Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz o zmianie ustawy o transporcie drogowym

Druk nr 937


Warszawa, 15 października 2012 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o zmianie ustawy o uprawnieniach

do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego oraz
o zmianie ustawy o transporcie
drogowym.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Sławomira Zawiślaka.



(-) Waldemar Andzel; (-) Jan Krzysztof Ardanowski; (-) Marek Ast;
(-) Zbigniew Babalski; (-) Piotr Babinetz; (-) Dariusz Bąk; (-) Andrzej
Bętkowski; (-) Zbigniew Chmielowiec; (-) Leszek Dobrzyński; (-) Szymon
Giżyński; (-) Józefa Hrynkiewicz; (-) Dawid Jackiewicz; (-) Krzysztof
Lipiec; (-) Grzegorz Matusiak; (-) Marek Matuszewski; (-) Kazimierz
Moskal; (-) Stanisław Ożóg; (-) Krystyna Pawłowicz; (-) Stanisław Pięta;
(-) Adam Rogacki; (-) Jarosław Rusiecki; (-) Bogdan Rzońca; (-) Jacek
Sasin; (-) Stefan Strzałkowski; (-) Marek Suski; (-) Stanisław Szwed;
(-) Jan Szyszko; (-) Robert Telus; (-) Jan Tomaszewski; (-) Jan Warzecha;
(-) Sławomir Zawiślak; (-) Maria Zuba.
Projekt
USTAWA
z dnia …….. 2012 r.
o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego oraz o zmianie ustawy o transporcie
drogowym



Art. 1

W ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego ( Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz.1440 z późń.zm.)
wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 8a po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Samorządy województw zawierają umowy, o których mowa w ust. 4 pkt 3, ze
wszystkimi przewoźnikami posiadającymi zezwolenie, o których mowa w ust. 4 pkt 1.
Odmowa podpisania umowy przez przewoźnika jest równoznaczna z cofnięciem tego
zezwolenia”.


Art. 2

W ustawie z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym ( Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz.
874 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 24 w ust. 4 po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

„5) wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 8a ust. 4a ustawy z dnia
20 czerwca 1992r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 z późń.zm.)”


Art. 3
Ustawa wchodzi w życie w terminie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

UZASADNIENIE

W dobie kryzysu gospodarczego, nieustabilizowanych cen walut, wyższej od
prognozowanej inflacji, spowodowanej drożyzną, najcięższe czasy z pewnością przeżywają
ludzie starsi i schorowani, utrzymujący się z bardzo niskich emerytur i rent, w tym także
kombatanci, którym Rzeczypospolita Polska winna jest szczególny szacunek i opiekę.

Niewątpliwie pewnym sposobem na pomoc dla tych właśnie szczególnie
potrzebujących obywateli jest wprowadzenie ustawowych uprawnień do ulgowych
przejazdów środkami transportu zbiorowego zapisanych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r.
o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.
Niestety, praktyczna realizacja przepisów tej ustawy napotyka na wiele nieprawidłowości.
Polegają one na tym, iż ulgi ustawowe nie są respektowane przez wielu prywatnych
przewoźników, którzy do wiadomości publicznej podają zawyżoną cenę biletu normalnego,
a poniżej tzw. cenę komercyjną, stanowiącą 50% ceny biletu normalnego. Tyle, że
w rzeczywistości cena komercyjna jest tą normalną, która muszą zapłacić wszyscy, także ci,
którzy zgodnie z powołaną wyżej ustawą są z opłat zwolnieni lub posiadają ulgi ustawowe.


Sytuacja taka ma miejsce pomimo tego, że koszty związane z finansowaniem
ustawowych uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów w komunikacji
autobusowej pokrywane są z budżetu państwa. Procedura zwrotu tych kosztów dla
przewoźników polega na tym, iż samorządy województw przekazują te środki przewoźnikom,
o ile przewoźnicy podpisali z samorządami stosowną umową w tym zakresie.
Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2008r. (II CSK 28/08) art. 8a w/w
ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu
zbiorowego kreuje obowiązek, po stronie samorządu województwa, zawarcia takiej umowy
ze wszystkimi przewoźnikami. Pomimo tego większość przewoźników prywatnych nie
zawiera tego rodzaju umów z samorządami województwa- w samym tylko województwie
lubelskim na 253 przewoźników, którym Urząd Marszałkowski wydał zezwolenie na
wykonywanie regularnego przewozu osób, umowy w sprawie dopłat do biletów w 2011r.
samorząd województwa zawarł zaledwie z 82 podmiotami. Sytuację tę Marszałek
Województwa Lubelskiego wyjaśnia w ten sposób, że umowy takie zawierane są wyłącznie
z tymi podmiotami, które wystąpią do Urzędu Marszałkowskiego ze stosownym wnioskiem
w tej sprawie. Innymi słowy, samorząd województwa nie dysponuje żadnym instrumentem
prawnym, którym mógłby zmusić przewoźników do zawierania tych umów,
a w konsekwencji do respektowania przepisów ustawy o uprawnieniach do ulgowych
przejazdów.


Sytuacja powyższa, wobec braku jakichkolwiek sankcji dla przewoźników z tytułu
nierespektowania ustawowego prawa osób uprawnionych do korzystania z biletów ulgowych,
powoduje, że w gruncie rzeczy w przypadku przejazdu pojazdami należącymi do
171 przewoźników w województwie lubelskim prawo do biletów ulgowych pozostaje czystą
fikcją - województwo lubelskie służy w tym wypadku wyłącznie jako przykład zjawiska
występującego jednak w całym kraju.


W celu zmiany tej sytuacji koniecznym jest zmiana przepisów prawa w taki sposób,
aby umowę w sprawie dopłat do biletów samorządy województwa musiały zawierać ze
wszystkimi przewoźnikami posiadającymi lub występującymi o zezwolenie na wykonywanie
przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym, wydane zgodnie

z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz.
1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137,
poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452). Z drugiej strony obowiązek zawarcia takiej umowy powinien
spoczywać także na samych przewoźnikach, pod rygorem utraty zezwolenia.


Temu właściwie celowi służy proponowany projekt ustawy, którym do ustawy
o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
wprowadza się w art. 8a ust. 4a, zgodnie z którym samorządy województw zawierają umowy
w sprawie dopłat do biletów ulgowych ze wszystkimi przewoźnikami posiadającymi
zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie
drogowym. Z kolei konsekwencją odmowy podpisania takiej umowy przez przewoźnika
będzie cofnięcie zezwolenia. W ten sposób wszyscy przewoźnicy zostaną zobligowani
w praktyce do przestrzegania przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do
ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.



Zmiana w art. 24 ust. 4 ustawy o transporcie drogowym jest konsekwencją zmiany
w ustawie o uprawnieniach do ulgowych przejazdów.
Ustępy 1a-6 zmienianego artykułu 8a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o
uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego zostały
uchylone przez art. 68 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z dnia 16 grudnia
2010 roku z dniem 1 stycznia 2017 roku. Wspomniane uregulowania zostaną jednocześnie
objęte ustawą o publicznym transporcie zbiorowym. Potrzeba zmian w obowiązujących
przepisach jest jednak na tyle konieczna i społecznie istotna, że wnioskodawca zdecydował
się na zmianę mimo związanych z tym komplikacji legislacyjnych.


Projekt niesie za sobą pozytywne skutki społeczne, gdyż spowoduje, iż najbardziej
narażona na skutki kryzysu gospodarczego grupa obywateli Rzeczypospolitej będzie mogła
realnie skorzystać z ulg, jakie przysługują na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r.
o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.
Ustawa ta nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa ani budżetów jednostek
samorządu terytorialnego, gdyż pula środków finansowych na przedmiotowe ulgi jest
zagwarantowana w ustawie budżetowej w częściach dotyczących poszczególnych
województw w dziale dotyczącym transportu i łączności, rozdziale – krajowe pasażerskie
przewozy autobusowe.


Przedmiot projektu ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.