Poselski projekt ustawy o podatku dochodowym

Art. 132
Ust. 1 stanowi implementację Dyrektywy Rady 2003/49/WE w sprawie wspólnego systemu opodatkowania
stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych
Państw Członkowskich. Jest on odpowiednikiem dotychczas obowiązujących: art. 29 ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. oraz art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Art. 133
Przepis ust. 1 niniejszego artykułu stanowi implementację Dyrektywy Rady 2003/48/WE z dnia 3 czerwca
2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek. Przepis ust. 2
definiuje pojęcie udziału w zyskach osób prawnych. Ostatni przepis tego artykułu nakazuje, przy ustalaniu
przychodu z tego tytułu, kierować się unormowaniami zawartymi w art. 134-138.

Art. 134-138
Przepisy te precyzują regulację zawartą w art. 133. Ich celem jest ułatwienie podatnikowi rozpoznania i
właściwego opodatkowania przychodu z udziału w zyskach osób prawnych. Przepisy te nawiązują do
dotychczasowej regulacji zawartej w art. 24 ust. 5-18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., zostały jednak znacząco
poprawione i uporządkowane.

Art. 139 - 142 i 145
Regulacje te bazują częściowo na obowiązujących dotychczas przepisach art. 30-30c i 30e ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. Przy zachowaniu dotychczasowych zasad opodatkowania przychodów, a w niektórych przypadkach
dochodów, z regulacji tych usunięto wszelkie elementy niezwiązane z określeniem podstawy opodatkowania –
zostały one przesunięte do odpowiednich rozdziałów ustawy o podatku dochodowym. W ten sposób, zgodnie z
celami niniejszej kodyfikacji podatku dochodowego, uwypuklony został element stanowiący podstawę
opodatkowania, co ułatwi podatnikom stosowanie tych przepisów.
W art. 139 określono szczególne podstawy opodatkowania występujące u podatników będących osobami
fizycznymi, które nie są przychodami z kapitałów pieniężnych ani papierów wartościowych. Art. 140 określa
szczególne podstawy opodatkowania występujące u podatników będących osobami fizycznymi będące
przychodami kapitałowymi, natomiast art. 141 szczególne podstawy opodatkowania występujące u podatników
będących osobami fizycznymi będące przychodami z papierów wartościowych notowanych w obrocie
publicznym.
Przepis art. 142 określa szczególną podstawę opodatkowania w przypadku prowadzenia pozarolniczej
działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej lub działalności rolniczej (podstawa
opodatkowania w tzw. podatek liniowy). Przepis ten jest odpowiednikiem dotychczasowego art. 30c ustawy z
dnia 26 lipca 1991 r.
Natomiast w art. 145 określono szczególną podstawę opodatkowania w przypadku uzyskania dochodów z
odpłatnego zbycia nieruchomości.

Art. 143 i 144
Przepisy tych dwóch artykułów określają podstawę opodatkowania u podatników podatku dochodowego
będący osobami fizycznymi opodatkowanymi w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W art.
143 uregulowany został sposób określania tej szczególnej podstawy opodatkowania oraz warunki, jakie
podatnicy muszą spełnić dla zastosowania tej formy opodatkowania, w tym również przesłanki powodujące
utratę prawa do zastosowania tego sposobu opodatkowania. Przepis art. 144 wymienia te kategorie podmiotów,
wobec których podstawa opodatkowania opisana w art. 143 nie może znaleźć zastosowania.
Przepisy te stanowią odpowiedniki dotychczasowych regulacji zawartych w art. 6-8 ustawy z dnia 20
listopada 1998 r.

Rozdział 20. Szczególne zasady obliczania podstawy opodatkowania
Art. 146 - 152
Wskazane przepisy regulują zasady, jakimi mają kierować się podatnicy podatku dochodowego będący
podmiotami powiązanymi, gdy dochodzi między nimi do zawarcia transakcji.
Art. 146 zawiera podstawowe zasady dotyczące obowiązku sporządzania dokumentacji transakcji pomiędzy
takimi podmiotami. Określono w nim m.in. definicję podmiotów powiązanych, specyficzne sposoby szacowania
powstałych dochodów w wyniku tego typu transakcji, a także przypadki, w których przepisy te mają
odpowiednie zastosowanie. Opisane regulacje mają charakter porządkujący w stosunku do przepisów zawartych
w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 11 ustawy o podatku dochodowym od
osób prawnych.
Art. 147 określa dane, które ma zawierać dokumentacja takich transakcji, oraz warunki, po spełnieniu
których podmioty są obowiązane do jej sporządzenia. Ust 4 i ust. 5 tego przepisu stanowią nowość. Zgodnie z

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
240
nimi, dokumentacja musi być sporządzona zgodnie ze stanem rzeczywistym, oraz zgodnie z przepisami prawa.
Powoduje to, że jej wymaganymi cechami są rzetelność i niewadliwość. Celem wprowadzenia tych zmian jest
zwrócenie uwagi na doniosłość poprawnego sporządzania tej dokumentacji, co ma ograniczyć błędy w jej
sporządzaniu. Ponadto, w ust. 5 zawarto definicję samej transakcji; jest to umowa lub umowy dotyczące nabycia
lub zbycia towarów bądź praw majątkowych lub świadczenia usług. Zmiana ta ma charakter ułatwiający
poprawne stosowanie omawianych przepisów.
Art. 148, art. 149 i art. 150 to przepisy (§ 3, 4 i 5) zawarte dotychczas w rozporządzeniu Ministra Żinansów
w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu
eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów
powiązanych. Co istotne, Minister Żinansów zawarł tego samego typu informacje w rozporządzeniu dotyczącym
sposobu i trybu określania dochodów osób fizycznych. Określono również sposób, w jaki właściwe organy
podatkowe ustalają dochód podmiotu powiązanego oraz to, w oparciu o jakie informacje to robią. Projektowana
ustawa zawiera znajdujące się w rozporządzeniach przepisy, gdyż wymagają tego zasady techniki legislacyjnej,
a zarazem zapewni to przejrzystość regulacji oraz ułatwi stosowanie przepisów o tzw. cenach transferowych.
Art. 151 normuje postępowanie organu podatkowego w przypadku, gdy podatnik podatku dochodowego, w
związku z dokonaniem transakcji, nie przedstawi tym organom dokumentacji, albo jego dokumentacja będzie
nierzetelna.
Z kolei art. 152 to upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych, aby określił, w
drodze rozporządzenia, sposób i tryb określania dochodów w drodze oszacowania oraz sposób i tryb
eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych,
uwzględniając w szczególności m.in. wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
Należy podkreślić, że nierzetelna dokumentacja jest równoznaczna w skutkach z brakiem dokumentacji.

Art. 153 - 155
Wskazane przepisy stanowią odzwierciedlenie dotychczasowych regulacji zawartych odpowiednio w art. 6,
art. 6a oraz art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Regulują one szeroko rozumiane zasady
dotyczące wspólnego opodatkowania małżonków, a także dotyczące dochodów małoletnich dzieci własnych i
przysposobionych.
Uznano, że powyższe przepisy ustawy obowiązującej są niezbędne i skonstruowane w sposób niebudzący
wątpliwości i dlatego powinny zostać częścią projektowanej ustawy. Przyjęto bowiem założenie, że jeżeli dane
przepisy są prawidłowe i korzystne dla podatnika, nie należy w nie ingerować.

Art. 156
Przepis ten reguluje sposób określania podstawy opodatkowania w przypadku uzyskiwania przychodów z
działów specjalnych produkcji rolnej.
Opiera się on częściowo na uregulowaniach zawartych dotychczas w art. 24 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych. Ponadto zawarte w nim zostało upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, aby w porozumieniu w ministrem właściwym do spraw rolnictwa ogłosić, w drodze
rozporządzenia, normy szacunkowe dochodu rocznego z działów produkcji rolnej.
Zmiany mają charakter porządkowy, ponieważ stosowanie tychże przepisów nie budzi wątpliwości.

Art. 157
Przepis ten określa szczególny sposób obliczania podstawy opodatkowania w przypadku wystąpienia u
podatnika dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych, o ile nie nastąpiło ono w ramach wykonywanej
działalności gospodarczej.

Art. 158
Treść art. 158 została zaczerpnięta z obowiązującego dotychczas art. 7a ustawy o podatku dochodowym od
osób prawnych. Zawiera zasadę określającą, co stanowi podstawę opodatkowania w podatkowych grupach
kapitałowych, a także wskazanie sposobu, w jaki oblicza się dochody i straty spółek wchodzących w skład takiej
grupy.

Art. 159
Przepis ten wprowadza nieznaną dotychczas polskim ustawom o podatkach dochodowych instytucję
opodatkowania kontrolowanej spółki zagranicznej. Obowiązujące dotychczas przepisy, oparte na prawie
unijnym i umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, pozwalały na:
- swobodę przepływu kapitału na terytorium Unii Europejskiej, co należało rozumieć jako brak ograniczeń
w przepływie m. in. zysków osiąganych ze spółek położonych na tym terytorium,
- opodatkowaniu zysków osiąganych ze spółek położonych w innych państwach w państwie źródła, tzn.
wyłącznie w kraju, w którym te zyski zostały osiągnięte.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
241
Ten stan rzeczy prowadził niekiedy do patologii, powodując „wyprowadzanie” spółek do państw
posiadających mniejsze obciążenie podatkowe, umożliwiając podatnikom opodatkowanie wypracowanego zysku
niższą, zagraniczną stawką podatku - przy jednoczesnym uniknięciu obciążenia podatkiem polskim.
Niniejszy przepis zmienia ten stan rzeczy, umożliwiając opodatkowanie w Polsce zysku osiągniętego z takich
spółek. Będzie on jednak znajdować zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy założenie spółki za granicą
miało na celu uniknięcie opodatkowania polskim podatkiem dochodowym; jeżeli podatnik wykaże, że spółka
założona za granicą prowadzi tam rzeczywistą działalność gospodarczą oraz że jej utworzenie nie miało na celu
uniknięcia opodatkowania wyższym podatkiem w Polsce – zysk z tej spółki nie będzie podlegać w naszym kraju
opodatkowaniu. Przepis ten jest zgodny z prawem unijnym – prawo do wprowadzenia takiej formy
opodatkowania potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 12 września 2006 r.
(C-196/04).

Art. 160
Przepis ten, podobnie jak art. 159, ma na celu zapobieżenie unikania opodatkowania podatkiem dochodowym
przez podatników prowadzących działalność gospodarczą. Ma on „zniechęcić” podatników będących
przedsiębiorcami do podejmowania działań mających na celu likwidację rzeczywistej działalności na terytorium
Polski i przenoszeniu jej do krajów o niższym obciążeniu podatkowym. Oprócz tego ma stanowić utrudnienie
dla podatników zamierzających przenieść prowadzoną działalność do państwa o np. niższych kosztach pracy.
Jeżeli podatnik zdecyduje się na takie działanie, wyprowadzenie majątku służącego do prowadzenia działalności
gospodarczej opodatkowane zostanie zgodnie z tym przepisem.

Rozdział 21. Odliczenia od podstawy opodatkowania
Art. 161
Przepis ten pozwala na odliczenie od skumulowanej podstawy opodatkowania wydatków poniesionych przez
podatnika podatku dochodowego prowadzącego działalność gospodarczą na zakup nowych technologii. Przepis
ten stanowi nawiązanie do rozwiązań zawartych w dotychczasowych regulacjach art. 26 ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. i art. 18b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.; zostały jednak dostosowane do potrzeb nowej kodyfikacji
podatku dochodowego, zaktualizowane i napisane w sposób bardziej zrozumiały.
Najistotniejsze zmiany w porównaniu z dotychczasowym stanem prawnym dotyczą warunków zastosowania
tego odliczenia. Przedmiotowy przepis pozwala na odliczenie podstawy opodatkowania do 75 % kwoty będącej
równowartością wydatków poniesionych przez podatnika podatku dochodowego na nabycie nowej technologii,
uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona przez podatnika podatku
dochodowego w roku podatkowym. Dotychczasowe przepisy pozwalały jedynie na odliczenie 50 % tej kwoty.
Jednocześnie wydłużono do 5 lat termin, w którym podatnik może utracić prawo do tej ulgi, w przypadku gdy:
1) udostępni innym podmiotom w całości lub w części prawa do nowej technologii; nie dotyczy to
przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału
dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek
handlowych, albo
2) zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan
likwidacji, albo
3) otrzyma w jakiejkolwiek formie zwrot wydatków na nabycie technologii.
Dodano jednocześnie fakultatywne upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
powalające na określenie szczegółowych dodatkowych warunków kwalifikowania przez podatników podatku
dochodowego wydatków jako wydatków na nabycie nowych technologii. Przepis ten dodano w celu
uniemożliwienia zastosowania przedmiotowej regulacji do niepożądanej i gospodarczo szkodliwej pozornej
optymalizacji podatkowej.

Art. 162 - 164
Przepisy te stanowią odzwierciedlenie znajdujących się w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, art. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne, a także art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ich przedmiotem jest,
przede wszystkim, lista wydatków zmniejszających podstawę opodatkowania. Art. 162 ma zastosowanie do
podatników podatku dochodowego będących osobami fizycznymi, a art. 163 - do opłacających ryczałt od
przychodów ewidencjonowanych, zaś art. 164 – do podatników niebędących osobami fizycznymi.
Zostały w nich określono również m. in. takie kwestie: jaką część podstawy opodatkowania może stanowić
łączna kwota odliczeń, szczególne zasady związane z odliczeniem darowizn., reguła dotycząca obliczania
wysokości wydatków zmniejszających podstawę do odliczenia. Określono także, czego nie dotyczy zmniejszenie
kwoty podstawy opodatkowania.
Zawarto w nich także regułę mającą zastosowanie do podatników podatku dochodowego opłacających
ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, która reguluje zmniejszenie podstawy opodatkowania o stratę i

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
242
wydatki określone w art. 131, jeżeli nie zmniejszyły one podstawę opodatkowania lub nie zostały zaliczone do
kosztów uzyskania przychodów.
Omawiane regulacje mają charakter porządkujący.

Dział VI. Podatek należny, zobowi zanie podatkowe, nadpłata podatku
Rozdział 22. Zasady ogólne
Art. 165.
Artykuł ten definiuje pojęcie „podatku należnego” będącego wynikiem iloczynu wysokości podstawy
opodatkowania oraz odpowiedniej stawki podatku. Ponadto określa również pojęcie podatku należnego z tytułu
zaliczki. Warunkiem powstania podatku należnego jest uzyskanie przez podatnika podatku dochodowego
podstawy opodatkowania w roku podatkowym, bądź w przypadku podatku należnego z tytułu zaliczki podstawy
opodatkowania w okresie cząstkowym. Przepis 165 ust. 1 i 2 definiuje podatek należny, z tytułu uzyskania
przez podatnika podatku dochodowego skumulowanej podstawy opodatkowania.
Ust. 3 tego artykułu odnosi się z kolei do przypadków, w których podatek należny powstaje z tytułu
uzyskania odrębnych podstaw opodatkowania, które nie podlegają kumulacji - takich jak m.in. dochody z
nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach uzyskiwanych przez
osoby fizyczne. Podatek należny jest wówczas określany według stawek określonych w art. 169 ust. 2-15.

Art. 166
Przepis ten wprowadza do systemu prawnego instytucję, która na gruncie przepisów o podatkach
dochodowych nie miała odpowiednika w dotychczasowym stanie prawnym. Zasadą jest, że zobowiązanie
podatkowe jest równe podatkowi należnemu. Podatnik może lub musi w przypadkach określonych w ustawie
dokonać odpowiednich zmniejszeń bądź zwiększeń tego podatku. Przypadki, w których kwota podatku
należnego ulega zwiększeniu, są określone w art. 182, tj.:
1) w razie cofnięcia zezwolenia na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej, o kwotę podatku
należnego wynikającego z podstawy opodatkowania ustalonej z tytułu prowadzenia działalności
gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej;
2) w razie otrzymania przez podatnika podatku dochodowego będącego osobą fizyczną zwrotu uprzednio
zapłaconych i odliczonych od podatku należnego składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa
w art. 179;
3) w razie otrzymania przez podatnika podatku dochodowego będącego osobą fizyczną zwrotu uprzednio
zapłaconego za granicą i odliczonego podatku należnego.
Termin powstania zobowiązania podatkowego dla skumulowanej podstawy opodatkowania określono na
pierwszy dzień następujący po zakończeniu roku podatkowego. Ustawa określa również pojęcie zobowiązania
podatkowego w przypadku podatku należnego z tytułu zaliczki – jest nim pierwszy dzień następujący po okresie
podatkowym, za który powstaje podatek należny z tego tytułu.
W odniesieniu do podstaw opodatkowania, które stanowią wyjątek od zasady kumulacji zobowiązanie
podatkowe powstaje w dniu uzyskania przychodu.

Art. 167
Art. 167 pozwala podatnikowi podatku dochodowego zmniejszyć kwotę podatku należnego o szczególny
rodzaj nadpłaty podatku, który został określony w rozdziale 26 ustawy. Prawo do obniżenia podatku należnego o
nadpłatę podatku jest więc instytucją odrębną i dodatkową w stosunkach do innych kategorii nadpłaty podatku
określonych w Ordynacji podatkowej.
Możliwość obniżenia podatku należnego o kwotę tej nadpłaty została również wyłączona w przypadku, gdy
właściwy organ podatkowy zaliczył ten rodzaj nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych powstałych z tytułu
innych podatków bądź też z tytułu zaległości podatkowych.

Art. 168
W ustawie określono domniemanie prawdziwości danych, którymi posługuje się podatnik - poza
przypadkami, gdy właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi te dane w innej wysokości.
Przyjęto więc fundamentalną zasadę, że zadeklarowane przez podatnika kwoty: podatku należnego,
zobowiązania podatkowego, straty, a także podstawy opodatkowania, w tym zwolniony od podatku, przyjmuje
się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej. Przepis ten jest zarazem przejawem obowiązującej w polskim
porządku prawnym zasady samoobliczenia podatku.

Rozdział 23. Stawki podatku
Art. 169
Art. 169 określa katalog procentowych stawek podatku dochodowego dla podatników podatku dochodowego
będących zarówno osobami fizycznymi jak i podatnikami niebędącymi osobami fizycznymi. Zasadą jest, że dla

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
243
skumulowanej podstawy opodatkowania stawka podatku wynosi 19 %. Wyjątkiem od tej zasady są stawki
podatkowe wymienione w ust. 2-15 oraz w art. 170, przewidującym skalę podatkową dla podatników podatku
dochodowego będących osobami fizycznymi uzyskującym podstawy opodatkowania wynikające z określonych
w tym przepisie źródeł przychodów. Pozostałe wyjątki dotyczą szczególnych form opodatkowania, np. karty
podatkowej.
W stosunku do wcześniej obowiązującego stanu prawnego ustawa o podatku dochodowym w jednym
miejscu jasno i precyzyjnie odnosi poszczególne stawki podatku do konkretnych podstaw opodatkowania, które
zostały szczegółowo określone w Dziale V ustawy. Stawki podatku pogrupowane na stawki odnoszące się do
podatku należnego pobieranego u źródła z tytułu przychodów uzyskiwanych przez podatników
nieposiadających rezydencji podatkowej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (art. 169 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt
1). Ustawa również określa stawki podatku, które wcześniej były definiowane jako ryczałt od przychodów
ewidencjonowanych. Stawki określone w art. 169 odnoszą się do poszczególnych liter części I załącznika nr 11
do ustawy.
Art. 169 zawiera również stawki, które można określić mianem stawek sankcyjnych. W szczególności należy
wskazać na stawkę określoną w ust. 6 art. 169. Jest to stawka przewidziana dla podstawy opodatkowania
stanowiącą stratę, jaką generują podatnicy podatku dochodowego niebędący osobami fizycznymi nielegalnie
transferując zyski poza terytorium Polski. Pozostałe stawki sankcyjne zostały określone w wysokości 50 % i
75 % oraz 8,5 %, 17 % i 20 % dla podatników podatku dochodowego którzy są opodatkowani z tytułu
świadczenia usług, o których mowa w części I załącznika nr 11 do ustawy.

Art. 170 i 171
Ustawa przewiduje dwa przedziały skali: pierwszy opodatkowany z zastosowaniem stawki 18 % do
wysokości podstawy opodatkowania określonej jako 85.528 zł; drugi opodatkowany według stawki 32 %, w
przypadku osiągnięcia przez podatnika podatku dochodowego będącego osobą fizyczną podstawy
opodatkowania ponad 85.528 zł.
Opodatkowanie według skali jest zasadą i przewidziane jest dla podatników podatku dochodowego
uzyskujących przychody z tytułu:
1) pracy najemnej;
2) członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3) emerytury lub renty;
4) działalności wykonywana osobiście przez osoby fizyczne;
5) pozarolniczej działalności gospodarczej;
6) działalności rolniczej innej niż działy specjalne produkcji rolnej;
7) działów specjalnych produkcji rolnej;
8) umowy leasingu;
9) najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, w tym również
dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego
składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem
składników majątku związanych z działalnością gospodarczą – uzyskane przez osoby fizyczne;
10) kapitały pieniężne osób fizycznych, z wyłączeniem dywidend i innych form udziału w zyskach osób
prawnych;
11) praw majątkowych osób fizycznych, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w
pkt 11;
12) odpłatnego zbycia innych rzeczy ruchomych przez osoby fizyczne, jeżeli nie następuje w wykonywaniu
działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w
którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej
zamiany;
13) innych źródeł.
Ustawa przewiduje, że podatnik podatku dochodowego może opodatkować się na wg stawek przewidzianych
dla świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 11 jeżeli złoży właściwemu organowi podatkowemu
pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania w nim określonych.
Ponadto podatnicy podatku dochodowego będący osobami fizycznymi mogą wybrać sposób opodatkowania
dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej według stawki w wysokości 19 %. W tym przypadku są
obowiązani do złożenia właściwemu organowi podatkowemu do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego
oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik podatku dochodowego rozpoczyna
prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o
swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik podatku dochodowego nie złożył oświadczenia na
podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu organowi podatkowemu, nie później niż
w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
244