On Sat, 25 Jan 2014, Robert Tomasik wrote:

> Nigdzie. Ten przykłąd miał wykazać, ze nie zawsze wierzyciel jest
> pokrzywdzonym,

A, to jasne. Ale to jedyne miejsce w którym się zgadzamy.

> Uważam, że nie masz racji. Poręczenie w mojej ocenie trzeba postrzezy okazji
> przygać jako takie jakby dwie umowy.

Fakt iż jest to umowa nazwana nieco ogranicza zakres tego "jakby".
Poręczenie jest dwustronną umową, kropka. 876 KC.

> zapłacić, gdyby dłużnik nie zapłacił. Przy czym przykłąd z wekslem
> podniesiony przez Liwiusza jest nieadekwatny, bowiem tak naparwdę
> zobowiązanie wekslowe przyjmuje każdy z opodpisanych na nim.

I z grubsza biorąc tak jest przy każdym poręczeniu.

> Druga umowa jest
> pomiędzy poręczycielem a dłużnikiem. Dłużnik zobowiazuje się, ze spłaci
> wierzyciela. Zakłądamy, że z tej ostatniej umowy dłużnik się nie wywiązuje.
> Czemu uważasz, że co do zasady niemożliwe jest dochodzenie roszczeń
> odszkodowawczych?

Bo do tego roszczenia miałby prawo *wierzyciel*.
Popatrz na to tak: poręczenia można udzielić również WBREW woli dłużnika.
Zarówno takiego "normalnego" (poręczenia) jak i wekslowego.
886 KC: "jeśli poręczenie udzielone zostało za zgodą dłużnika".
Z jakiej paki dłużnik miałby mieć zobowiązania wobec osoby, wobec
której zobowiązań nie podjął, inne niż "mniej więcej" równoważne
bezpodstawnemu wzbogaceniu?
Jeśli poręczyciel występował "na prośbę" dłużnika, to niech przedstawi
warunki które postawił dłużnikowi ;)

> No włąśnie weksel, to ne jest dobry przykład

OK.

pzdr, Gotfryd