zakończeniu służby w ramach skierowania, udziela się urlopu aklimatyzacyjnego
w wymiarze jednego dnia roboczego, za każde rozpoczęte dziesięć dni pełnienia służby
poza granicami państwa. Urlopu tego udziela dowódca jednostki wojskowej, w której
żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo do której został skierowany w ramach pełnienia
zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej, bezpośrednio po stawieniu się
w

jednostce wojskowej. Wymiar urlopu aklimatyzacyjnego nie może przekroczyć
dwudziestu dwóch dni roboczych.”,
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9.
ołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez właściwy podmiot na naukę
i żołnierzowi, któremu udzielono pomocy finansowej w związku z pobieraniem nauki,
przysługuje urlop szkoleniowy.”;
39) w art. 64 w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i podmioty właściwe w tych
sprawach;

22
3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 61 i art. 62
ust. 1 – 4, 7a oraz 12, a także wymiar urlopu, o którym mowa w art. 62 ust. 3 i ust. 8
pkt 2 oraz ust. 9;”;
40) po art. 65 dodaje się art. 65a w brzmieniu:
„Art. 65a. 1. ołnierz zawodowy ma prawo do urlopu wychowawczego na zasadach
określonych w przepisach ustawy, o której mowa w art. 65 ust. 1.
2. ołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego nie wypłaca się
uposażenia i innych należności pieniężnych, z wyjątkiem określonych w art. 83, art. 85
i art. 94 – 98.
3. ołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego przysługują,
w okresie korzystania z tego urlopu, świadczenia określone w ustawie z dnia 28 listopada
2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm.5)).
4. W przypadku gdy urlop wychowawczy trwa do dwunastu miesięcy, żołnierz
zawodowy pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
5. W przypadku gdy okres urlopu wychowawczego jest dłuższy niż określony w ust. 4,
żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy kadrowej. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
6. ołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, po zakończeniu lub zrezygnowaniu
przez niego z urlopu wychowawczego w czasie jego trwania, jeżeli nie ma możliwości
wyznaczenia na stanowisko służbowe, pozostawia się w rezerwie kadrowej przez okres nie
krótszy niż sześć miesięcy.
7. Okresu urlopu wychowawczego trwającego łącznie ponad trzy lata, w czasie pełnienia
zawodowej służby wojskowej, nie zalicza się do okresów, od których jest uzależnione
nabycie prawa do emerytury, na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66,
z późn. zm.6)).
8. W stosunku do okresu urlopu wychowawczego, o którym mowa w ust. 7, zastosowanie
ma przepis art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, z zastrzeżeniem, że przewidziany w tym przepisie
wzrost podstawy wymiaru emerytury dotyczy okresu pełnienia zawodowej służby
wojskowej, niezależnie od daty powołania do tej służby.”;

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1630, z 2007 r.
Nr 64, poz. 427, Nr 105, poz. 720, Nr 109, poz. 747, Nr 192, poz. 1378 i Nr 200, poz. 1446 oraz z 2008 r. Nr 70,
poz. 416 i Nr 138, poz. 872 i 875.

6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1264 i Nr 191, poz. 1954, z 2005 r.
Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 oraz z 2007 r. Nr 82, poz. 559.


23
41) art. 66 i 67 otrzymują brzmienie:
„Art. 66. 1. ołnierze zawodowi otrzymują umundurowanie, wyekwipowanie
i uzbrojenie oraz, w czasie wykonywania zadań służbowych, bezpłatne wyżywienie według
norm uwzględniających charakter tych zadań albo równoważnik pieniężny w zamian za te
należności.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i normy umundurowania oraz wyekwipowania, w tym w ubiory
cywilne, żołnierzy zawodowych, a także podmioty właściwe w sprawach zaopatrywania
w te przedmioty;
2) szczegółowe warunki i normy uzbrojenia żołnierzy zawodowych;
3) szczegółowe warunki i normy wyżywienia żołnierzy zawodowych, uwzględniając
charakter wykonywanych zadań służbowych.
Rozporządzenie powinno w szczególności uwzględniać specyfikę umundurowania
poszczególnych rodzajów wojsk i służb oraz charakter i miejsce wykonywania zadań
służbowych. Rozporządzenie, określając szczegółowe warunki i normy umundurowania,
wyekwipowania, uzbrojenia, a także wyżywienia, powinno ustalać w szczególności rodzaje
tych norm.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie
i wyekwipowanie, w tym za ubiory cywilne, niewydane w naturze, oraz warunki i tryb
ich wypłacania, a także podmioty właściwe w tych sprawach;
2) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za bezpłatne
wyżywienie, niewydane w naturze, oraz warunki i tryb ich wypłacania, a także podmioty
właściwe w tych sprawach.
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno w szczególności uwzględniać
rodzaje umundurowania i wyekwipowania żołnierzy zawodowych, którym ono przysługuje,
i terminy wypłacania równoważnika. Ponadto powinno określać warunki wypłacania
równoważnika w przypadku szycia przedmiotów wydawanych w naturze, szytych na miarę
i za wykonywanie (uzupełnienie) haftów. W rozporządzeniu należy określić sposób
postępowania w przypadku konieczności wykonania poprawek krawieckich i zasady
wypłacania równoważnika za przedłużenie okresu używalności należnych przedmiotów
wydawanych w naturze. Rozporządzenie powinno uregulować tryb postępowania
w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy nie wykorzystują równoważnika zgodnie
z jego przeznaczeniem. W rozporządzeniu należy określić wysokość poszczególnych
równoważników. W zakresie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za

24