Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw

w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub nabycia wewnątrzwspólnotowego na
podstawie dokumentów handlowych, ponieważ nie można zapłacić akcyzy w kwocie 0
zł. Zmiana definicji uproszczonego dokumentu towarzyszącego ma na celu usunięcie
wątpliwości interpretacyjnych w tym zakresie.
Art. 2 ust. 1 pkt 18 – zmiana pojęcia faktury związana jest z regulacjami
występującymi w ustawie o podatku od towarów i usług zezwalającymi na odstąpienie
od zamieszczania w określonych sytuacjach obligatoryjnych danych, które powinna
zawierać faktura. Mając na względzie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług
zezwalają, aby w niektórych przypadkach (np. gdy kwota należności ogółem nie
przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro), faktura nie zawierała wszystkich danych
(w tym m.in. danych identyfikacyjnych nabywcy, jego adresu, oraz danych co do ilości
i miary nabywanych towarów) – w celu pozyskania tych danych dla potrzeb podatku
akcyzowego – proponuje się, aby faktura w rozumieniu przepisów ustawy o podatku
akcyzowym takie dane zawierała, co jest niezbędne z punktu widzenia potrzeby
zapewnienia prawidłowego poboru podatku akcyzowego, jak i sprawowania kontroli
nad wyrobami akcyzowymi i samochodami osobowymi.
Art. 2 ust. 1 pkt 18a – wprowadza definicję dokumentu dostawy, zgodnie z którą jest
to dokument, na podstawie którego przemieszcza się na terytorium kraju wyroby
akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie lub wyroby
akcyzowe opodatkowane zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie
wymienione w załączniku nr 2 do ustawy. W obecnie obowiązującym stanie prawnym
na podstawie dokumentu dostawy, który nie jest zdefiniowany, przemieszcza się tylko
wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie. W projekcie
zmiany ustawy przewiduje się, że na podstawie tego dokumentu będą również
przemieszczane wyroby akcyzowe opodatkowane zerową stawką akcyzy ze względu na
przeznaczenie, wymienione w załączniku nr 2 do ustawy. W przypadku tych wyrobów
dokument dostawy będzie miał zastosowanie, w przypadku gdy będą one dostarczane
na terytorium kraju poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego
do podmiotu, który zużywa je do celów uprawniających do zastosowania zerowej
stawki akcyzy oraz zwracane lub dostarczane do składu podatkowego (np. wcześniej
nabyte wewnątrzwspólnotowo lub importowane) przez podmiot, który posiada je w celu
zużycia do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy i który nie
6
zużyje ich do tych celów. Regulacje w tym zakresie mają na celu zapewnienie
dostatecznego poziomu dokumentowania przeznaczenia przedmiotowych wyrobów.
Art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. d i e – przewiduje zmianę definicji ubytków poprzez jej
rozszerzenie o wszelkie straty:
– wyrobów akcyzowych, niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,
opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas
stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych
podczas produkcji (w tym przede wszystkim olejów smarowych) oraz
– wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych
zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie, powstałe podczas stosowania
procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas
produkcji, oraz podczas przemieszczania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy
na podstawie dokumentu dostawy.
Obecnie straty ww. wyrobów nie są ujęte w definicji ubytków wyrobów akcyzowych i
podlegają opodatkowaniu akcyzą na podstawie przepisów ogólnych (art. 8 ust. 1
ustawy), np. z tytułu produkcji. W związku z faktem, że ustawowa definicja ubytków
wyrobów akcyzowych nie obejmuje strat ww. wyrobów, pojawiają się wątpliwości
interpretacyjne, czy straty te są w ogóle opodatkowane akcyzą. W celu usunięcia
przedmiotowych wątpliwości należy rozszerzyć definicję ubytków wyrobów
akcyzowych o straty przedmiotowych wyrobów. Konsekwencją zaproponowanej
zmiany będzie konieczność odpowiedniego dostosowania systemu EMCS do obsługi
przemieszczania ww. wyrobów akcyzowych wysyłanych z zastosowaniem procedury
zawieszenia poboru akcyzy, co wiąże się z poniesieniem kosztów zmiany systemu.
Objęcie wymienionych wyrobów akcyzowych definicją ubytków wiąże się z
możliwością zwolnienia od akcyzy tych ubytków, które będą mieściły się granicach
określonych norm. W takim przypadku ilość wyrobów będzie musiała być jednak
określona przy pomocy zalegalizowanych przyrządów pomiarowych. Zatem aby
skorzystać ze zwolnienia od akcyzy ubytków powstałych w trakcie magazynowania,
podatnik będzie musiał, co do zasady, magazynować ww. wyroby w zalegalizowanych
zbiornikach. W przypadku magazynowania wyrobów w niezalegalizowanych
zbiornikach i braku możliwości ustalenia rzeczywistych strat przy pomocy innych
zalegalizowanych przyrządów pomiarowych – ubytki ww. wyrobów powstałe w trakcie
magazynowania będą w całości opodatkowane.
7
Art. 2 ust. 1 pkt 23b – w związku z propozycją wprowadzenia obowiązku rejestracji
pośredniczących podmiotów tytoniowych (PPT) w miejsce obecnego obowiązku
powiadamiania o rozpoczęciu działalności (vide uzasadnienie do dodawanego w dziale
II rozdziału 3a) – należy zmienić definicję PPT w taki sposób aby definicja ta
wskazywała na obowiązek rejestracji PPT, a nie jak obecnie na obowiązek
powiadamiania. Dodatkowo w związku z nałożeniem na PPT obowiązku składania
zabezpieczenia akcyzowego i odnotowywania jego obciążenia w momencie nabycia
suszu tytoniowego należy, w miejsce odwołania się w dotychczasowej definicji do
sprzedaży suszu tytoniowego, odwołać się do szerszego pojęcia prowadzenia
działalności w zakresie suszu tytoniowego. Ponadto w związku z licznymi
nieprawidłowościami w obrocie suszem tytoniowym, w szczególności w dostawie
wewnątrzwspólnotowej i brakiem możliwości skontrolowania podmiotów
zagranicznych, które dotychczas nie posiadały miejsca zamieszkania lub siedziby albo
oddziału na terytorium kraju i działały jako PPT na mocy złożonego powiadomienia,
należało doprecyzować definicję PPT w ten sposób, aby wynikało z niej, że
pośredniczącym podmiotem tytoniowym może być tylko podmiot posiadający miejsce
zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju, przedsiębiorca zagraniczny posiadający
oddział z siedzibą na terytorium kraju, utworzony na warunkach i zasadach określonych
w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej lub
przedsiębiorca zagraniczny posiadający podmiot reprezentujący na terytorium kraju.
Art. 2 ust. 1 pkt 30a – wprowadza definicję „alternatywnego dowodu zakończenia
procedury zawieszenia poboru akcyzy”, za który uznaje się wydane przez właściwe
organy podatkowe na terytorium kraju lub przez właściwe organy państwa
członkowskiego potwierdzenie, że wysłane z zastosowaniem procedury zawieszenia
poboru akcyzy wyroby akcyzowe zostały odebrane przez odbiorcę albo że zostały
wyprowadzone poza terytorium Unii Europejskiej, zawierające w szczególności
określenie rodzaju, ilości oraz kodów Nomenklatury Scalonej (CN) tych wyrobów, datę
ich odbioru lub wyprowadzenia poza terytorium Unii Europejskiej, a także dane
identyfikacyjne podmiotu, który wyroby te odebrał, albo oznaczenie urzędu celnego,
który nadzorował ich wyprowadzenie poza terytorium Unii Europejskiej, wraz z danymi
identyfikacyjnymi podmiotu, który dokonał ich eksportu.
Obecne przepisy ustawy o podatku akcyzowym zezwalają na zakończenie procedury
zawieszenia poboru akcyzy jedynie na podstawie raportu odbioru/wywozu lub
8
dokumentu zastępującego raport odbioru/wywozu. W rzeczywistości pojawiły się
jednak sytuacje, gdy nie jest tworzony ani raport odbioru/wywozu, ani dokument
zastępujący raport odbioru/wywozu. Są to głównie sytuacje, w których ze względów
technicznych inne państwo członkowskie nie jest w stanie przekazać żadnego z
dokumentów, które w świetle obecnych przepisów pozwalałyby na zakończenie
procedury zawieszenia poboru akcyzy i przesyła wtedy inny dowód potwierdzający, że
przemieszczenie w tej procedurze zostało zakończone. Aby nadać moc prawną tego
typu dokumentom, konieczne jest wprowadzenie możliwości zakończenia procedury
zawieszenia poboru akcyzy w oparciu o dowody alternatywne, zarówno w przypadku
przemieszczania wyrobów akcyzowych z zastosowaniem tej procedury na terytorium
kraju, jak i w obrocie wewnątrzwspólnotowym. Możliwość wykorzystania w celu
potwierdzenia zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy dowodów
alternatywnych wynika z art. 28 ust. 2 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia
2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej
dyrektywę 92/12/EWG. Zgodnie z tym przepisem za alternatywny dowód na to, że
przemieszczanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy
zostało zakończone, można uznać potwierdzenie właściwych organów państwa
przeznaczenia, na podstawie odpowiednich dowodów, że wysłane wyroby dotarły do
miejsca przeznaczenia lub – w przypadku eksportu – potwierdzenie właściwych
organów państwa przeznaczenia, w którym znajduje się urząd celny wyprowadzenia, że
wyroby akcyzowe opuściły terytorium Unii Europejskiej. Powyższe rozwiązanie
zgodne jest również z art. 33 rozporządzenia Rady 389/2012 z dnia 2 maja 2012 r. w
sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych oraz
uchylenia rozporządzenia (WE) nr 2073/2004, które przewiduje możliwość udzielenia
pomocy wysyłającemu wyroby akcyzowe, gdy ten nie otrzymał raportu odbioru lub też
raportu wywozu.
Art. 2 ust. 3 i 4 – w związku z dyrektywą Rady 2013/61/UE z dnia 17 grudnia 2013 r.
zmieniającą m.in. dyrektywę 2008/118/WE w odniesieniu do francuskich regionów
najbardziej oddalonych, a w szczególności Majotty, która w odniesieniu do jej
stosowania zrównała sytuację Majotty z innymi francuskimi regionami najbardziej
oddalonymi – wyłączając Majottę z zakresu stosowania tej dyrektywy – wymaga
doprecyzowania brzmienie przepisu ustawy poprzez wskazanie, że w związku z
oświadczeniem Republiki Francuskiej terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355
9
ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej będą uznawane za terytorium
państwa członkowskiego. Zmiana ust. 4 w art. 2 wynika z konieczności dostosowania
jego treści do zmiany statusu prawnego francuskiego terytorium Majotty względem
Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 2 ust. 3.
Art. 7c ust. 2 pkt 1 – zmiana polega na zniesieniu wyłączenia stosowania procedur
uproszczonych, o których mowa w art. 76 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego
(WKC), w odniesieniu do alkoholu etylowego w tych przypadkach, gdy procedurą
wywozu będzie obejmowany alkohol etylowy zawarty w: kosmetykach
klasyfikowanych do pozycji CN 3304, 3305, 3306 i 3307, perfumach i wodach
toaletowych klasyfikowanych do pozycji CN 3303 oraz olejkach eterycznych
klasyfikowanych do pozycji CN 3301 i mieszaninach substancji zapachowych
klasyfikowanych do pozycji CN 3302.
Obecnie, zgodnie z ustawą, procedur uproszczonych, o których mowa w art. 76 ust. 1
Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie stosuje się w odniesieniu do alkoholu
etylowego. Jedną z procedur uproszczonych jest tzw. procedura uproszczona w miejscu
(art. 76 ust. 1 lit. c WKC), która pozwala na objęcie towarów daną procedurą celną w
miejscu uznanym przez organ celny. W takim przypadku zgłaszający zwolniony jest z
obowiązku fizycznego przedstawiania towarów w urzędzie celnym. Wyłączenie
możliwości stosowania celnych procedur uproszczonych dotyczy alkoholu etylowego
objętego pozycjami CN 2207 i 2208, o mocy przekraczającej 1,2% objętości, w tym
również zawartego w innym wyrobie, niezależnie od tego, czy alkohol ten został
skażony, czy nie.
Mając na uwadze postulaty podmiotów eksportujących kosmetyki zawierające skażony
alkohol etylowy, jak również fakt, że przed przed dniem 1 stycznia 2012 r., tj. przed
dniem wejścia w życie regulacji przewidzianej w art. 7c ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku
akcyzowym możliwe było objęcie wyrobów kosmetycznych zawierających alkohol
etylowy procedurą wywozu z zastosowaniem procedury uproszczonej w miejscu –
obecnie przewiduje się zniesienie wyłączenia stosowania procedur uproszczonych, o
których mowa w art. 76 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w odniesieniu do
alkoholu etylowego, w przypadku stosowania celnych procedur uproszczonych przy
obejmowaniu procedurą wywozu alkoholu etylowego zawartego w: kosmetykach
klasyfikowanych do pozycji CN 3304, 3305, 3306 i 3307, perfumach i wodach
10