Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo łowieckie

– 20 –
2)
przy polowaniu na jelenie, daniele, muflony i dziki, z wyłączeniem dzików
warchlaków, energia pocisku półpłaszczowego w odległości 100 m od wylotu lufy
nie może być mniejsza niż 2000 J.
4. Broni myśliwskiej o lufach gładkich oraz myśliwskich naboi kulowych nie
używa się do wykonywania polowania na łosie i jelenie byki.
5. Do wykonywania polowania na zwierzynę drobną używa się wyłącznie broni
myśliwskiej o lufach gładkich oraz myśliwskich naboi śrutowych ze śrutem o średnicy
do 4,5 mm.
6. Do wykonywania polowania na drapieżniki używa się również broni
myśliwskiej o lufach gwintowanych oraz myśliwskich naboi z pociskami
półpłaszczowymi i pełnopłaszczowymi.
Art. 43b. 1. Do wykonywania polowania dopuszcza się używanie urządzeń
optycznych montowanych na broni myśliwskiej wyłącznie o krotności w przedziale od
1 do 18, w których obraz celu powstaje w świetle naturalnym i nie jest przetwarzany
przez urządzenia elektroniczne, przy czym znak celowniczy w urządzeniu optycznym
może być podświetlany. Urządzenie optyczne może zawierać dalmierz.
2. Myśliwi mogą nabywać urządzenia optyczne, o których mowa w ust. 1, po
okazaniu pozwolenia na posiadanie broni myśliwskiej lub Europejskiej Karty Broni
Palnej albo zaświadczenia uprawniającego do nabycia broni myśliwskiej.
3. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy lornetek używanych do
obserwacji.
4. Dopuszcza się dochodzenie zranionej w wyniku postrzału zwierzyny z użyciem
sztucznego źródła światła, nieprzytwierdzonego do broni.
Art. 43c. 1. Polowanie z użyciem psa lub naganiacza odbywa się w okresie od dnia
1 października do dnia 31 stycznia. Ograniczenie to nie dotyczy polowania na ptactwo
albo na drapieżniki oraz poszukiwania zranionej w wyniku postrzału zwierzyny z psem
prowadzonym na lince (na otoku).
2. Jeżeli dzień 1 października przypada na dzień następny po dniu wolnym od
pracy, okres polowań z użyciem psa lub z udziałem naganiacza rozpoczyna się
pierwszego dnia wolnego od pracy bezpośrednio przed dniem 1 października.
3. Jeżeli dzień 31 stycznia przypada na dzień poprzedzający dzień wolny od pracy,
okres polowań z użyciem psa lub z udziałem naganiacza kończy się ostatniego dnia
wolnego od pracy następującego bezpośrednio po dniu 31 stycznia.
– 21 –
4. Przez dzień wolny od pracy, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się niedziele
i święta określone w odrębnych przepisach o dniach wolnych od pracy oraz soboty.
Art. 43d. 1. Polowanie wymaga zapewnienia w poszukiwaniach zranionej
w wyniku postrzału zwierzyny udziału ułożonego w tym celu psa. Poszukujący
zranionej w wyniku postrzału zwierzyny może korzystać z pomocy innego myśliwego
lub naganiacza, a także może korzystać z psa prowadzonego na otoku.
2. Poszukiwanie zranionej w wyniku postrzału zwierzyny w obwodzie łowieckim,
w którym myśliwy nie ma upoważnienia do wykonywania polowania, może odbywać
się pod warunkiem niezwłocznego, nie później jednak niż po upływie 12 godzin od
rozpoczęcia poszukiwań, zawiadomienia o tym dzierżawcy albo zarządcy obwodu
łowieckiego.
3. Poszukiwanie zranionej w wyniku postrzału zwierzyny na terenie
niewchodzącym w skład obwodu łowieckiego może odbywać się za zgodą władającego
terenem i z zachowaniem szczególnych środków bezpieczeństwa. Zgoda władającego
terenem może mieć charakter jednorazowy, czasowy lub stały.
4. Myśliwy jest obowiązany poszukiwać, dochodzić i uśmiercić ranną zwierzynę
możliwie szybko i w sposób oszczędzający jej niepotrzebnych cierpień.
5. Dopuszcza się podniesienie zwierzyny drobnej, która padła po strzale w polu
widzenia od granicy obwodu łowieckiego, w którym myśliwy wykonuje polowanie.
6. Polowanie na ptactwo może odbywać się pod warunkiem używania ułożonego w
tym celu psa, z tym że jeden pies przypada na nie więcej niż trzech myśliwych.
Art. 43e. Polowanie na zające odbywa się wyłącznie jako polowanie zbiorowe,
przy udziale co najmniej sześciu myśliwych, przy czym naganianie odbywa się bez
użycia psa.
Art. 43f. 1. Nie celuje się i nie strzela do:
1)
łani prowadzącej stado jeleni albo danieli i czuwającej nad jego bezpieczeństwem;
2)
zwierzyny przy paśnikach, lizawkach, pasach zaporowych oraz punktach stałego
dokarmiania, z wyjątkiem polowań na dziki i drapieżniki w miejscach wabienia
zwierzyny, w których wykłada się przynętę (nęciskach);
3)
zwierzyny z pojazdów silnikowych i zaczepionych do nich przyczep, naczep lub
innych urządzeń oraz z pojazdów konnych, a także z łodzi o napędzie silnikowym
z pracującym silnikiem;
4)
zwierzyny na ogrodzonych poletkach żerowych;
– 22 –
5)
ptactwa niebędącego w locie, z wyjątkiem jarząbków, gęsi i łysek;
6)
zajęcy pozostających w bezruchu;
7)
celów nierozpoznanych.
2. Zabrania się wykorzystywania:
1)
oślepionych lub okaleczonych zwierząt jako wabików;
2)
urządzeń odtwarzających nagrania głosów zwierząt w celu wabienia lub płoszenia
zwierzyny;
3)
urządzeń elektrycznych lub elektronicznych, które mogą zabijać lub ogłuszać;
4)
luster i innych urządzeń oślepiających;
5)
gazu i dymu do wypłaszania zwierzyny.
Art. 43g. 1. Polowanie rozpoczynające się godzinę po zachodzie słońca i kończące
się godzinę przed wschodem słońca (polowanie w nocy) może odbywać się na:
1)
dziki, piżmaki lub drapieżniki − przez myśliwego wyposażonego w myśliwską
broń palną z zamontowanym urządzeniem optycznym, o którym mowa w art. 43b
ust. 1, oraz lornetkę i latarkę;
2)
gęsi lub kaczki − na zlotach i przelotach.
2. Myśliwy wykonujący polowanie w nocy jest obowiązany zachować wyjątkową
ostrożność, w szczególności:
1)
znać dokładnie teren w rejonie polowania;
2)
w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 − przed strzałem rozpoznać przez lornetkę
cel i teren na linii strzału;
3)
w razie oddania strzału i niepodniesienia zwierzyny w nocy sprawdzić wynik
strzału przy świetle dziennym.
Art. 43h. Myśliwy jest odpowiedzialny za bezpieczne używanie broni myśliwskiej
i amunicji oraz jest obowiązany w szczególności do:
1)
używania broni myśliwskiej sprawnej technicznie;
2)
regulowania przyrządów celowniczych i sprawdzania celności oddawanych
strzałów co najmniej raz w roku;
3)
sprawdzania każdorazowo przed załadowaniem broni myśliwskiej, czy lufy nie są
zatkane;
4)
trzymania broni myśliwskiej zawsze lufami skierowanymi w górę lub w dół,
niezależnie od tego, czy broń jest załadowana, czy rozładowana podczas:
a)
ładowania i rozładowania broni,
– 23 –
b)
poruszania się w terenie,
c)
przerw w polowaniu,
d)
zajmowania miejsca w pojeździe lub wychodzenia z niego.
Art. 43i. 1. Celowanie do zwierzyny i oddanie strzału jest dopuszczalne dopiero po
dokładnym rozpoznaniu zwierzyny oraz w warunkach zapewniających skuteczność
strzału i możliwość podniesienia strzelonej zwierzyny oraz bezpieczeństwo otoczenia.
2. Nie celuje się i nie strzela do zwierzyny, jeżeli:
1)
na linii strzału znajdują się myśliwi lub inne osoby albo zwierzęta gospodarskie,
budynki, pojazdy lub drogi publiczne, a odległość od nich nie zapewnia
bezpiecznego strzału;
2)
zwierzyna znajduje się na szczytach wzniesień;
3)
zwierzyna znajduje się w odległości mniejszej niż 200 metrów od pracujących
maszyn rolniczych;
4) myśliwy lub zwierzyna znajduje się w odległości mniejszej niż 500 m od miejsca
zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 100 m od
zabudowań mieszkalnych.
Art. 43j. 1. Prowadzący polowanie jest odpowiedzialny za jego przeprowadzenie
zgodnie z przepisami oraz w warunkach zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom
polowania i otoczeniu.
2. Podczas polowania zbiorowego jego uczestnicy są obowiązani podporządkować
się poleceniom prowadzącego polowanie.
3. Jeżeli polecenia wydawane przez prowadzącego polowanie lub sposób
prowadzenia przez niego polowania są sprzeczne z obowiązującymi przepisami lub
mogą zagrażać bezpieczeństwu uczestników polowania lub otoczenia, myśliwy może
wycofać się z polowania zbiorowego, zawiadamiając o tym prowadzącego polowanie.
Art. 43k. 1. Polowanie zbiorowe rozpoczyna się i kończy z chwilą ogłoszenia tego
przez prowadzącego polowanie.
2. Prowadzący polowanie, w terminie do 7 dni od zakończenia polowania
zbiorowego, sporządza protokół zawierający:
1)
numer lub numery obwodów łowieckich, w których odbyło się polowanie;
2)
datę odbycia polowania;
3)
godzinę rozpoczęcia i zakończenia polowania;
4)
listę uczestników polowania;
– 24 –
5)
wyszczególnienie gatunków zwierzyny przewidzianej do odstrzału;
6)
wyszczególnienie pozyskanej zwierzyny;
7)
sposób zagospodarowania pozyskanej zwierzyny;
8)
uwagi dotyczące przebiegu polowania.
3. Prowadzący polowanie przekazuje protokół, o którym mowa w ust. 2,
dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego.
Art. 43l. 1. Dla tusz zwierzyny pozyskanej na polowaniu zbiorowym dzierżawca
albo zarządca obwodu łowieckiego wydaje świadectwo pochodzenia zwierzyny, będące
drukiem ścisłego zarachowania.
2. Świadectwo pochodzenia zwierzyny wydaje się w dwóch egzemplarzach,
z czego jeden dostarcza się osobie prowadzącej punkt skupu wraz z tuszami pozyskanej
zwierzyny, a drugi zatrzymuje dzierżawca albo zarządca obwodu łowieckiego.
3. Świadectwo pochodzenia zwierzyny zawiera:
1)
oznaczenie dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego, w którym
wykonywane było polowanie zbiorowe;
2)
miejsce i datę wystawienia;
3)
numer dokumentu;
4)
dane dotyczące zwierzyny pozyskanej na polowaniu zbiorowym:
a)
gatunek oraz płeć zwierzyny,
b)
datę oraz godzinę pozyskania;
5)
miejsce pozyskania zwierzyny:
a)
numer obwodu łowieckiego,
b)
nadleśnictwo,
c)
województwo;
6)
czytelny podpis osoby upoważnionej w imieniu dzierżawcy albo zarządcy obwodu
łowieckiego.
Art. 43m. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii
Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania w zakresie wykonywania polowania,
2)
wymagania dotyczące postępowania z bronią myśliwską,
3)
tryb rozstrzygania spornych strzałów,
4)
wzór upoważnienia do wykonywania polowania indywidualnego,