Poselski projekt ustawy o zwalczaniu nieuczciwych praktyk rynkowych przedsiębiorców zajmujących się obrotem produktami spożywczymi lub rolnymi wobec dostawców tych produktów

3) ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
3)ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.
Istniejące w polskim systemie prawnym środki przeciwdziałania nadużywaniu przewagi
kontraktowej, przede wszystkim przez wielkie sieci handlowe wobec dostawców towarów,
pomimo iż formalnie dostępne są bez ograniczeń, w praktyce nie są powszechnie
wykorzystywane dla kształtowania ekwiwalentnych warunków umów w trakcie ich trwania.
Przysługujące dostawcom roszczenia mają charakter prywatnoprawny i mogą być dochodzone
wyłącznie na drodze postępowania sądowego. Wiąże się to z koniecznością ponoszenia przez
dostawców wysokich kosztów procesu (opłaty sądowe i inne koszty), często niemożliwych do
poniesienia; równocześnie postępowania sądowe są długotrwałe, mogą trwać nawet kilka lat.
Zwykle dostawcy nie chcą ponadto ryzykować retorsji ze strony wielkiej sieci, w postaci
zerwania współpracy, jeżeli wystąpienie przez dostawcę z pozwem przeciwko sieci następuje
w okresie trwania umowy łączącej strony; z tego powodu zwykle z roszczeniami występują
dostawcy dopiero po wygaśnięciu umowy. W sytuacji uzależnienia ekonomicznego dostawców
od sieci handlowych, dostawcy zwykle nie ryzykują utraty kontraktu, jeżeli łączą je z
odbiorcami długoterminowe umowy współpracy.
Wyjściem mogłoby być przyznanie uprawnień do występowania z roszczeniami w pełnym
zakresie np. organizacjom przedsiębiorców. Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu
nieuczciwej konkurencji już teraz co prawda stwarza możliwość występowania z pozwem
krajowym lub regionalnym organizacjom, których celem statutowym jest ochrona interesów
przedsiębiorców, co pozwala na nieujawnianie przedsiębiorców będących inicjatorami działań
organizacji, jednakże wadą tego postępowania jest ograniczenie zakresu dochodzonych
roszczeń: nie jest możliwe domaganie się przez organizację naprawienia wyrządzonej szkody i
wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, co jest najistotniejsze dla poszkodowanych
przedsiębiorców.
Również podjęte działania w zakresie opracowania i wdrożenia Kodeksu Dobrych Praktyk
Handlowych, rozwiązania do dobrowolnego stosowania przez uczestników rynku żywności,
wydają się wskazywać na niewielką skuteczność tego instrumentu.
Proponowana ustawa ma na celu rozwiązanie ww. problemów.

Projekt ustawy nie pociąga za sobą obciążenia budżetu państwa ani budżetów jednostek
samorządu terytorialnego, natomiast może rodzić pozytywne skutki finansowe dla podmiotów
produkujących żywność i dostarczających ją polskiemu konsumentowi oraz producentów
rolnych.
Przedmiot projektowanej regulacji nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.