Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

– 95 –
rozwiązywania testu niesamodzielnie, osoba taka zostaje zdyskwalifikowana.
Dyskwalifikacji dokonuje przewodniczący PKE, na wniosek Zespołu Egzaminacyjnego.
Fakt ten jest odnotowany w protokole, o którym mowa w ust. 7.
6. Dyrektor CEM zawiadamia o dyskwalifikacji osoby egzaminowanej Prezesa
Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych.
7. Z przebiegu PESDL sporządza się protokół, który podpisują członkowie Zespołu
Egzaminacyjnego przeprowadzający dany egzamin.
8. Przewodniczący Zespołu Egzaminacyjnego przesyła protokół egzaminacyjny
dyrektorowi CEM w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia egzaminu.
Art. 30za. 1. CEM ustala wyniki PESDL i zamieszcza je w SMK, a w zakresie
egzaminu testowego publikuje je także na swojej stronie internetowej. Wynik PESDL
nie stanowi decyzji w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego.
2. Diagnosta laboratoryjny, który nie przystąpił do PESDL w wyznaczonym
terminie albo uzyskał wynik negatywny z PESDL, może przystąpić do PESDL w
kolejnej sesji egzaminacyjnej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, diagnosta laboratoryjny składa do
dyrektora CEM zgłoszenie. Przepisy art. 30r stosuje się.
4. Diagnosta laboratoryjny, o którym mowa w ust. 3, zostaje wpisany na listę osób
składających PESDL w danej sesji egzaminacyjnej przez dyrektora CEM.
5. Za wynik pozytywny PESDL uznaje się uzyskanie pozytywnych wyników z obu
jego części, o których mowa w art. 30x ust. 3.
6. Wynik pozytywny z części PESDL jest uznawany w kolejnych sześciu sesjach
egzaminacyjnych po sesji, w której został uzyskany. W przypadku nieuzyskania wyniku
pozytywnego z egzaminu praktycznego albo nieprzystąpienia do egzaminu
praktycznego w ustalonym terminie, diagnosta laboratoryjny może przystąpić w innej
sesji egzaminacyjnej tylko do tej części PESDL.
7. Oceną końcową PESDL jest ocena wynikająca ze średniej arytmetycznej ocen z
egzaminu teoretycznego i praktycznego.
8. Wyniki PESDL dyrektor CEM za pomocą SMK przekazuje wojewodom,
dyrektorowi CMKP oraz właściwym jednostkom szkolącym.
Art. 30zb. 1. Potwierdzeniem złożenia PESDL jest dyplom wydany przez
dyrektora CEM.
– 96 –
2. Dyrektor CEM wydaje dyplom, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od
dnia otrzymania kompletnej dokumentacji egzaminacyjnej.
3. Na wniosek diagnosty laboratoryjnego, który złożył PESDL, dyrektor CEM
wydaje, odpłatnie, duplikat albo odpis dyplomu albo dokonuje korekty dyplomu
PESDL. Opłata wynosi 50 zł. Opłaty nie wnosi się, w przypadku gdy korekta wynika z
błędu CEM.
4. CEM przekazuje do KIDL, po zakończeniu każdej sesji PESDL, informację o
uzyskaniu przez danego diagnostę laboratoryjnego tytułu specjalisty.
5. Dokumentacja dotycząca PESDL, która nie jest gromadzona w SMK, jest
przechowywana przez CEM zgodnie z art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o
narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2011 r. Nr 123, poz. 698 i
Nr 171, poz. 1016, z 2014 r. poz. 822 oraz z 2015 r. poz. 566).
Art. 30zc. 1. W razie rażących uchybień formalnych w przeprowadzeniu PESDL
lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PESDL, dyrektor
CEM może unieważnić PESDL albo jego część, w danym terminie dla danej dziedziny
dla poszczególnych albo wszystkich zdających.
2. Postępowanie wszczyna się na wniosek członka Zespołu Egzaminacyjnego,
przeprowadzającego dany PESDL, osoby przystępującej do danego PESDL albo z
urzędu.
3. Unieważnienie PESDL albo jego części powoduje, że traktuje się odpowiednio
PESDL albo jego część jako niebyłą. Unieważniony egzamin jest powtarzany w
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja o unieważnieniu stała
się ostateczna.
4. Decyzję o unieważnieniu dyrektor CEM podejmuje w terminie 14 dni od dnia
powzięcia informacji o przyczynach uzasadniających unieważnienie PESDL albo jego
części.
5. Informacja o decyzji o unieważnieniu PESDL albo jego części jest ogłaszana na
stronie internetowej CEM. Decyzja jest przekazywana diagnostom laboratoryjnym,
którzy przystępowali do danego PESDL za pomocą SMK. Dyrektor CEM przekazuje
informację o unieważnieniu PESDL albo jego części do KIDL.
6. Od decyzji o unieważnieniu egzaminu przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zdrowia.
7. Za powtórzony PESDL albo jego część nie pobiera się opłaty egzaminacyjnej.
– 97 –
Art. 30zd. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wykaz dziedzin diagnostyki laboratoryjnej, w których jest możliwe odbywanie
szkolenia specjalizacyjnego, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dostępu do
świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie,
2)
wykaz kodów specjalizacji w określonych dziedzinach
– uwzględniając konieczność zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do prowadzenia
specjalizacji;
3)
wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności kontrolnych, o którym mowa w
art. 30c ust. 12 pkt 1, uwzględniając nakład pracy związany z przeprowadzaniem
czynności kontrolnych;
4)
wykaz specjalności, w których diagnosta laboratoryjny posiadający odpowiednią
specjalizację I stopnia, uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów, może
uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie po odbyciu szkolenia
specjalizacyjnego zgodnie z programem, o którym mowa w art. 30e ust. 3,
uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dostępu do świadczeń zdrowotnych w
określonym zakresie;
5)
zakres danych zawartych w EKS,
6)
zakres informacji, o których mowa w art. 30j ust. 3, wprowadzanych do SMK
przez kierownika specjalizacji
– uwzględniając konieczność zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do prowadzenia
specjalizacji;
7)
wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 30u ust. 4,
8)
szczegółowy tryb działania PKE, wysokość wynagrodzenia przewodniczącego i
członków PKE,
9)
szczegółowy sposób i tryb składania PESDL oraz ustalania jego wyników
– uwzględniając konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia PESDL
oraz zapewnienia bezstronności pracy PKE, a także nakład pracy przewodniczącego i
członków PKE;
10) wzór dyplomu, o którym mowa w art. 30zb, uwzględniając konieczność
zapewnienia przejrzystości dokumentu;
11) tryb wydawania przez dyrektora CEM duplikatu lub odpisu dyplomu PESDL oraz
sposób uiszczania opłaty za wydanie duplikatu lub odpisu dyplomu PESDL,
– 98 –
12) tryb dokonywania przez dyrektora CEM korekty dyplomu PESDL oraz sposób
uiszczania opłaty za dokonanie korekty dyplomu
– uwzględniając konieczność prawidłowego i sprawnego wydania dokumentu
potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty;
13) wysokość opłaty, o której mowa w art. 30s, uwzględniając koszty przeprowadzenia
PESDL oraz wydania dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty.
Art. 30ze. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje, na wniosek, uzyskany za
granicą tytuł specjalisty w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej za równoważny z
tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione następujące
warunki:
1)
czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego w
programie specjalizacji w danej dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej
realizowanego w Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz
umiejętności praktycznych odpowiada w istotnych elementach programowi
specjalizacji w danej dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej w Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Osoba, która uzyskała za granicą tytuł specjalisty, o którym mowa w ust. 1,
występuje do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem, do którego dołącza,
wraz z tłumaczeniem na język polski, następujące dokumenty:
1)
oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty;
2)
dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i jej okresie oraz
zrealizowanym programie;
3)
informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie
potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności praktyczne;
4)
zaświadczenia o miejscu, okresie i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych
po uzyskaniu tytułu specjalisty.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje albo odmawia uznania tytułu
specjalisty w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej, w drodze decyzji, na podstawie
opinii sporządzonej przez dyrektora CMKP.
4. Opinia, o której mowa w ust. 3, jest sporządzona na podstawie oceny
merytorycznej wniosku, dokonanej przez zespół ekspertów, o którym mowa w art. 30e
– 99 –
ust. 3. W wyniku dokonania oceny zespół ekspertów może wnioskować o podjęcie
jednej z następujących decyzji:
1)
uznanie tytułu specjalisty bez żadnych dodatkowych warunków;
2)
uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego w jednostce szkolącej,
którego zakres i program określi w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów;
3)
uznanie tytułu specjalisty po złożeniu PESDL;
4)
odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
5. Obsługę organizacyjną i finansowanie prac zespołu ekspertów, o którym mowa
w art. 30e ust. 3, zapewnia CMKP.
6. Staż adaptacyjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, jest odbywany w jednostce
szkolącej, na podstawie umowy o odbycie stażu adaptacyjnego zawartej z tą jednostką
na warunkach określonych w umowie.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje albo odmawia uznania tytułu
specjalisty uzyskanego przez diagnostę laboratoryjnego w państwach członkowskich
Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w
Konfederacji Szwajcarskiej za równoważny z tytułem specjalisty na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z zasadami określonymi w przepisach dotyczących
zasad uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w innym niż Rzeczpospolita
Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej, w drodze
decyzji.
8. W SMK w odniesieniu do decyzji, o których mowa w ust. 3 i 7, zamieszcza się
dane:
1)
numer decyzji;
2)
datę wydania decyzji;
3)
imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
4)
obywatelstwo (obywatelstwa) osoby, której decyzja dotyczy;
5)
państwa, w którym osoba, której decyzja dotyczy uzyskała tytuł specjalisty;
6)
przedmiot decyzji;
7)
rodzaj rozstrzygnięcia;
8)
organ wydający decyzję.