Wakacje 2012 a prawa konsumentów

Przeczytaj także: Wakacje a prawa konsumenta

Mit:

Klient ma prawo złożyć reklamację w ciągu np. 7 dni od powrotu, bo tak zapisano w warunkach uczestnictwa. Zgodnie z art.11 Ustawy o Turystyce każdy z nas ma 30 dni na złożenie reklamacji od daty zakończenia imprezy, niezależnie od zasad ustalonych przez organizatora.

Jestem na urlopie, a moje biuro podróży ogłosiło upadłość

To scenariusz, którego obawia się większość turystów wyjeżdżających na urlopy zagraniczne z biurem podróży. Tym bardziej, że niemal każdego roku słyszymy o upadku kolejnego wiodącego biura podróży i setkach klientów "porzuconych" na urlopach. Organizatorzy wycieczek to przede wszystkim firmy, zarządzane lepiej lub gorzej, podatne na rynkowe fluktuacje - nie wolno nam o tym zapominać. Dlatego też priorytetową zasadą w przypadku wyboru operatora wycieczki jest sprawdzenie jego kondycji finansowej dostępnymi metodami, które zostały opisane w 1. Części raportu.

Gdzie szukać pomocy?

Jeśli już jednak staje się w obliczu tak trudnej sytuacji - jestem na urlopie za granicą, a mój dostawca ogłasza upadłość, warto znać swoje prawa i wiedzieć, gdzie się zwrócić.

Prawo chroniące konsumenta

O przestrzeganie praw turystów dba w Polsce głównie UOKiK. Po ostatnim głośnym upadku Sky Club i Triady, ogłoszonym 4 lipca w momencie, gdy na wycieczkach zagranicznych zorganizowanych przez spółkę przebywało 9,5 tysiąca klientów, UOKiK przypomniał konsumentom o ich prawach w oficjalnie wydanym komunikacie. Komunikat UOKiK z 4 lipca 2012 po upadku Sky Club:

UPADŁOŚĆ BIUR PODRÓŻY – PRAWA KONSUMENTÓW

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przypomina, że w przypadku upadłości biura podróży ochronę turystom zapewnia ustawa o usługach turystycznych, a specjalną procedurę uruchamia Marszałek Województwa właściwego dla siedziby biura podróży.

Zgodnie z artykułem 5 ustawy każdy organizator turystyki musi zapewnić klientom, na wypadek swojej niewypłacalności:

• pokrycie kosztów powrotu klientów z imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu lub planowanego powrotu z imprezy turystycznej w wypadku gdy organizator turystyki lub pośrednik turystyczny wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu,
• zapewnić klientom zwrot wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną w wypadku gdy z przyczyn dotyczących organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego oraz osób, które działają w ich imieniu impreza turystyczna nie zostanie zrealizowana
• zapewnić klientom zwrot części wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, odpowiadającą części imprezy turystycznej, która nie zostanie zrealizowana z przyczyn dotyczących organizatora turystyki.

Środki pochodzą z obowiązkowych gwarancji ubezpieczeniowych lub bankowych, których wysokość można sprawdzać na www.turystyka.gov.pl. Poszkodowani turyści powinni zgłaszać się do Marszałka Województwa właściwego dla siedziby biura podróży, który zgodnie z prawem, jest upoważniony do wydawania dyspozycji wypłaty zaliczki na pokrycie kosztów powrotu klienta do kraju, a także występowania na rzecz klientów w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpieczeniowej lub umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w treści tych umów.

W praktyce kwestia odpowiedzialności biura i egzekucji roszczeń turystów jest bardziej skomplikowana. Piotr Cybula, radca prawny specjalizujący się w prawie turystycznym, autor bloga prawoturystyczne.pl:

"W Polsce prawa klientów na wypadek niewypłacalności organizatorów turystyki od lat nie są chronione na poziomie wynikającym z dyrektywy 90/314 w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek. Wynika to przede wszystkim z dwóch kwestii. Po pierwsze, klienci stosunkowo często nie otrzymują zwrotu pełnej wpłaconej organizatorowi turystyki kwoty. Po drugie, procedura zwrotu jest długotrwała. Zdarza się, ze trwa ponad rok. Dotychczasowa aktywność UOKiK odnośnie ochrony klientów biur podróży skupia się na: a) publikowaniu raportów z kontroli organizatorów turystyki; b) występowaniu do przedsiębiorców oraz do SOKiK w związku ze stosowaniem niedozwolonych postanowień umownych; c) podejmowaniu działań w związku z uznawaniem niektórych praktyk stosowanych przez organizatorów turystyki za praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów. (źródło: prawoturystyczne.pl).