Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska

przekazania jednostek a powiadomieniem o przekazie (finalizacja procesu)
wprowadzono 26-godzinne odroczenie. Standardowa procedura przekazywania
jednostek Kioto w rejestrze wydłużyła się zatem o czas odroczenia i dodatkowo
o zawieszenie tego odroczenia w dni wolne od pracy. W konsekwencji realizacja
transferu jednostek w ustawowym terminie 7 dni może być obecnie niewykonalna
z przyczyn niezależnych od Krajowego ośrodka,
23) zmiana art. 52 ust. 3 ustawy, która ma na celu określenie terminu, w którym minister
właściwy do spraw środowiska powinien przekazać Krajowemu ośrodkowi kopię
decyzji udzielającej zgody, lub odmawiającej jej udzielenia na realizację projektów
wspólnych wdrożeń poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i projektów
mechanizmu czystego rozwoju. Termin ten określono na 14 dni.

Art. 2 projektu ustawy przewiduje wprowadzenie zmian do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r.
– Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.).
Projektuje się dodanie w art. 400b ust. 4, który ma na celu zapewnienie usprawnienia
działań Krajowego operatora w zakresie wypełnienia zobowiązań wynikających z zawartych
umów sprzedaży jednostek przyznanej emisji, w związku z przewidywanym zwiększeniem
ilości czynności technicznych wchodzących w zakres tych zadań, wynikający z nałożenia na
Krajowego operatora obowiązku monitorowania postępów w realizacji programów
i projektów dofinansowywanych ze środków zgromadzonych na Rachunku klimatycznym
w miejscu ich realizacji oraz weryfikacją dokumentów rozliczeniowych przedkładanych przez
beneficjentów oraz oczekiwaniem Kupujących jednostki przyznanej emisji odnośnie do
działań kontrolno-monitoringowych na obecnym etapie wdrażania zwartych umów sprzedaży
AAU. Zgodnie z wprowadzaną zmianą Krajowy operator będzie mógł powierzać WFOŚiGW
realizację określonych czynności, przy czym nadal będzie ponosił pełną odpowiedzialność za
ich wykonywanie. W tym celu Krajowy operator będzie mógł zawierać porozumienia
z WFOŚiGW, w których określone zostaną konkretne czynności wykonywane przez te
fundusze, wchodzące w zakres zadań dotyczących monitorowania oraz sprawowania kontroli
nad wykorzystaniem środków przez beneficjentów. Porozumienia mają także określać sposób
pokrywania przez Krajowego operatora kosztów ponoszonych w tym zakresie przez
WFOŚiGW. Ratio legis projektowanych przepisów sprowadza się do optymalizacji działań
Krajowego operatora poprzez powierzenie wykonywania czynności technicznych WFOŚiGW
w stosunku do beneficjentów realizujących programy lub projekty dofinansowane
19

z Rachunku klimatycznego w województwie, w którym ma siedzibę dany WFOŚiGW.
Oznacza to, że czynności te mogą być wykonywane bliżej lokalizacji projektu, co powinno
przyspieszyć ich wykonywanie oraz zracjonalizować koszty tych działań. Ponadto
WFOŚiGW obecnie w wielu przypadkach dofinansowują, w ramach wkładu własnego
beneficjenta, realizację programów lub projektów dofinansowanych z Rachunku
klimatycznego. Tym samym dokonują także kontroli realizacji tych projektów, jako
dofinansowanych ze środków własnych. Przeprowadzenie takich czynności jako czynności
monitoringowych i kontrolnych, powierzonych przez Krajowego operatora, pozwoli na
racjonalizację prowadzonych działań. Przewiduje się, że koszty czynności powierzanych
WFOŚiGW będą pokrywane ze środków Rachunku klimatycznego przewidzianych na
tzw. pomoc techniczną, w zakresie określonym umowami sprzedaży jednostek przyznanej
emisji.
Zmiany polegające na modyfikacji brzmienia art. 401d ust. 1, wprowadzenia do
wyliczenia w art. 401d ust. 2, wprowadzenia do wyliczenia w art. 410e ust. 1 oraz art. 410e
ust. 3 są konsekwencją projektowanego dodania art. 19a do ustawy z dnia 17 lipca 2009 r.
Wpływy pochodzące ze sprzedaży jednostek Kioto, o których mowa w art. 19a ustawy, mają
stanowić przychody NFOŚiGW. Na cele określone w art. 401d ust. 2 będą przeznaczane
wpływy pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji gromadzone na Rachunku
klimatycznym. Pozostałe wpływy pochodzące ze sprzedaży jednostek Kioto mają być
przeznaczane na finansowanie przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska i gospodarki
wodnej, określonych w art. 400a ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz celów
określonych w art. 410e ust. 1 tej ustawy.
Zmiana polegająca na dodaniu pkt 4 w ust. 2 art. 401d ma na celu umożliwienie
przeznaczania przychodów pochodzących ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji
wpływających na Rachunek klimatyczny także na refinansowanie NFOŚiGW lub WFOŚiGW
kosztów związanych z przeznaczaniem innych środków niż wpływy pochodzące ze sprzedaży
jednostek Kioto na dofinansowanie programów lub projektów z zakresu ochrony środowiska
realizowanych w obszarach, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy, w tym kosztów
związanych z przekazaniem środków na dochody budżetu państwa w celu dofinansowania
zadań realizowanych przez państwowe jednostki budżetowe, obejmujących realizację tych
programów lub projektów. Umożliwi to refinansowanie środkami zgromadzonymi na
Rachunku klimatycznym kosztów całkowitego lub częściowego „zazielenienia” danego
programu lub projektu, dokonanego przez NFOŚiGW lub WFOŚiGW z innych źródeł.
20


Przepis przejściowy zawarty w art. 3 projektu ustawy ma na celu objęcie
mechanizmem refinansowania ze środków zgromadzonych na Rachunku klimatycznym
kosztów ponoszonych przez NFOŚiGW lub WFOŚiGW na realizację programów lub
projektów w obszarach, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy, z innych środków (np. ze
środków pochodzących z opłat zastępczych czy opłat za korzystanie ze środowiska) po dniu
24 listopada 2009 r., tj. po wejściu w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
20 października 2009 r. w sprawie rodzajów programów i projektów przeznaczonych do
realizacji w ramach Krajowego systemu zielonych inwestycji (Dz. U. Nr 187, poz. 1445).
W przypadku tego przepisu nie mamy jednak do czynienia z retroakcją, czyli działaniem
prawa wstecz, ponieważ przepis reguluje zachowania, które mają mieć miejsce w przyszłości,
po wejściu w życie ustawy, czyli refinansowanie, natomiast wiąże je ze zdarzeniami, które
miały miejsce w przeszłości. Tym samym będziemy mieli do czynienia nie z retroakcją, ale
z retrospekcją. Retrospektywne działanie przepisów zostało uznane za dopuszczalne
chociażby w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 stycznia 2009 r. (P 40/07).
Przepis przejściowy zawarty w art. 4 ustawy umożliwi NFOŚiGW dokonanie zmian
dostosowawczych w regulaminach naboru wniosków o udzielenie dofinansowania ze
środków zgromadzonych na Rachunku klimatycznym dotyczących naborów, w których ocena
programów i projektów nie zakończyła się przed dniem wejścia w życie projektowanej
ustawy. Zmiany w ww. regulaminach naboru wniosków mogą być konieczne w celu
dostosowania tych regulaminów do przepisów znowelizowanej ustawy (szczególnie
w zakresie dodawanych art. 30a i 30b oraz zmienionego brzmienia art. 29). W szczególności
niezbędne będą dostosowania w zakresie określenia limitu środków przeznaczonego na
dofinansowanie oraz możliwości dofinansowania programów i projektów rezerwowych.
Zmiany regulaminów naborów wniosków o udzielenie dofinansowania ze środków
zgromadzonych na Rachunku klimatycznym nie będą dotyczyć wnioskodawców
uczestniczących w naborach, w których ocena wniosków zakończyła się lub zakończy przed
dniem wejścia w życie projektowanej ustawy.
Dla wnioskodawców uczestniczących w naborach, w których ocena wniosków nie zakończy
się przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy, dostosowania nie spowodują
pogorszenia warunków udziału w naborze. Mogą korzystnie oddziaływać na podmioty,
których projekty zostały pozytywnie ocenione, jednak nie uzyskały wstępnej kwalifikacji do
21

dofinansowania ze środków zgromadzonych na Rachunku klimatycznym ze względu na
przekroczenie dostępnej alokacji określonej w regulaminie naboru wniosków.

Projektowany przepis art. 5 jest przepisem przejściowym zapewniającym zachowanie
uprawnień (akredytacji) uzyskanych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przez
jednostki uprawnione do weryfikacji raportów. Przepis ten stanowi realizację zasady ochrony
praw nabytych.

Art. 6 stanowi przepis końcowy, zgodnie z którym projektowana ustawa wejdzie w życie po
upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Projekt ustawy nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65,
poz. 597) i w związku z tym nie wymaga notyfikacji.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z 2009 r. Nr 42, poz. 337 oraz z 2011 r. Nr 106,
poz. 622 i Nr 161, poz. 966) projekt ustawy został umieszczony w Biuletynie Informacji
Publicznej Rządowego Centrum Legislacji oraz na stronie internetowej Ministerstwa
Środowiska. Nie zgłoszono zainteresowania pracami nad projektem ustawy.
Zgodnie z opinią Ministerstwa Spraw Zagranicznych projekt ustawy jest zgodny
z prawem Unii Europejskiej. W opinii MSZ projekt ustawy nie zawiera regulacji
wykraczających poza minimalny zakres wymagany przepisami Unii Europejskiej.
22

OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1.
Podmioty, na które oddziałuje projektowana regulacja
Projektowana regulacja oddziałuje na beneficjentów i potencjalnych beneficjentów
Krajowego systemu zielonych inwestycji, a także na ministra właściwego do spraw
środowiska, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW),
wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej (WFOŚiGW) oraz
przedstawicieli Rady Konsultacyjnej (organu doradczego ministra właściwego do spraw
środowiska w zakresie funkcjonowania Krajowego systemu zielonych inwestycji).
2.
Konsultacje
Projekt ustawy, zgodnie z § 12 ust. 5 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca
2002 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M. P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.), został
poddany konsultacjom społecznym w ramach procedury legislacyjnej.
Projekt ustawy był przedmiotem konsultacji z następującymi podmiotami:
1) Agencja Rynku Energii,
2) CERBUD Krajowe Zrzeszenie Producentów Materiałów Mineralnych,
3) Federacja Konsumentów,
4) Forum CO2 Branżowych Organizacji Gospodarczych,
5) Forum Odbiorców Energii Elektrycznej i Gazu,
6) Górnicza Izba Przemysłowo-Handlowa,
7) Hutnicza Izba Przemysłowo-Handlowa,
8) Instytut Metali Nieżelaznych,
9) Instytut na Rzecz Ekorozwoju,
10) Instytut Chemicznej Przeróbki Węgla,
11) Instytut Chemii Przemysłowej,
12) Izba Energetyki Przemysłowej i Odbiorców Energii,
13) Izba Gospodarcza Ciepłownictwo Polskie,
14) Izba Gospodarcza Metali Nieżelaznych,
15) Koalicja Klimatyczna,
16) Liga Ochrony Przyrody,
23