Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw

52.
Art. 14 Źo celów niniejszego rozporządzenia N



każde państwo członkowskie dokonuje
podziału swoich zewnętrznych granic
lądowych i morskich na odcinki i
powiadamia o tym agencję.

Art. 15
Przypisanie poziomów ryzyka odcinkom granicy zewnętrznej
53.
Art. 15 1. Na podstawie przygotowanej przez N



ust. 1
siebie analizy ryzyka i w porozumieniu
z danym państwem członkowskim
agencja przypisuje następujące poziomy
ryzyka
każdemu
odcinkowi
zewnętrznych granic lądowych i
morskich państw członkowskich lub
zmienia te poziomy:
a) niski poziom ryzyka w przypadku
zdarzeń związanych z nielegalną
imigracją
lub
przestępczością
transgraniczną występujących na danym
odcinku granicy, jeżeli te zdarzenia
mają
nieznaczny
wpływ
na
bezpieczeństwo granic;
b) średni poziom ryzyka w przypadku
zdarzeń związanych z nielegalną
imigracją
lub
przestępczością
transgraniczną występujących na danym
odcinku granicy, jeżeli te zdarzenia
mają
umiarkowany
wpływ
na
bezpieczeństwo granic;
c) wysoki poziom ryzyka w przypadku
zdarzeń związanych z nielegalną
imigracją
lub
przestępczością
transgraniczną występujących na danym
odcinku granicy, jeżeli te zdarzenia
mają istotny wpływ na bezpieczeństwo
granic.

21
54.
Art. 15 2. Krajowy
ośrodek
koordynacji N



ust. 2
regularnie ocenia, czy konieczna jest
zmiana poziomu ryzyka dowolnego z
odcinków granicy, biorąc pod uwagę
informacje zawarte w krajowym obrazie
sytuacji.
55.
Art. 15 3. Agencja przedstawia wizualizację N



ust. 3
poziomów
ryzyka
przypisanych
granicom zewnętrznym w europejskim
obrazie sytuacji.
Art. 16
Reakcja odpowiadająca poziomom ryzyka
56.
Art. 16
ń. Państwa członkowskie zapewniają w N



ust. 1
następujący sposób zgodność działań w
lit. a-c
zakresie ochrony prowadzonych na
odcinkach granicy zewnętrznej z
poziomami ryzyka przypisanymi tym
odcinkom:
a) jeżeli odcinkowi granicy zewnętrznej
przypisano
niski
poziom
ryzyka,
krajowe organy odpowiedzialne za
ochronę granic zewnętrznych organizują
regularną ochronę na podstawie analizy
ryzyka i zapewniają obecność w
obszarze granicznym wystarczającej
liczby personelu i wystarczających
zasobów w gotowości do prowadzenia
działań
w
zakresie
śledzenia,
identyfikowania i przechwytywania;
b) jeżeli odcinkowi granicy zewnętrznej
przypisano średni poziom ryzyka,
krajowe organy odpowiedzialne za
ochronę
granic
zewnętrznych
zapewniają – w uzupełnieniu środków
przyjętych zgodnie z lit. a) –
zastosowanie odpowiednich środków
nadzoru na tym odcinku granicy. W
przypadku zastosowania tych środków

22
nadzoru powiadamia się o tym krajowy
ośrodek koordynacji. Krajowy ośrodek
koordynacji
koordynuje
wszelkie
wsparcie zgodnie z art. 5 ust. 3;
c) jeżeli odcinkowi granicy zewnętrznej
przypisano wysoki poziom ryzyka, dane
państwo członkowskie zapewnia – w
uzupełnieniu
środków
przyjętych
zgodnie z lit. b) – za pośrednictwem
krajowego
ośrodka
koordynacji
udzielenie
niezbędnego
wsparcia
krajowym organom działającym na tym
odcinku granicy oraz zastosowanie
wzmocnionych środków ochrony. To
państwo członkowskie może zwrócić się
o wsparcie do agencji na warunkach
określonych w rozporządzeniu (Wź) nr
2007/2004
w
odniesieniu
do
rozpoczęcia wspólnych operacji lub
szybkich interwencji.
57.
Art. 16
2. Krajowy
ośrodek
koordynacji N



ust. 2
regularnie informuje agencję o środkach
zastosowanych na szczeblu krajowym
zgodnie z ust. 1 lit. c).
58.
Art. 16
3. Jeżeli średni lub wysoki poziom N



ust. 3
ryzyka przypisano odcinkowi granicy
zewnętrznej przylegającemu do odcinka
granicy innego państwa członkowskiego
lub państwa objętego umowami lub
sieciami regionalnymi, o których mowa
w art. ń9 i art. 2Ń, krajowe ośrodki
koordynacji kontaktują się z krajowym
ośrodkiem koordynacji w sąsiadującym
państwie
członkowskim
lub
z
właściwym organem sąsiadującego
państwa i dążą do skoordynowania
niezbędnych działań transgranicznych.

23
59.
Art. 16
4. W przypadku gdy państwo
N



ust. 4
członkowskie składa wniosek zgodnie z
lit. a-d
ust. 1 lit. c), agencja w odpowiedzi na
ten wniosek może udzielić wsparcia
temu państwu członkowskiemu w
szczególności poprzez:
a) zastosowanie preferencyjnego
traktowania w odniesieniu do
wspólnego stosowania narzędzi
nadzoru;
b) koordynowanie rozmieszczenia
europejskich zespołów straży granicznej
zgodnie z przepisami rozporządzenia
(WE) nr 2007/2004;
c) zapewnienie rozmieszczenia
wyposażenia technicznego
pozostającego do dyspozycji agencji,
zgodnie z przepisami rozporządzenia
(WE) nr 2007/2004;
d) koordynowanie wszelkiego
dodatkowego wsparcia zaoferowanego
przez inne państwa członkowskie.
60.
Art. 16
5. Agencja wraz z danym państwem N



ust. 5
członkowskim ocenia w swoich
produktach analizy ryzyka przypisanie
poziomów ryzyka oraz odpowiednie
środki zastosowane na szczeblu
krajowym i unijnym.
Tytuł III
PRZźPISY SZCZźGÓŁOWź I KO COWź
Art. 17
Przypisanie zadań innym organom w państwach członkowskich

61.
Art. 17
1. Państwa
członkowskie
mogą N



ust. 1
powierzyć
organom
regionalnym,

lokalnym, funkcyjnym lub innym, które
mają możliwość podejmowania decyzji
operacyjnych,
zadanie
zapewnienia

24
znajomości sytuacji oraz zdolności
reagowania w ramach odpowiednich
obszarów ich kompetencji, w tym
zadania i kompetencje, o których mowa
w art. 5 ust. 3 lit. c), e) i f).
62.
Art. 17
2. Źecyzja państw członkowskich, o N



ust. 2
przydzieleniu zadań zgodnie z ust. ń, nie
wpływa na możliwość prowadzenia
przez krajowy ośrodek koordynacji
współpracy i wymiany informacji z
innymi
krajowymi
ośrodkami
koordynacji i agencją.
63.
Art. 17
3. W
uprzednio
zdefiniowanych N



ust. 3
przypadkach wskazanych na szczeblu
krajowym krajowy ośrodek koordynacji
może upoważnić organ, o którym mowa
w ust. ń, do komunikowania się i
wymiany informacji z regionalnymi
organami lub krajowym ośrodkiem
koordynacji
innego
państwa
członkowskiego
lub
właściwymi
organami państwa trzeciego, pod
warunkiem że organ ten będzie
regularnie informował swój krajowy
ośrodek
koordynacji
o
takim
komunikowaniu się i wymianie
informacji.
Art. 18
Współpraca agencji ze stronami trzecimi
64.
Art. 18
1. Agencja wykorzystuje istniejące N



ust. 1
informacje, zdolności i systemy
dostępne w ramach innych instytucji,
organów, biur i agencji Unii oraz
organizacji
międzynarodowych,
działając zgodnie z ich odpowiednimi
ramami prawnymi.
65.
Art. 18
2. Zgodnie
z
ust.
1
agencja N



ust. 2
współpracuje w szczególności z

25