Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o substancjach i preparatach chemicznych oraz niektórych innych ustaw

10

1) nazwę i adres wraz z numerem telefonu
osoby wprowadzającej preparat niebez-
pieczny do obrotu,
2) nazwę handlową preparatu niebezpieczne-
go,
3) kartę charakterystyki, z zastrzeżeniem przy-
padków, o których mowa w art. 31 ust. 4
rozporządzenia nr 1907/2006.
3. W razie stwierdzenia, że karta charakterystyki
nie zawiera wymaganych informacji, Inspektor
zobowiąże, w drodze decyzji, osobę, o której
mowa w ust. 1, do jej uzupełnienia w określo-
nym terminie.
4. Minister
właściwy do spraw zdrowia w porozu-
mieniu z ministrem właściwym do spraw go-
spodarki oraz ministrem właściwym do spraw
środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
informacje, które należy przedstawić Inspekto-
rowi w przypadkach, o których mowa w art. 31
ust. 4 rozporządzenia nr 1907/2006, biorąc pod
uwagę bezpieczeństwo ludzi i środowiska oraz
zakres informacji wynikający z karty charakte-
rystyki.
5. Inspektor może zażądać ujawnienia szczegó-
łowego składu chemicznego preparatu. Infor-
macja taka stanowi tajemnicę służbową i może
zostać wykorzystana wyłącznie w celach me-
dycznych do zapobiegania i postępowania
leczniczego.
6. W przypadku aktualizacji karty charakterystyki
osoba, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana
przedstawić ją Inspektorowi w terminie 14 dni

11

od dnia jej aktualizacji. Przepis ust. 3 stosuje
się odpowiednio.”;
12) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie:

„Badania substancji i preparatów”;
13) art. 24 otrzymuje brzmienie:
„Art. 24. 1. Badania właściwości fizykochemicznych, tok-
syczności i ekotoksyczności substancji i prepa-
ratów będą przeprowadzane zgodnie z wyma-
ganiami art. 13 rozporządzenia nr 1907/2006.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozu-
mieniu z ministrem właściwym do spraw go-
spodarki oraz ministrem właściwym do spraw
środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) kryteria, które muszą spełniać jednostki or-
ganizacyjne wykonujące badania zgodnie
z zasadami Dobrej Praktyki Laboratoryjnej,
2) jednostkę lub jednostki właściwe do kontroli
i weryfikacji spełnienia kryteriów, o których
mowa w pkt 1, oraz nadawania i cofania
uprawnień w przypadku, odpowiednio,
spełniania lub niespełnienia tych kryteriów,
3) sposób dokonywania kontroli i weryfikacji
spełniania kryteriów, o których mowa
w pkt 1, przez jednostkę lub jednostki wła-
ściwe, o których mowa w pkt 2,
4) tryb nadawania i cofania uprawnień, o któ-
rych mowa w pkt 2
– uwzględniając przepisy obowiązujące
w Unii Europejskiej oraz decyzje i zalecenia

12

Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwo-
ju (OECD).
3. W przypadku jednostki organizacyjnej wykonu-
jącej badania, mającej siedzibę poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnienia nadane
przez jednostki za granicą, stwierdzające, że
jednostka ta spełnia zasady Dobrej Praktyki
Laboratoryjnej, uznaje się po przedstawieniu
certyfikatu lub innego właściwego dokumentu
– nadanego tej jednostce przez właściwą jed-
nostkę w państwach Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju (OECD) lub w innych
państwach, w których ustanowiono w porozu-
mieniu z OECD jednostki właściwe do kontroli
i weryfikacji spełniania zasad Dobrej Praktyki
Laboratoryjnej.
4. Kontrola i weryfikacja spełniania kryteriów przez
jednostki organizacyjne wykonujące badania,
o których mowa w ust. 1, oraz nadanie tym jed-
nostkom uprawnień, o których mowa w ust. 2,
podlega stałej opłacie rocznej wnoszonej przez
te jednostki.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi,
w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób
wnoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4,
uwzględniając w szczególności rzeczywiste
koszty ponoszone przez jednostkę lub jednost-
ki, o których mowa w ust. 2 pkt 2, oraz wyso-
kość opłat za takie same czynności w innych
państwach.”;
14) w art. 25 uchyla się ust. 4;

13

15) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw gospodarki, ministrem
właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym
do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
sposób oznakowania pojemników i zbiorników służą-
cych do przechowywania substancji niebezpiecznych
i preparatów niebezpiecznych i do pracy z nimi, ruro-
ciągów zawierających substancje niebezpieczne lub
preparaty niebezpieczne oraz miejsc, w których są
składowane znaczące ilości substancji niebezpiecznych
lub preparatów niebezpiecznych, mając na celu zapew-
nienie ochrony zdrowia człowieka i środowiska oraz
wymagania w tym zakresie określone w przepisach Unii
Europejskiej.”;
16) w art. 28 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi,
w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje substancji niebezpiecznych i preparatów
niebezpiecznych, których opakowania zaopatruje
się w zamknięcia utrudniające ich otwarcie przez
dzieci i wyczuwalne dotykiem ostrzeżenie o niebez-
pieczeństwie,
2) wymagania dotyczące zamknięć i ostrzeżeń, o któ-
rych mowa w pkt 1, uwzględniając w szczególności
normy, które muszą spełniać takie zamknięcia oraz
wyczuwalne dotykiem ostrzeżenia
– mając na celu zapewnienie ochrony zdrowia człowie-
ka i środowiska oraz wymagania w tym zakresie okre-
ślone w przepisach Unii Europejskiej.”.

14

17) w art. 29 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) tryb uznawania kwalifikacji obywateli państw członkow-
skich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Euro-
pejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)

– stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
oraz Konfederacji Szwajcarskiej”;
18) art. 31 otrzymuje brzmienie:
„Art. 31. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, na
wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia
lub ministra właściwego do spraw środowiska,
w przypadku stwierdzenia, że produkcja, obrót
lub stosowanie substancji niebezpiecznej lub
preparatu niebezpiecznego stwarzają nieuza-
sadnione ryzyko dla zdrowia człowieka lub śro-
dowiska, lub gdy wynika to z porozumień mię-
dzynarodowych, określi, w drodze rozporzą-
dzenia, ograniczenia, zakazy lub warunki:
1) produkcji, obrotu lub stosowania takiej sub-
stancji lub preparatu,
2) wprowadzania do obrotu lub stosowania
wyrobów zawierających takie substancje
lub preparaty
– uwzględniając w szczególności zastosowania
takiej substancji lub preparatu, stosowanie
w stężeniu lub proporcjach przewyższających
określony poziom, występowanie w określonych
stężeniach lub ilościach w określonych wyro-
bach.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki mo-
że określić, w drodze rozporządzenia, warunki
i sposób stosowania ograniczeń określonych