Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

– 155 –
6)
przedmiot decyzji;
7)
rodzaj rozstrzygnięcia;
8)
organ wydający decyzję.
Art. 107ze. 1. W przypadku wprowadzenia nowej dziedziny farmacji, farmaceuta
legitymujący się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie, może wystąpić z
wnioskiem do ministra właściwego do spraw zdrowia o uznanie dotychczasowego
dorobku naukowego i zawodowego farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem
programu właściwej specjalizacji.
2. Po wpłynięciu wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
zdrowia występuje do dyrektora CMKP o wydanie opinii w sprawie oceny dorobku
naukowego i zawodowego wnioskodawcy. Opinię sporządza zespół, o którym mowa w
art. 107e ust. 3.
3. Na podstawie opinii, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw
zdrowia wydaje decyzję o uznaniu dotychczasowego dorobku naukowego i
zawodowego farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej
specjalizacji. Informację o wydanej decyzji, w tym jej przedmiot, numer i datę wydania
zamieszcza się w SMK.
4. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1–3, może być wszczęte w terminie 3 lat
od dnia wprowadzenia nowej dziedziny farmacji.
5. Osoba, która uzyskała decyzję, o której mowa w ust. 3, może:
1)
wchodzić w skład zespołu ekspertów, o którym mowa w art.107a ust. 9;
2)
pełnić funkcję kierownika specjalizacji w danej dziedzinie;
3)
wchodzić w skład zespołu kontrolnego, o którym mowa w art. 107c ust. 1;
4)
wchodzić w skład zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 107e ust. 3;
5)
przystąpić do PESF.
Art. 107zf. 1. Farmaceuta zatrudniony w aptece lub hurtowni jest obowiązany do
podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez uczestnictwo w ciągłym szkoleniu, w celu
aktualizacji posiadanego zasobu wiedzy oraz stałego dokształcania się w zakresie
nowych osiągnięć nauk farmaceutycznych.
2. Ciągłe szkolenia mogą być prowadzone w jednostkach szkolących, które
posiadają akredytację.
3. Opłaty za ciągłe szkolenia ponosi farmaceuta. Opłaty za ciągłe szkolenia
prowadzone przez jednostki szkolące nie mogą przekroczyć 1% przeciętnego
– 156 –
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za
ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” za
jedną godzinę szkolenia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)
ramowy program ciągłych szkoleń,
2)
zakres oraz formy zdobywania wiedzy teoretycznej w ramach ciągłego szkolenia,
3)
sposób odbywania ciągłego szkolenia, w tym tryb dokumentowania jego
przebiegu,
4)
standardy ciągłego szkolenia,
5)
wysokość opłat za ciągłe szkolenie
– mając na celu zapewnienie właściwej jakości ciągłego szkolenia oraz rzetelnego
sposobu ich dokumentowania.
Art. 107zg. Dane zamieszczane w SMK mogą zostać udostępnione:
1)
farmaceucie w zakresie monitorowania przebiegu szkolenia specjalizacyjnego;
2)
uczelniom – w zakresie wykonywanych przez nie zadań określonych w ustawie
oraz monitorowania karier zawodowych swoich absolwentów na podstawie ustawy
z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz.
572, z późn. zm.4));
3)
konsultantom w ochronie zdrowia w zakresie wykonywanych zadań określonych w
ustawie oraz w zakresie zadań, o których mowa w ustawie z dnia 6 listopada 2008
r. o konsultantach w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2015 r. poz. 126);
4)
CEM w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie, w szczególności
organizowania i przeprowadzania PESF;
5)
CMKP w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie, w szczególności
udzielania akredytacji podmiotom zamierzającym prowadzić szkolenie
specjalizacyjne, koordynacji organizacji staży kierunkowych i kursów
specjalizacyjnych, kontroli i monitorowania realizacji szkolenia specjalizacyjnego;
6)
wojewodom w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie, w
szczególności przebiegu szkolenia specjalizacyjnego farmaceutów;
7)
jednostkom szkolącym, w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie;
– 157 –
8)
NIA i Okręgowym Izbom Aptekarskim w zakresie wykonywanych zadań
określonych w ustawie oraz w ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach
aptekarskich.”;
17) w rozdziale 8 po art. 123a dodaje się art. 123b w brzmieniu:
„Art. 123b. 1. Główny Inspektor Farmaceutyczny udostępnia systemowi informacji
w ochronie zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie
informacji w ochronie zdrowia, dane objęte decyzją, o której mowa w art. 121 ust. 2,
art. 121a oraz art. 122.
2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny udostępnia systemowi informacji w
ochronie zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r o systemie
informacji w ochronie zdrowia, dane objęte decyzją, o której mowa w art. 121 ust. 1
oraz art. 122 ust. 2.”.
Art. 7. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581) wprowadza się
następujące zmiany:
1)
w art. 5:
a)
po pkt 32a dodaje się pkt 32b w brzmieniu:
„32b) skierowanie – skierowanie w postaci elektronicznej, a w postaci papierowej
w przypadku:
a)
braku dostępu do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 7
ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie
zdrowia (Dz. U. z 2015 r. poz. 636, 788, 855 i …),
b)
osoby o nieustalonej tożsamości,
c)
skierowania do zakładu opiekuńczo-leczniczego i zakładu pielęgnacyjno-
-opiekuńczego,
d)
skierowania na badania i konsultacje psychologiczne,
e)
skierowania z zakresu prawa pracy,
f)
skierowania na rehabilitację leczniczą,
g)
skierowania, o którym mowa w art. 42b ust. 3.”,
b) pkt 37 otrzymuje brzmienie:
„37) świadczenie zdrowotne rzeczowe – związane z procesem leczenia leki, środki
spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne;”,
– 158 –
c)
w pkt 41 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) podmiot realizujący czynności z zakresu zaopatrzenia w wyroby medyczne;”,
d) pkt 42 otrzymuje brzmienie:
„42) procedura medyczna – postępowanie diagnostyczne, lecznicze, pielęgnacyjne,
profilaktyczne, rehabilitacyjne lub orzecznicze przy uwzględnieniu wskazań
do jego przeprowadzenia, realizowane w warunkach określonej infrastruktury
zdrowotnej przy zastosowaniu produktów leczniczych i wyrobów
medycznych;”;
2)
w art. 20:
a)
w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) przechowuje oryginał skierowania w postaci papierowej przekazany przez
świadczeniobiorcę, w przypadku świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na
podstawie skierowania.”,
b)
ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. W przypadku świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na podstawie
skierowania, świadczeniobiorca jest obowiązany:
1)
dostarczyć świadczeniodawcy oryginał skierowania w postaci papierowej, nie
później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia dokonania wpisu na listę
oczekujących, pod rygorem skreślenia z listy oczekujących, albo
2)
udostępnić świadczeniodawcy, przed dokonaniem wpisu na listę
oczekujących, kod dostępu do skierowania w postaci elektronicznej oraz
nr PESEL, a w przypadku osoby, która nie ma nadanego numeru PESEL –
numer paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość.”,
c)
po ust. 2a dodaje się ust. 2aa w brzmieniu:
„2aa. Do terminu dostarczenia świadczeniodawcy oryginału skierowania w
postaci papierowej stosuje się przepisy art. 165 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.).”,
d)
ust. 2b otrzymuje brzmienie:
„2b. W przypadku skreślenia świadczeniobiorcy z listy oczekujących w
wyniku rezygnacji z udzielenia świadczenia, niezgłoszenia się na ustalony termin

6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379, 435,
567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924 oraz z 2015 r. poz. 2, 4, 218 i 539.
– 159 –
udzielenia świadczenia albo zakończenia przez świadczeniodawcę wykonywania
umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniodawca:
1)
zwraca świadczeniobiorcy oryginał skierowania, w przypadku skierowania w
postaci papierowej, albo
2)
umożliwia ponowne użycie skierowania w postaci elektronicznej przez
odpowiednią zmianę jego statusu w systemie teleinformatycznym, o który
mowa w art. 7 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w
ochronie zdrowia, w przypadku skierowania w postaci elektronicznej.”,
e)
ust. 10c otrzymuje brzmienie:
„10c. Świadczeniodawca, który zakończył wykonywanie umowy o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej, jest obowiązany wydać świadczeniobiorcy
zaświadczenie o wpisaniu na listę oczekujących wraz z podaniem daty zgłoszenia
się świadczeniobiorcy. Za wydanie zaświadczenia świadczeniobiorca nie ponosi
opłaty.”;
3)
art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. Świadczeniobiorcy przyjętemu do szpitala lub innego przedsiębiorstwa
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i
całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej
oraz przy wykonywaniu zabiegów leczniczych i pielęgnacyjnych, diagnostycznych i
rehabilitacyjnych przez podmioty uprawnione do udzielania świadczeń, a także przy
udzielaniu przez te podmioty pomocy w stanach nagłych, zapewnia się bezpłatnie leki,
środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne, jeżeli
są one konieczne do wykonania świadczenia.”;
4)
art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. Zaopatrzenie w wyroby medyczne przysługuje świadczeniobiorcom na
podstawie zlecenia albo recepty wystawionych przez osobę uprawnioną, o której mowa
w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji, na zasadach określonych w tej ustawie.”;
5)
w art. 42b w ust. 11 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na
podstawie zlecenia wystawionego przez osobę uprawnioną, o której mowa w art. 2
pkt 14 ustawy o refundacji, na zasadach określonych w tej ustawie.”;