Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o języku polskim oraz ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych

 prasa, radio i telewizja;
 wystawy i muzea;
 hobby i zainteresowania;
 uprawianie sportu.

5. Podróże:
 środki komunikacji publicznej;
 środki transportu;
 rodzaje bagażu;
 dworzec autobusowy;
 dworzec kolejowy;
 lotnisko;
 wakacje i wypoczynek – zakwaterowanie.
6. Stosunki społeczne:
 organizacja państwa;
 prawo i porządek;
 wojna i pokój;
 problemy społeczne.

7. Zdrowie i higiena osobista:
 części ciała;
 higiena osobista;
 samopoczucie;
 choroby;
 wizyta u lekarza;
 apteka.

8. Edukacja:
 przedmioty nauczania;
 przybory szkolne;
 oceny szkolne;
 typy szkół.

9. Praca:
 nazwy zawodów;
 rodzaje pracy;
 czas pracy, urlop;
 płace i zarobki.

10. Zakupy:
 sklepy;
 artykuły spożywcze;
 artykuły kosmetyczne;
 towary przemysłowe;
 podstawowe miary, wagi, ilości;
 pieniądze.

11. Żywność i napoje:
 dania, potrawy;
- 79 -
 napoje;
 przybory kuchenne;
 nakrycia stołowe;
 lokale gastronomiczne.

12. Usługi:
 bank, poczta;
 biblioteka;
 punkty usługowe (np. pralnia, zakład fotograficzny, fryzjer, stacja benzynowa itp.);
 warsztaty (np. samochodowy).

13. Miejsca:
 rodzaj, położenie i wielkość miejscowości;
 instytucje i miejsca użyteczności publicznej;
 zabytki;
 atrakcje turystyczne.

14. rodowisko naturalne:
 rośliny;
 zwierzęta domowe;
 elementy krajobrazu;
 pogoda;
 pory roku;
 klimat.

15. Tradycje, zwyczaje, święta:
 uroczystości rodzinne;
 święta religijne (np. Wielkanoc, Boże Narodzenie), państwowe (np. 3 Maja, 11 Listopada)
i okolicznościowe (np. sylwester, Nowy Rok);
 zwyczaje ogólnopolskie.

16. Tematy ogólne:
 warunki życia, poziom życia, styl życia;
 środki masowego przekazu, aktualne informacje;
 życie kulturalne;
 wydarzenia polityczno-społeczne.

12. OPIS KOMPźTźNCJI W J ZYKU POLSKIM JAKO OBCYM NA POZIOMIź
RźŹNIM OżÓLNYM - B2

A. ROZUMIźNIź Zź SŁUCHU

Ogólny opis umiejętności
Zdający na poziomie B2 rozumieją treść i intencje większości mówionych wypowiedzi
różnego typu, które mają miejsce w sytuacjach określonych przez inwentarz intencjonalno-
pojęciowy i tematyczny (zob. Katalogi A i B), jeśli nie są nacechowane stylistycznie (nie
zawierają zbyt dużo wyrażeń potocznych i/lub wyrażeń frazeologicznych, idiomów). Potrafią
wyłowić główną myśl tekstu (rozumienie globalne), a także konkretne informacje zawarte w
wypowiedzi o dosyć skomplikowanej strukturze (rozumienie szczegółowe), mówionej w
- 80 -
naturalnym tempie (także allegro), w dobrych warunkach akustycznych, z niewielkimi
zakłóceniami (szumami).
Nagrania do zadań na tym poziomie znajomości języka są przeważnie autentyczne (pochodzą
z radia lub telewizji).


Rodzaje tekstów:
 wypowiedzi w ramach dialogów i polilogów intencjonalnych oraz tematycznych (np.
dłuższe rozmowy telefoniczne, wywiady radiowe i telewizyjne, fragmenty seriali
telewizyjnych i programów typu talk show);
 krótsze wypowiedzi ciągłe (np. instrukcje, komunikaty, zapowiedzi, reklamy, informacje);
 dłuższe wypowiedzi ciągłe (np. wiadomości, wywiady, komentarze oraz reportaże
radiowe i telewizyjne, fragmenty filmów dokumentalnych i fabularnych, fragmenty
sprawozdań i dyskusji).

Role komunikacyjne:
 nieznajomy, znajomy;
 kolega, przyjaciel;
 członek rodziny;
 gość;
 podróżny, przewodnik;
 uczący, uczący się (uczeń);
 pracodawca, pracownik;
 przełożony, podwładny;
 petent;
 klient, konsument;
 kupujący, sprzedający;
 właściciel, wynajmujący;
 lekarz, pacjent;
 uprawiający sport;
 widz, czytelnik, słuchacz, kibic sportowy;
 kierowca, właściciel pojazdu;
 świadek zdarzenia;
 uczestnik dyskusji;
 uczestnik rozmowy telefonicznej.

B. POPRAWNO Ć żRAMATYCZNA Ogólny opis umiejętności
Zdający na poziomie B2 rozpoznają, stosują i tworzą poprawne gramatycznie formy
językowe, pozwalające na wyrażanie intencji komunikacyjnych w zakresie określonym w
katalogu intencjonalno-pojęciowym (zob. Katalog A), w odniesieniu do tematów zawartych w
katalogu tematycznym (zob. Katalog B). Zakres zagadnień gramatycznych, które zdający
powinni znać, prezentuje zamieszczona poniżej lista. Obejmuje ona wszystkie zagadnienia,
występujące na poziomach A1, A2 i B1, poszerzone o ich nowe funkcje syntaktyczne, a także
formy nowe, rzadziej występujące w tekstach, ale pozwalające na ich zróżnicowanie
stylistyczne.
Mając do wyboru kilka sposobów syntaktycznego wyrażenia tej samej informacji, zdający
potrafią wybrać jeden z nich w zależności od typu tworzonego tekstu (mówiony -pisany,
nieoficjalny - oficjalny, prywatny - urzędowy - medialny) i jego stylu.
Na tym poziomie poprawność gramatyczna stanowi osobną część egzaminu certyfikatowego.
- 81 -

Lista zagadnień gramatycznych dla poziomu B2
I. FLEKSJA

Deklinacja
1. Odmiana rzeczowników (liczba pojedyncza i mnoga):
 odmiana rzeczowników rodzaju męskiego, np.: orzeł, osioł, go ć, li ć, mieć, gołąbś
 odmiana rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na -o, np.: dziadzio, Kazio;
 odmiana rzeczowników własnych rodzaju męskiego, np.: Ostrów, Zamo ćś
 odmiana rzeczowników rodzaju męskiego uważanych za trudne, np.: pieniądz, przyjaciel,
ksiądz, rząd/rzędy/rządyś
 odmiana rzeczowników rodzaju żeńskiego, zakończonych na -a, np.: palarnia, Anglia,
nadzieja, aleja;
 odmiana rzeczowników rodzaju żeńskiego uważnych za trudne, np.: mierć, krew, myszś
 odmiana rzeczowników własnych rodzaju żeńskiego, np.: Bydgoszcz;
 odmiana rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na -anin, -an, np.: kielczanin,
dominikanin; Hiszpan;
 odmiana rzeczowników rodzaju nijakiego zakończonych na -o, np.: wiatło, gniazdoś
 odmiana rzeczowników rodzaju nijakiego zakończonych na -ę, np.: ramię, plemię,
zwierzęś
 odmiana rzeczowników własnych rodzaju nijakiego, np.: Krosno, Lesko;
 odmiana rzeczowników rodzaju nijakiego uważanych za trudne, np.: (to) oko/(te) oka, (to)
ucho/(te) ucha.
2. Odmiana przymiotników (liczba pojedyncza i mnoga):
 odmiana rodzaju męskiego, np.: cichy, obcy, elegancki, wesołyś
 odmiana rodzaju żeńskiego, np.: literacka, głupia, drewnianaś
 odmiana rodzaju nijakiego, np.: chorowite, ruchliwe, bezmy lne.
3. Odmiana zaimków:
 odmiana zaimków osobowych, dzierżawczych, wskazujących, pytających;
 odmiana zaimka zwrotnego sięś
 odmiana zaimków nieokreślonych, np.: jaki , który , ktokolwiek, cokolwiekś
 odmiana zaimków liczebnych nieokreślonych , np.: ile, tyle;
 odmiana zaimków upowszechniających, np.: każdy, wszyscy, żaden.
4. Odmiana liczebników:
 odmiana liczebników głównych (prostych i złożonych); odmiana liczebników w datach;
 odmiana liczebników głównych z rzeczownikami męskoosobowymi , np.: dwaj, czterej,
o miu, dwustu;
 odmiana liczebników porządkowych, np.: drudzy;
 odmiana liczebników nieokreślonych, np.: kilka/kilku, kilkana cie/kilkunastu,
kilkadziesiąt/kilkudziesięciu, kilkaset/kilkuset, wiele/wielu, parę/paru.

Koniugacja
Odmiana czasowników nieregularnych, np.: wieźć, znaleźć, sią ć, piec, móc, biec.

Tryby
1. Tryb oznajmujący:
 czas teraźniejszy, np.: wiezie, niosę, pieką, biegniemy, płacześ
 czas przeszły czasowników niedokonanych i dokonanych, np.: zaczęły, ciął, urósłś
- 82 -
 czas przyszły prosty i złożony (forma bezokolicznikowa i rodzajowa), np.: zawiozę,
polecimy, będziemy piec/będziecie piekły, uro nie.
2. Tryb rozkazując y, np.: weź! włóż! pracujcie! wynie my! niech upiecze!
3. Tryb przypuszczający, np.: przyniósłbym, zaczęliby my, wzięłabym, mógłby .

Aspekt
1. Aspekt czasowników dokonanych i niedokonanych.
2. Tworzenie form aspektu dokonanego od form aspektu niedokonanego.
3. Znaczenie i użycie składniowe aspektu niedokonanego i dokonanego.

Strony
1. Strona czynna, np.: Matka myje dziecko. Paweł uporządkuje pokój. Jadę pociągiem.
2. Strona zwrotna, np.: Matka myje się. Jutro uporządkuje się pokój.
3. Strona bierna (w ograniczonym zakresie), np.: Dziecko jest myte przez matkę. Pokój
zostanie uporządkowany przez Pawła.

Imiesłowy przymiotnikowe
1. Tworzenie i odmiana imiesłowów czynnych, np.: słuchający, czytające.
2. Tworzenie i odmiana imiesłowów biernych, np.: pracowici, zmęczony, wypoczęte.

Imiesłowy przysłówkowe (w ograniczonym zakresie)
1. Tworzenie i użycie imiesłowów współczesnych, np.: słuchając, pisząc.
2. Rozpoznawanie imiesłowów uprzednich, np.: wysłuchawszy, zjadłszy.

Formy bezosobowe (w ograniczonym zakresie)
1. Formy bezosobowe z zaimkiem zwrotnym się, np.: czyta się, robiło się, nudziło się, będzie
się mówiło.
2. Formy bezosobowe zakończone na -no, -to, -ono, -ano, np.: jedzono, otwarto, otworzono,
czytano.

II. SŁOWOTWÓRSTWO
Stopniowanie
1. Stopniowanie przymiotników:
 proste:
- regularnych, np.: biały - bielszy, lekki - lżejszyś
- supletywnych, np.: zły - gorszy, duży - większy.
 opisowe, np.: bardziej gorzki, bardziej liski.
2. Stopniowanie przysłówków:
 proste:
- regularnych, np.: biało - bielej;
- supletywnych, np.: źle - gorzej, dużo - więcej.
 opisowe, np.: bardziej niebiesko, bardziej po ludzku.

Derywacja :
 rzeczowników odczasownikowych, np.: pisać - pisanie, rozumieć - rozumienie, liczyć -
liczenie, szyć - szycie;
 nazw wykonawców czynności, np.: leczyć - lekarzś handlować - handlowiec;
 form żeńskich od rzeczowników rodzaju męskiego, np.: lekarz - lekarka, gospodarz -
 gospodyni, król - królowaś
- 83 -