Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw

– 2 –

i o wolontariacie, w zakresie działalności, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 4
lit. a–d;
2)
przychody – przychody w rozumieniu art. 12–14 ustawy o podatku dochodowym
w zakresie przychodów dotyczących działalności pożytku publicznego;
3)
koszty – koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku
dochodowym w zakresie kosztów dotyczących działalności pożytku publicznego;
4)
dochód – dochód ustalony zgodnie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym;
5)
cena zakupu – cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną
o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami,
a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne
dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś
otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą
cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika;
6)
cena nabycia – cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane
z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich
cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz
ubezpieczenia w drodze;
7)
wyposażenie – rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością,
niezaliczone, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym do środków trwałych;
8)
środki trwałe – środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym;
9)
wartości niematerialne i prawne – wartości niematerialne i prawne w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym;
10) biuro rachunkowe – przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów
do prowadzenia ksiąg, który na podstawie umowy zawartej z podatnikiem świadczy
usługi w tym zakresie.
Rozdział 2
Sposób prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów
§ 4. 1. Organizacje pozarządowe, prowadzące ewidencje uproszczoną, zwane dalej
„podatnikami”, wypłacające pracownikom należności ze stosunku pracy, o których mowa
w art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
– 3 –

z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.4)), są obowiązane prowadzić indywidualne (imienne) karty
przychodów pracowników, zwane dalej „kartami przychodów”.
2. Karty przychodów powinny zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko
pracownika, identyfikator podatkowy (numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer
Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL)), miesiąc, w którym
nastąpiła wypłata, sumę osiągniętych w danym miesiącu przychodów brutto (w gotówce
i w naturze), koszty uzyskania przychodu, składkę na ubezpieczenia społeczne (emerytalne,
rentowe, chorobowe), podstawę obliczenia zaliczki w danym miesiącu, razem dochód
narastająco od początku roku, kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy obliczonej
zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składkę na
powszechne ubezpieczenie zdrowotne, należną zaliczkę na podatek dochodowy, datę
przekazania zaliczki na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik
urzędu skarbowego.
§ 5. 1. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie ewidencji uproszczonej zostało
powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany:
1)
w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić
o tym naczelnika urzędu skarbowego, któremu zostało złożone zawiadomienie
o prowadzeniu ewidencji uproszczonej, wskazując nazwę i adres biura, miejsce (adres)
prowadzenia oraz przechowywania ewidencji uproszczonej i dowodów związanych z jej
prowadzeniem;
2)
prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z zastrzeżeniem
ust. 3.
2. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję sprzedaży, o której mowa w ust. 1
pkt 2, i kolejno ponumerować jej karty. Ewidencja powinna zawierać co najmniej następujące
dane: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami,
rachunkami oraz kwotę tego przychodu.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy podatników, którzy
ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących w rozumieniu przepisów ustawy

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769,
1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 21, 888, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717, z 2014 r. poz. 223,
312, 567, 598, 773, 915, 1052, 1215, 1328, 1563, 1644, 1662 i 1863 oraz z 2015 r. poz. 73, 211 i 251.
– 4 –

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054,
z późn. zm.5)), zwanej dalej „ustawą o VAT”.
4. Podatnik, korzystający ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeżeli nie
prowadzą odrębnej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT,
może w ewidencji sprzedaży w odrębnej kolumnie wykazywać przychody podlegające
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług od czynności określonych w art. 5 ustawy
o VAT oraz łączną kwotę dziennej sprzedaży wynikającą z faktur, nie później jednak niż
przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.
§ 6. 1. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję uproszczoną i kolejno
ponumerować jej karty.
2. Ewidencja uproszczona oraz dowody, na których podstawie są dokonywane w niej
zapisy, musi znajdować się na stałe w miejscu wykonywania działalności lub miejscu
wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, z zastrzeżeniem ust. 6, a jeżeli prowadzenie
ewidencji uproszczonej zostało zlecone biuru rachunkowemu – w miejscu wskazanym przez
podatnika stosownie do § 5 ust. 1 pkt 1.
§ 7. 1. Podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję uproszczoną rzetelnie i w sposób
niewadliwy.
2. Za niewadliwą uważa się ewidencję uproszczoną prowadzoną zgodnie z przepisami
rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru ewidencji uproszczonej.
3. Ewidencję uproszczoną uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli
dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.
4. Ewidencję uproszczoną uznaje się za rzetelną również, gdy:
1)
niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5%
przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego
w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli
skarbowej stwierdził te błędy, lub
2)
błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem
błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu towarów
handlowych i usług;

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, 1448 i 1530,
z 2013 r. poz. 35, 1027 i 1608, z 2014 r. poz. 312, 1171 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 211.
– 5 –

3)
podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w ewidencji
uproszczonej przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub
przez organ kontroli skarbowej, lub
4)
błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe
odpowiadające warunkom, o których mowa w § 8 ust. 3.
5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku zapisów lub
błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu.
§ 8. 1. Zapisy w ewidencji uproszczonej dokonywane są w języku polskim i w walucie
polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych
dowodów.
2. Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez:
1)
skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego
zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki lub
2)
wprowadzenie do ewidencji uproszczonej niewpisanych dowodów lub dowodów
zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty
mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.
3. Podstawą zapisów w ewidencji uproszczonej są dowody księgowe, którymi są:
1)
faktury, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie
z odrębnymi przepisami, zawierające wartość odsetek wyciągi z rachunków
rozliczeniowych, lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania
lub inwestowania środków pieniężnych w bankach albo spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych, lub
2)
dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie
przychodów) na podstawie art. 15b ustawy o podatku dochodowym, (dowody
zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:
a)
datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia
kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),
b)
wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury
(rachunku) – wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę
do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów)
zgodnie z art. 15b ustawy o podatku dochodowym,
c)
wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów
(zwiększa przychody),
– 6 –

d)
podpis osoby sporządzającej dokument, lub
3)
dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie
art. 15b ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co
najmniej:
a)
datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia
kosztów uzyskania przychodów,
b)
wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury
(rachunku) — wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę
do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów)
zgodnie z art. 15 b ustawy o podatku dochodowym,
c)
wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,
d)
wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik
zwiększa koszty uzyskania przychodów,
e)
podpis osoby sporządzającej dokument, lub
4)
inne dowody, wymienione w § 9 i 10, stwierdzające fakt dokonania operacji
gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a)
wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy)
uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b)
datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej,
której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej
odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c)
przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli
przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d)
podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji
gospodarczych
– oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami
księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
4. Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi
być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli
w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej,
podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po
obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi