Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

– 150 –
4. Test jest rozwiązywany przez zdającego samodzielnie. Podczas PESF osoba
egzaminowana nie może korzystać z żadnych pomocy naukowych i dydaktycznych, a
także nie może posiadać urządzeń służących do kopiowania, przekazywania i odbioru
informacji. Naruszenie tego zakazu stanowi podstawę zdyskwalifikowania osoby
egzaminowanej, co jest równoznaczne z uzyskaniem przez nią wyniku negatywnego.
5. Przebieg PESF może być monitorowany za pomocą urządzeń rejestrujących
obraz i dźwięk. W przypadku ujawnienia po egzaminie na zarejestrowanych materiałach
korzystania przez osobę egzaminowaną z pomocy naukowych, dydaktycznych lub
urządzeń służących do kopiowania, przekazywania i odbioru informacji, lub
rozwiązywania testu niesamodzielnie, osoba taka może zostać zdyskwalifikowana.
Dyskwalifikacji dokonuje Przewodniczący Państwowej Komisji Egzaminacyjnej, na
wniosek Zespołu Egzaminacyjnego. Fakt ten jest odnotowany w protokole, o którym
mowa w ust. 6. O dyskwalifikacji osoby egzaminowanej dyrektor CEM zawiadamia
prezesa NIA.
6. Z przebiegu PESF sporządza się protokół, który podpisują członkowie Zespołu
Egzaminacyjnego przeprowadzający dany egzamin.
7. Przewodniczący Zespołu Egzaminacyjnego przesyła protokół egzaminacyjny
dyrektorowi CEM w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia egzaminu.
Art. 107z. 1. CEM ustala wyniki PESF i ogłasza je za pomocą SMK, a w zakresie
egzaminu testowego publikuje je także na swojej stronie internetowej. Wynik PESF nie
stanowi decyzji w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego.
2. Farmaceuta, który nie przystąpił do PESF w wyznaczonym terminie, albo
uzyskał wynik negatywny z PESF, może przystąpić do PESF w kolejnej sesji
egzaminacyjnej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, farmaceuta składa do dyrektora CEM
zgłoszenie. Przepisy art. 107p stosuje się.
4. Farmaceuta, o którym mowa w ust. 3, zostaje wpisany na listę osób składających
PESF w danej sesji egzaminacyjnej przez dyrektora CEM.
5. Za wynik pozytywny PESF uznaje się uzyskanie pozytywnych wyników z obu
jego części, o których mowa w art. 107w ust. 3.
6. Wynik pozytywny z części PESF jest uznawany w kolejnych sześciu sesjach
egzaminacyjnych po sesji, w której został uzyskany. W przypadku nieuzyskania wyniku
– 151 –
pozytywnego z egzaminu praktycznego albo nieprzystąpienia do egzaminu
praktycznego w ustalonym terminie, farmaceuta może przystąpić w innej sesji
egzaminacyjnej tylko do tej części PESF.
7. Oceną końcową PESF jest ocena wynikająca ze średniej arytmetycznej ocen z
egzaminu teoretycznego i praktycznego.
8. Wyniki PESF dyrektor CEM, za pomocą SMK, przekazuje wojewodom,
dyrektorowi CMKP oraz właściwym jednostkom szkolącym.
Art. 107za. 1. Potwierdzeniem złożenia PESF jest dyplom wydany przez dyrektora
CEM.
2. Dyrektor CEM wydaje dyplom, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od
dnia otrzymania kompletnej dokumentacji egzaminacyjnej.
3. Na wniosek farmaceuty, który złożył PESF, dyrektor CEM wydaje, odpłatnie,
duplikat albo odpis dyplomu albo dokonuje korekty dyplomu PESF. Opłata wynosi 50
zł. Opłaty nie wnosi się, w przypadku gdy korekta jest wynikiem błędu CEM.
4. CEM przekazuje do NIA po zakończeniu każdej sesji PESF, informację o
uzyskaniu przez danego farmaceutę tytułu specjalisty.
5. Dokumentacja dotycząca PESF, która nie jest gromadzona w SMK, jest
przechowywana przez CEM zgodnie z art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o
narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2011 r. Nr 123, poz. 698 i Nr
171, poz. 1016, z 2014 r. poz. 822 oraz z 2015 r. poz. 566).
Art. 107zb. 1. W razie rażących uchybień formalnych w przeprowadzeniu PESF
lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PESF, dyrektor
CEM może unieważnić PESF albo jego część, w danym terminie dla danej dziedziny dla
poszczególnych albo wszystkich zdających.
2. Postępowanie wszczyna się na wniosek członka Zespołu Egzaminacyjnego,
przeprowadzającego dany PESF, osoby przystępującej do danego PESF albo z urzędu.
3. Unieważnienie PESF albo jego części powoduje, że traktuje się odpowiednio
PESF albo jego część jako niebyłą. Unieważniony egzamin jest powtarzany w terminie
nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja o unieważnieniu stała się
ostateczna.
4. Decyzję o unieważnieniu dyrektor CEM podejmuje w terminie 14 dni od dnia
powzięcia informacji o przyczynach uzasadniających unieważnienie PESF albo jego
części.
– 152 –
5. Informacja o decyzji o unieważnieniu PESF albo jego części jest ogłaszana na
stronie internetowej CEM. Decyzja jest przesyłana zainteresowanym farmaceutom za
pomocą SMK.
6. Od decyzji o unieważnieniu egzaminu przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zdrowia.
7. Za powtórzony PESF albo jego część nie pobiera się opłaty egzaminacyjnej.
Art. 107zc. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wykaz dziedzin farmacji, w których jest możliwe odbywanie szkolenia
specjalizacyjnego, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dostępu do świadczeń
zdrowotnych w określonym zakresie;
2)
wykaz kodów specjalizacji w określonych dziedzinach, uwzględniając konieczność
zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do prowadzenia specjalizacji;
3)
wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności kontrolnych, o których mowa w
art. 107c ust. 10 pkt 1, uwzględniając nakład pracy związany z przeprowadzaniem
czynności kontrolnych;
4)
wykaz specjalności, w których farmaceuta posiadający odpowiednią specjalizację I
stopnia, uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów, może uzyskać tytuł
specjalisty w określonej dziedzinie, po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego,
zgodnie z programem, o którym mowa w art. 107e ust. 3, uwzględniając potrzebę
zapewnienia dostępu do usług farmaceutycznych;
5)
zakres danych zawartych w EKS,
6)
zakres informacji, o których mowa w art. 107i ust. 3, wprowadzanych do SMK
przez kierownika specjalizacji
– uwzględniając konieczność zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do prowadzenia
specjalizacji;
7)
wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 107t ust. 4, uwzględniając konieczność
zachowania bezstronności pracy PKE;
8)
szczegółowy tryb działania PKE, wysokość wynagrodzenia przewodniczącego i
członków PKE,
9)
szczegółowy sposób i tryb składania PESF oraz ustalania jego wyników,
uwzględniając konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia PESF
oraz zapewnienia równego traktowania osób składających PESF
– 153 –
– uwzględniając konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia PESF, a
także nakład pracy przewodniczącego i członków PKE;
10) wzór dyplomu specjalisty,
11) tryb wydawania przez dyrektora CEM duplikatu lub odpisu dyplomu PESF oraz
sposób uiszczania opłaty za wydanie duplikatu lub odpisu dyplomu PESF,
12) tryb dokonywania przez dyrektora CEM korekty dyplomu PESF oraz sposób
uiszczania opłaty za dokonanie korekty dyplomu, uwzględniając konieczność
prawidłowego i sprawnego wydania dokumentu potwierdzającego złożenie PESF
– uwzględniając konieczność prawidłowego wydania dokumentu potwierdzającego
uzyskanie tytułu specjalisty;
13) wysokość opłaty za PESF, uwzględniając koszty przeprowadzenia PESF oraz
wydania dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty.
Art. 107zd. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje uzyskany za granicą
tytuł specjalisty w dziedzinie farmacji za równoważny z tytułem specjalisty w
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione następujące warunki:
1)
czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego w
programie specjalizacji w danej dziedzinie farmacji realizowanego w
Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz
umiejętności praktycznych odpowiada w istotnych elementach programowi
specjalizacji w danej dziedzinie farmacji w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoba, która uzyskała za granicą tytuł specjalisty, o którym mowa w ust. 1,
występuje do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem, do którego dołącza,
wraz z tłumaczeniem na język polski, następujące dokumenty:
1)
oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty;
2)
dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i jej okresie oraz
zrealizowanym programie;
3)
informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie
potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności praktyczne;
4)
zaświadczenia o miejscu, okresie i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych
po uzyskaniu tytułu specjalisty.
– 154 –
3. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje albo odmawia uznania tytułu
specjalisty w dziedzinie farmacji, w drodze decyzji, na podstawie opinii sporządzonej
przez dyrektora CMKP.
4. Opinia, o której mowa w ust. 3, jest sporządzona na podstawie oceny
merytorycznej wniosku, dokonanej przez zespół ekspertów, o którym mowa w art. 107e
ust. 3. W wyniku dokonania oceny, zespół ekspertów może wnioskować o podjęcie
jednej z następujących decyzji:
1)
uznanie tytułu specjalisty bez żadnych dodatkowych warunków;
2)
uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego w jednostce szkolącej,
którego zakres i program określi w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów;
3)
uznanie tytułu specjalisty po złożeniu PESF;
4)
odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
5. Obsługę organizacyjną i finansowanie prac zespołu ekspertów, o którym mowa
w art. 107e ust. 3, zapewnia CMKP.
6. Staż adaptacyjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, jest odbywany w jednostce
szkolącej, na podstawie umowy o odbycie stażu adaptacyjnego zawartej z tą jednostką
na warunkach określonych w umowie.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje albo odmawia uznania tytułu
specjalisty uzyskanego przez farmaceutę w państwach członkowskich Unii Europejskiej
lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji
Szwajcarskiej za równoważny z tytułem specjalisty na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zgodnie z zasadami określonymi w przepisach dotyczących zasad uznawania
kwalifikacji zawodowych nabytych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej, w drodze decyzji.
8. W SMK zamieszcza się dane dotyczące decyzji, o których mowa w ust. 3 i 7:
1)
numer decyzji;
2)
datę wydania decyzji;
3)
imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
4)
obywatelstwo (obywatelstwa);
5)
państwo, w którym nadano tytuł specjalisty;