Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw

Art. 97 ust. 1 ustawy ooś
W wyniku zmiany w art. 97 ust. 1, regionalny dyrektor ochrony środowiska będzie
rozstrzygał w przedmiocie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania
przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, przy uwzględnieniu wymienionych w tym
przepisie kryteriów. Konieczność dodania katalogu kryteriów wynika z ograniczonego
zakresu oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 w porównaniu z oceną
oddziaływania na środowisko, której kryteria preselekcji określone są w art. 63 ust. 1
ustawy ooś. Usunięto odesłanie do art. 63 ust. 1, ponieważ w wyniku nowelizacji art. 97
ust. 1 pkt 1–3 ustawy ooś wymienia odpowiednie przesłanki screeningowe w tym
zakresie. Zmiana wynika z art. 2 ust. 3 dyrektywy 2011/92/UE.
Art. 97 ust. 3 ustawy ooś
Zmiana w art. 97 ust. 3 polega na dodaniu wyrazu „odpowiednio”, w celu umożliwienia
odpowiedniego stosowania – w ramach postępowania w sprawie oceny oddziaływania
na obszar Natura 2000 – przepisów o ustalaniu zakresu raportu w ramach postępowania
w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Konieczność
sprecyzowania, że stosowanie tego przepisu ma uwzględniać odrębności postępowania
w sprawie oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, wynika z jej ograniczonego
zakresu w porównaniu z oceną oddziaływania na środowisko.
Art. 97 ust. 4a, 4b oraz 4c ustawy ooś
Potrzeba zmiany w art. 97 ust. 4a, polegającej na wprowadzeniu odesłania do zakresu
raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, wynika z braku
przepisu o zakresie raportu w rozdziale 5 Ocena oddziaływania na obszar Natura 2000.
Jednocześnie zasadne jest wprowadzenie przepisu ust. 4c, w myśl którego, jeżeli
przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000, raport
o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 powinien zawierać – w razie
braku wariantów przedsięwzięcia – dane pozwalające na ustalenie braku rozwiązań
alternatywnych oraz informacje pozwalające na ustalenie, czy konieczne wymogi
nadrzędnego interesu publicznego przemawiają za realizacją przedsięwzięcia. Nowo
dodany ust. 4b w art. 97 ustawy ooś koresponduje z ogólną regulacją w art. 62 ust. 2
ustawy ooś, zgodnie z którym, w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na
obszar Natura 2000 określa się, analizuje oraz ocenia oddziaływania przedsięwzięcia na
obszary Natura 2000, biorąc pod uwagę także skumulowane oddziaływanie
37

przedsięwzięcia z innymi realizowanymi, zrealizowanymi lub planowanymi
przedsięwzięciami.
Art. 97 ust. 6a ustawy ooś
Poprawka ujednolica zasady postępowania. Dyrektor urzędu morskiego jest
sprawującym nadzór nad obszarem Natura 2000 w części znajdującej się w granicach
polskich obszarów morskich, dlatego też zasadne jest, aby mógł zająć stanowisko co do
konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000
w przypadku tych przedsięwzięć, które są realizowane na morskich obszarach Natura
2000.
Art. 97 ust. 10 i 11 ustawy ooś
Zmiana w art. 97 ust. 10 i 11 wynika z faktu, że otrzymana od regionalnego dyrektora
ochrony środowiska informacja o obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na
obszar Natura 2000 powinna być podstawą do zawieszenia przez organ postępowania,
do czasu przedłożenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000.
Na podstawie art. 97 ust. 11 ustawy ooś w związku z art. 105 i art. 126 k.p.a.,
regionalny dyrektor ochrony środowiska może umorzyć swoje postępowanie
prowadzone w ramach współdziałania, zainicjowane przez organ, o którym mowa
w art. 96 ust. 1 ustawy ooś, w razie niepodjęcia przez ten organ postępowania głównego
w ciągu 3 lat od jego zawieszenia.
Art. 98 ust. 7a ustawy ooś
Zmiana w zakresie art. 98 ust. 7a wynika z faktu, iż postępowanie w sprawie oceny
oddziaływania na obszar Natura 2000 dotyczy przedsięwzięć, które nie mają statusu
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, a ponadto
postępowanie to koncentruje się na wpływie przedsięwzięcia na obszar Natura 2000
i tym samym jego stroną ze swej istoty jest tylko wnioskodawca. Konieczność
zapewnienia udziału w tym postępowaniu organizacjom ekologicznym wynika z faktu,
iż w postępowaniu tym zapewnia się udział społeczeństwa, a zatem art. 44 ustawy ooś
powinien mieć w tym przypadku zastosowanie.
Art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy ooś
Uchylenie przepisu zawartego w art. 101 ust. 2 pkt 1 – przewidującego możliwość
nałożenia obowiązków dotyczących transgranicznego oddziaływania – jest uzasadnione
w związku z art. 104 ustawy ooś, który nie przewiduje możliwości prowadzenia
postępowania dotyczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko.
38

Art. 102 ustawy ooś
Zmiana w art. 102 ustawy ooś polega na dodaniu, że analiza porealizacyjna
wykonywana w związku z postępowaniem w sprawie oceny oddziaływania na obszar
Natura 2000 polega także na porównaniu ustaleń zawartych w raporcie o oddziaływaniu
przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 z rzeczywistym oddziaływaniem
przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 i działaniami podjętymi dla jego ograniczenia.
Art. 112 ustawy ooś
Zmiana w art. 112 ustawy ooś wynika z faktu, iż przekazanie tłumaczenia przynajmniej
części decyzji przyspieszy udostępnienie decyzji zainteresowanej społeczności drugiego
państwa oraz usprawni jego uczestnictwo w procedurze podejmowania decyzji. Zgodnie
bowiem z art. 7 ust. 5 dyrektywy 2011/92/UE, państwa członkowskie umożliwiają
zainteresowanej społeczności na terytorium państwa narażonego skuteczne
uczestnictwo w procedurach podejmowania decyzji w zakresie ochrony środowiska do
danego przedsięwzięcia. Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 2 dyrektywy 2011/92/UE,
konsultowane państwa członkowskie mają zapewnić, aby informacje o wydanej decyzji
zostały udostępnione zainteresowanej społeczności we właściwy sposób. Przepis
reguluje także kwestię ponoszenia kosztów za tłumaczenie części decyzji, które
podobnie jak dokumenty wymienione w art. 108 ustawy ooś powinny być ponoszone
przez wnioskodawcę, zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”.
Art. 119 ust. 1 ustawy ooś
Zmiana w art. 119 ust. 1, wprowadzająca obowiązek niezwłocznego poinformowania
Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, jest uzasadniona postanowieniami art. 6
ust. 1 dyrektywy 2011/92/UE.
Art. 128 i art. 129 ustawy ooś
Zmiana w art. 128 ustawy ooś, polegająca na poszerzeniu katalogu informacji
gromadzonych w bazie danych, wynika z faktu, iż baza, o której mowa w art. 128
ustawy ooś, już obecnie gromadzi nie tylko dane o ocenach wymienionych w tym
przepisie w dotychczasowym brzmieniu, ale również dane o ponownej ocenie i ocenie
oddziaływania na obszar Natura 2000. Rozszerzenie dotychczasowej definicji bazy
danych ooś pozwoli na gromadzenie w bazie danych informacji, zidentyfikowanych
jako niezbędne do monitorowania postępowań w zakresie ooś. Dotyczy to ponadto
zmiany w art. 129 ust. 1 ustawy ooś, zgodnie z którą bieżące wprowadzanie danych do
bazy będzie obciążało organy administracji publicznej generujące dane podlegające
39

wpisowi do przedmiotowej bazy. Zmiana w tym zakresie związana jest z przepisem
art. 10a dyrektywy 2011/92/UE, który przewiduje obowiązek wprowadzenia systemu
kar za naruszenie przepisów krajowych wynikających z tej dyrektywy. Transpozycja
tego przepisu dyrektywy powinna uwzględniać również gromadzenie danych, które
mogą stanowić podstawę do stwierdzenia naruszeń przepisów. Baza danych o ocenach
oddziaływania na środowisko obejmuje również inwentaryzacje przyrodnicze
mieszczące się w pojęciu danych o dokumentacji sporządzanych w ramach postępowań
wymienionych w art. 128 ust. 1 pkt 1 lit. a–c ustawy ooś. Wymagało również
uregulowania, iż organy aktualizują informacje i dane wprowadzane do bazy danych.
Dział VIIA Administracyjne kary pieniężne ustawy ooś art. 136a–136c
Wprowadzenie w ustawie ooś kar administracyjnych, jako konsekwencji naruszenia
przepisów wynikających z dyrektywy 2011/92/UE, wynika z konieczności
implementacji art. 10a dyrektywy.
Proponuje się wprowadzenie analogicznego rozwiązania do wprowadzonego ustawą
z dnia 13 kwietnia 2012 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz
niektórych innych ustaw.
Proponuje się rozwiązanie, aby karę pieniężną, w drodze decyzji, wymierzał
wojewódzki inspektor ochrony środowiska, biorąc pod uwagę liczbę i wagę
stwierdzonych naruszeń.
Art. 83 ust. 4 pkt 9 ustawy o ochronie przyrody
W związku z przewidzianą w dyrektywie 2011/92/UE koordynacją ocen dodano
w art. 83 ust. 4 pkt 9 ustawy o ochronie przyrody przepis, przewidujący podstawę do
uwzględnienia warunków realizacji przedsięwzięcia w zakresie oddziaływania na
obszar Natura 2000 wynikających z decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach lub
postanowienia w sprawie uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia.
Art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie
obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących
Zmiana w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu
i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji
towarzyszących wynika z konieczności usunięcia potencjalnej niespójności, polegającej
na tym, że do wniosku o wydanie pozwolenia na prace przygotowawcze nie ma
obowiązku załączania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, podczas gdy
w decyzji tej Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może nałożyć obowiązek
40

przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania
w sprawie wydania pozwolenia na prace przygotowawcze.
Art. 6 ustawy zmieniającej
Zgodnie z art. 6 projektu ustawy, dotychczasowe przepisy ustawy ooś stosuje się
w przypadku, gdy przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej uzgodniono zakres
i stopień szczegółowości prognozy oddziaływania na środowisko, przedłożono raport
o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko lub wydano postanowienie określające
zakres raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Z kolei dodany
w art. 15 ustawy o ochronie przyrody ust. 9 będzie miał zastosowanie w przypadku
inwestycji liniowych celu publicznego, przewidzianych do realizacji w ramach
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy przedłożono raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia
na środowisko lub wydano postanowienie określające zakres raportu o oddziaływaniu
przedsięwzięcia na środowisko.
II. Zmiany związane z transpozycją dyrektywy 2003/4/WE
Art. 3 ust. 1 pkt 9 lit. b, art. 15a, art. 8 ust. 1, art. 22, art. 23 ust. 1, art. 26 ustawy
ooś
Wskazanie „władz publicznych” jako podmiotów zobowiązanych do udostępniania
informacji o środowisku i jego ochronie oraz rozszerzenie zakresu podmiotowego
definicji „organu administracji” wynika z konieczności powiększenia kręgu podmiotów
zobowiązanych do udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie. Dyrektywa
stanowi, że obowiązane do udostępniania takich informacji są organy władzy
publicznej, i definiuje te organy jako rząd lub inny organ administracji publicznej,
włączając publiczne organy doradcze, na szczeblu krajowym, regionalnym lub
lokalnym, osobę fizyczną lub prawną, która na mocy prawa krajowego sprawuje
publiczne funkcje administracyjne, łącznie z konkretnymi obowiązkami, działaniami
lub usługami dotyczącymi środowiska, oraz osobę fizyczną lub prawną sprawującą
publiczne obowiązki lub funkcje lub świadczącą publiczne usługi dotyczące środowiska
i podlegającą organowi lub jednej z osób, o których mowa wyżej.
Zmiana w art. 3 ust. 1 pkt 9 lit. b, polegająca na usunięciu wyrażenia „gdy są one
powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień”, ma charakter redakcyjny, gdyż
podmioty w ramach administracji powołane są z mocy prawa lub na podstawie
porozumień i nie ma potrzeby tego faktu dookreślać.
41