Poselski projekt ustawy o podatku dochodowym

§ 18.
1. Wydatki na nabycie przez pracownika narzędzi lub sprzętu będących środkami trwałymi w rozumieniu
ustawy o podatku dochodowym środkami trwałymi, używanych przez niego przy wykonywaniu pracy,
udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług wystawionymi
przez czynnych podatników nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku, podlegają zaliczeniu do
kosztów uzyskania przychodów do wysokości iloczynu wartości określonej w fakturze oraz stawki rocznego
odpisu amortyzacyjnego dla używanego środka trwałego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych w rozumieniu
art. 282 ustawy o podatku od towarów i usług.

§ 19.
Wydatki na nabycie przez pracownika materiałów, a także narzędzi lub sprzętu innych niż określone w § 18,
udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług wystawionymi przez
czynnych podatników nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku, podlegają zaliczeniu do kosztów
uzyskania przychodów do wysokości określonej w fakturze.

§ 20.
Używanie przez pracownika narzędzi, materiałów lub sprzętu, o których mowa w § 18 i 19, musi należeć do jego
obowiązków nałożonych zgodnie z prawem pracy.

§ 21.
Wydatki na nabycie przez pracownika świadczeń medycznych w celu zachowania przez niego stanowiska pracy,
udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wystawionymi przez
podatników tego podatku, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów do wysokości określonej w
fakturze.

§ 22.
1. Wydatki na nabycie przez pracownika usług remontowych lokalu mieszkalnego albo budynku mieszkalnego,
będącego miejscem zamieszkania pracownika, udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu ustawy o
podatku od towarów i usług wystawionymi przez czynnych podatników nie korzystających ze zwolnienia od
tego podatku, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów do wysokości określonej w fakturze, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wydatki na nabycie usług, o których mowa w ust. 1, mogą być uwzględnione, jeżeli remont lokalu lub
budynku jest dokonywany nie częściej niż co cztery lata, chyba że remont musi być wykonany na skutek
klęski żywiołowej, katastrofy naturalnej lub indywidualnego zdarzenia losowego.

§ 23
Wydatki na nabycie przez pracownika prac pomocniczych dotyczących lokalu mieszkalnego albo budynku
mieszkalnego będącego miejscem zamieszkania pracownika, w szczególności koszty sprzątania lokalu lub
budynku, opieki nad dziećmi i ludźmi starszymi mieszkającymi z pracownikiem we wspólnym gospodarstwie
domowym, udokumentowane fakturami VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług
wystawionymi przez czynnych podatników nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku, podlegają
zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów do wysokości określonej w fakturze.

Rozdział 5
Maksymalna wysokość wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, uznawanej za koszt uzyskania
przychodów.

§ 24.
Maksymalną wysokość wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, uznawaną za koszt uzyskania
przychodów, określa się w wysokości 0,05% przychodu uzyskanego przez podatników podatku dochodowego z
działalności gospodarczej w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji w roku podatkowym, w którym
jest dokonywana wpłata.

Rozdział 6
Górna granica składek organizacji spółdzielczych na rzecz zwi zków rewizyjnych i Krajowej Rady
Spółdzielczej





Projekt rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów podatku dochodowego. Wersja z dnia 15 września 2011 r.

6
§ 25.
1. Górną granicę składek płaconych przez organizacje spółdzielcze, zaliczanych do kosztów uzyskania
przychodów, określa się:
1) w przypadku składek na rzecz związków rewizyjnych nie prowadzących działalności gospodarczej innej
niż działalność wymieniona w art. 240 § 3 pkt 1-5 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze
(Dz. U. z 1995 r. Nr 54 ze zm.) - w wysokości obliczonej w stosunku do kwoty osiągniętego przychodu w
poprzednim roku podatkowym, zgodnie z poniższą tabelą:

kwota rocznego
przychodu
górna wysokość składki rocznej
ponad do
1.000.000 zł
0,4%
1.000 000 zł 3.000.000
zł
4.000 zł + 0,3% nadwyżki ponad 1.000.000 zł

10.000 zł + 0,1% nadwyżki ponad 3.000.000 zł, jednak nie więcej niż
3.000.000
30.000 zł

2) w przypadku składek na rzecz związków rewizyjnych innych niż wymienione w pkt 1 - w wysokości 170
zł miesięcznie,
3) w przypadku składek na rzecz Krajowej Rady Spółdzielczej - w wysokości 30 zł miesięcznie.
2. W przypadku organizacji spółdzielczych zarejestrowanych w ciągu roku podatkowego górną granicę składek
zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów oblicza się zgodnie z ust. 1 i z uwzględnieniem kwoty
faktycznie osiągniętego przychodu w danym roku.
3. Górna granica składek, określona w ust. 1, dotyczy tylko składek na rzecz organizacji, do których
przynależność spółdzielni nie jest obowiązkowa.

Rozdział 7
Kraje i terytoria stosuj ce szkodliw konkurencj podatkow

§ 26.
Wykaz krajów i terytoriów, w których systemach podatkowych jest stosowana szkodliwa konkurencja
podatkowa w zakresie podatku dochodowego, zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Rozdział 8
Sposób i tryb określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu
eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów
powi zanych

§ 27.
Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) podmiocie - oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej;
2) podmiocie krajowym - oznacza to podmiot krajowy w rozumieniu przepisów="http://abconline-01.abc.com.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.375063&full=1"z dnia 29 sierpnia
1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.);
3) podmiocie zagranicznym - oznacza to podmiot zagraniczny w rozumieniu przepisów ustawy wymienionej
w pkt 2;
4) podmiotach powiązanych - oznacza to podmioty, między którymi istnieją powiązania oraz relacje, o
których mowa w="http://abconline-01.abc.com.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.87290:part=a25u1&full=1"i="http://abconline-01.abc.com.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.87290:part=a25u4&full=1"ustawy o podatku dochodowym;
5) podmiotach niezależnych - oznacza to podmioty, między którymi nie występują powiązania oraz relacje,
o których mowa w pkt 4;
6) zagranicznym zakładzie - oznacza to zagraniczny zakład w rozumieniu ="http://abconline-01.abc.com.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.87290:part=a5%28a%29p22&full=1"ustawy o
podatku dochodowym.

§ 28.
W celu oszacowania dochodu, o którym mowa w art. 148 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, stosuje się
wyłącznie metody, o których mowa w § 36-38 oraz § 39-42, z zachowaniem zasad określonych w § 30-35.
Oszacowany w ten sposób dochód uznaje się za wartość rynkową.




Projekt rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów podatku dochodowego. Wersja z dnia 15 września 2011 r.

7
§ 29.
Jeżeli podatnik podatku dochodowego dokonał ustalenia wartości rynkowej przedmiotu transakcji w oparciu o
metodę lub metody określone w § 36-38 i przedstawi właściwym organom podatkowym dane, o których mowa
w art. 149 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym, oraz dokumentację podatkową, o której mowa w art. 147
ustawy o podatku dochodowym, a rzetelność i obiektywność przedstawionych danych nie budzi uzasadnionych
wątpliwości, organy te dokonują ustalenia wartości rynkowej przedmiotu takiej transakcji, stosując metodę
przyjętą uprzednio przez tego podatnika, chyba że użycie innej metody, w świetle przepisów rozporządzenia, w
szczególności § 30-35 oraz posiadanych danych, jest bardziej właściwe.

§ 30.
1. Przy przeprowadzaniu analizy porównywalności transakcji między podmiotami powiązanymi z transakcjami
dokonywanymi przez podmioty niezależne należy uwzględnić różnice w zakresie ekonomicznie istotnych
cech porównywanych transakcji, w stopniu, w jakim cechy te mogą mieć wpływ na wartość rynkową
ustaloną w tych transakcjach.
2. Za porównywalne uznać można takie transakcje, w których żadna z ewentualnych różnic pomiędzy
porównywanymi transakcjami lub pomiędzy podmiotami zawierającymi te transakcje nie mogłaby w sposób
istotny wpłynąć na cenę przedmiotu takiej transakcji na wolnym rynku lub można dokonać racjonalnie
dokładnych poprawek eliminujących istotne efekty takich różnic.
3. Do czynników określających porównywalność transakcji należą w szczególności:
1) cechy przedmiotu transakcji;
2) cechy podmiotów transakcji;
3) warunki transakcji;
4) warunki ekonomiczne występujące w czasie i miejscu, w którym dokonano transakcji;
5) strategia gospodarcza.

§ 31.
1. Przy przeprowadzaniu analizy porównywalności przedmiotów transakcji między podmiotami powiązanymi z
przedmiotami transakcji dokonywanych przez podmioty niezależne należy uwzględnić różnice cech
charakterystycznych produktów, usług lub innych świadczeń, które są przedmiotem porównywanych
transakcji, w zakresie, w jakim cechy te mogą mieć wpływ na wartość rynkową przedmiotów transakcji oraz
stosowaną metodę.
2. W szczególności cechami charakterystycznymi przedmiotów transakcji mającymi wpływ na wartość
rynkową, podlegającymi uwzględnieniu przy określaniu porównywalności wartości rynkowej tych
przedmiotów na danym rynku, są w przypadku:
1) dóbr materialnych - fizyczne cechy tych dóbr, ich jakość, trwałość, dostępność, ewentualne obciążenia
ich prawami osób trzecich, dostępność dóbr oraz usług z nimi związanych, a także wielkość dostawy;
2) dóbr niematerialnych - forma lub rodzaj transakcji, czas trwania i stopień ochrony tych dóbr oraz
przewidywane korzyści związane z wykorzystywaniem tych dóbr;
3) usług oraz innych świadczeń - rodzaj, zakres i jakość takich usług i świadczeń.
3. W przypadku gdy stosowana metoda nie wymaga ścisłej porównywalności przedmiotów transakcji, analiza
porównywalności, o której mowa w ust. 1, powinna być przeprowadzona w odniesieniu do branży, której
dotyczy dana transakcja.

§ 32.
1. Przy przeprowadzaniu analizy porównywalności podmiotów dokonujących transakcji na danym rynku należy
uwzględnić przebieg transakcji, w tym funkcje, jakie wykonują dane podmioty w porównywanych
transakcjach, uwzględniając analizę angażowanych przez nie aktywów, obejmującą również dobra materialne
i niematerialne niezaliczone do aktywów, kapitał ludzki oraz ponoszone ryzyka.
2. Analiza podmiotów uczestniczących w transakcji powinna określać, którzy z uczestników transakcji
wykonują funkcje, angażują aktywa oraz ponoszą ryzyka ekonomicznie ważne, to jest takie, które są
najistotniejsze dla tworzenia wartości i zysków powstających w wyniku transakcji.
3. Przy dokonywaniu analizy, o której mowa w ust. 1 i 2, uwzględnić należy w szczególności:
1) rodzaje funkcji pełnionych przez strony transakcji;
2) rodzaj i wartość zaangażowanych aktywów i dóbr materialnych, w szczególności gruntów, budynków,
budowli, lokali, maszyn, urządzeń, środków transportu;
3) rodzaj i wartość zaangażowanych aktywów i dóbr niematerialnych;
4) stopień zaangażowania kapitału ludzkiego;
5) rodzaje i podział ryzyka gospodarczego i odpowiedzialności stron transakcji.




Projekt rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów podatku dochodowego. Wersja z dnia 15 września 2011 r.

8
§ 33.
1. Analiza porównywalności transakcji powinna uwzględniać warunki określone w porównywanych
transakcjach w takim stopniu, w jakim różnice między tymi warunkami mogą mieć wpływ na wartość
rynkową przedmiotu transakcji.
2. Do warunków transakcji mogących mieć wpływ na wartość rynkową przedmiotów porównywanych
transakcji zaliczyć można w szczególności:
1) terminy, warunki i formy płatności;
2) okres, w jakim realizowana jest transakcja, oraz czynniki związane z upływem czasu;
3) terminowość realizacji transakcji;
4) zabezpieczenia realizacji transakcji.

§ 34.
Analiza porównywalności transakcji dokonywanych na różnych rynkach powinna uwzględniać warunki
istniejące na porównywanych rynkach w takim stopniu, w jakim warunki te mają wpływ na wartość rynkową
transakcji zawieranych na tych rynkach. Zaliczyć do nich należy w szczególności:
1) wielkość i położenie danego rynku oraz charakter tego rynku (detaliczny lub hurtowy);
2) stosunek podaży do popytu na dane dobra lub usługi, siłę nabywczą konsumentów, siłę przetargową
dostawców oraz stopień konkurencji;
3) dostępność dóbr i usług substytucyjnych oraz ryzyko z tym związane;
4) istotę i zakres rządowej regulacji rynku oraz stopień ryzyka prowadzenia działalności na danym rynku;
5) poziom i strukturę kosztów związanych z transakcją na danym rynku.

§ 35.
1. Analiza porównywalności transakcji powinna uwzględniać stosowaną strategię gospodarczą, w przypadku
gdy miała ona wpływ na wartość transakcji. Strategia gospodarcza obejmuje w szczególności:
1) stosowanie cen promocyjnych przy wchodzeniu na dany rynek;
2) czasową obniżkę zysków w zamian za wyższe zyski długoterminowe;
3) ponoszenie przez pewien okres wyższych kosztów w celu utrzymania się na rynku lub zdobycia nowego.
2. Wpływ czynników związanych z realizacją deklarowanej przez podmiot strategii gospodarczej nie może być
brany pod uwagę w przypadkach, gdy późniejsze działania tego podmiotu nie potwierdzają realizacji danej
strategii, chyba że brak takiej realizacji wynika z przyczyn od podmiotu niezależnych, których nie mógł on
przewidzieć, podejmując daną strategię.

§ 36.
1. Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej polega na porównaniu ceny przedmiotu transakcji określonej
w transakcjach między podmiotami powiązanymi z ceną stosowaną w porównywalnych transakcjach przez
podmioty niezależne i na tej podstawie określeniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji zawartej między
podmiotami powiązanymi.
2. Porównania, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie cen, jakie stosuje dany podmiot na danym
lub porównywalnym rynku w transakcjach z podmiotami niezależnymi (wewnętrzne porównanie cen), lub na
podstawie cen, jakie stosują w porównywalnych transakcjach inne niezależne podmioty (zewnętrzne
porównanie cen).
3. W przypadkach kiedy możliwe jest zastosowanie metody porównywalnej ceny niekontrolowanej, metodę tę
stosuje się w pierwszej kolejności przed innymi metodami określonymi w przepisach rozporządzenia, chyba
że zastosowanie innej metody pozwoli ustalić ceny w transakcjach na poziomie bardziej zbliżonym do
wartości rynkowej przedmiotu takiej transakcji i umożliwi dokładniejsze określenie dochodów podatnika
podatku dochodowego.

§ 37.
1. Metoda ceny odprzedaży polega na obniżeniu ceny określonej w transakcji danego podmiotu z podmiotem
niezależnym, dotyczącej dóbr lub usług nabytych uprzednio przez ten dany podmiot od podmiotu z nim
powiązanego, o marżę ceny odprzedaży. Tak ustalona cena może być uważana za cenę rynkową określoną w
transakcji danego podmiotu z podmiotem z nim powiązanym.
2. Marża ceny odprzedaży obejmuje wydatki bezpośrednie i, z zastrzeżeniem ust. 3, wydatki pośrednie, jakie
poniósł dany podmiot w związku z tą transakcją, oraz odpowiednią dla tego typu transakcji stopę zysku.
Jeżeli podmiot przed odprzedażą przetworzył lub w inny sposób spowodował zmianę wartości rzeczy lub
usługi, zmianę tę uwzględnia się przy dokonywaniu korekty ceny, o której mowa w ust. 1.
3. Marża ceny odprzedaży nie obejmuje wydatków stanowiących równowartość ceny przedmiotu transakcji
oraz kosztów ogólnych zarządu, to jest kosztów działania jednostki jako całości oraz kosztów zarządzania tą
jednostką.


Projekt rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów podatku dochodowego. Wersja z dnia 15 września 2011 r.

9
4. Marżę ceny odprzedaży ustala się poprzez odniesienie do poziomu marży, jaką ten sam podmiot stosuje w
porównywalnych transakcjach zawieranych z podmiotami niezależnymi, lub marży stosowanej w
porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne.
5. Przy określaniu wysokości marży ceny odprzedaży uwzględnia się w szczególności:
1) czynniki związane z upływem czasu pomiędzy pierwotnym zakupem a odprzedażą, w tym dotyczące
zmian na rynku w zakresie kosztów, kursów walut, inflacji;
2) zmiany stanu i stopnia zużycia rzeczy lub praw będących przedmiotem transakcji, w tym będące
wynikiem postępu technicznego w danej dziedzinie;
3) wyłączne prawo odprzedawcy do sprzedaży określonych rzeczy lub praw, mogące wpływać na decyzję o
zmianie marży.

§ 38.
1. Metoda rozsądnej marży (ąkoszt plusą) polega na określeniu ceny sprzedaży rzeczy i praw oraz świadczenia
usług w transakcji danego podmiotu z podmiotem powiązanym na poziomie sumy bazy kosztowej i narzutu
zysku, porównywalnych do bazy kosztowej i narzutu zysku ustalanych pomiędzy podmiotami niezależnymi,
które uwzględniają porównywalne funkcje, ponoszone ryzyka oraz angażowane aktywa.
2. Przez bazę kosztową w tej metodzie rozumie się sumę kosztów bezpośrednio związanych z nabyciem lub
wytworzeniem we własnym zakresie przedmiotu transakcji oraz kosztów pośrednich, z wyłączeniem kosztów
ogólnych zarządu, to jest kosztów działania jednostki jako całości oraz kosztów zarządzania tą jednostką.
3. W metodzie rozsądnej marży narzut zysku jest kalkulowany w oparciu o bazę kosztową.
4. Narzut zysku w stosunku do określonej bazy kosztowej, o którym mowa w ust. 3, ustala się poprzez
odniesienie do poziomu zysku, jaki ten sam podmiot stosuje w porównywalnych transakcjach z podmiotami
niezależnymi, lub zysku stosowanego w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne.

§ 39.
1. W przypadkach gdy nie można określić dochodów za pomocą metod określonych w § 36-38, dopuszcza się
zastosowanie metod zysku transakcyjnego, polegających na określaniu dochodów na podstawie zysku,
jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji.
2. Metody zysku transakcyjnego należy stosować tak, aby nie zwiększać obciążeń podatkowych podmiotu
wyłącznie z powodu osiągania zysków niższych niż zyski przeciętnie osiągane przez inne podmioty, jeżeli
mniejszy zysk lub nieosiągnięcie zysku przez dany podmiot przypisać można czynnikom ekonomicznym lub
organizacyjnym.

§ 40.
Przy określaniu dochodów z transakcji realizowanych przez podmioty powiązane dopuszcza się stosowanie
następujących metod zysku transakcyjnego:
1) metodę podziału zysków oraz
2) metodę marży transakcyjnej netto.

§ 41.
1. Metoda podziału zysków, o której mowa w § 40 pkt 1, polega na określeniu łącznych zysków, jakie w
związku z daną transakcją (transakcjami) osiągnęły podmioty powiązane, oraz podziału tych zysków między
te podmioty w takiej proporcji, w jakiej dokonałyby tego podziału podmioty niezależne.
2. Proporcjonalnego podziału zysków, który stosowałyby niezależne podmioty uczestniczące w danej transakcji
(transakcjach), dokonuje się za pomocą:
1) analizy rezydualnej, która dzieli sumę zysków uzyskanych w związku z daną transakcją (transakcjami)
przez podmioty powiązane uczestniczące w tej transakcji (transakcjach) w dwóch etapach; w pierwszym
etapie każdemu uczestnikowi transakcji przypisuje się podstawowy zysk odpowiedni dla danego rodzaju
transakcji, jaki osiągają podmioty niezależne, pełniąc rutynowe funkcje, angażując typowe aktywa oraz
ponosząc standardowe ryzyko w tego rodzaju transakcjach; w drugim etapie wszelkie pozostałe po
podziale w pierwszym etapie zyski dzielone są pomiędzy podmioty powiązane uczestniczące w danej
transakcji zgodnie z zasadami, jakie ustaliłyby podmioty niezależne uczestniczące w takiej transakcji,
albo
2) analizy udziału, która dzieli między podmiotami powiązanymi połączony zysk z transakcji, której
przedmiotem są dobra wytworzone lub ulepszone przez te podmioty, w oparciu o względną wartość
działań podjętych przez każdy z powiązanych podmiotów, uwzględniając czynniki, o których mowa w §
32.
3. Podziału zysków, o których mowa w ust. 1, dokonuje się przez właściwe określenie przychodów uzyskanych
przez każdy z podmiotów powiązanych oraz poniesionych kosztów związanych z daną transakcją
(transakcjami).


Projekt rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów podatku dochodowego. Wersja z dnia 15 września 2011 r.

10