Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

przepisy dotyczą potwierdzania uprawnień do ww. świadczeń oraz wyboru
świadczeniodawcy.
6. Dodano art. 59b, stanowiący konsekwencję wprowadzenia skierowania w postaci
elektronicznej. Zgodnie z ww. przepisem, świadczeniobiorca otrzymuje informację
o wystawionym skierowaniu, zawierającą m.in. kod i klucz dostępu oraz
podstawowe elementy ujęte w skierowaniu. W przypadku braku wskazania w
systemie informacji w ochronie zdrowia numeru telefonu lub adresu e-mail, a także
na każde żądanie świadczeniobiorcy, informacja ta będzie mu przekazana w formie
wydruku informacyjnego.
7. Zmieniono regulacje odnoszące się do umów upoważniających. Ponadto w art. 102
w ust. 5 wprowadzano pkt 24b, w którym nadano uprawnienie Prezesowi
Narodowego Funduszu Zdrowia do rozpatrywania odwołań od decyzji dyrektora
oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, o których mowa w art.
53 ust. 2a ustawy o refundacji.
8. Wprowadzono przepisy dotyczące elektronicznego systemu monitorowania
programów lekowych, prowadzonego przez Fundusz (art. 102 ust. 5 pkt 34, art. 188
ust. 1 pkt 10 i art. 188c).
9. W art. 107 ust. 5 dodano pkt 24, w którym nadaje się uprawnienie dyrektorowi
oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia do wydawania decyzji,
o których mowa w art. 53 ust. 2a ustawy o refundacji.
VIII. W ustawie z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu
komórek, tkanek i narządów
Zgodnie z brzmieniem obecnie obowiązującego art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie,
w module podstawowym zawierającym dane osobowe i jednostkowe dane medyczne
przetwarzane w SIM, przetwarza się informację o sprzeciwie zawartym w centralnym
rejestrze sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich. W
związku z powyższym doprecyzowano regulacje w tym zakresie, w myśl których
Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw Transplantacji „Poltransplant”,
prowadzące centralny rejestr sprzeciwów, przekazuje dane zawarte w przedmiotowym
rejestrze do systemu informacji w ochronie zdrowia.
IX. W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym
28
1. Tematyka przepisów z zakresu ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym
Ratownictwie Medycznym włączona do ustawy o systemie jest ściśle z nią
związana. Wszystkie wprowadzone przepisami elementy zostają połączone ze sobą
informatycznie, co wymaga uporządkowania i systematycznego opisania w jednej
ustawie.
2. Zmiana art. 10 oraz dodane art. 10a–10j odnoszą się do funkcjonowania zawodu
ratownika medycznego. Postulaty środowiska ratowników medycznych, analiza
obowiązujących przepisów, jak również zmieniająca się struktura zatrudnienia w
systemie PRM spowodowały potrzebę nowelizacji obowiązujących i wprowadzenia
nowych regulacji. Wiąże się to z dokonaniem zmian w zakresie zasad uzyskiwania
tytułu ratownika medycznego.
3. W zakresie kształcenia przeddyplomowego przewiduje się wprowadzenie jednej
ścieżki kształcenia ratowników medycznych, tj. w trybie licencjatu zamiast
dotychczasowych dwóch ścieżek, tj. studiów licencjackich (3 lata, 3800 godzin)
oraz szkół policealnych (2 lata, 2100 godzin). Minister Edukacji Narodowej
wyraził zgodę na zamknięcie kształcenia ratowników medycznych na poziomie
szkół policealnych. Ostatnim rokiem naboru w szkołach policealnych był rok
2012/2013 i kształcenie będzie trwało do zakończenia cyklu kształcenia.
Ostatnia rekrutacja kandydatów do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) szkół
prowadzących kształcenie na poziomie średnim (w szkołach policealnych) w
zawodzie ratownik medyczny odbyła się w roku szkolnym 2012/2013 i
prowadzona będzie do zakończenia cyklu kształcenia. Kształcenie w zawodzie
ratownik medyczny zostanie utrzymane wyłącznie na poziomie studiów wyższych
pierwszego stopnia na kierunku ratownictwo medyczne. Projekt przewiduje
również, iż osoby, które rozpoczną studia wyższe na kierunku studiów związanym
z kształceniem w zakresie ratownictwa medycznego po dniu 30 września 2016 r. po
złożeniu ostatniego wymaganego planem studiów egzaminu, będą przystępowały
do 6-miesięcznej praktyki (960 godzin dydaktycznych). Praktyka będzie odbywała
się w podmiotach leczniczych, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 15 kwietnia
2011 r. o działalności leczniczej, będących dysponentami jednostek systemu PRM.
Projekt zakłada także, że osoby, które rozpoczną po dniu 30 września 2016 r. i
uzyskają dyplom ukończenia studiów wyższych pierwszego stopnia na kierunku
29
studiów związanym z kształceniem w zakresie ratownictwa medycznego, w celu
wykonywania zawodu ratownika medycznego zobowiązane będą do złożenia
PERM. PERM zastąpi organizowany obecnie przez Centralną Komisję
Egzaminacyjną zewnętrzny egzamin potwierdzający kwalifikacje w zawodzie
ratownik medyczny (egzamin ten był organizowany dla absolwentów szkół
policealnych kształcących w zawodzie ratownik medyczny). Egzamin ten będzie
organizowany przez Centrum Egzaminów Medycznych, zwane dalej „CEM”,
działające przy ministrze właściwym do spraw zdrowia, a przeprowadzany przez
Państwową Komisję Egzaminacyjną powoływaną przez Dyrektora CEM. W skład
Państwowej Komisji Egzaminacyjnej będą wchodziły osoby posiadające
doświadczenie z zakresu ratownictwa medycznego, w tym co najmniej jedna będzie
musiała być lekarzem systemu, powoływane przez Dyrektora CEM. Kandydaci do
Państwowej Komisji Egzaminacyjnej będą zgłaszani przez Dyrektora CEM,
rektorów wyższych uczelni medycznych oraz konsultanta krajowego w dziedzinie
medycyny ratunkowej. Egzamin ten będzie składany w formie testowej i będzie
przeprowadzany nie rzadziej niż raz w roku równocześnie w tych samych
terminach zgodnie z regulaminem wydanym przez Dyrektora CEM. Szczegółowe
zasady i tryb dopuszczania ratownika medycznego do egzaminu oraz
przeprowadzania przedmiotowego egzaminu, jak również wzór zaświadczenia o
złożeniu PERM z wynikiem pozytywnym zostaną określone w drodze
rozporządzenia.
4. Przepis art. 12 wskazuje na możliwość realizacji obowiązku doskonalenia
zawodowego ratowników medycznych w formie kursu doskonalącego,
zakończonego egzaminem oraz samodoskonalenia. Szczegółowe regulacje w tym
zakresie zawarte są w art. 12a–12h. Projekt zawiera przepisy określające
wymagania, jakie powinien spełnić podmiot realizujący kurs doskonalący. Ponadto
podmiot prowadzący kurs doskonalący powinien przed jego rozpoczęciem uzyskać
zezwolenie wojewody na prowadzenie tego kursu. Zezwolenie będzie wydawać
wojewoda właściwy ze względu na miejsce, w którym podmiot prowadzący będzie
realizował kurs doskonalący. Wojewoda będzie prowadził i podawał do
wiadomości publicznej na stronach urzędu wojewódzkiego obsługującego
wojewodę, wykaz podmiotów, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie kursu
doskonalącego na obszarze województwa, wraz z podaniem miejsca prowadzenia
30
kursu. Wojewoda będzie mógł także przeprowadzić kontrolę ww. podmiotów (art.
31 ust. 1 pkt 4).
5. Zmiana art. 17 wskazuje na prowadzenie rejestru jednostek współpracujących z
systemem PRM w postaci elektronicznej. Administratorem systemu jest jednostka
podległa ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, właściwa w zakresie systemów
informacyjnych ochrony zdrowia.
6. Zbliżony charakter ma zmiana art. 23, wskazująca na prowadzenie ewidencji
jednostek systemu PRM (szpitalnych oddziałów ratunkowych, zespołów
ratownictwa medycznego) w formie elektronicznej. Administratorem ewidencji jest
jednostka podległa ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, właściwa w zakresie
systemów informacyjnych ochrony zdrowia.
7. Dodany art. 23a wprowadza ewidencję centrów urazowych oraz jednostek
organizacyjnych szpitali wyspecjalizowanych w zakresie udzielania świadczeń
zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego. Wprowadzenie ww.
ewidencji jest konsekwencją rezygnacji ze stworzenia Systemu Wspomagania
Ratownictwa Medycznego. Podobnie jak wskazane wyżej, ta ewidencja będzie
również prowadzona przez wojewodów w formie elektronicznej, a jej
administratorem będzie jednostka podległa ministrowi właściwemu do spraw
zdrowia, właściwa w zakresie systemów informacyjnych ochrony zdrowia.
8. Zmiana art. 24a ust. 4 ma na celu zapewnienie przekazywania danych z Systemu
Wspomagania Dowodzenia Państwowego Ratownictwa Medycznego do systemu
informacji w ochronie zdrowia.

X.
W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
1. W związku z rozszerzeniem pojęcia elektronicznej dokumentacji medycznej w
ustawie o systemie, w art. 24 ust. 1 wprowadzono obowiązek prowadzenia,
przechowywania i udostępniania dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej,
zgodnie z ustawą o systemie informacji, a także zapewnienia ochrony danych
zawartych w tej dokumentacji.
2. W art. 24 ust. 2 zaproponowano rozszerzenie katalogu osób uprawnionych do
przetwarzania danych zawartych w dokumentacji medycznej. Oprócz osób
31
wykonujących zawód medyczny do ww. katalogu zostały dodane inne osoby
upoważnione przez administratora danych.
3. W celu zapewnienia prawa pacjenta do zachowania tajemnicy informacji
związanych z pacjentem, w art. 24 ust. 3 określono, że ww. osoby (nie tylko
wykonujące zawód medyczny) są obowiązane do zachowania tej tajemnicy, także
po śmierci pacjenta.
4. W art. 24 ust. 4–6 wprowadzone zostały przepisy umożliwiające podmiotom
udzielającym świadczeń zdrowotnych zawieranie umów z podmiotami
zajmującymi się przechowywaniem i archiwizacją dokumentacji medycznej. W
wielu przypadkach przechowywanie i archiwizowanie elektronicznej dokumentacji
medycznej będzie wiązało się z dużymi nakładami inwestycyjnymi i technicznymi.
W przypadku małych podmiotów wykonujących działalność leczniczą zlecenie
ww. usług może być uzasadnione względami bezpieczeństwa i efektywności
finansowej. Przechowywanie dokumentacji przez podmiot zewnętrzny nie będzie
mogło wpływać na ograniczenie prawa pacjenta do dostępu do jego dokumentacji.
Ponadto wprowadzono przepis regulujący postępowanie w przypadku zaprzestania,
w tym także nagłego, działalności przez podmiot, który przetwarzał dane osobowe
zawarte w dokumentacji medycznej, na podstawie umowy zawartej z podmiotem
udzielającym świadczeń zdrowotnych.
5. Dla uniknięcia ewentualnych wątpliwości interpretacyjnych (udostępnianie
dokumentacji medycznej regulowane jest zarówno w ustawie o systemie, jak i w
ustawie o prawach pacjenta) w art. 26 dodano ust. 5, zgodnie z którym
udostępnianie elektronicznej dokumentacji medycznej za pośrednictwem SIM
następuje na zasadach określonych w ustawie o systemie.
6. W art. 27 dodano, skorelowane z rozwiązaniami dotyczącymi elektronicznej
dokumentacji medycznej wprowadzonymi ustawą o systemie, nowe sposoby
udostępniania dokumentacji medycznej, tj. dostęp za pośrednictwem środków
komunikacji elektronicznej, przez wydruki oraz na elektronicznym nośniku danych.
7. W art. 28 wprowadza się zmiany dotyczące opłat pobieranych za udostępnienie
dokumentacji medycznej za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej
oraz na elektronicznym nośniku danych. Udostępnienie dokumentacji medycznej
32