Rządowy projekt ustawy - Prawo działalności gospodarczej

przedsiębiorców, to zasadne jest również oczekiwanie postępowania zgodnie z
dobrymi obyczajami.
Za celowością uzupełnienia katalogu podmiotów, których słuszne interesy powinny
być uwzględniane, przemawia potrzeba promowania pozytywnych wzorców
zachowań wśród przedsiębiorców wobec jak najszerszego kręgu podmiotów, z
którymi przedsiębiorca utrzymuje choćby incydentalne relacje o charakterze
gospodarczym.
Tryb dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia tej zasady określają przepisy
odrębnych ustaw, np. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
11) Art. 13. Zasada profesjonalizmu i odpowiednich kwalifikacji
Proponuje się przyjąć normę odpowiadającą dzisiejszemu brzmieniu art. 19 SDG,
zgodnie z którą, w przypadku gdy przepisy odrębne nakładają obowiązek
posiadania odpowiednich uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego
rodzaju działalności gospodarczej, przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby
czynności w ramach działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio
przez osobę legitymującą się dokumentami potwierdzającymi posiadanie takich
uprawnień zawodowych.
Wprowadzenie powyższej zasady w brzmieniu analogicznym do w SDG ma istotne
znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz ochrony życia i zdrowia człowieka,
a także jego interesów ekonomicznych, zagwarantowania odpowiedniej jakości
produkowanych towarów oraz usług świadczonych w ramach działalności
wykonywanej przez przedsiębiorcę.
Przepisy PDG nie ingerują przy tym w reguły wykonywania czynności
zawodowych przewidziane w innych przepisach.
12) Art. 14. Zasada udzielania informacji
Zakłada się, że organ administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości,
powinien udzielać przedsiębiorcy informacji o wymogach prowadzenia działalności
gospodarczej danego rodzaju.
Materializacja powyższej zasady będzie następowała m.in. przez publikację na
stronach BIP organów oraz stronach internetowego punktu kontaktowego,
prowadzonego przez Ministra Gospodarki, informacji o wymogach wykonywania
działalności gospodarczej, zgodnie ze zmianą art. 22b ust. 2 SDG, zaproponowaną
19

w art. 79 pkt 1 projektu ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo
działalności gospodarczej.
W celu poprawy relacji między przedsiębiorcami i organami administracji
publicznej zaproponowano wprowadzenie zasady udzielania informacji. Zasadę
udzielania informacji należy odróżnić od obowiązków organów wynikających z
przepisów odrębnych (np. zasady informowania w postępowaniu
administracyjnym, obowiązków wynikających z przepisów o dostępie do
informacji publicznej, informacji o środowisku, obowiązku publikacji informacji w
biuletynie informacji publicznej i promulgatorach urzędowych czy tzw. urzędowej
interpretacji prawa). Zasada udzielania informacji nie oznacza obowiązku
udzielania pomocy prawnej.
Udzielenie informacji polega na wskazaniu przede wszystkim regulacji i wymogów
w sposób abstrakcyjny, nie zaś na prowadzeniu sprawy zwracającego się o
informację.
Wprowadzenie zasady udzielania informacji wpłynie na poprawę jakości
świadczonych przez administrację usług, przyczyni się do zwiększenia wiedzy i
świadomości prawnej przedsiębiorców, ułatwi tym samym wykonywanie
działalności, a jednocześnie wzmocni służebną rolę administracji. Nie powinno
budzić wątpliwości, że organy administracji publicznej powinny pomagać
przedsiębiorcom w załatwianiu spraw urzędowych, w szczególności przez
informowanie o okolicznościach mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy
danego rodzaju. W tym zakresie nie wystarczy, aby organ administracji publicznej
przytoczył obowiązujące przepisy, ale również – w sposób zwięzły – powinien
wyjaśnić ich znaczenie.
Należy jednocześnie podkreślić, że udzielenie informacji nie rodzi po stronie
organu administracji obowiązku wydania rozstrzygnięcia o określonej treści.
Udzielenie informacji ma mieć jedynie charakter działania wspierającego, nie zaś
zastępować rozstrzygnięcia podjęte we właściwym trybie. Nie może zatem rodzić
żądania rozstrzygnięcia konkretnej sprawy administracyjnej w określony sposób,
jeżeli oznaczałoby to naruszenie prawa.

32 Zob. wyrok NSA z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 919/08 (orzeczenia.nsa.gov.pl):
„udzielenie stronie błędnych informacji o przepisach prawa związanych z załatwianą sprawą, nie
może prowadzić do wydania przez niego decyzji, o treści sprzecznej z wyraźnie sprecyzowanymi
przepisami prawa determinującymi w określonym stanie faktycznym z treścią rozstrzygnięcia.”.
20

Realizacja tej zasady może następować w różnych formach, a ich wybór powinien
zależeć od danego organu i specyfiki jego działalności. Tytułem przykładu można
wskazać wydawanie broszur i poradników udostępnianych nieodpłatnie w formie
papierowej lub elektronicznej, tworzeniu w siedzibach organów administracji
publicznej punktów informacyjnych itp.
13) Art. 15. Przepis końcowy rozdziału dotyczącego przepisów ogólnych
Zasady uregulowane w rozdziale 1 nie naruszają praw przysługujących innym
stronom postępowania lub osobom trzecim.
Zasady te bowiem mają na celu konkretyzację i wzmocnienie w praktyce
administracji zasad wynikających z Konstytucji, prawa unijnego i orzecznictwa
sądowego. Zamiarem projektodawcy nie jest uprzywilejowanie przedsiębiorców
wobec innych podmiotów, dlatego skorzystanie przez nich z powyższych zasad nie
będzie mogło naruszyć praw przysługujących tym innym podmiotom.
3. Rozdział 2. Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej
1) Art. 16. Wpis i wykreślenie przedsiębiorcy z ewidencji działalności
gospodarczej
Obecny art. 14 SDG został uproszczony, m.in. poprzez połączenie normy z ust. 4 z
normą z ust. 1.
W polskim porządku prawnym utrwalony jest model, zgodnie z którym
podejmujący działalność gospodarczą zobowiązani są do zarejestrowania tego faktu
w odpowiednim rejestrze. W związku z tym w PDG znajdzie się generalny przepis
potwierdzający ten obowiązek.
2) Art. 17–20. Zawieszenie działalności gospodarczej
W projekcie ustawy przewidziano:
1) uelastycznienie zawieszenia działalności gospodarczej (obecny art. 14a SDG)
przez wydłużenie możliwości zawieszenia do 36 miesięcy. W tym zakresie
zostaną dokonane także odpowiednie zmiany w ustawie z dnia 20 sierpnia
1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (art. 20d);
2) przyjęcie przepisu określającego konsekwencje niezłożenia wniosku o wpis
informacji o wznowieniu wykonywania działalności przed upływem
maksymalnego okresu zawieszenia, tj. przepis o wykreśleniu przedsiębiorcy z
rejestru z urzędu;

33 Dz. U. z 2013 r. poz. 1203, z późn. zm.
21

3) utrzymanie pozostałych przepisów dotyczących zawieszania działalności
gospodarczej z uwzględnieniem rozwiązań proponowanych w tym zakresie w
aktualnie procedowanej nowelizacji SDG.
Ze względu na utrzymanie w mocy przepisów dotyczących CEIDG, w PDG
zostaną zamieszczone jedynie wybrane, podstawowe przepisy statuujące
najistotniejsze instytucje. Sprecyzowane zostanie, że do obliczania okresu
zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej odpowiednie zastosowanie
znajdą przepisy art. 57 § 1 i 3 k.p.a.
Wydłużenie okresu możliwego zawieszenia działalności gospodarczej do
36 miesięcy zwiększy elastyczność tej instytucji. Zmiany te, zgłaszane przez
samych przedsiębiorców, ułatwią przedsiębiorcom dostosowanie się do zmian
koniunkturalnych w gospodarce.
W stosunku do przedsiębiorców wpisanych do CEIDG organ ewidencyjny, tj.
minister do spraw gospodarki, w szczególnie uzasadnionych przypadkach losowych
będzie mógł określić wcześniejszy termin rozpoczęcia okresu zawieszenia
działalności niż dzień złożenia wniosku w tym przedmiocie. Rozwiązanie to jest
uzasadnione ze względu na konieczność ochrony interesu przedsiębiorcy, ale i jego
kontrahentów, w tym w szczególności konsumentów, np. gdy przedsiębiorca uległ
poważnemu wypadkowi lub zapadł na nagłą chorobę stanowiącą przeszkodę w
wykonywaniu działalności. Przepis znajdzie zastosowanie także w przypadkach,
gdy przedsiębiorca z uwagi na stan zdrowia bądź inną ważną przyczynę nie może
złożyć wniosku o wpis informacji o zawieszeniu działalności samodzielnie.
W projektowanym art. 20 ust. 2 pkt 1 PDG zaproponowano wprost wskazanie, że w
okresie zawieszenia przedsiębiorca może rozwiązać wcześniej zawartą umowę.
Stanowi to wyraz działań mających na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła
przychodów.
3) Art. 21–23. Niektóre obowiązki przedsiębiorcy
W PDG zostały umieszczone normy odpowiadające treści:
1) art. 21 SDG regulującego oznaczanie towarów na terytorium RP (oznaczanie
towarów wprowadzanych na terytorium RP);
2) art. 22 SDG regulującego dokonywanie i przyjmowanie płatności za
pośrednictwem rachunku bankowego.

34 Wykaz prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów – UA31.
22

Przepis art. 21 SDG, który nakłada na przedsiębiorcę oferującego towary lub usługi
w sprzedaży bezpośredniej lub na odległość obowiązek podania w ofercie firmy
numeru NIP oraz siedziby i adresu przedsiębiorcy (oznaczenie przedsiębiorcy),
został dostosowany do obowiązków informacyjnych określonych w ustawie z dnia
30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.
Do PDG przeniesiono normy z art. 20 i art. 22 SDG. Natomiast norma z art. 21
SDG została dostosowana do ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach
konsumenta.
W art. 23 projektu, zgodnie z procedowanym równolegle projektem zmiany SDG
(UA31), zaproponowano wprowadzenie obowiązku posiadania przez osobę
fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą tytułu prawnego do nieruchomości
lub lokalu, których adresy podlegają wpisowi do CEIDG. Tytuł ten nie będzie
dołączany do wniosku o wpis do CEIDG, jednakże organ ewidencyjny może
wezwać do jego przedłożenia. Wezwanie będzie mogło być skierowane jedynie w
przypadku, o którym mowa w projektowanym art. 35 ust. 1a SDG.
Rozwiązanie to ma przyczynić się do wyeliminowania spotykanego w praktyce
negatywnego zjawiska wskazywania jako miejsce wykonywania działalności
gospodarczej adresów nieruchomości lub lokali bez zgody, a niekiedy nawet
wiedzy, właścicieli lub prawnie umocowanych posiadaczy tych nieruchomości lub
lokali.
4) Art. 24–32. Oddziały przedsiębiorców zagranicznych
a) utworzenie, działalność i likwidacja oddziału
Do PDG zostały przeniesione przepisy art. 85–86 i art. 88–92 SDG dotyczące
utworzenia i działalności oddziałów przedsiębiorcy zagranicznego.
Dodatkowo zmodyfikowano obecny art. 92 SDG.
Dla oddziałów przedsiębiorców zagranicznych z krajów UE/EOG należy
uregulować zasady zamykania oddziałów przez wskazanie konieczności
zawiadamiania o zamknięciu oddziału (ujawnienie zdarzenia w rejestrze) oraz
zakończenia działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w takim zakresie, w jakim wymaga ona otwarcia
oddziału.

35 Dz. U. poz. 827.
23