Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych

Druk nr 560

Warszawa, 10 maja 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Marszałek Senatu



Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Zgodnie z art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt powiadomić Panią Marszałek, że Senat na
11. posiedzeniu w dniu 10 maja 2012 r. podjął uchwałę w sprawie wniesienia do
Sejmu projektu ustawy

- o zmianie ustawy - Prawo o ustroju
sądów powszechnych oraz ustawy -
Prawo o ustroju sądów wojskowych.

Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu
prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora
Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych
pracach nad tym projektem.

Z poważaniem

(-) wz. Jan Wyrowiński
Wicemarszałek Senatu



U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 10 maja 2012 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju
sądów powszechnych oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów wojskowych




Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2
kwietnia
1997
r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy
o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz ustawy – Prawo o ustroju
sądów wojskowych.
Jednocześnie upoważnia senatora Andrzeja Matusiewicza do reprezentowania
Senatu w pracach nad projektem.




WICEMARSZAŁEK SENATU


Jan
WYROWIŃSKI
p r o j e k t
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz ustawy – Prawo o ustroju
sądów wojskowych
Art. 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych
(Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.1)) w art. 80:
1)
§ 2b otrzymuje brzmienie:
„§ 2b. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności
karnej nie odpowiada warunkom formalnym pisma procesowego określonym
w Kodeksie postępowania karnego, prezes sądu dyscyplinarnego odmawia jego
przyjęcia. Na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do sądu
dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania wniosku.”;
2)
§ 2d otrzymuje brzmienie:
„§ 2d. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje wniosek o zezwolenie na pociągnięcie
sędziego do odpowiedzialności karnej w terminie czternastu dni od dnia jego wpłynięcia
do sądu dyscyplinarnego.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych
(Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676, z późn. zm.2)) w art. 30 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności
karnej nie odpowiada warunkom formalnym pisma procesowego określonym
w Kodeksie postępowania karnego, prezes sądu dyscyplinarnego odmawia jego

1)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153,
poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256, z 2004 r.
Nr 34, poz. 304, Nr 130, poz. 1376, Nr 185, poz. 1907 i Nr 273, poz. 2702 i 2703, z 2005 r. Nr 13, poz. 98,
Nr 131, poz. 1102, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz. 1410, 1413 i 1417, Nr 178, poz. 1479 i Nr 249,
poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1044 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 64, poz. 433, Nr 73,
poz. 484, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 136, poz. 959, Nr 138, poz. 976, Nr 204, poz. 1482 i Nr 230,
poz. 1698, z 2008 r. Nr 223, poz. 1457, Nr 228, poz. 1507 i Nr 234, poz. 1571, z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 9,
poz. 57, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 157, poz. 1241, Nr 178, poz. 1375, Nr 219, poz. 1706
i Nr 223, poz. 1777, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 205, poz. 1364 oraz z 2011 r. Nr 109, poz. 627, Nr 126,
poz. 714 i Nr 203, poz. 1192.

–2–
przyjęcia. Na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do sądu
dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania wniosku.”.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 64, poz. 433, z 2008 r.
Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 182, poz.
1228 oraz z 2011 r. Nr 113, poz. 659, Nr 203, poz. 1192 i Nr 236, poz. 1396.

UZASADNIENIE

1. Ustawa związana z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego

Projektowana ustawa związana jest z wypowiedzią Trybunału Konstytucyjnego
w sprawie K 10/08 (wyrok z dnia 27 października 2010 r.), dotyczącą art. 80 § 2b zdanie
pierwsze ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U.
Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.; dalej jako: u.s.p.).
Sentencja powołanego orzeczenia została opublikowana w Dz. U. z dnia 3 listopada
2010 r. Nr 205, poz. 1364. Pełny tekst orzeczenia wraz z uzasadnieniem ukazał się w OTK
Z.U. z 2010 r. Nr 8A, poz. 81.

2. Przedmiot i istota rozstrzygnięcia Trybunału

2.1. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 80 § 2b zdanie pierwsze u.s.p., rozumiany
w ten sposób, że „oczywista bezzasadność wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej” obejmuje również zagadnienie wymagające zasadniczej wykładni
ustawy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2.2. Poddany kontroli sądu konstytucyjnego art. 80 § 2b u.s.p. przewiduje, że prezes
sądu dyscyplinarnego odmawia przyjęcia wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej, jeżeli nie odpowiada on warunkom formalnym pisma procesowego
określonym w Kodeksie postępowania karnego lub jest oczywiście bezzasadny. Na wydane
w tym przedmiocie zarządzenie przysługuje zażalenie do sądu dyscyplinarnego właściwego
do rozpoznania wniosku.
Przytoczona wyżej regulacja (a ściślej rzecz ujmując – norma prawna wywodzona ze
zdania pierwszego art. 80 § 2b, stanowiąca podstawę odmowy przyjęcia wniosku oczywiście
bezzasadnego) została zaskarżona w związku z uchwałą podjętą przez Sąd Najwyższy w dniu
20 grudnia 2007 r. (sygn. akt I KZP 37/07, OSNKW z 2007 r. Nr 12, poz. 86), rozstrzygającą,
że ze względu na niezamieszczenie w Konstytucji PRL z 1952 r. zakazu tworzenia przepisów
karnych z mocą wsteczną, czyli zasady lex retro non agit, oraz brak mechanizmu prawnego